แม่ทัพไถ่รู้สึกเจ็บปวดจนน้ำตาแทบไหลอาบแก้ม เลือดคั่งอยู่ในจมูกของเขาขณะที่ตัวเขาเองรู้ศึกโศกเศร้าขึ้นมา
ทหารรอบๆต่างตกตะลึง
เคลื่อนไหวเพียง 2 ครั้ง
แม่ทัพไถ่แพ้หลังจากโดนโจมตีไป2กระบวนท่า?!
นอกจากนี้เขายังถูกต่อยหน้าโดย ฟาง เจิ้งจือ!
มันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด!
ดวงตาขององค์หญิงตอนนี้เบิกกว้างอย่างสมบูรณ์ นางรู้สึกว่าวิชาของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นแปลกมาก
นางมีความคุ้นเคยแปลกๆกับวิชานี้ อย่างไรก็ตามไม่ว่านางจะค้นในความทรงจำของนางมากแค่ไหน
แต่นางก็นึกไม่ออก
“เด็กคนนี้ … เขาเป็นใครกันแน่?!” เป็นครั้งแรกที่ความสงสัยก่อตัวขึ้นในใจองค์หญิง ฉาน ยู่ เพราะเขาเป็นคนที่เอาชนะแม่ทัพไถ่ได้ด้วยวิชาและการเคลื่อนไหวเท่านั้น
เขาไม่น่าจะเป็นสายธรรมดาๆจากอาณาจักรเซี่ยแน่นอน
ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ว่าองค์หญิงกำลังคิดอะไรอยู่
หรือแม้ว่าเขาจะรู้ เขาก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย ความจริงเขาได้วางแผนเอาไว้แล้ว
เป็นแผนการที่ยิ่งใหญ่
อย่างไรแผนนี้ต้องมีสิ่งจำเป็นให้ครบก่อน
เขาต้องสร้างชื่อเสียงในดินแดนภูเขาทางใต้เสียก่อน
เขาวางแผนไว้ 2 ขั้นตอน อย่างแรกนั้นขึ้นอยู่กับองค์หญิง ฉาน ยู่ เขาคิดจะใช้การเล่าเรื่องต่างๆทำให้องค์หญิงไว้ใจ
สองคือหาโอกาสเพิ่มชื่อเสียงในกองทัพ
ตอนแรกเขาคิดว่ามันต้องใช้เวลาสำหรับทั้ง 2 แผน อย่างไรก็ตามเหมือนว่าเขาจะประเมิณมันสูงเกินไป
เป็นเพราะว่า…
เขาสามารถท้าทายแม่ทัพไถ่ได้อย่างง่ายดาย นอกจากนี้สิ่งที่ทำเขาประหลาดใจคือองค์หญิงหลงเชื่อให้เขายินยอมสู้กับแม่ทัพไถ่ที่สนามฝึกซ้อม
และยิ่งไปกว่านั้นมันคือการต่อสู้กันด้วยวิชาที่มี!
มันเป็นการเปิดทางให้ ฟาง เจิ้งจือ อย่าง่ายๆ
“แม่ทัพไถ่ … ขอโทษด้วยที่ต้องใช้เจ้าเป็นเครื่องมือ!” รอยยิ้มของ ฟาง เจิ้งจือ เบิกกว้าง เพราะว่าเขารู้ชัดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากวันนี้
เทียบกับรอยยิ้มอันสดใสของ ฟาง เจิ้งจือ แม่ทัพไถ่ รู้เสียใจมาก
แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ในดินแดนภูเขาทางใต้ พลังในระดับอภินิหารขั้นสูง ถูกโจมตีด้วยหมัด ที่สำคัญที่สุดคือ…
ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้วางแผนจะหยุด!
เป็นปกติของ ฟาง เจิ้งจือ ที่จะไม่หยุด วิชาต่อสูู้ของกองตรวจการความมั่นคงนั้นซับซ้อนมาก อย่างไรก็ตามในด้านทฤษฎีมันอาจจะง่ายมาก แต่ความจริงไม่ง่ายเลย ‘กดดันฝ่ายตรงข้ามจนแพ้’ ถ้าคู่ต่อสู้ถอยเขาจะก้าวเท้าไปข้างหน้า ถ้าคู่ต่อสู้พลาด จะเหยียบย่ำซ้ำเติม
ตราบที่เขายังมีชีวิต ข้าจะไม่มีวันหยุดพัก
ต่อให้คู่ต่อสู้ของเขากำลังหาฟันที่ตกอยู่บนพื้นทั้งหมด เขาก็จะไม่มีทางให้ฝายตรงข้ามหาเจอฟันสักซีก
หลังจากการโจมตีที่2จบ การโจมตีต่อมาก็พุ่งออกไปทันที
อย่างไรก็ตามตอนนี้แม่ทัพไถ่เริ่มระวังมากขึ้น แน่นอนว่าเขาคงไม่ได้มายืนอยู่จุดนี้ได้ถ้าไม่มีความสามารถอะไรเลย
แพ้ 2 ครั้งติด เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะประมาทอีก
มันเป็นเพราะเขาประมาทและคำนวณผิดพลาด
เขาไม่คิดเลยว่า ฟาง เจิ้งจือ จะใช้วิธีที่น่ารังเกียจเช่นนี้ นอกจากนี้สิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ ทำ ทำให้เขาคาเดาความเร็วและพลังของวิชาที่ ฟาง เจิ้งจือ ใช้ไม่ได้
การสู้แบบนี้เหมือนตายตั้งแต่เริ่ม?
ความโกรธประทุขึ้นในใจของแม่ทัพไถ่ ราวกับไม้ที่ถูกจุด เขาเริ่มโจมตีสวน
น่าเสียดาย…
เคลื่อนไหวพลาดเพียงนิดเดียวก็ส่งผลให้การเคลื่อนไหวอื่นๆพลาดเช่นกัน
บนสนามต่อสู้
ฟาง เจิ้งจือ ต่อยหมัดออกไปทางแม่ทัพไถ่เรื่อยๆ วิชาและกระบวนท่าที่ซับซ้อนต่างๆผสานเข้ากันอย่างเป็นธรรมชาติเพื่อสร้างเป็นวิชาใหม่ที่น่าทึ่ง
ในทางกลับกัน แม่ทัพไถ่ค่อยๆก้าวถอย ทีละก้าว ทีละก้าว เขาถูกต้อนจนติดมุมสนาม
ทหารที่เฝ้าดูต่างตกตะลึง
ก่อนที่จะเริ่มการต่อสู้พวกเขาจินตนาการความเป็นไปได้นับไม่ถ้วน อย่างเช่น ฟาง เจิ้งจือ ฟันหักทั้งหมด ฟาง เจิ้งจือ ร้องขอความเมตตา หรือว่า ฟาง เจิ้งจือ จะป้องกันยังไง
แต่ความจริงแล้ว
ทุกอย่างตรงกันข้าม
ไม่ถูกต้อง มันไม่ควรเป็นเช่นนี้!
ทำไมทหารธรรมดาถึงเอาชนะแม่ทัพที่ยิ่งใหญ่ของดินแดนภูเขาทางใต้ได้ แม่ทัพไม่สามารถทำอะไรได้ สิ่งที่ทำได้มีเพียง …
การล่าถอย!
ดวงตาของแม่ทัพไถ่แดงก่ำ เขาไม่สามารถถอยได้อีก
เขาถือขวานสีดำขนาดยักษ์ก่อนจะเหวี่งมันออกไปราวกับพระจันทร์ครึ่งดวงรอบๆตัว
เป็นวิธีเดียวที่เขาคิดออกเพื่อไล่ฝ่ายตรงข้ามออกไป
อย่างไรก็ตาม เขาถูกชกที่หน้าจำนวนมาก ความเจ็บปวดของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หมัดต่อมาเข้าเป้าที่ตา
รอบตาของเขาตอนนี้ราวกับหมีแพนด้า
ในทางกลับกัน หลังจาก ฟาง เจิ้งจือ โจมตีเสร็จ เขาก็ถอยหลังกลับไปอย่างยินดี และยืนอยู่ที่มุมหนึ่งของสนาม
“ในที่สุดเขาก็ถอยกลับ!” ถึงแม้แม่ทัพไถ่จะเจ็บปวด แต่เขาก็ค่อนข้างยินดี เพราะถ้าเขายังถูกกดดันเช่นนี้อยู่ เขาจะแพ้แน่นอน
มันเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการให้เกิดขึ้น
“เจ้าแปลกใจไหม?” ฟาง เจิ้งจือ ยืนเอามือยันขอบสนามสีดำไว้ ขณะที่ถามแม่ทัพไถ่ด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม
จริงๆแล้วเขาไม่จำเป็นที่จะต้องถอยกลับเลย
แต่เขาก็ถอยกลับ
เหตุผลนั้นง่ายมาก เขาได้มีโอกาสที่จะเพิ่มชื่อเสียงของตัวเอง จากนั้นก็ใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์มากที่สุด เขาต้องจัดการแม่ทัพไถ่ด้วยความยุติธรรมและมีเกียรติ
นอกจากนี้เขาต้องมั่นใจว่า แม่ทัพไถ่นั้นแพอย่างแท้จริง
ถ้าเขาทำให้แม่ทัพไถ่ออกไปจากสนามฝึกซ้อม คนอื่นๆในดินแดนภูเขาทางใต้ อาจจะคิดว่าเขาแค่โชคดีมาก
โอกาสของเขาจะหายไปทันที
นี่เป็นความคิดของ ฟาง เจิ้งจือ แต่ไม่ใช่สิ่งที่แม่ทัพไถ่คิด เขาคิดว่าเป็นเขาเองที่ทำให้ ฟาง เจิ้งจือ ต้องถอยไป
จิตวิญญานของเหล่าทหารที่ดูอยู่ราวกับลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
“บังคับให้ ฟาง เจิงจือ ถอยไป?”
“จากนี้แม่ทัพไถ่ ต้องแสดงให้เห็นพลังที่แท้จริงของเขาแน่นอน!”
พวกเขาต่างคาดหวังว่าการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมของแม่ทัพจะเริ่มต้นหลังจากนี้
มีเพียงองค์หญิง ฉาน ยู่ เท่านั้นที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะท่าทีของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นสบายเกินไป ราวกับเขาไม่ได้รู้สึกเสียใจแม้แต่น้อยที่ถูกแม่ทัพไถ่บังคับให้ถอยกลับมา
มันไม่ใช่เรื่องปกติ
“แปลกใจไหม?” ริมฝีปากขององค์หญิง ทวนสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ พูด ดวงตาของนางมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
แม่ทัพไถ่เองก็ทวนคำพูดนี้เช่นกัน
แต่มันออกมาด้วยน้ำเสียงแห่งความโกรธ “แปลกใจ! หึ เด็กสารเลว … ข้าอยากเห็นเหลือเกินว่าวันนี้เจ้าจะทำให้ข้าแปลกใจได้มากแค่ไหน!“
แน่นอนว่าแม่ทัพไถ่ไม่เชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือ นั้นมีความสามารถมากกว่าตนเอง
อย่างไรก็ตามก่อนที่เสียงของเขาจะพูดออกมาอย่างสมบูรณ์
ความแปลกใจก็มาถึงเสียก่อน
เช่นเดียวกันตัวองค์หญิงรวมถึงเหล่าทหารที่อยู่รอบๆก็แปลกใจเช่นกัน
“เป็นไปได้ยังไง?” ทหารทั้งหมดต่างเบิกตากว้าง
เพราะตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ ดึงธนูหวายเพลิงอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นเขาดึงออกมาเป็นรูปจันทร์เสี้ยวอย่างสมบูรณ์
ธนูหวายเพลิงปล่อยไอร้อนออกมาเล็กน้อย
ในเวลาเดียวกันมันได้จุดประกายในดวงตาของเหล่าทหารที่ยืนอยู่
ดวงไฟปรากฎขึ้น นั่นมันเป็นธนูหวายเพลิงขององค์หญิง ฉาน ยู่ เขา … ดึงมันได้จริงๆ
