มันเป็นเรื่องยากที่จะบอก จาง หยางปิง ว่าเงินพวกนี้มาจากไหน เขาได้มาจากการขายม้าหยกหิมะของ ปิง หยาง
เขาทำได้แค่บอกว่าได้มันมาอย่างถูกต้อง
แม้ จาง หยาง ปิง จะไม่ค่อยเชื่อ แต่ ฟาง เจิ้งจือ เป็นถึงเจ้าหน้าที่ระดับ 4 เขาจะทำอะไรได้บ้าง?
จากนั้น จาง หยางปิง ได้เชิญทุกคนมาที่ลานหมู่บ้านเขาต้องการที่จะต้อนรับ ฟาง เจิ้งจือ อย่างเป็นทางการและประกาศแผนการสร้างโรงเรียน
ช่วงบ่ายผ้าไหมสีแดงถูกแขวนขึ้นบนศาลเจ้า ที่ถูกทำความสะอาด
ฟาง เจิ้งจือ ไม่อยากเข้าร่วมเทศกาลนี้แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานยังคงฝังแน่นในใจเขา
อย่างไรก็ตาม จาง หยางปิง และคนอื่นๆในหมู่บ้านต่างเห็นด้วยให้จัดงานเทศกาล
นอกจากนี้ชาวบ้านบางคนยังจะใช้ความสนุกสนานในงานเทศกาลเพื่อกำจัดลางร้ายออกไป
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้พูดอะไรอีกเขาจัดให้ชาวบ้านที่บาดเจ็บรวมถึงครอบครัวอยู่ในตำแหน่งที่ดีที่สุด
ปิง หยาง และ ฉือ กูเหยียน ไม่นานก็มาถึงทั่วทั้งพื้นที่ดูสดใสขึ้นและชาวบ้านกระตือรือร้นมากขึ้น ขณะที่พวกเขากำลังจะคุกเข่า ฟาง เจิ้งจือ ได้หยุดพวกเขา
จากนั้น ฟาง เจิ้งจือ ก็พา ปิง หยาง ไปนั่งข้างๆโต๊ะหลัก
ปิง หยาง ไม่พอใจทันที
นางเป็นองค์หญิงผู้เป็นที่รัก ไม่เคยได้รับการปฏิบัติแบบนี้มาก่อน ขณะที่นางกำลังจะโวยวายออกมา นางก็เห็นว่า ฉิน ซูเหลียน และ ฟาง เฮ่าเตอ ก็นั่งอยู่ที่โต๊ะนี้ด้วย
ฟาง เจิ้งจือ เองก็อยู่เช่นกัน
ปิง หยาง จึงหยุดความคิดที่จะโวยวายไปทันที
ฉือ กูเหยียน นั้นอยู่ในท่าทีสงบตั้งแต่ต้นจนจบ
หลังจากที่ทุกคนทำการสักการะศาลเสร็จแล้ว ไม้กุหลาบ ก็ถูกวางไว้ใกล้กันแสดงถึงระดับที่เท่าเทียมกัน
จากนั้นเมื่อเทศกาลจบสิ้น จาง หยางปิง ได้กระแอมลำคอ เหลือบไปมองยัง ฟาง เจิ้งจือ เพื่อขอให้เขาเป็นคนประกาศ
ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัว
จาง หยางปิง ไม่มีทางเลือกเขาขึ้นไปยืนบนเวทีและเริ่มประกาศเกี่ยวกับแผนการสร้างโรงเรียน รวมถึงการสร้างถนนไปยังเมืองฮวายอัน
“พวกเราจะเอาเงินขนาดนั้นมาจากไหนกัน?”
“แค่เงินที่พวกเรามีก็ไม่เพียงพอจะเลี้ยงตัวเอง”
จาง หยางปิง เข้าใจความคิดของชาวบ้าน เขาชี้ไปที่ จาง หลี่และเด็กวัยรุ้นกลุ่มหนึ่ง พวกเขาเริ่มเปิดกล่องเงินออกมาบนเวที
ชาวบ้านไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง และมองหน้ากันไปมา
พวกเขาไม่เคยเห็นของมีค่ามากมายขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
จาง หยางปิง เห็นความสงสัยในสายตาของพวกเขาเขาจึงทำให้ทุกคนมั่นใจว่าเงินนี้มาจากการบริจาคของ ฟาง เจิ้งจือซึ่งได้รับมาอย่างถูกกฎหมาย
ชาวบ้านทุกคนต่างโห่ร้องตะโกนชื่อ ฟาง เจิ้งจือ
ปิง หยาง ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
“ไอที่บอกว่าได้มาอย่างถูกกฎหมายนี่ยังไงกัน? เขาได้เงินมาจากการขายม้าของข้า! “ ปิง หยาง กล่าวด้วยความไม่พอใจ
อย่างไรก็ตาม นางรู้สึกแปลกใจที่ ฟาง เจิ้งจือ จะใช้เงินเพื่อสร้างถนนและโรงเรียน
นางเคยคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ ให้ความสำคัญกับเงินมากที่สุดในชีวิตนางไม่คิดว่าเขาจะเอาทั้งหดมาสร้างอนาคตให้หมู่บ้าน
เขากำลังทไบางอย่างให้สังคมดีขึ้น
นางรู้สึกเหมือนนางเข้าใจ ฟาง เจิ้งจือ ผิดมาตลอดขณะที่นางกำลังเอ่ยชมเขา ฟาง เจิ้งจือ ก็ยื่นถ้วยชามาให้นาง
“อาา… ในฐานะองค์หญิงท่านอยากจะช่วยบริจาคสักหน่อยหรือไม่?โรงเรียนนี้จะทำให้อาณาจักรรุ่งเรืองขึ้น ไม่มากหรอกก็ประมาณ 80,000 เหรียญเงิน? “
“ไปตายซะ!” ปิง หยาง ปฏิเสธเขาอย่างชัดเจน เขาก็เป็นแค่คนโลภมากและไร้ยางอายเหมือนเดิม! 80,000 ?! เขาคิดจะปล้นข้ากลางวันแสกๆ!
“เจ้าคิดจะทำโรงเรียนใหญ่ขนาดนั้นเลย?” ฉือ กูเหยียน ถาม
“แน่นอน ข้าอยากมั่นใจว่ามันจะดีที่สุด! “ ฟาง เจิ้งจือ อธิบาย
“อย่างไรก็ตามเงินทุนที่จำเป็นนั้นมหาศาล กองบัญชาการศักดิ์สิทธิ์อาจจะปิดค่าใช้จ่ายเรื่องอาจารย์ได้ แต่ค่าอื่นๆเช่นค่าบำรุงรักษาโรงเรียน ค่ารักษาห้องสมุด รักษาลานล่าสัตว์ โรงเรียนฉิงเฟิงในเมืองฮวายอันได้รับการสนับสนุนจากหลวงและตระกูลใหญ่ๆอย่างไรก็ตามหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ “
ฉือ กูเหยียน เข้าใจอย่างชัดเจน
ในเมื่อมีโรงเรียนในเมืองฮวายอันแล้ว อาณาจักรก็คงไม่คิดจะสร้างโรงเรียนที่สองขึ้นที่นี่
ถ้าเป็นโรงเรียนเล็กๆ ฉือ กูเหยียน ก็คงมีวิธีทำให้มันเปิดต่อไปได้อย่างไรก็ตามโรงเรียนขนาดดังกล่าวต้องใช้ประมาณ 100,000 เหรียญเงินต่อปี
“ข้ามีวิธีหาเงิน” ฟาง เจิ้งจือ กล่าวอย่างมั่นใจ
ที่ที่ดีที่สุดในการหาเงินคือ การศึกษา สถานพยาบาล สิ่งอำนวยความสะดวก อาหาร…ทุกสิ่งทุกอย่างที่จำเป็นในชีวิตประจำวัน
แน่นอนว่าโลกนี้ สิ่งดูแลสุขภาพ อาหาร ดูจะไม่เหมาะสมมากนัก
ดังนั้น…
การศึกษาเป็นทางออกที่ดีที่สุดของเขา
ตระกูลที่สนับสนุนโรงเรียนฉิงเฟิง โดยการแลกกับมั่นใจว่าลูกของพวกเขาจะได้เรียนในโรงเรียน มันเป็นแนวคิดเดียวกันที่เขาจะเอามาใช้กับโรงเรียนนี้
เขาจะมีอาจารย์ 50 คนที่ดีที่สุดในดินแดนตอนเหนือ
เขาได้แก้ปัญหาเรื่องอาจารย์ไปแล้ว ถนนทุกเส้นล้วนนำทางไปสู่กรุงโรม แค่อาศัย”ทริกเล็ก ๆ น้อย ๆ “ปัญหาก็จะถูกแก้ไขอย่างง่ายดาย
…
ภายในที่พักอันเงียบสงบในเมืองฮวายอัน
ท่าทางของ ไป่ ซิง ดูแย่มาก เขาเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นบนภูเขาคังหลิงอย่างไรก็ตาม เขาเป็นปีศาจตนเดียวที่กลับมาได้
ที่สำคัญ เขาได้สูญเสียทั้งกลืนกินโลก และ ศิลาเซียน
“ได้โปรดลงโทษข้า!”
“หัวหน้าดินแดนไป่ ท่านบอกว่ากลืนกินโลกถูกเอาไปแล้ว?” เสียงคมชัดดังขึ้นจากด้านหลังร่างที่สวมชุดสีขาวนั่งอยู่
นางคือ หยุน ชิงวู
“ใช่ หลังจากที่กลืนกินโลกดูดกลืนภูเขาคังหลิงเข้าไป น้ำหนักของมันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะเคลื่อนย้ายได้ต้องมีพลังมากพอจะเคลื่อนย้ายภูเขาหรือทั้งมหาสมุทร ข้าเชื่อว่ามีความเป็นไปได้อยู่แค่ 2 ข้อ ข้อแรก เซียนทั้ง 4 ได้เข้ามาช่วย หรือข้อสอง อีกฝ่ายมีสมบัติที่ใช้ต่อต้านกลืนกินโลกอยู่ “
“เจ้าคิดว่าจะเป็นข้อไหน?”
“ ข้อแรก ข้อที่สองข้าว่าความเป็นไปได้นั้นมีน้อย”
“อืม เรื่องนี้ข้าไม่สามารถว่าเจ้าได้ ข้าลืมเรื่องของ 2 คนนี้เสียสนิท ข้าไม่คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียน จะปรากฎตัวขึ้นในกลืนกินโลก”
“นายน้อย สิ่งที่เราต้องทำต่อไปคืออะไร?”
“ซิง หยวนกัว เห็น ฉาง เจีย แล้วนี่อาจไม่ใช่เรื่องแย่ ฉาง เจีย มาจากตระกูลชั้นสูงของภูเขาทางใต้ พวกเขามีชื่อเสียงมากในอาณาจักรเซี่ย ใช้โอกาสนี้เขาสู่ภูเขาทางใต้ นั่นคือสิ่งที่เจ้าต้องทำ! “
“แต่นายน้อย… ฟาง เจิ้งจือ เขา…”
“ฟาง เจิ้งจือ?!ข้าได้ยินว่าเขาฆ่าทหารไปเกือบ 100 คนที่หมู่บ้าน แม้ ฉือ กูเหยียน จะคอยช่วยแต่เขาก็ไม่มีทางใช้ชีวิตอย่างราบรื่นในเมืองหลวงได้ข้าคิดว่าถึงเวลาที่ข้าจะไปพบเขาแล้ว เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องของเขา! “
“ขอรับ นายน้อย!”
…
ในวันต่อมา ฟาง เจิ้งจือ เริ่มเส้นทางแห่งการฝึกฝน การเข้าใจความต่างของเต๋าเป็นขั้นตอนที่ยากที่สุด
พวกมันเป็นเหมือนก้อนหิมะก้อนเล็ก ที่จำเป็นต้องกลิ้งลงมาจากยอดเขาเรื่อยๆ จนกลายเป็นก้อนใหญ่อยู่ที่ตีนเขา
ฟาง เจิ้งจือ ต้องพยายามกลิ้งพวกมัน 200-300 ลูก คำถามที่ใหญ่ที่สุดคือเขาควรจะกลิ้งพวกมันที่ละลูกหรือพร้อมกันทั้งหมด
คำตอบนั้นเป็นเรื่องง่าย
เขาจะกลิ้งพวกมันลงมาพร้อมกัน
มันอาจจะดูเหมือนไม่มีเหตุผล
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ชอบที่จะกลิ้งพวกมันลงมาพร้อมกัน นั่นก็เป็นเหตุผลที่พอแล้วสำหรับเขา
ขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ กำลังฝึกตน หมู่บ้านของเขาก็กำลังวุ่นวายทีเดียว
หลังจากได้ยินเรื่องการสร้างโรงเรียนขึ้นที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ หมู่บ้านโดยรอบก็ส่งคนมาตรวจสอบข้อมูล มันเป็นข่าวที่สะเทือนไปทั้งแผ่นดิน
หมู่บ้านภูเขาทางเหนือมีเงินมากขนาดนั้นได้ยังไง?
ไม่มีใครเชื่อ
อย่างไรก็ตาม จาง หยางปิง แสดง “ภูเขาเงิน” ให้พวกเขาเห็น พวกเขาต่างเชื่อย่างสนิทใจ
ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดต่างมาชุมนุมกันที่นี่ พวกเขาต่างอ้างอยากจะมีส่วนร่วมในการสร้างโรงเรียน แม่จะไม่มีเงินช่วยเหลือก็ตาม!
นี่เป็นความไร้เดียงสาของชาวบ้านและเป็นความสามัคคีระหว่างหมู่บ้านเมื่อมองเห็นความหวัง หลังจากโรงเรียนถูกสร้างขึ้นแล้ว ช่วงที่สำคัญที่สุดจะเริ่มขึ้น
การรับสมัคร!
พวกเขาทั้งหมดมีเหตุผลที่จะช่วยในโครงการนี้ ความคิดนั้นคือยิ่งมีส่วนร่วมมากเท่าไรยิ่งมีโอกาสได้รับคัดเลือกมากเท่านั้น
การสร้างถนนสู่เมืองฮวายอันก็ทำคู่กันไปมันจะเป็นทางตรงไปจนถึงตัวเมือง และจะสร้างผ่านหมู่บ้านมากมายเมื่อทุกคนได้ยินว่าถนนกำลังสร้างต่างก็รีบไปช่วย เมื่อพวกเขาได้ยินว่ามีค่าจ้างให้กับผู้สร้าง พวกชาวนา ชาวทุ่งต่างทิ้งงานในไร่ทั้งหมดเพื่อมาช่วยงานนี้
ฟาง เจิ้งจือ อธิบายถึงโครงสร้างอาคาร ให้ จาง หลี่ เป็นผู้ควบคุมงาน จาง หลี่ เป็นเด็กหนุ่ม และสามารถจัดการงานได้อย่างราบรื่น
…
เมืองเหยียนอยู่ในช่วงที่วุ่นวาย
จดหมายมากมายส่งถึงจักรพรรดิที่หอบัลลังก์ เป็นเรื่องที่ ฟาง เจิ้งจือ สังหารพวกทหาร
“องค์จักรพรรดิ ฟาง เจิ้งจือ ได้เพิกเฉยต่อกฎหมายถ้าเราไม่ลงโทษเขาอย่างรุนแรง พวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? “
“ฟาง เจิ้งจือ ได้มัวเมาในตำแหน่งที่ได้รับจึงทำเช่นนั้นถึงแม้ว่ากองทัพได้กระทำความผิด แต่พวกเขาก็ทำไปโดยคำสั่ง ฟาง เจิ้งจือ ถือดียังไงถึงฆ่าเหล่าทหาร?”
“1 ในแม่ทัพและทหารมากมายต้องตายลง มันส่งผลกับกองทัพอย่างมาก ข้าหวังว่าองค์จักรพรรดิจะทรงไต่สวนเรื่องนี้! “
เจ้าหน้าที่ทุกคนล้วนสามัคคีกันเป็นอย่างยิ่ง
ถ้าไม่ใช่เพราะ ฟาง เจิ้งจือ เป็นฑูตแห่งดาบ เจ้าหน้าที่ระดับ 4 กฎหมายจะจับเขามาลงโทษโดยเรื่องไม่ต้องถึงองค์จักรพรรดิ
