ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาสัมผัสเข้ากับใบหน้าของเธอ เมื่อริมฝีปากของเขาเข้ามาใกล้
เขากำลังจะจูบเธอในไม่ช้า
หัวใจของเฉียวเมียนเมียนเต้นแรงและเธอก็หลับตาลงอย่างรวดเร็ว
กำลังรอ…
หนึ่งวินาทีผ่านไป สองวินาที…
ริมฝีปากอันอบอุ่นของชายคนข้าง ๆ ไม่ประทับลงบนริมฝีปากของเธอเสียที
เฉียวเมียนเมียนลืมตาด้วยความสับสน แต่เห็นว่าเหมาเยซือคาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จแล้ว
เธอรู้สึกสูญเสีย
ทั้งหมดนี้เป็นความคิดที่ปรารถนาของเธอเองเหรอ?
เธอคิดว่าเขาอยากจะจูบเธอ แต่ก็แค่คาดเข็มขัดนิรภัย!
เฉียวเมียนเมียนต้องการจะหายตัวไปจากความอับอายในครั้งนี้
คิดว่าเธอตื่นเต้นสำหรับการจูบจริง ๆ
เอ๊ะ ช่างน่าอายอะไรเช่นนี้
***
ใบหน้าของเฉียวเมียนเมียนยังคงร้อนระอุ เมื่อพวกเขามาถึงร้านอาหารกลางวัน
เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา
เหมาเยซือพาเธอไปที่ร้านอาหารระดับไฮเอนด์อย่างเป็นเรื่องธรรมดา ผู้จัดการร้านออกมาต้อนรับด้วยตนเอง พร้อมทั้งพาพวกเขาไปยังห้องรับรอวีไอพี
การตกแต่งร้านค่อนข้างออกแนววินเทจ
เหมาเยซือไม่ได้เปิดดูเมนูด้วยซ้ำ เขายื่นมันให้เฉียวเมียนเมียน และพูดว่า
“สั่งที่คุณชอบได้เลย”
“โอ้”
เฉียวเมียนเมียนพลิกเปิดหน้าแรกและตกใจเมื่อเห็นราคาอาหาร
เรื่องจริงหรือนี่!
ไข่ปูกับเต้าหู้จานละพันกว่าหยวน?
เมนูนั้นถูกที่สุดในเล่มแล้วด้วย
อาหารทะเลและอาหารรสเลิศอื่น ๆ ราคามากกว่า หนึ่งหมื่นหยวน!!
เธอรู้สึกว่าร้านนี้แพงกว่าร้านอาหารที่เหมาเยซือเคยพาเธอไปเมื่อครั้งก่อน
หลังจากพลิกเมนูเป็ฯเวลานาน เธอเลือกผัดกะหล่ำปลีจานที่ถูกที่สุด
แต่ถึงอย่างนั้นก็ราคาสองสามร้อยหยวน
“เลือกได้แล้วค่ะ ที่เหลือคุณเลือกก็แล้วกัน”
เธอยื่นเมนูให้เขา
เหมาเยซือพลิกมันสักพักแล้วถามพนักงานเสิร์ฟว่า
“สั่งอาหารไปกี่อย่างแล้ว”
พนักงานเสิร์ฟตอบอย่างสุภาพว่า
“ประธานเหมา สั่งไปหนึ่งอย่างครับ”
เหมาเยซือตกใจ
“แค่อย่างเดียวเนี้ยนะ? สั่งอะไรไป”
พนักงานเสิร์ฟพูดว่า
“กะหล่ำปลีผัดกระเทียมครับ”
เหมาเยซือพูดไม่ออก
คิ้วของเขากระตุกในขณะที่เขาหันไปมองเฉียวเมียนเมียน
“คุณเพิ่งสั่งกะหล่ำปลีผัดไปอย่างเดียวเองเหรอ?”
เหมาเยซืออาจกลายเป็นตัวตลกได้ ถ้าใครมาพบว่าผู้หญิงที่เขาพาไปทานอาหารกลางวันไม่ได้สั่งอะไรนอกจากจานที่ถูกที่สุด
“คะ ทำไมเหรอคะ คุณไม่ชอบกะหล่ำปลีเหรอ?”
เฉียวเมียนเมียนมองเขาอย่างไร้เดียงสา
“…ไม่ใช่อย่างนั้น ไม่เป็นไร ผมจะสั่งเอง”
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา ที่ผู้หญิงคนหนึ่งพยายามประหยัดเงินเพื่อเขา เหมาเยซือรู้สึกสับสนอย่างมาก
ผู้หญิงคนนี้รู้หรือไม่ว่าสามีของเธอร่ำรวยแค่ไหน?
ไม่อย่างนั้นเธอจะคิดประหยัดให้เขาทำไม
เขาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และหยิบปากกาขึ้นมาเช็คอาหารที่แพงที่สุดสองสามจาน จากนั้นเขาก็สั่งไอศกรีมเป็นพิเศษสำหรับเป็นของหวานให้เฉียวเมียนเมียน
ครั้งสุดท้ายที่ไปร้านอาหารลอยฟ้า ดูเหมือนว่าเธอจะชอบไอศกรีม
เขารอให้บริกรออกไป
จากนั้นเหมาเยซือก็เอื้อมมือจับเฉียวเมียนเมียนในไว้อ้อมแขน
เขาบีบแก้มของเธอแล้วจูบที่ริมฝีปากเธอเบา ๆ
“ผมไม่ได้บอกคุณมาก่อนเหรอ ว่าไม่จำเป็นต้องประหยัดเงินเพื่อผม ผมไม่ได้ยากจนถึงขนาดให้คุณกินกะหล่ำปลีอย่างเดียว ที่รัก สามีของคุณรวยมาก ผมมีเงินมากกว่าที่จะใช้จ่ายทั้งชีวิต ผมไม่ต้องการให้คุณประหยัดเงินเพื่อผม อันที่จริง ผมหวังว่าคุณจะเป็นผู้หญิงประเภทที่ออกไปนั่นนี่ และใช้จ่ายราวกับว่าไม่มีวันพรุ่งนี้เสียด้วยซ้ำ”
