บทที่ 16 สร้างตรา
ลั่วอู๋ยังคงสำรวจสัตว์วิญญาณของเขาในอาคารหลังเก่า
แต่หลังจากที่ได้เห็นพวกมัน ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นสัตว์วิญญาณหินทั้งหมด แต่ที่มากกว่านั้น เขาไม่เห็นอะไรผ่านดวงตาของเขาอีก
“สุดท้าย มันก็เป็นแค่สัตว์วิญญาณระดับทองแดง และมีทักษะที่แย่มาก” ลั่วอู๋ถอนหายใจ
มู่เถาถามขึ้นว่า “เจ้าของร้าน ท่านเห็นพวกมันทั้งหมดไหม และมันเหลือเพียงแค่ตัวเดียว นั่นคือกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ มันเป็นสัตว์วิญญาณที่พบได้บ่อยมาก มันมีนิสัยอ่อนโยน และสามารถกระโดดได้อย่างรวดเร็ว”
ลั่วอู๋มองสัตว์ที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างเป็นมิตร และมันก็อดที่จะกินหญ้าไม่ได้
เจ้ากระต่ายสีขาวตัวเล็กนั่น ข้าไม่คิดว่ามันจะมีทักษะที่ทรงพลังเลย
แต่เพื่อความปลอดภัย ลั่วอู๋ได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ
เผ่าพันธุ์: กระต่ายแห่งแดนสาบสูญ
มิติ: ระดับทองแดง ลำดับที่ 2
คุณสมบัติ: ทองแดง
ทักษะ: กระโดด (ระดับ F) ก้าวพริบตา (ระดับ A)
พื้นเพ: กระต่ายที่มีพละกำลังสูง สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ในทะเลทราย มันมีนิสัยที่อ่อนโยน มันจะยกหูเมื่อได้รับแรงลม และจะรีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็วเมื่อตกอยู่ในอันตราย
กระโดด ระดับ F
นี่อาจเป็นทักษะอ่อนด้อยมากที่สุด
แต่เมื่อลั่วอู๋ได้เห็นทักษะของมัน หัวใจของเขาก็เต้นอย่างรุนแรง
“ก้าวพริบตา! โกหกกันใช่ไหม สัตว์วิญญาณชนิดนี้มีทักษะวิญญาณอยู่” ลั่วอู๋ละสายตาไปจากมันไม่ได้เลย
ก้าวพริบตา: สามารถแสดงผลของการก้าวพริบตาในระยะทางสั้น ๆ
แน่นอนว่า ไม่ควรที่จะมีสิ่งกีดขวางระหว่างจุดเริ่มต้นกับจุดหมาย และไม่สามารถใช้ได้อย่างต่อเนื่อง
แต่ถึงกระนั้น ทักษะนี้ยังคงเป็นทักษะวิญญาณ
มู่เถากะพริบตาและตอบกลับ “ใช่แล้ว กระต่ายแห่งแดนสาบสูญนั้นอ่อนแอในด้านการต่อสู้ และมีศัตรูตามธรรมชาติจำนวนมาก แต่มันต้องขอบคุณความสามารถนี้ที่ทำให้อยู่รอดได้โดยไม่สูญพันธุ์”
“ยอดเลย! นำกระต่ายตัวนั้นมาให้ข้า” ลั่วอู๋รู้สึกตื่นเต้น
มู่เถามึนงงไปหมดเหมือนในหัวถูกปกคลุมไปด้วยหมอก
ทักษะก้าวพริบตานั้นทรงพลังจริงๆ แต่ก้าวพริบตานั้นเป็นสิ่งที่ทำให้กระต่ายแห่งแดนสาบสูญมีชื่อเสียงในด้านความอ่อนแอ
ทำไมมันถึงน่าสนใจกัน
เจ้าของร้านต้องการทำอะไรกัน?
หลังจากนำสัตว์วิญญาณหินและกระต่ายแห่งแดนสาบสูญออกมา ลั่วอู๋มองมู่เถาอย่างจริงจัง “มู่เถา เราไม่สามารถพูดถึงเรื่องในวันนี้กับคนอื่นได้นะ เจ้าของร้านคนเก่าก็ทำไม่ได้ เข้าใจไหม?”
“เข้าใจแล้วขอรับ” มู่เถาเดินลงมา
ต่อมาลั่วอู๋สั่งให้มู่เถาออกมา จากนั้นเขาก็มองไปยังสัตว์วิญญาณหินและกระต่ายแห่งแดนสาบสูญที่อยู่ตรงหน้าเขา แววตาของเขาดูสดใสเล็กน้อย
ลั่วอู๋นำกรงที่ใส่ฝูงลูกแมงป่องทรายเหลือง สัตว์วิญญาณหิน และกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ เข้าสู่โลกแห่งไหด้วยมือของเขา
“สร้างตรา”
ลั่วอู๋ตะโกน
แผงองค์ประกอบใหม่ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาอย่างช้า ๆ
นี่เป็นหนึ่งในการทำงานของไหเล่นแร่แปรธาตุ เดิมที มันจะใช้งานไม่ได้เพราะมีแต้มเซียนไม่เพียงพอ อย่างไรก็ตาม ลั่วอู๋ก็ได้รับเกือบ 300 แต้ม จากการสังเคราะห์สมุนไพร ซึ่งเพียงพอที่จะใช้การทำงานการสร้างตราได้
การทำงานของการสร้างตรานั้นอธิบายได้ง่ายมาก
จะใช้หนึ่งทักษะวิญญาณ เปลี่ยนเป็นตรา แล้วสลักลงบนวิญญาณอื่น
แน่นอน ต้องมีขีดจำกัด
ตัวอย่างเช่น ท่านไม่สามารถให้แมงป่องเรียนรู้วิธีชักใยแมงมุม
มันเป็นไปไม่ได้ที่แมงป่องไร้ปีกจะเรียนรู้ที่จะวิธีการบิน
ลั่วอู๋สูดหายใจลึก ๆ ชี้ไปที่สัตว์วิญญาณหิน และเปิดการใช้ทักษะการสร้างตรา
ทักษะ: อำพราง
ระดับ: C
ค่าใช้งาน: 50 แต้มเซียน
พลังลึกลับค่อย ๆ ไหลลงมาบนสัตว์วิญญาณหินที่ขดตัวและกลายเป็นหินที่ขรุขระ
สร้างตรา สำเร็จ
ต่อหน้าต่อตาของลั่วอู๋ มีเครื่องหมายตราอยู่ มีลวดลายเป็นหินขรุขระ
ที่ด้านหน้าของเขา สัตว์วิญญาณหินค่อย ๆ หดตัวกลับคล้ายลูกบอลขนาดเล็ก แม้ว่าจะมีเกล็ดอยู่ด้านนอกที่ทั้งหยาบและแข็ง มันดูไม่เหมือนกับก้อนหินเลย
“ประทับ”
เพื่อที่จะได้รับตรา ท่านจำเป็นต้องใช้แต้มเซียน แต่เพียงพลังวิญญาณ
ลั่วอู๋เลือกลูกแมงป่องทราย
สำเร็จ!
สำเร็จ!
สำเร็จ!
ยี่สิบเจ็ดครั้งในแถวเดียว ไม่มีความล้มเหลว
ลั่วอู๋สูดหายใจลึก แล้วรีบนั่งลงเพื่อฝึกฝนทักษะ ทำสมาธิเพื่อฟื้นฟูพลังวิญญาณ ซึ่งเป็นไปตามที่คาดเอาไว้ สถานะของมันต่ำเกินไป และพลังวิญญาณนั้นมีไม่เพียงพอ
ครึ่งวันต่อมา ลั่วอู๋ก็ลุกขึ้นยืนอย่างมีชีวิตชีวา และจ้องมองกระต่ายแห่งแดนสาบสูญที่แสนน่ารัก
“สร้างตรา”
ทักษะ: ก้าวพริบตา
ระดับ: A
ค่าใช้งาน: 200 แต้มเซียน
มันคุ้มค่ากับทักษะระดับ A ถึงมันจะใช้งานแต้มเซียนมากเกินไป ทันใดนั้น แต้มเซียนของลั่วอู๋ถูกนำมากลับใช้งานอีกครั้ง แต่มันก็ไม่มีปัญหาอะไร ท่านสามารถได้ตราที่ส่องประกายและทำเงินได้มหาศาล
เพราะสัมผัสได้ว่าพลังวิญญาณลดลง กระต่ายแห่งแดนสาบสูญเงยหน้าขึ้น มองไปยังทิศตะวันออกและตะวันตก เมื่อไม่พบเจอความอันตรายใด ๆ มันจึงลดหัวลงเพื่อกินหญ้าต่ออย่างสบายใจ
สร้างตราสำเร็จ
“ประทับ”
ลั่วอู๋สลักแมงป่องทรายอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนว่าทักษะจะสูงขึ้น ค่าใช้จ่ายก็ยิ่งมากขึ้น ลั่วอู๋ประทับและสลักหลายต่อหลายครั้ง และพลังวิญญาณลดลงเรื่อยๆ สิ่งที่แย่ที่สุด คือยิ่งทักษะมีระดับที่สูงขึ้น โอกาสที่จะสำเร็จในประทับและสลักยิ่งน้อยลง
ในการแสดงผลทั้งห้าครั้ง มีสองครั้งที่ล้มเหลว
ลั่วอู๋กัดฟันกรอด และมุ่งมั่นทำมันต่อไป
ประทับ, พลังวิญญาณอ่อนแรง, ฟื้นฟูสมาธิ, ประทับ, พลังวิญญาณอ่อนแรง, ฟื้นฟูสมาธิ
เขาทำซ้ำขั้นตอนเหล่านั้นหลายต่อหลายครั้ง
ในที่สุด หลังจากผ่านไปสามวัน ลั่วอู๋ก็สลักแสงลงบนแมงป่องทรายทุกตัว
“เชื่องซะ!”
ลั่วอู๋ใช้ทักษะในการปรับแต่งของไหปีศาจ
การทำให้เชื่องไม่จำเป็นต้องใช้แต้มเซียน เพียงแค่ใส่แมงป่องทรายลงในโลกแห่งไหแล้วรอเวลาสักพักหนึ่ง
ยิ่งพลังวิญญาณแข็งแกร่ง ก็ยิ่งใช้เวลานานมากขึ้น
เนื่องจากเจ้าสัตว์เหล่านี้ยังเล็กอยู่ และมีระดับที่ต่ำมาก จึงใช้เวลาเพียงประมาณสามวันในการทำให้เชื่อง
ลั่วอู๋ออกมาจากโลกแห่งไห พลังวิญญาณของเขาได้หมดลง และฟื้นขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งเป็นประโยชน์มากในการปรับแต่ง พลังวิญญาณของเขาดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งขึ้นมาก
หลังจากที่กลืนยาเม็ดลง ลั่วอู๋ได้ปรับแต่งช่วงระยะเวลาหนึ่งและจึงย่อยสลายฤทธิ์ของยาออกไปได้
ลั่วอู๋อดพึมพำออกมาไม่ได้ว่า “ดูเหมือนว่าทักษะอันทรงพลังนี้ จะถูกประทับลงบนลูกแมงป่องทราย มันขาดทุนชะมัดเลย”
หลังจากนั้น ลั่วอู๋ตั้งใจไว้แล้วว่า เขาจะจับตามองไปที่ ต้าหวงไว้ให้ดี
ในยามนั้น ต้าหวงกำลังนอนอาบแดดอยู่หน้าประตูของศาลาไป่หยู่
“เจ้าสุนัขจอมขี้เกียจ ทำไมเจ้าถึงไม่ฝึกฝนกัน เจ้ายังจะไปนอนอาบแดดอีก” ลั่วอู๋ให้ยาแก่ต้าหวงอีกหนึ่งเม็ด และจากนั้นจึงสลักแสงลงบนต้าหวง
ต้าหวงมองไปรอบ ๆ ด้วยความงุนงง
มันรู้สึกว่าร่างกายของมันผิดแปลกไปเล็กน้อย แต่มันไม่สามารถพูดได้ชัดเจนว่า อะไรที่ผิดแปลกไป
มันแปลกมาก
“หลี่หยิน เอาลูกแมวมานี่ที” ลั่วอู๋ตะโกนบอก
หลี่หยินอุ้มแมวผีที่อยู่ในอ้อมแขนของนางเข้ามา แมวผีกำลังหลับอยู่ ลั่วอู๋คว้าใบหน้าของมันขึ้นมา และป้อนยาเม็ดเข้าไปในปากของมัน
แม้ว่ามันยังเด็กอยู่มาก ก็ขอให้ช่วยฝึกมันอย่างหนัก
แมวผีตื่นขึ้น และร้องด้วยความโกรธใส่ลั่วอู๋ “’ง่าว! ง่าว!”
แต่มันยังเด็กเกินไปที่จะขู่ มันดูน่ารักน่าซนแทน
หลี่หยินดูรีบร้อน “นายน้อยเจ้าคะ ท่านหยิกเสี่ยวหลวนทำไมเจ้าคะ?”
เสี่ยวหลวน คือชื่อของแมวผีที่หลี่หยินเป็นคนตั้งให้
“ ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไร ข้าไม่ทำร้ายสัตว์เลี้ยงของเจ้าหรอก หลี่หยิน” ลั่วอู๋ยังจดจำเรื่องราวในอดีตได้
ล้มเหลว!
เอ๊ะ? ล้มเหลวงั้นเหรอ
ลั่วอู๋ลองอีกครั้ง
ล้มเหลว!
ลองอีกครั้ง
ล้มเหลว!
หลังจากความพยายามติดต่อกันถึง 17 ครั้ง เขาก็ประสบความสำเร็จในการสลักตราแสงลงบนแมวผีและพลังวิญญาณของเขาก็ลดฮวบลงอีกครั้ง
แปลก ทำไมกับแมวผีถึงล้มเหลวหลายต่อหลายครั้งกัน?
ลั่วอู๋ใช้เวลานานกว่าจะนึกออก
ระดับของลูกแมงป่องทะเลทรายอยู่ในระดับต่ำมาก และระดับต้าหวงก็ต่ำมากเช่นกัน ดังนั้นทักษะการประทับจึงเป็นเรื่องที่ง่ายมาก
แต่พลังวิญญาณของแมวนั้นแตกต่าง มันเป็นสัตว์วิญญาณระดับเงิน
ดังนั้น การประทับจึงล้มเหลวหลายครั้ง
ระดับทักษะการสร้างตราขึ้นอยู่กับระดับแต้มเซียน ในขณะที่ระดับทักษะการสลักขึ้นอยู่กับระดับพลังวิญญาณ
หากท่านต้องการสร้างทักษะการสลักระดับทองในครั้งนี้ ข้าเกรงว่าท่านต้องล้มเหลวหลายร้อยครั้งจนกว่าจะสำเร็จ ยิ่งสัตว์วิญญาณที่มีคุณสมบัติสูง ก็ยิ่งทำให้การสลักสำเร็จยากขึ้นเท่านั้น
เมื่อนึกถึงข้อนี้ ดวงตาของลั่วอู๋จ้องลงที่ต้าหวง
ต้าหวงตัวสั่นไปหมด
เพราะมันไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมเจ้านายถึงมองมันด้วยสายตาแปลก ๆ
“ฮ่าฮ่า! ดูเหมือนว่าข้าจะต้องใช้ทักษะการประทับบ้า ๆ นี่กับเจ้านะ ก่อนที่คุณสมบัติของเจ้าจะดีขึ้นไปอีก” ลั่วอู๋ลูบหัวต้าหวง
