ใครจะไปคิดว่าเหมาเยซือ จะทำให้ธุรกิจของตระกูตูเจ๊ง!
มันไม่เกินไปหน่อยหรือ
หลังจากนั้นไม่นานเหมาเยซือ ก็ส่งข้อความถึงเธออีกครั้ง
เหมาเยซือ : [ตอนนี้ยังไม่เข้าเรียนเหรอ?]
เฉียวเมียนเมียนรีบตอบด้วยความตกใจ
เฉียวเมียนเมียน :[อืม คาบเรียนตอนเช้าเรียบร้อยหมดแล้วค่ะ เรียนอีกทีบ่ายสอง]
เหมาเยซือ :[ลงมาซิ]
เฉียวเมียนเมียน รู้สึกสับสนกับข้อความของเขา
เฉียวเมียนเมียน : [ลงมาเหรอ? คุณหมายความว่ายังไง]
เหมาเยซือโทรหาเธอทันทีที่เธอส่งข้อความนั้นออกไป
เสียงที่น่าดึงดูดของเขาเข้ามากระทบภายในหู
“ผมอยู่ชั้นล่าง ลงหน่อยสิ”
เฉียวเมียนเมียนหวั่นไหว
เธอตกใจมากจริง ๆ
เหมาเยซือมาที่วิทยาลัยของเธออีกแล้วเหรอ?
แล้วเขาอยู่ข้างนอกหอพักหญิงเหรอ
เฉียวเมียนเมียนเดินออกมาจากห้องนอนของเธอ เห็นกลุ่มคนที่แออัดอยู่ในห้องโถงและมองลงไปข้างล่างด้วยความตื่นเต้น
“โอ้โห มีคนหล่ออยู่ข้างล่างล่ะ”
“นั่นไม่ใช่พี่ชายที่พาเฉียวเมียนเมียนไปเมื่อวานนี้เหรอ เขากลับมาอีกครั้ง”
“เฉียวเมียนเมียนโชคดีมาก นี่เธอเพิ่งเลิกกับคุณซูเจ๋อ และตอนนี้เธอก็มีแฟนใหม่ ทั้งรวย ทั้งหล่ออีกคนแล้ว”
“เขาอาจไม่ใช่แฟนของเธอก็ได้ บางทีเธออาจจะเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งของเขา”
“ทำไมคนหล่ออย่างเขาถึงต้องจ่ายเงินให้ผู้หญิงด้วยล่ะ แม้ว่าหล่อนจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เธอไม่อยากเป็นเหมือนหล่อนเหรอ อย่างไงก็ตาม ใครบ้างล่ะ จะไม่ต้องการเงินแบบนั้น”
เฉียวเมียนเมียนมองลงไปเช่นกัน
และทันทีที่เห็นชายคนนั้นยืนอยู่ใต้ต้นไม้
แสงแดดกรองผ่านหลังคาและอทลงบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา เน้นจุดเด่นด้วยแสงสีทอง
เขาอยู่ในชุดกระชับเน้นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ
กางเกงเทเลอร์โชว์เรียวขายาว
และออร่าอันเยือกเย็นของเขาทำให้เขาน่าดึงดูดยิ่งขึ้น
สาว ๆ ที่อยู่ใกล้เขาต่างก็หน้าแดงกันทั้งหมด
พวกเขาสองสามคนพยายามที่จะจีบเขา แต่สายตาเย็นขาที่เขาจ้องกลับพวกหล่อน ทำให้พวกหล่อนถอยห่าง
ราวกับว่าเขาได้ปลดปล่อยออร่าว่า “ห้ามเข้าใกล้”
เฉียวเมียนเมียนเห็นว่าเหมาเยซือช่างต่อต้านผู้หญิงจริง ๆ
นอกจากเธอแล้วเขายังรังเกียจผู้หญิงคนอื่น ๆ และก็เย็นชาต่อพวกเขาด้วย
มันทำให้เขารู้สึกขยะแขยงมากยิ่งขึ้น เมื่อมีผู้หญิงคิดจะเข้าใกล้เขา
เหมาเยซือเงยหน้าขึ้นมองทันที
เขามองตรงมาที่เธอ
ทันทีที่พวกเขาสบตากัน การแสดงออกที่เยือกเย็นและห่างไกลก็ได้หายไปจากดวงตา
แววตาเขาดูอบอุ่นและอ่อนโยนขึ้น
ในขณะที่เฉียวเมียนเมียนรู้สึกได้ว่าหัวใจของเธออบอุ่นและเต้นแรงเพียงใด
***
เฉียวเมียนเมียนรีบเดินลงไปชั้นล่าง
เมื่อเธอมายืนอยู่ตรงหน้าเขา เหมาเยซือก็อ้าแขนและโอบเธอไว้ในอ้อมกอด
เขากอดเธอไว้แน่นมาก
ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะรวมร่างของเธอเข้ากับเขา เขาสูดดมกลิ่นของเธอลึกเข้าสู่ปอด แล้วถามว่า
“เมียนเมียน คุณคิดถึงผมไหม”
ในขณะที่อยู่ในอ้อมกอดเขา เฉียวเมียนเมียนสัมผัสได้ถึงความแข็งและความเย็นจากร่างกายของชายผู้นี้