เป็นเรื่องปกติที่ทหารพันนายจะแพ้ อย่างไรก็ตาม เฉิน เฟยยู่ ไม่ได้คิดแบบนั้น
หลังจากทิ้งทหารพันนายไว้แล้ว เขาได้ทิ้งทหารไว้อีก 2,000 นาย ยิ่งไปกว่านั้นทหาร 2,000 นายที่ทิ้งไว้นั้น จะใช้กลุทธ์เคลื่อนที่ตลอดเวลาเพื่อคอยก่อกวน วู่ เฟิง
เขาไม่ได้มีเป้าหมายที่จะให้ศัตรูถอยหลังไป
แต่มันเป็นการล่อ!
เขาต้องการล่อให้ วู่ เฟิง โจมตีเมือง เพื่อการนั้นเขาได้วางแผนและมีการเตรียมการเรียบร้อยแล้ว
หลังจากรวมกองกำลังทหารของเขาแล้ว ทหาร15,000 นายก็จะเข้าไปยังพื้นที่สงครามที่ถิ่นฐานราชสีห์คำรามอย่างงดงาม
หลังจากนั้นเขาก็ไม่คิดวางใจ
เขาจะส่งทหาร 3,000 นายป้องกันประตูเมือง ส่วนที่เหลือก็รอคำสั่ง
มันต้องใช้เวลาเล็กน้อยจัดการทัพใหม่หลังจากที่ได้กลืนกินทัพที่มีทหาร 6,000 นายมา
หลังจากที่ เฉิน เฟยยู่ จัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็เป็นเวลาที่พระอาทิย์ตกดินไปแล้ว ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง เฉิน เฟยยู่ ที่หมกหมุ่นอยู่กับชัยชนะเหนือยล้าเริ่มง่วงนอน
หลังจากลาดตระเวนเสร็จสิ้น เขาก็เดินกลับไปที่บ้านหินอันแสนสบายที่หัวหน้าถิ่นราชสีห์คำรามเป็นคนเตรียมให้พวกเขาด้วยตัวเอง จ้องมองไปยังเตียงที่คุ้นเคย บนหัวเตียงมีรูปวาดที่เขานำติดตัวมาจากอาณาจักรเซี่ยด้วย เฉิน เฟยยู่ รู้สึกผ่อนคลายแล้วค่อยๆถอดชุดเกราะออก
” วู่ เฟิง? อันดับที่ 3 บนทำเนียบมังกรดาวรุ่ง? ชะตากรรมของเจ้า… ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว!” ตอนนี้ความรู้สึกแห่งความสำเร็จในตัวของ เฉิน เฟยยู่ แทบจะระเบิดออกมา
หลังจากเขาต้องทนเงียบมาหลายปี
เขาไม่เคยมีความรู้สึกเช่นนี้มาก่อน
แม้เขาจะเหนื่อยล้า แต่เขาก็มีความสุขและเต็มไปดวยความตื่นเต้น ด้วยอารมณ์ดังกล่าว เขาจึงไม่สามารถหลับไปได้ทันที เขาหยิบขวดเหล้าขึ้นมา
เขาพอเดาได้ถึงท่าทีของ วู่ เฟิง ที่เข้าโจมตีถิ่นฐานราชสีห์คำรามได้ดี เผชิญหน้ากับป้อมปราการที่เขาเตรียมเอาไว้ เขาจินตนาการได้ว่า วู่ เฟิง ต้องหดหู่และสะเทือนใจแน่นอน
แต่…
แผนการของ เฉิน เฟยยู่ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆแค่ล่อ วู่ เฟิง มาที่เมือง
เขาได้เก็บความลับที่เขาอยู่ในระดับอภินิหารเอาไว้ สิ่งนี้เป็นแผนที่แท้จริงของเขา
เขาเตรียมจะท้าทาย วู่ เฟิง เพื่อสู้ตัวต่อตัว หลังจากที่ วู่ เฟิง ไม่สามารถผ่านการป้องกันของเขาเข้ามาได้
อันดับที่ 3 กับอันดับที่ 12 บนทำเนียบมังกรดาวรุ่ง ใครแพ้ต้องยอมถูกตัดสิทธิ์สอบ รวมถึงยอมยกทหารทั้งหมดให้
สมบูรณ์แบบ!
เฉิน เฟยยู่ มั่นใจว่า วู่ เฟิง จะคิดยังไง
จากนั้นทุกอย่างก็จะง่ายดาย
เหยียบตัว วู่ เฟิง ต่อห้าทหารหลายหมื่น ทำให้โลกตกตะลึงด้วยพลังระดับอภินิหารของเขา
เขาจะกลายเป็นคนที่ทุกคนให้ความสนใจอย่างแท้จริง
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ มุมปากของ เฉิน เฟยยู่ ก็ยกขึ้นมาเป็นรอยยิ้มย่างควบคุมไม่ได้ มันน่าตื่นเต้น และสมบูรณ์แบบเกินไป ชื่อของเขาต้องดังไปทั่วโลกแน่นอน
เอาชนะ วู่ เฟิง ในสงคราม
น่าเบื่อเกินไป
ท้าทาย วู่ เฟิง ที่สนามประลอง?
นี่มันก็น่าเบื่อ!
ใช้พลังอันไม่มีใครคาดฝัน ตอกหน้า วู่ เฟิง ต่อหน้าทหารจำนวนมาก ถึงจะเป็นการเปิดตัวที่แท้จริง เป็นการเปิดตัวที่สมบูรณ์แบบ!
“มันสมบูรณ์แบบเกินไปแล้ว! ข้าต้องฉลองความสำเร็จของข้าล่วงหน้าสักหน่อน!” เฉิน เฟยยู่ พยายามควบคุมตัวเอง เขาต้องควบคุมตัวเองเพื่อไม่ให้เผลอเปิดเผยพลังที่แท้จริงออกไปก่อนจะถึงเวลา
แบบนี้ความสำเร็จของเขาถึงจะทำให้คนอื่นตกใจ
ดังนั้น …
เขาทำได้แค่ดื่มเหล้าคนเดียว
“ดื่มเหล้าคนเดียวก็น่าเบื่อแย่สิ เจ้าไม่คิดอย่างนั้นหรือ?”
ขณะที่ เฉิน เฟยยู่ กำลังจะดื่มให้ตัวเองอยู่นั้น ก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างนอก ไม่นานก็มีร่างหนึ่งปรากฎขึ้นมาทางเข้าบ้านหิน
เขาสวมผ้าหนังลายเสือดาว มีหมวกบนหัว พร้อมกับรอยยิ้มบางๆบนใบหน้า เครื่องแต่งกายแบบนี้แสดงให้เห็นว่าเป็นคนร่ำรวยสำหรับดินแดนภูเขาทางใต้ อย่างไรก็ตามเมื่อรวมกับใบหน้าสีผิวขาวๆของเขาและผมที่ตรงๆที่ไม่เข้ากับชุดของดินแดนภูเขาทางใต้แล้วนั้น
มันดูเหมือนตัวละครในหนังตลกมาก
อย่างไรก็ตาม ท่าทีของ เฉิน เฟยยู่ กลับแข็งค้างไปชั่วขณะหนึ่ง แก้วที่ถืออยู่ในมือก็หล่นลงมา เพราะว่าเขารู้สึกว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เขาควรจะยืนอยู่บนยอดเขาคนเดียว ทำเพียงแค่รอชื่อเสียงของเขาก็จะโด่งดัง
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ อยู่ดีๆก็โผล่มา
อะไรอีกวะเนี่ย?!
เขาไม่ได้หายตัวไปตอนที่เกิดเพลิงไหม้ที่หอแห่งปัญญางั้นรึ?
ไม่ว่ายังไงก็ตาม เฉิน เฟยยู่ ไม่สามารถเข้าใจได้ว่า ทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึง ปรากฎตัวขึ้นที่นี่ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่ ฟาง เจิ้งจืออ มาปรากฎตัวที่ดินแดนภูเขาทางใต้ และเป็นที่หน้าประตูบ้านหินของเขา
ฟาง เจิ้งจือ ผู้ที่ไม่ไดเข้าร่วมการทดสอบด้านการต่อสู้ระดับสภา แต่กลับปรากฎตัวขึ้นที่ดินแดนภูเขาทางใต้?
เป็นเรื่องที่น่าสงสัยมาก
และที่น่าสงสัยไปกว่านั้นคือ ฟาง เจิ้งจือ พรวดพราดเข้ามาในบ้านหินของเขาอย่างไรมารยาท ทหารยามหน้าบ้านเขาตาบอดหรือไงกัน?
“ทำไม … ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?“มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ เฉิน เฟยยู่ จะไม่ประหลาดใจ อย่างไรก็ตามการจะทำให้เขาแข็งค้างด้ยวความประหลาดใจนั้นก็เป็นไปไม่ได้เช่นกัน
อย่างที่พูดไป ฟาง เจิ้งจือ ดูหน้าด้านมาก
นั่นคือความคิดของ เฉิน เฟยยู่ ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง ฟาง เจิ้งจือ ต่อให้ หนานกง เฮา จะโผล่มา แล้วยังไง? ข้าอยู่ในระดับอภินิหารขั้นต้นแล้ว
มีผู้เข้าร่วมการทดสอบคนไหน ที่ข้าต้องกลัวอีก?
“ข้าบอกไปแล้วนี่ ว่าดื่มเหล้าคนเดียวมันคงเป็นเรื่องน่าเบื่อน่าดู?“ฟาง เจิ้งจือ เองก็ไม่รู้เลยว่า เฉิน เฟยยู่ ที่อยู่ด้านหน้าเขาคนนี้ อยู่ในระดับอภินิหารแล้ว
อันดับ 12 บนทำเนียบมังกรดาวรุ่ง
ใครกลัวเขากัน?
ดังนั้นตอนที่เขาพูด เขาก็ถือวิสาสะเข้ามาด้านในและนั่งลงบนเก้าอี้ด้านหน้า เฉิน เฟยยู่
“ฮ่าฮ่า นายน้อยฟางพูดถูก ผู้เยี่ยมเยือนทุกคนคือแขกของข้า ในเมื่อนายน้อยฟางก้าวเข้ามาในดินแดนของข้าแล้ว มา …มาดื่มฉลองกัน” เมื่อ เฉิน เฟยยู่ พูดจบ เขาก็รินเหล้าให้ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยท่าทีจริงใจ
“ขอบคุณ” ฟาง เจิ้งจือ หยิบแก้วเหล้าขึ้นอย่างไม่ระแคะระคายใดๆทั้งสิ้น
เฉิน เฟยยู่ ขมวดคิ้วเล็กน้อย ทัศนคติของ ฟาง เจิ้งจือ ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย นอกจากนี้ที่นี่คือดินแดนของเขา เจ้าจะสามารถดื่มกับข้าได้อย่างสบายใจแค่ไหนกัน?
“ข้ากำลังสงสัยว่านายน้อยฟางมาที่นี่เพื่อมาหาข้างั้นหรือ?“เฉิน เฟยยู่ ไม่คิดจะโจมตีในทันที เพราะเขายังคงสงสัยว่าทำไม ฟาง เจิ้งจือ จึงปรากฏตัวที่นี่
“ไม่มีอะไรสำคัญหรอก ข้าแค่ต้องการยืมดินแดนของนายน้อยเฉิน เพื่อเดินเล่นรอบๆเสียหน่อย” ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับเขาต้องการแฝงความนัยด้วยคำว่า “ยืม”
“ฮ่าฮ่า ยืมดินแดนของข้างั้นรึ? ถ้าข้าจำไม่ผิดดูเหมือนนายน้อยฟางจะไม่ได้รับกองกำลังทหารใช่ไหม?ถ้าข้าให้เจ้ายืมดินแดนนี้ เจ้าสามารถป้องกันมันได้งั้นหรือ?“เฉิน เฟยยู่ แสยะยิ้มอย่างเยือกเย็น
“ข้าน่าจะทำได้” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
“ฮ่าฮ่า … ดูเหมือนว่านายน้อยฟางมีการเตรียมตัวมาในวันนี้ ข้าสงสัยเสียจริงว่า เจ้าจะป้องกันมันยังไง?”เมื่อ เฉน เฟยยู่ ได้ยินเช่นนี้เขาก็เริ่มหัวเราะอีกครั้ง
“แน่นอนว่าใช้กองกำลังทหาร” ฟาง เจิ้งจือ กล่าวอย่างใจเย็น
“เจ้ามีทหารรึ?!“เฉิน เฟยยู่ รู้สึกตกใจอย่างเห็นได้ชัด การมีกองทัพในครอบครองและไม่มีนั้นมีความหมายแตกต่างกันย่างสิ้นเชิง
“ใช่”
“เท่าไหร่?“
“2,000”
“2,000?” เฉิน เฟยยู่ หัวเราะอีกครั้ง “ฟาง เจิ้งจือ ขออภัยในความตรงไปตรงมาของข้า แต่จะใช้ทหาร 2,000 นายปกป้องถิ่นฐานราชสีห์คำรามของข้า มันไม่เพียงพอหรอก?”“
“อืม มันก็ไม่พอจริงๆ ดังนั้น ข้าจึงจะขอยืมทหารของเจ้าบางส่วน” เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ ได้ยิน เฉิน เฟยยู่ พูดเช่นนั้น เขาก็ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะจ้องมองไปที่ เฉิน เฟยยู่ ด้วยใบหน้าที่คาดหวัง
“ยืมดินแดนและยืมทหารของข้า? ข้าไม่คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ ผู้ที่เป็นถึงผู้ชนะของการทดสอบด้านปัญญาแต่กลับไร้เดียงสาได้เช่นนี้?“รอยยิ้มของ เฉิน เฟยยู่ กว้างขึ้นเรื่อยๆ
“ความไร้เดียงสาเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ข้านั้นเป็นคนที่เมตตาและซื่อสัตย์เสมอ ข้าเชื่อว่าบน โลกนี้มีคนดีมากกว่าคนเลว ข้าพูดถูกไหม?” ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้สนใจในคำพูดของ เฉิน เฟยยู่ และยังคงถามต่อไป
“ฮ่าฮ่า … ” ขณะที่ เฉิน เฟยยู่ หัวเราะ เขาก็รินเหล้าใส่แก้วเพิ่ม พอดื่มหมดเขาก็จ้องมอง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยสายตาที่เย็นชา “ฟาง เจิ้งจือ เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถออกไปจากที่นี้ในวันนี้ได้งั้นหรือ?“
“ข้าคิดว่าข้าทำได้!” ท่าทีของ ฟาง เจิ้งจือ ยังคงนิ่งสงบ
“งั้นรึ? ทำไมเราถึงไม่ลองดูกันหน่อยล่ะ?“
“ได้เลย”
“ฮ่าฮ่า …เข้ามา จับกุมนักปราชญ์ที่ยิ่งใหญ่คนนี้ ผู้ที่เป็นผู้ชนะของการทดสอบด้านปัญญาระดับสภา!”เฉิน เฟยยู่ มองไปที่ใบหน้าของ ฟาง เจิ้งจือ แล้วหัวเราะลั่นออกมา พร้อมกับตะโกนสั่งทหารด้านนอก
เสียงของเขาค่อนข้างดัง อย่างน้อยที่สุด เฉิน เฟยยู่ เชื่อว่าทหาร 500 คนรอบ ๆ บ้านหิน จะได้ยินคำพูดของเขาแน่นอน
ประตูหน้าบ้านหินเปิดออกเล็กน้อยลมหนาวพัดเข้ามาในบ้านหิน ทำให้แสงเทียนในบ้านเริ่มพริ้วไหว
อย่างไรก็ตามทหารที่ เฉิน เฟยยู่ คาดหวังไม่ได้ปรากฏตัวออกมา นอกจากเสียงลมยามค่ำคืนด้านนอกแล้วนั้น มีแต่ความเงียบทั้งด้านนอกและด้านในบ้านหิน
ฟาง เจิ้งจือ เองก็มีท่าทีราวกับไม่ได้ผลกระทบจากเสียงตะโดนของ เฉิน เฟยยู่ แม้แ่น้อย
ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงของ เฉิน เฟยยู่ , ฟาง เจิ้งจือ เทเหล้าลงในถ้วยอย่างไม่เร่งรีบก่อนจะดื่มมันอย่างสบายๆ พร้อมทั้งหยิบขนมที่อยู่บนโต๊ะมากินด้วย
รสชาติค่อนข้างดี
เฉิน เฟยยู่ มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปและในที่สุดเขาก็เข้าใจ เมื่อเขามองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ อีกครั้ง ท่าทีของเขาก็ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
ในนั้นมีความตกใจอยู่ด้วย
มันเป็นความตกใจที่ต่างจากก่อนหน้านี้ ครั้งนี้ เป็นความตกใจที่มาจากตัว ฟาง เจิ้งจือ เอง ความตกใจที่เกิดขึ้นมาจากความเคารพจากก้นเบื้องของจิตใจ
