แสงแดดยามบ่ายค่อนข้างร้อนแรงมาก อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับข่าวหนึ่ง แสงอาทิตย์ยังร้อนแรงเทียบเท่ามันไม่ได้
ณ หุบเขาในดินแดนภูเขาทางใต้ ณ จดจุดหนึ่งมีดอกไม้ป่าเบ่งบานเต็มไปหมด
ซู ฉิง สวมชุดเจ้าหน้าที่สีดำ เดินไปทางกระโจมทหารที่ตกแต่งอย่างงดงามเป็นลายมังกรสีเงิน หน้าของเขาซีดขาว เมื่อเขามาถึงทางเข้า
เขาได้หยุดเดิน
จากท่าทีของเขา สามารถอ่านได้ว่าเขาลังเลเป็นอย่างมาก
มันเป็นท่าทีที่หาได้ยากบนใบหน้าของ ซู ฉิง อย่างไรก็ตามตอนนี้ใบหน้าแบบนั้นกลับปรากฎบนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน
“ใครอยู่ด้านนอกกระโจมของข้า?” ภายในกระโจม มีเสียงที่ค่อนข้างขี้เกียจดังขึ้น
“เป็นเจ้าหน้าที่ซู เขายืนรอท่านอยู่ด้านนอกกระโจม!” ทหารคนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้ากระโจมตะโกนตอบองค์รัชทายาททันที
“โอ้? ซู ฉิง อยู่ที่นี่งั้นรึ? เขามาพร้อมกับข่าวดีหรือไม่?” เมื่อองค์รัชทายาทได้ยินเช่นนั้นเขาก็ส่งเสียงออกมาทันที
ท่าทีของ ซู ฉิง เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม เขายังเลือกที่จะเปิดผ้าบังกระโจมเข้าไป
ภายในกระโจม องค์รัชทายาทกำลังนอนเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ ในมือของเขาจับดอกไม้เล่นอยู่
“ฝ่าบาท” ซู ฉิง โค้งคำนับ
“ถ้าเจ้ามีอะไร แค่พูดออกมา” องค์รัชทายาทไม่แม้แต่จะเหลือบมอง ซู ฉิง แต่เขากลับวางดอกไม้ไว้ใกล้ๆและสูดดมกลิ่นของมันแทน
“ข่าวล่าสุดจากการทดสอบคือ วู่ เฟิง และ เฉิน เฟยยู่ ได้ถูกตัดออกจากการทดสอบแล้ว!”เมื่อ ซู ฉิง พูดจบร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านเล็กน้อย
“โอ้ข้าเข้าใจแล้ว… ข้าพอรู้อยู่ว่า เฉิน เฟยยู่ พอมีพรสวรรค์อยู่บ้าง แต่เขายังคงอ่อนแอเมื่อเทียบกับคนอื่น มันเป็นเรื่องปกติที่เขาจะถูกตัดออก ส่วน วู่ เฟิง … เดี๋ยวก่อนนะ เจ้าบอกว่า วู่ เฟิง ถูกตัดออกด้วยงั้นรึ?!”องค์รัชทายาทเหมือนตื่นขึ้นมาทันที
“เฉิน เฟยยู่ และ วู่ เฟิง!” ซู ฉิง รู้ว่า องค์รัชทายาทจะต้องตกใจอย่างแน่นอน เพราะเขาเองก็ตกใจเมื่อได้ยินข่าวนี้เช่นกัน
อย่างไรก็ตาม…
เขารู้อีกมากกว่าองค์รัชทายาทเรื่องหนึ่ง มันเป็นข่าวที่ทำให้ทุกคนล้วนตกใจอย่างแท้จริง
“วู่ เฟิง ถูกตัดออก? ใครเป็นคนจัดการเขาได้กัน? เป็น หนานกง เฮา หรือเปล่า?หรือว่าเป็น เหยียน ซิว?” ไมว่าองคืรัชทายาทจะถามอีกกี่ครั้งก็ตาม เขาก็ยังดูไม่อยากจะเชื่อเลยแม้แต่น้อย
“ไม่ใช่พวกเขา แต่เป็น ฟาง เจิ้งจือ!” ซู ฉิง ส่ายหน้า ก่อนจะสูดหายใจลึกๆและพูดออกมา
“ฟาง เจิ้งจือ?!คราวนี้ท่าทีขององค์รัชทายาทเปลี่ยนไปอย่างแท้จริง เขาลุกยืนขึ้นมาทันที
ท่าทีอันขี้เกียจของเขาเปลี่ยนเป็นความตกใจอย่างแท้จริง ใบหน้าที่ซีดขาวของเขากลายเป็นสีชมพูเล็กน้อย ดวงตาของเขาจ้องเขม็งไปที่ ซู ฉิง
เขาไม่อยากจะเชื่อเลยแม้แต่น้อย
“เมื่อพิจารณาจากข่าวที่ข้าได้รับ เฉิน เฟยยู่ ถูกจัดการไปเมื่อคืน ส่วน วู่ เฟิง เป็นฝนตอนบ่ายของวันนี้ เหตุการณืทั้งหมดเกิดขึ้นที่ถิ่นฐานราชสีห์คำราม” ซู ฉิง นั้นเข้าใจความรู้สึกขององค์รัชทายาทเป็นอย่างดี
อย่างไรก็ตาม
ความจริงย่อมเป็นความจริง
เขาสามารถพูดได้แค่ความจริง อย่างไรก็ตาม แม้แต่ตัวเขาก็ไม่เข้าใจว่า ฟาง เจิ้งจือ ทำแบบนี้ได้ยังไง
ทุกคนรู้กันดีว่าถิ่นฐานราชสีห์คำรามนั้นเป็นของ เฉิน เฟยยู่ ยิ่งไปกว่านั้น เฉิน เฟยยู่ มีทหารในครอบครองมากกว่าหมื่นนาย
และตัว เฉิน เฟยยู่ เองนั้นก็ไม่ได้อ่อนแอกว่า ฟาง เจิ้งจือ มากมาย
แค่ทหารนับหมื่นก็สามารถจัดการ ฟาง เจิ้งจือ ได้อย่างสมบูรณ์แล้ว
หรือว่า ฟาง เจิ้งจือ จะใช้ประโยชน์ตอนที่ วู่ เฟิง และ เฉิน เฟยยู่ กำลังเผชิญหน้ากันอยู่?
แต่ความเป็นไปได้เรื่องนี้ก็ต่ำมากอยู่ดี
ความสามารถของ วู่ เฟิง นั้นเป็นอันดับที่ 3 บนทำเนียบมังกรดาวรุ่ง แค่เพียงพลังและความสามารถของเขา ก็อยู่เหนือกว่า ฟาง เจิ้งจือ แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น วู่ เฟิง มีทหาร 20,000 นายอยู่ในมือ
จัดการแม่ทัพของฝ่ายศัตรูที่อยู่ท่ามกลางทหารนับหมื่น?
ซู ฉิง ไม่เชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือ จะมีความสามารถขนาดนี้ นอกจากนี้ วู่ เฟิง ยังเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านเต๋าแห่งท่วงทำนอง พลังที่ซ่อนไว้ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าการที่ตัว ฟาง เจิ้งจือ จะสู้ได้ด้วยตัวคนเดียว
ต่อให้มี ฟาง เจิ้งจือ อีกสัก 5 คน ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเข้าใกล้ วู่ เฟิง ได้
ซู ฉิง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นที่ถิ่นฐานราชสีห์คำรามเลยแม้แต่น้อย องค์รัชทายาทเองก็ไม่เข้าใจ สิ่งที่เหลืออยู่ตอนนี้มีเพียงความเงียบงัน
หลังจากเวลาผ่านไปนาน
ในที่สุดองค์รัชทายาทก็กลับไปนั่งที่เก้าอีกอี้ของตนเอง ยังไงเขาก็เป็นองค์รัชทายาทแห่งพระราชวังทิศตะวันออกผู้ควบคุมการทดสอบด้านการต่อสู้ในครั้งนี้
“สถานการณ์ปัจจุบันเป็นอย่างไร?” องค์รัชทายาทพยายามอย่างมากที่จะอยู่ในความสงบ เขาต้องพิจารณาถึงสถานการณ์ทั้งหมด เพราะเขารู้แผนที่ซ่อนไว้เบื้องหลังเป็นอย่างดี ว่าทำไมอาณาจักรเซี่ยถึงเคลื่อนทัพมาที่ดินแดนภูเขาทางใต้
ตอนแรกเขาคิดว่าทุกอย่างคงราบลื่นและดำเนินไปแบบเป็นขั้นเป็นตอน อย่างไรก็ตามดูเหมือนจะเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นในตอนนี้ เป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากการควบคุมของเขา
ดังนั้น
สิ่งที่เขาควรจะทำตอนนี้คือทำความเข้าใจเหตุการณ์นี้ หรือทำลายเหตุการณ์นี้ทิ้งไปเลย
“จากกฎของการทดสอบ หลังจาก ฟาง เจิ้งจือ กำจัด วู่ เฟิง ลงได้ ทหารของ วู่ เฟิง ทั้งหมดจะอยู่ภายใต้การควบคุมของ ฟาง เจิ้งจือดังนั้น” เมื่อพูดถึงตอนสุดท้าย ซู ฉิง ก็ลังเลที่จะพูดต่อ
“เจ้าหมายความว่าถิ่นฐานราชสีห์คำราม เหยียน เยว่ และ ฉือ ซุน ตอนนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของ ฟาง เจิ้งจือ ใช่หรือไม่?” เมื่อองค์รัชทายาทได้ยินสิ่งนี้ เขารู้สึกมึนหัวเล็กน้อย
เขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ในบรรดา 4 ถิ่นฐานหลัก 3 ถิ่นฐานถูกควบคุมแล้วโดย ฟาง เจิ้งจือ เหตุการณ์ครั้งนี้หนักกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก
“ใช่แล้วฝ่าบาท อ้างอิงจากกฎของการทดสอบ”
“ข้าไม่สนใจกฎของการทดสอบ! ถ่ายทอดคำสั่งลงไป ข้าจะออกเดินทางเดี๋ยวนี้ ข้าต้องการเดินทางไปที่ถิ่นฐานราชสีห์คำราม ข้าไม่คิดจะให้ ฟาง เจิ้งจือ ทำอะไรที่เป็นการดูหมิ่นข้าเช่นนี้!”
“ฝ่าบาท ข้าคิดว่าเรื่องนี้คงไม่เหมาะสมเท่าไรนัก หากฝ่าบาทไปที่ถิ่นฐานราชาสีห์คำรามตอนนี้ ไม่เพียงแต่ท่านจะทำลายกฎของการทดสอบทิ้ง ถ้าหากโชคร้ายคนอื่นคิดว่าท่านทำอะไรที่เป็นการขัดกับแผนที่วางไว้ ราชาต้วนอาจจะเริ่มเคลื่อนไหว ฝ่าบาทท่านโปรดอย่าลืมว่าราชาต้วนนั้นเป็นคนที่ควบคุมกองกำลังทหารที่แท้จริง!” เมื่อ ซู ฉิง ได้ยินสิ่งที่องค์รัชทายาทพูด เขาก็รีบแนะนำทันที
“อย่าบอกข้านะว่าราชาต้วนจะกล้าว่าข้าพล่อยๆต่อหน้าท่านพ่อ?”
“ถ้าข้าเป็นราชาต้วนต้องกล่าวหาท่านแน่นอน และขอให้องค์จักรพรรดิถอดท่านออกจากการเป็นผู้คุมการทดสอบในครั้งนี้แทน อย่างไรก็ตามถ้าท่านนึกถึงตอนที่แผนการสำเร็จและจะได้รับรางวัลที่ยิ่งใหญ่แล้วท่านควรคิดให้รอบคอบ”
“ข้าไม่กลัวเขา!”
“ฝ่าบาทโปรดคิดให้ถี่ถ้วน!”เมื่อ ซู ฉิง พูดเสร็จเขาก็คุกเข่าลงทันที่
เมื่อองค์รัชทายาทเห็น ซู ฉิง คุกเข่าลง แสงในดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้นมาทันที อย่างไรก็ตามเขาทนไม่ได้อีกต่อไป
“เพล้ง!” ดอกไม้สีทองที่อยู่บนโตะถูกปาลงพื้นและแตกกระจายเป็นเศษซากทันที
“ลุกขึ้น ตามความคิดเขา ตอนนี้ข้าควรทำเช่นไร?” หลังจากความเงียบครอบคลุมมานาน องค็รัชทายาทก็โบกมือให์ ซู ฉิง ลุกขึ้น
“ฝ่าบาท มันจะไม่เป็นอันตรายถ้าท่านถ่ายทอดคำสั่งลับเพื่อให้มั่นใจว่า ฟาง เจิ้งจือ จะทำตามใจชอบได้แค่ที่ 3 ถิ่นฐานหลักเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เขาต้องไม่กล้าไปยุ่มย่ามที่ ถิ่นฐานวานรน้ำแข็งและกล้ามีปัญหากลับ หนานกง เฮา ในกรณีนี้ทุกอย่างจะอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเรา”
“เจ้าคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะโจมตี หนานกง เฮา?!” เมื่อองค์รัชทายาทได้ยิน เขาก็ผงะไปเล็กน้อย เขารู้ว่าแผนที่อาณาจักรเตรียมการไว้สำหรับดินแดนภูเขาทางใต้นั้นสำคัญขนาดไหน
หนานกง เฮา!
จะได้รับผลกระทบไม่ได้!
“วู่ เฟิง ไม่กล้า เฉิน เฟยยู่ ก็ไม่กล้า! เหยียน ซิว ก็ไม่กล้า! อย่างไรก้ตาม ฟาง เจิ้งจือ นั้นอาจจะกล้า!” ซู ฉิง ตอบอย่างมั่นใจ
“แน่นอนว่าเขาต้องแพ้ หนานกง เฮา อย่างแน่นอน! แต่ข้าเกรงว่าเขาอาจะทำให้เกิดปัญหา ถ้าเขาสั่งให้กองกำลังทั้งหมดโจมตีถิ่นฐานวานรน้ำแข็ง ข้าเกรงว่ามันจะทำให้กองทัพของพวกเราเสียหายเป็นอย่างหนักและกระทบกับแผนการของพวกเรา “
“ถ้าเป็นในกรณีนี้ จะดีไหมถ้าสั่งให้ หนานกง เฮา หลีกเลี่ยงการต่อสู้?”
“ท่านจำได้ไหมว่า หนานกง เฮา ฟังคำสั่งจากองค์จักรพรรดิเท่านั้น? นอกจากนี้ หนานกง เฮา มีแรงจูงใจเพียงพ่อที่จะต่อสู้กับ ฟาง เจิ้งจือ ” ซู ฉิง เตือน
“สิ่งที่เจ้าว่ามาก็มีเหตุผล งั้นเอาตามนี้ เจ้าจงเดินทางไปที่ถิ่นฐานราชสีห์คำรามด้วยตัวเองและถ่ายทอดคำสั่งของข้า”
“ข้าเกรงว่า ข้าคงไม่สามารถไปได้”
“ทำไม?”
“อย่าบอกข้านะว่าฝ่าบาทได้ลืมไปแล้วว่าข้ามีเรื่องขัดแย้งเล็กน้อยกับ ฟาง เจิ้งจือ ตอนทดสอบด้านปัญญญา?”เมื่อ ซู ฉิง นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ใบหน้าของเขาก็ดำมืดลง
“แล้วใครที่เจ้าคิดว่าควรจะไป?” องค์รัชทายาทพยักหน้า
“ซิง ฉิงซุย!” ดวงตาของ ซู ฉิง เป็นประกาย อย่างไรก็ตามเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา
“ซิง ฉิงซุย ? อืมมันคงเป็นเรื่องที่ถ้าเป็นเขาที่ต้องไป อย่างไรก็ตาม ซิง ฉิงซุย มีกองทัพทลายภูผาอยู่กับตัวด้วยถ้าเขาได้รับคำสั่งให้ไปที่ถิ่นฐานราชสีห์คำราม มันจะไม่เป็นการเปิดเผยแผนการของเรางั้นรึ?” เห็นได้ชัดว่าองค์รัชทายาทค่อนข้างแปลกใจหับคำแนะนำของ ซู ฉิง เขาจึงถามด้วยความลังเลเล็กน้อย
“ฝ่าบาท ท่านสามารถสั่งให้เขาเดินทางไปคนเดียวได้ ถ้าเขาเดินทางลับๆไปยังถิ่นฐานราชสีห์คำรามลับๆ เรื่องทุกอย่างก็จะไม่ถูกเปิดเผย “เมื่อ ซู ฉิง เห็นท่าทีอันลังเลขององค์รัชทายาท เขาก็คิดสักพักและพูดออกมา
“เอาล่ะ นำเหรียญตราของข้าไปนำตัว ซิง ฉิงซุย มา ข้าจะอธิบายทุกอย่างกับเขาเอง ” องค์รัชทายาทพยักหน้าเงียบๆ
“รับทราบ!” ซู ฉิง โค้งคำนับทันที
