รอยแดงรูปมือปรากฎขึ้นบนใบหน้าสวย ๆ ของเฉียวอันซิน เธอนิ่งเงียบด้วยความตกใจ
หล่อนยกมือขึ้นจับแก้มของตนอย่างไม่คาดคิดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อได้สติเธอยกมือจะตบคืน
แต่เมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคยปรากฎอยู่ไกล ๆ เธอรีบยกมือลง แสร้างเดินเซไปข้างหลัง
…
เฉียวเมียนเมียนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ เฉียวอันซินมีท่าทีเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวหล่อน และพูดกลับว่า
“พี่คะ ฉันขอโทษ ฉันผิดต่อพี่ แต่ฉันควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ฉันรักพี่อาซือจริง ๆ ยกโทษให้ฉันเถอะ อย่าทำอะไรลูกของฉันเลยนะคะ”
เฉียวเมียนเมียนมองเฉียวอันซินที่ล้มลงไปที่พื้น
ประตูสีฟ้าถูกผลักออกอย่างรวดเร็ว ชายคนหนึ่งพุ่งเข้ามาใกล้
“อันซิน!”
ชายคนนั้นพุงเข้าไปกอดเฉียวอันซินไว้แน่น
“อันซิน เป็นอะไรมากไหม” ซูเจ๋อถาม
เฉียวอันซินซบลงที่อกเขา น้ำตาไหลนองหน้า เธอเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร “พี่อาซือ”
“ฉันกลัวมากค่ะ ลูกของเราเกือบจะ…”
ตัวเธอเริ่มสั่นเทาขณะที่พูด ไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
“พี่อาซือ ฉันรู้ว่าฉันทำให้พี่เขาผิดหวัง ฉันไม่คาดหวังว่าพี่เขาจะให้อภัย พี่เขาจะดุด่า ตบตีฉันยังไง ฉันยินดีรับผิดทั้งหมด แต่ลูกของเรา เขาไม่ผิดอะไร พี่เขาทำแบบนี้ได้ยังไง”
แก้มของเฉียวอันซินยังคงบวมแดง รอยมือยังคงปรากฎบนแก้มขาว ๆ หล่อนร้องไห้จนดวงตาแดงกล่ำ
หล่อนดูตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม้จะอยู่ในอ้อมกอดของเขา ร่างของหญิงสาวยังคงสั่นเทาไม่หยุด
เมื่อเห็นหล่อนกำลังหวาดกลัว ซูเจ๋อเริ่มใจอ่อน โงนเอนให้กับหล่อน
ชายหนุ่มหันไปมองเฉียวเมียนเมียน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง
“เฉียวเมียนเมียน อันซินเขาเพิ่งจะท้องได้เดือนเดียวเองนะ มันเป็นช่วงที่ต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก ที่คุณผลักเธอล้มลงกับพื้นแบบนี้ คุณรู้บ้างไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น?”
…
“ผิดคิดเสมอว่าคุณเป็นคนใจดีและอ่อนโยน ไม่คิดเลยว่าคุณจะร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้”
“หึ ฉันเหรอที่ร้ายกาจ”
เฉียวเมียนเมียนจ้องชายตรงหน้าอย่างไม่เชื่อว่าคือเขา
ชายหนุ่มในชุดสีขาว หน้าตาหล่อเหลา มีเสน่ห์ราวกับเจ้าชายคนนี้ ใบหน้านี้ที่เธอเคยชื่นชอบมานานหลายปี
แต่ตอนนี้ใบหน้านี้เปลี่ยนไป เหมือนเป็นคนละคนกับคนที่เธอเคยรู้จัก เธอเคยเป็นคู่หมั้นของเขา
พวกเรารู้จักกันมากว่า 10 ปี แต่ตอนนี้เขากลับเลือกเชื่อคำพูดของเฉียวอันซินในทันที
กว่า 10 ปีเลยนะ… เขาไม่ร้จักเธอเลยเหรอ
ในสายตาของเขา เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่ร้ายกาจอย่างนั้นเหรอ
เมื่อเห็นท่าทีที่เขาโอบกอดเฉียวอันซินไว้ในอ้อมแขน หัวใจของเธอเย็นยะเยือก สายตาของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง
“ซูเจ๋อ คงลืมไปแล้วสินะ ว่าคู่หมั้นของคุณคือใคร แล้วผู้หญิงที่คุณกอดอยู่นั้นคือใคร”
