เห็นได้ชัดจากบาดแผลของไป๋เสี่ยวและจางอี้เว่ยมีอาการแย่ลง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยขีดข่วน ผมของพวกเขาก็ยุ่งเหยิง
เฉียวเมียนเมียนมีเพียงรอยขีดข่วนที่คอ แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
ในแง่ของการต่อสู่ไป๋เสี่ยวและจางอี้เว่ยไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอเลย
หากผู้ดูแลไม่เข้ามาห้ามเสียก่อน เฉียวเมียนเมียนคงทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บมากกว่านี้
“ที่ปรึกษาคะ เจียงหลัวลี่เป็นคนเริ่มก่อนค่ะ”
ไป๋เสี่ยวยกมือขึ้นลูบแผลบนใบหน้าของตน
“เธอว่าให้พวกเราด้วยคำหยาบคายก่อนค่ะ จะให้ฉันนั่งเฉย ๆ ให้เธอทุบตีอย่างงั้นหรือค่ะ”
“พูดไร้สาระอะไร!”
เจียงหลัวลี่มองเธอด้วยความโกรธ
“ฉันพูดอะไรเกี่ยวกับเธอบ้างไหม เธอรู้สึกไปเอง และคิดไปเองว่าฉันว่าให้เธอ เลิกโกหกสักที ถ้าเธอไม่ได้ทำอะไรไม่ดี ทำไมต้องเดือดร้อนด้วยล่ะ สมควรโดนดีแล้ว”
“ที่ปรึกษาได้ยินแล้วใช่ไหมคะ” การแสดงออกของไป๋เสี่ยวแข็งกระด้าง
“เธอเป็นคนเริ่มก่อน”
“นั่นก็เพราะปากเน่า ๆ ของเธอไง สมควรโดนแล้ว”
“เจียงหลัวลี่ เธอ…”
“เอาล่ะ ๆ พอได้แล้ว นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกัน” ที่ปรึกษาเริ่มหงุดหงิดกับพวกเขา
เขาหายใจเข้าลึก เพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนจะพูดอย่างไร้ความรู้สึก
“เจียงหลัวลี่ ในเรื่องนี้ เธอเป็นคนเริ่มด้วยคำพูดหยาบคายก่อนใช่ไหม?”
“คะ ฉันพูดก่อน” เจียงหลัวลี่ยกคางของเธอขึ้น
เธอกล้าที่จะยอมรับควมผิดพลาดของตัวเอง
“เอาล่ะ ตอนนี้เธอควรได้รับโทษ”
ที่ปรึกษาฟังดูเข้มงวด
“ไม่ว่ายังไง เธอก็ไม่ควรตีเพื่อนคนอื่นในวิทยาลัยแบบนี้ นั่นเป็นพฤติกรรมที่แย่มาก”
“ที่ปรึกษาคะ ฉัน…”
“พอแล้ว ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวอะไรอีก เธอไปวิ่งรอบสนาม 3 รอบ วิ่งเสร็จแล้วคัดคำศัพท์ 1,000 คำมาส่งฉัน”
“ส่วนพวกเธอที่เหลือ…” ที่ปรึกษามองไปที่พวกเขาทั้งสามคน
“เธอเองก็มีส่วนผิด กลับไปไตร่ตรองถึงการกระทำของตัวเอง ทำเป็นรายงานแล้วเอากลับมาส่งฉันพรุ่งนี้”
“เอาล่ะ ทุกคนออกไปได้แล้ว”
เจียงหลัวลี่กำลังฟูมฟาย
“ที่ปรึกษาคะ ทำไมไป๋เสี่ยวกับจางอวี้เว่ย ไม่ต้องวิ่งล่ะคะ”
ที่ปรึกษามองไปที่เธอ
“เธอเป็นคนเริ่มก่อนนะ หากไม่พอใจและคิดว่าไม่ยุติธรรม ฉันจะเพิ่มบทลงโทษให้วิ่งเพิ่มอีกสัก 2 รอบล่ะกัน”
เจียงหลัวลี่พูดไม่ออก
ไป๋เสี่ยวและจางอวี่เว่ยดูสบายใจขึ้น
รอบเดียวก็แทบแย่แล้ว
สามรอบนี้ฆ่าเธอได้เลย หึ
เป็นบทลงโทษที่เหมาะกับเจียงหลัวลี่แล้ว กับสิ่งที่เธอทำกับพวกเขา
แต่เมื่อคิดถึงเฉียวเมียนเมียนที่ได้รับการลงโทษเช่นเดียวกับพวกเขา ทำให้พวกเขารำคาญใจ
จริง ๆ แล้วคนที่ทำให้เขาไม่พอใจคือเฉียวเมียนเมียน ไม่ใช่เจียงหลัวลี่ แต่ไม่สามารถต่อรองอะไรกับการตัดสินใจของที่ปรึกษาได้
พวกเขาเพียงแค่มองไปที่เจียงหลัวลี่ ด้วยสายตาที่เบิกบาน จากนั้นก็เดินออกไป
เฉียวเมียนเมียนไม่ได้เดินออกไป เธอมองไปที่เจียงหลัวลี่แล้วกล่าวว่า
“ที่ปรึกษาคะ ฉันยินดีรับการลงโทษเช่นเดียวกับหลัวหลัวค่ะ ฉันจะวิ่งรอบสนาม 3 รอบด้วยค่ะ”
เจียงหลัวลี่ตะลึงไปชั่วขณะก่อนที่เธอจะขมวดคิ้ว
“ที่รัก ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ กลับไปก่อนเถอะ”
“ฉันจะไปกับเธอ”
เฉียวเมียนเมียนคว้ามือของเธอและมองไปที่เธออย่างมั่นคง
“ฉันจะไม่กลับไปคนเดียวหรอก สามรอบเอง ฉันอยากออกกำลังกายด้วย”
