บทที่ 193: การฝึกวิญญาณดาบ
งูหลามท้องฟ้าสีรุ้ง ไม่สามารถกระทบทะเลเมฆธารน้ำแข็งได้ และไม่สามารถเอาชนะมันได้ สูญเสียศีรษะไป ปีศาจเก้าพันปีตัวนี้ก็ตกอยู่ในความโกลาหลเช่นกัน
ธารน้ำแข็งสูงขึ้นเรื่อย ๆ และทันใดนั้นก็ทรุดตัวลงสู่ งูหลามท้องฟ้าสีรุ้ง และเห็นภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่และหิมะถล่มที่กลิ้งลงมากระทบกับปีศาจอายุเก้าพันปี!
เมื่อมังกรวิญญาณดาบเห็นสิ่งนี้ เขายังฟาดดาบเมื่องูหลามท้องฟ้าสีรุ้งตื่นตระหนก ดาบนั้นลุกเป็นไฟและตัดหางงูหลามท้องฟ้าสีรุ้ง!
งูหลามท้องฟ้าสีรุ้ง ยังคงดิ้นรน แต่ธารน้ำแข็งถล่มก่อน และมังกรวิญญาณดาบฆ่ามันในภายหลัง ทันใดนั้นมันก็จางหายไปจากผิวงูเหลือมสีรุ้งและกลายเป็นเลือดประหลาด งูเหลือมสีเลือดน่าเกลียดดำดิ่งลงใต้ทะเลเมฆ
ภูเขาน้ำแข็งทุบหางที่บาดเจ็บและดึงหางออกอย่างแรงและรีบหนีต่อไป
มังกรวิญญาณดาบไล่ตามมันอีกครั้ง แต่เห็นว่าหางยังเคลื่อนไหวอยู่ จึงบินออกจากเศษภูเขาน้ำแข็งหนีไปทางอื่น
“ เป็นไปได้ไหมที่งูเหลือมจะมีเลือดของไส้เดือนจริงๆ?” จู มิงหลาง อดไม่ได้ที่จะแปลกใจเมื่อเห็นฉากนี้
หัวขาดและร่างกายวิ่งหนีไปเอง
ร่างกายถูกปิดกั้น ลอกออกแล้วหนีไป
เมื่อร่างหายไป หางจะยังขยับ ราวกับมีชีวิตอิสระ
เขาต้องบอกว่าความสามารถในการรักษาชีวิตของงูหลามอายุเก้าพันปีนี้ช่างวิเศษจริงๆ
“เสื้อผ้าลายดอกไม้มีค่าที่สุด ไม่จำเป็นต้องไล่ตามพวกเขาไปไกล ดวงตาแห่งจิตวิญญาณหยุนไห่หลิง นี้สำคัญกว่า” นายก้อย กล่าว
ผิวของงูเหลือมที่มีสีสันสดใสราวกับสายรุ้งนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดาจริงๆ มันควรจะเติบโตจากงูเหลือมที่กินผลไม้บางชนิดในมังกรเมฆ หรือดูดซับพลังงานทางจิตวิญญาณที่มีสีสัน
เหตุผลที่มังกรวิญญาณดาบไม่สามารถทำร้าย งูหลามท้องฟ้า นี้ได้ก็เพราะเกล็ดสีรุ้งที่แข็งเหมือนเฟืองดาบ!
แต่สิ่งที่เรียกว่าสิ่งหนึ่งแก้ไขสิ่งหนึ่ง
มังกรที่เหมือนดาบเช่น มังกรวิญญาณดาบ ไม่สามารถจัดการกับมันได้ แต่เทคนิคลึกลับมังกรฟ้า ของ มังกรน้ำแข็งขาว และออร่าน้ำแข็งนั้นน่ากลัวกว่า งูหลามท้องฟ้าสีรุ้ง
กล่าวโดยย่อ ความต้านทานเวทย์มนตร์ไม่สูง
อย่างไรก็ตาม เสี่ยวไป๋ฉี ไม่ได้ตระหนักถึงความแข็งแกร่งที่เขาแสดงหลังจากช่วงเวลานั้นซึ่งทำให้ จู มิงหลาง ประหลาดใจจริงๆ
ระดับกลาง.
นายก้อยไม่ได้โกหก
ที่จริงแล้วเขาสามารถกระโดดตรงไปยังระดับราชาระดับกลางได้โดยตรง
การประเมิน มังกรน้ำแข็งขาว ครั้งแรกของ จู มิงหลาง นั่นคือระดับกึ่งจุนอยู่ข้างหน้าเขาสองก้าวซึ่งทำให้ จู มิงหลาง รู้สึกเหมือนเขากลับมาอยู่ด้านบน!
ในการแข่งขันแย่งชิงอำนาจ ห่าวชางจุน นั้นแข็งแกร่งที่สุด หัวหน้าศิษย์ของ ซีสงหลิน มังกรเมฆ และ มังกรฟ้าสีทอง ของเขาเป็นเพียงราชาระดับล่าง
และ จู มิงหลาง ยังจำได้ว่าตอนที่เขาพ่ายแพ้ เขาก็ยังบอกว่าเขาไม่ยอมรับมัน!
มังกรน้ำแข็งขาว ที่มีฐานการเพาะปลูกของราชากลาง
เพื่อไปถึงสถานะนี้ก่อนหน้านี้ เขาไม่จำเป็นต้องตื่นขึ้น ตราบเท่าที่สาวกอัจฉริยะของกองกำลังทั้งหมดสามารถไปได้!
ยกตัวอย่างจากนิกายดาบเหยาซาน ราชาระดับกลางล้วนเป็นผู้อาวุโส ปรมาจารย์ในห้องโถง และอื่นๆ ในทำนองเดียวกัน หลังจากที่เขาฝึกฝนรูปแบบดาบบินได้ดีแล้ว เขาควรปล่อยให้มังกรวิญญาณดาบเล่นความแข็งแกร่งระดับราชา
มังกรทั้งสองมีความแข็งแกร่งระดับราชาระดับกลาง ดังนั้นแม้ว่าชายชราที่เจ้าเล่ห์บางคนของราชวงศ์และกองกำลังขนาดใหญ่ต้องการสร้างปัญหาให้จูเหมิน พวกเขาก็ต้องชั่งน้ำหนักความสามารถของจูเหมิน
แน่นอน จักรพรรดิทั้งหมดคือพยัคฆ์หมอบ มังกรซ่อน และหลายคนอยู่เหนือราชาระดับกลาง จู มิงหลาง ได้ฉายแววในการแข่งขันด้านอำนาจแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องรีบเร่งที่จะเปิดเผยตัวเอง
“น่าเสียดายที่ ข้าไม่สามารถอยู่ในอาณาจักรมังกรเมฆาได้ ไม่เช่นนั้นข้าน่าจะสามารถปรับปรุงครั้งใหญ่ได้” จู มิงหลาง เหลือบมองที่หยกโคมที่เอวของเขาและพูดด้วยความเสียใจ
“สำหรับตอนนี้มันก็ค่อนข้างดีอยู่แล้ว บางคนเพิ่งได้ชมทิวทัศน์ที่สวยงามในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นของ เมืองมังกรเมฆ และไม่ได้อะไรเลย” นายก้อย กล่าว
จู มิงหลาง พยักหน้า
มีเขาวงกตพิเศษมากมายในโลก เช่นอาณาจักรมังกรแห่งเมฆา และยังมีโบราณวัตถุของมังกรบรรพบุรุษที่อาศัยอยู่ในดินแดนเสฉวน หากเขาเยี่ยมชมสถานที่เหล่านี้มากขึ้น เขาจะได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างอย่างแน่นอน
“โยวว~~~~~~~”
มังกรน้ำแข็งขาว ในขั้นสมบูรณ์ เหมือนกับมังกรขาวในสวรรค์ ด้วยลมหายใจที่แรง มีเกียรติในท่าทาง ศักดิ์สิทธิ์
เป็นเพียงว่ามันเกาะติดตามธรรมชาติ หลังจากแก้งูหลามท้องฟ้าสีรุ้ง มันสลายฝุ่นน้ำแข็งที่งดงามจากทั้งร่างกายและเปลี่ยนเป็นรูปร่างที่สวยงาม ราวกับสัตว์เลี้ยงในนางฟ้า นอนอยู่บนไหล่ของ จู มิงหลาง เขางีบหลับ ขี้เกียจมาก
จู มิงหลาง นำผลของต้นแม่หยุนไถ ออกมาแล้วป้อนให้เสี่ยวไป๋ฉี
เสี่ยวไป๋ฉี เหยียดอุ้งเท้า กอดผลไม้และแทะ ตั้งแต่ลูกแมวขี้เกียจไปจนถึงกระรอกตะกละ เวลาเคี้ยวแก้มโปนทั้งสองข้างก็น่ารักน่าชังจริงๆ อดไม่ได้ที่จะหยิกแก้ม
จู มิงหลาง มองไปที่มัน
ตั้งแต่หนอนน้ำแข็งตัวเล็ก ๆ ที่พอใจกับการกินใบหม่อนไปจนถึงมังกรน้ำแข็งขาว ที่แม้แต่ปีศาจเก้าพันปี ก็สามารถเอาชนะได้ แต่การกินอาหารที่มีใบหน้าจริงจังนี้ยังคงเหมือนเดิม
อนึ่ง,
ในระดับนี้ เสี่ยวไป๋ฉี จะกินอะไร?
คงไม่กินผลไม้หยุนไถทุกวันใช่ไหม?
แม้ว่าเขาจะเลือกตะกร้าผลไม้ แต่ก็ยังมีผลไม้ศักดิ์สิทธิ์อีกชิ้นในหยุนไถ แต่แล้วยังไงล่ะ? ?
เคล็ดวิชาปราณมังกรฟ้าที่ใช้ตอนนี้คือ ฟรอสต์เทียนอ้าย
ซากของเทห์ฟากฟ้าในจักรวาลเมื่อพวกมันพังทลาย ถึงแม้ว่าสิ่งของชนิดนี้จะเรียกว่าอุกกาบาตก็ได้ แต่สิ่งที่จำเป็นสำหรับการเสริมการบริโภคของ มังกรฟ้าศิลปะอาคม ที่เกินจริงเช่นนี้คืออะไร? ?
อาจจะเป็นหินพระจันทร์? ?
หายากยิ่งกว่าเศษดาว! !
โชคดีที่เขาเพิ่งรวย!!
นอกจากนี้ ผลไม้หยุนไถที่สุกในตะกร้านี้ยังสามารถรับประทานได้เป็นระยะเวลาหนึ่ง ควรพิจารณาเรื่องมูนสโตนในระยะยาว
“โฮ้~”
“โฮ้~”
หลังจากกินอิ่มแล้ว มังกรน้ำแข็งขาว ก็กรนอย่างรวดเร็ว และ จู มิงหลาง ก็นำมันกลับไปที่โดเมนวิญญาณ
มีการหล่อเลี้ยงออร่าในอาณาจักรฝ่ายวิญญาณซึ่งเป็นประโยชน์อย่างมากต่อความมั่นคงของการฝึกฝนของ มังกรน้ำแข็งขาว
มังกรวิญญาณดาบต้องอยู่
ฝึกฝนกับตัวเองต่อไป
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีมังกรและสัตว์อสูรที่โลภอยู่ในดวงตาวิญญาณหยุนไห่หลิง และไม่สามารถทำได้หากไม่มีมังกรวิญญาณดาบ
“ม็อกซี่ อย่าใช้วิชาดาบวิญญาณดาบอันทรงพลังเหล่านั้น มิฉะนั้น ปีศาจน้อยบางตัวจะทนไม่ไหว เจ้าแค่ต้องฝึกการเคลื่อนไหว เข้าใจไหม” จู มิงหลาง กล่าวกับมังกรวิญญาณดาบ
มังกรวิญญาณดาบ แกว่งไปมาราวกับพยักหน้า
“เริ่มต้นด้วยดาบบิน? ดูเหมือนว่าเจ้าและ เสี่ยวไป๋ฉี ได้ทำให้สัตว์มังกรทั้งหมดกลัวในขณะนี้ และไม่มีสิ่งมีชีวิตให้เจ้าฝึกมือ” จู มิงหลาง
มังกรวิญญาณดาบบินเหนือ โฉบอยู่ข้าง จู มิงหลาง และลอยอยู่นิ่งๆ
เชื่องมาก ในการเผชิญหน้ากับศัตรู มังกรวิญญาณแห่งดาบ มักจะโกรธจัด แต่เขาอ่อนโยนและประพฤติตัวดีเมื่ออยู่กับ จู มิงหลาง
มังกรวิญญาณดาบ มีระดับการบ่มเพาะในระดับสูงและมีประวัติอันยาวนาน แต่จิตใจของมันก็ยังไม่โตเต็มที่ ในความเห็นของ จู มิงหลาง มันเหมือนกับทารกวิญญาณดาบมากกว่า ไป๋ฉี , ฟันดำใหญ่ และ ชิงจั่ว ต้องการการเพาะปลูกและการฝึกอบรมเพิ่มเติม
“เอาล่ะ ช้าลงหน่อย ช้าลงหน่อย อย่าใช้ฐานการเพาะปลูกของเจ้าเช่นเดียวกับที่เจ้ากำลังเดินไปมา” จู มิงหลาง พูดกับ มังกรวิญญาณดาบ อย่างอ่อนโยนและอดทนราวกับสอนลูกน้อยให้เดิน .
