ทั้งสองคนจ้องหน้ากันโดยไม่พูดอะไรออกมา
แต่สุดท้ายก็เป็น เฉิน เฟยยู่ ที่พูดออกมาก่อน
“ไม่เลว!” เฉิน เฟยยู่ หยักหน้าออกมา”ข้าต้องยอมรับว่าเจ้ามีความสามารถจริงๆ เจ้าใช้ประโยชน์ในตอนที่ข้ากำลังสู้กับ วู่ เฟิง ด้านนอกนั่น และเขามาลอบโจมตีถิ่นฐานราชสีห์คำรามของข้านอกจากนี้ เจ้ายังมีความอดทนรอให้ข้าเขามาในบ้านหินเพื่อเริ่มการปฏิบัติการของเจ้า”
“ใช่ เจ้าพูดถูก นั่นแหละคือสิ่งที่เกิดขึ้น” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าทันที เพราะว่า เฉิน เฟยยู่ พูดถูกแล้ว
“ถ้าข้ายังเป็น เฉิน เฟยยู่ คนก่อนหน้านี้ เจ้าคงจะชนะครั้งนี้ไปแล้ว แต่น่าเสียดาย เฉิน เฟยยู่ ไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว ทหารแค่ 2,000 นายจะหยุดข้าได้งั้นหรือ?” ดวงตาของ เฉิน เฟยยู่ เป็นประกาย
“2,000 ยังไม่สามารถหยุดเจ้าได้งั้นรึ?” ฟาง เจิ้งจือ ถามกลับ
“ฮ่าฮ่า … งั้นเจ้าก็ลองดูสิ!“เฉิน เฟยยู่ หัวเราะ แต่คราวนี้การหัวเราะของเขานั้นบ้าคลั่งและป่าเถื่อนมาก
ในความเป็นจริง เขาก็มีคุณสมบัติที่จะหัวเราะเช่นนี้ ตามที่เขาบอก ถ้าเขาอยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ขั้นสูง จากพื้นฐานด้านพลังของ ฟาง เจิ้งจือ รวมถึงทหารที่ ฟาง เจิ้งจือ สั่งให้ล้อมรอบบ้านหินไว้ เขาก็ไม่มีทางที่จะหนีได้
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาอยู่ในระดับอภินิหารแล้ว ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นย่อมแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
ต่อสู้เพื่อหาทางออกไปจากที่นี่ และไปตามทหารคนอื่นๆ เมื่อทหารนับหมื่นมาล้อม ฟาง เจิ้งจือ ด้วยทหารเพียง 2,000 นายของเขา ต่อให้มีปีกก็ไม่มีทางหนีไปจากถิ่นฐานราชสีห์คำรามได้
มันเป็นความมั่นใจของเขา ความมั่นใจที่มาจากก้นเบื้องของหัวใจ
ตอนแรกเขาอยากจะเห็น วู่ เฟิง ตกใจ แต่ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ ที่คิดจะมาตายอย่างโจ่งแจ้งด้วยตัวเองถึงประตูบ้านของเขา
ข้าจะเปิดเผยความสามารถที่แท้จริงเร็วเกินไป?
นี่มันน่าตื่นเต้นมาก!
เฉิน เฟยยู่ หัวเราะดังๆ ในเวลาเดียวกันแสงสีน้ำเงินอ่อนๆค่อยๆปรากฎขึ้นมาบนร่างกายของเขา มันเป็นคลื่นพลังที่กระจายไปทั่วตัวเขา พวกมันเป็นใบไม้สีเขียว ร่างของเขายืนอยู่ตรงกลาง ขณะที่ทั่วห้องถูกปกคลุมไปด้วยใบไม้สีเขียว
เขามองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ รอคอยปฏิกริยาอันตื่นตกและหวาดกลัวของ ฟาง เจิ้งจือ
อย่างไรก็ตาม…
น่าผิดหวังมาก ฟาง เจิ้งจือ ราวกับเป็นคนโง่เง่า เขายังคงนั่งนิ่งๆอยู่บนเก้าอี้และเทเหล้าใส่ถ้วยของตัวเอง
“เฮ้ เจ้าตาบอดหรือไงกัน!” เฉิน เฟยยู่ ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาได้แสดงพลังของตัวเองให้เห็นแล้ว ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดจะมีปฏิกริยาอะไรให้เขาเห็นบ้างหรือไง?
“อะไรหรอ?” ฟาง เจิ้งจือ ถามอย่างใสซื่อ
“อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่เห็นว่าข้าบรรลุแล้ว? จากระดับสะท้อนสวรรค์เป็นอภินิหาร!” ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าเขาควรจะกล่าวเตือน ฟาง เจิ้งจือ สักหน่อย
“ระดับอภินิหาร? น่าประทับใจมาก แล้วข้าควรจะทำยังไงรึ?”ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ ดูเหมือนจะมีปฏิกริยาขึ้นมาเมื่อได้ยินคำพูดของ ฟาง เจิ้งจือ ท่าทีของเขาดูเหมือนจะตื่นกลัวเล็กน้อย
“วิ่งหนี!” เฉิน เฟยยู่ ตอบโดยไม่ลังเล
“โอ้ งั้นข้าจะเริ่มวิ่งแล้วนะ” ฟาง เจิ้งจือ พยกหน้าพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้าๆ และค่อยเดินไปที่ประตูบ้านหิน
เฉิน เฟยยู่ มองไปที่ท่าทีอันไร้เดียงสาของ ฟาง เจิ้งจือ เขาพบว่าบางอย่างไม่ถูกต้อง อย่างไรก็ตาม หลังจากเขานึกถึงพลังที่ตัวเองมี
แต่เขาก็รีบไล่มันออกจากหัวในทันที
เขาคงกลัวจนกลายเป็นคนโง่งม?
ในขณะที่เขาคิด เฉิน เฟยยู่ ก็พุ่งออกไปทันที เขาดึงดาบออกมาจากฝักและพุ่งไปหา ฟาง เจิ้งจือ
“ฮ่า ฮ่า …เจ้าอยากจะวิ่งงั้นรึ? ถิ่นฐานราชสีห์คำรามนั้นเป็นของข้าหมดแล้ว ทำให้ข้าดูหน่อยสิว่าเจ้าจะ…” เฉิน เฟยยู่ ยังพูดไม่ทันจบประโยค เพราะหลังจากที่เขาพุ่งออกประตูไป เขาถึงกับผงะไปทันทีกับฉากที่เห็นอยู่ตรงหน้า
รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแข็งค้างราวกับรูปปั้น
เพราะที่ด้านนอกบ้านหิน มีทหารผิวดำสวมชุดเกราะหวายอยู่นับไม่ถ้วน
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ประเด็นหลัก ประเด็นหลักคือแต่ละคนอยู่บนหลังของสัตว์ขนาดใหญ่ที่สูงกว่า 2 เมตร
มันเป้นสัตว์ที่ราวกับหมาป่า ร่างกายของพวกเขามันปกคลุมด้ยขนสีเขียวและดำ บนหัวของมันมีเขาสีเงินอยู่ อย่างไรก็ตามมีนมีขนาดใหญ่หมาป่าธรรมดาประมาณ2-3เมตร
หมาป่าเขาเงิน!
ในฐานะลูกหลานของ 13 กองตรวจการและผู้เข้าสอบระดับสภาด้านการต่อสู้ เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่า ดินแดนภูเขาทางใต้มีกองทัพหนึ่งที่น่ากลัวมาก
ทหารหมาป่าเขาเงิน!
พวกมันแต่ละตัวสามารถเทียบได้กับคนที่อยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ ยิ่งได้รับการเลี้ยงดูจากพวกทหารแล้วนั้น พวกมันยิ่งน่ากลัวกว่าเดิม
เหตุผลที่สัตว์อันยิ่งใหญ่พวกนี้ยอมอยู่ใต้มนุษย์ หาใช่ว่ามันสู้ไม่ได้ แต่เป็นเพราะสติปัญญาของมัน แม้ว่าสัตว์ชั้นสูงจะมีสติปัญญา แต่ก็เทียบกับมนุษย์ไม่ได้อยู่ดี
อย่างไรก็ตาม …
ถ้ามีทหารสามารถควบคุมมัน ความแตกต่างนั้นไม่เหมือนกันอย่างสิ้นเชิง
“1,2, … มีจำนวนเท่าไรกัน!“เฉิน เฟยยู่อ้าปากค้าง และกวาดสายตามองไปทั่ว เขาพยายามที่จะนับจำนวนหมาป่าเขาเงินในใจ
“เจ้าไม่ต้องนับหรอก มีทั้งหมด 500 ตัว!” ฟาง เจิ้งจือ เปิดปากขึ้นมาทันที มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย ราวกับกำลังยิ้มอยู่
อย่างไรก็ตาม ท่าทีของ เฉิน เฟยยู่ ไดเปลี่ยนไปจากเดิม
500?!
ทหารหมาป่าเขาเงิน 500 นาย!
มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง? ทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงมีทหารหมาป่าเขาเงินถึง 500 นาย? ทหารหมาป่าเขาเงินนั้นเป็น 1 ในกองทัพที่ดีที่สุดของ ดินแดนภูเขาทางใต้!
“ฟาง เจิ้งจือ เจ้ากล้าทรยศอาณาจักรงั้นหรือ!“
“ข้าคิดว่าเจ้าจะฉลาดกว่านี้นะ เจ้ายังเป็น เฉิน เฟยยู่ อยู่ไหม? ทรยศอาณาจักร? มันไม่ดีนะที่เจ้าจะมากล่าวหาคนอื่น ข้าเคยบอกด้วยหรือว่าข้าทรยศอาณาจักร?” ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างใจเย็น
“แล้ว … ทหารหมาป่าเขาเงินล่ะ มันหมายความว่ายังไงกัน?” เฉิน เฟยยู่ ไม่เชื่อว่า ทหารหมาป่าเขาเงินจะเชื่อฟังคำสั่งของ ฟาง เจิ้งจือ ถ้าไม่มีเหตุผลดีๆ
“ยืม” ฟาง เจิ้งจือ กล่าวอย่างตรงไปตรงมา
“ยืม?!“
“ถูกต้องข้าได้วางแผนจะยืมทหารของเจ้า แต่เจ้าขี้งกไปหน่อยและไม่ตกลง อย่างไรก็ตาม คนของดินแดนภูเขาทางใต้นั้นใจกว้างมาก ตอนที่ข้าบอกว่าจะขอยืมทหารสักหน่อย เขาก็นำมาให้ข้าทันทีเลย “
“เจ้าคิดว่าจะหลอกใครได้งั้นรึ?“
“เจ้า!“
“เจ้า …ฟาง เจิ้งจือ ต่อให้เจ้าจะเป็นอันดับ 1 ในการทดสอบด้านปัญญาของาณาจักรเซี่ย ข้า เฉิน เฟยยู่ นั่นเคารพในเกีนรติและความซื่อสัตย์ของเจ้า วันนี้ข้าขอท้าทายเจ้ามาประลองกัน ถ้าเจ้าชนะขาทหารหมื่นนายจะเป็นของเจ้า ถ้าข้าชนะเจ้า ทหารหมาป่าเขาเงินต้องเป็นของข้า เจ้าจะว่ายังไงล่ะ?“เฉิน เฟยยู่ ไม่คิดจะถามอะไร ฟาง เจิ้งจือ และทำตามแผนของเขาต่อไป
“ได้เลย!“
ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าอย่างรวดเร็ว
เมื่อ เฉิน เฟยยู่ ได้ยินเช่นนั้น ดวงตาเขาก็เบิกกว้างขึ้น อย่างไรก็ตาม ท่าทีของเขากลับเป็นมืดมนอีกครั้ง เพราะหลังจากที่ ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าเขาก็ยังคงพูดต่อ
“ข้าสงสัยว่า เจ้าจะเลือกให้พวกเราทุกคนสู้กับเจ้า หรือเจ้าจะต่อสู้กับพวกเราทุกคนกัน?”
“เจ้า …ฟาง เจิ้งจือ เจ้ามันไร้ยางอาย!“ในที่สุด เฉิน เฟยยู่ ก็ระเบิดออกมา เพราะ ฟาง เจิ้งจือ ที่อยู่ด้านหน้าของเขาคนนี้ ไม่ได้เป็นคนที่ “มีเกียรติหรือซื่อตรง” อย่างที่เขาพูดออกมาก่อนหน้านี้แม้แต่น้ย
“ขอบคุณสำหรับคำชมของเจ้า เถิง ซือเซิง!“ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าอย่างพอใจแล้วตะโกนออกไปหา เถิง ซือเซิง ที่ยืนรอเขาอยู่
“รับสั่ง!“
“ข้าอยากให้เขายังมีชีวิตอยู่!“
“ข้าเข้าใจแล้ว“เถิง ซือเซิง ขานรับทันทีที่ได้รับคำสั่ง จากนั้นเขาก็ยกแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออันได้รูปขึ้น หมาป่าเขาเงินทั้ง 500 ก็เปล่งเสียงออกมาพร้อมกันในทันที
“บรู๋ว!!“
“บรู๋ว!!“
“…”
“อ้าก!!!” อย่าทำแบบนี้ … อ้าก! ออกไปห่างๆ ข้า! ข้า … ข้าไม่เข้าใจ ข้าอยู่ในระดับอภินิหารแล้ว ข้าจะเป็นผู้ชนะของการทดสอบการต่อสู้ข้า ชื่อเสียงของข้าต้องโด่งดังไปไกล มันต้องไม่ใช่แบบนี้!“เสียงของ เฉิน เฟยยู่ เปล่งออกมาขณะที่พวกหมาป่าเห่าหอน
เขากำลังดิ้นรน
เขาอยู่ในระดับอภินิหาร ดังนั้นพลังของเขาต้องน่ากลัวมากๆ
เนื้อหนังของเขาฉีกขาด …เขาถูกกัดนับครั้งไม่ถ้วน อย่างไรก็ตามเขาฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว มันแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของ เฉิน เฟยยู่
อย่างไรก็ตามมันกลับกลายเป็นความทรมาร
เส้นเลือดสองเส้นบนแขนเขาฉีกขาด
นั่นไม่ใช่ปัญหา มันสามารถฟื้นฟูได้
เนื้อหนังที่ถูกกัดขาด ไม่ใช่ปัญหา เพราะก็ยังฟื้นฟูได้
“อ้าก!!!” ข้าแพ้ไม่ได้ ข้า…ข้าไม่อยากจะแพ้แบบนี้!“เสียงของ เฉิน เฟยยู่ นั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกอันน่าเศร้า เสียงร้องของความเจ็บปวดดังก้องไปทั่วทั้งพื้นที่ของถิ่นฐานราชสีห์คำราม
มันส่งผลต่อจิตใจของพวกทหารยามในถิ่นฐานราชสีห์คำรามเป็นอย่างมาก
“เสียงนี้ดูเหมือนจะมาจากทางที่แม่ทัพเฉินอยู่ อย่าบอกข้านะว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับแม่ทัพเฉิน!“
“ไม่นะ นั่นต้องเป็น วู่ เฟิง แน่ เขาใช้โอกาสในตอนที่เราออกมาเดินลาดตระเวนรอบๆถิ่นฐานราชสีห์คำรามส่งกองทหารเข้าไปซุ่มโจมตีแม่ทัพเฉิน?“
“เร็วเข้า รวบรวมทหารให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วรีบไปหาท่านแม่ทัพเฉิน เดี๋ยวนี้!!“
