HxH: Researcher chapter 86: ข้อตกลง
เมื่อทุกคนออกไป โมเรน่า ถามบางสิ่งที่เธอสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้น “เมื่อฉันเป็นหัวหน้า ฉันได้พบกับ เซริสโดนิส เพื่อเริ่มต้นสัญญาใหม่และอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เขาไม่ใช่ผู้ใช้เน็น ทําไมเป็นอย่างนั้นล่ะ?”
ยาซุโอะ ส่ายศีรษะ “ฉันไม่แน่ใจ แต่บางที่อาจมีเกณฑ์ก่อนที่องค์ชายจะได้เรียนรู้เห็นหรือแม้ แต่รู้ถึงการมีอยู่ของมัน แต่นี่เป็นเพียงข้อสันนิษฐานของฉัน”
โมเรน่า เพียงแค่หลับตาโดยวางศีรษะไว้บนหน้าอกของเขา ในขณะที่นาฬิกาเดินช้าลงและ เวลาผ่านไป
“นายคิดว่าอย่างไร?” แคทชิว ที่สงสัยเป็นพิเศษ ถาม โอริริน ที่เดินอยู่ข้างเธอ
“เกี่ยวกับอะไร?” เขาถามกลับ
“นายก็รู้ เกี่ยวกับคนรักของหัวหน้า ยาซูโอะ” โอริริน ครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะพูดว่า “ฉันไม่แน่ใจจริง ๆ แต่สิ่งที่แน่ใจ คือ เจ้านายเลือกมาอย่างดี ตัวตนของเขาควรเป็นสิ่งที่พิสูจน์เรื่องนั้น…”
แคทชิว ขมวดคิ้วและส่ายศีรษะ “ฉันไม่รู้ว่าทําไมฉันถึงคาดหวังคําตอบที่ต่างไปจากนาย…แต่นายคิดว่าเขาจริงใจต่อเธอหรือว่าเขาแค่หลอกใช้เธอ?”
โอริริน ตอบคําถามทันทีราวกับว่าเขาคิดมาก่อนแล้ว “ฉันไม่เข้าใจว่าทําไมคนที่มาจากตระกูลนักฆ่าจะต้องใช้วิธีแบบนั้น เพื่อใกล้ชิดกับใครบางคนและฉันไม่เห็นว่าเขาได้ประโยชน์อะไรจากการทําแบบนั้นอีกด้วย ยกเว้นความสามารถของเธอ แต่เขาจะต้องได้รับความยินยอมจากเธอในเรื่องนี้”
แสงสว่างประกายในดวงตาของ แคทชิว ขณะที่เธอถามว่า “นายจะทําอย่างไร…ถ้าเธอยินยอม…ถ้าเธอตัดสินใจมอบชีวิตให้กับเขา”
ดูเหมือนไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในการแสดงออกของ โอริริน และน้ําเสียงที่เป็นทางการของเขา “เธอก็รู้ว่าฉันจะทําอะไรหรืออย่างน้อยก็พยายาม”
แคทชิว ได้รับการยืนยันสิ่งที่เธอต้องการ จากนั้น พวกเขาก็ออกเดินทางตามเส้นทางของตัว เอง โดยที่ แคทชิว กําลังมุ่งหน้าออกไปนอกอาคารและรอจนกระทั่งรถลีมูซีนมาจอดอยู่ใกล้กับอาคาร
ประตูรถเปิดออก โดยที่คนขับและบอดี้การ์ดหลายคนเดินออกมา จากนั้น ก็มีชายคนหนึ่งออกมา พร้อมกับบอร์ดี้การ์ดที่ล้อมรอบเขาไว้ เพื่อปกป้องเขา
ชายคนนั้นเดินมาทาง แคทชิว ซึ่งรู้ว่าเธอคือใคร “นําทางไป” เขาพูดขัดกับสิ่งที่เธอต้องพูด
เธอไม่สนใจ ในขณะที่เธอแค่พยักหน้าและพาเขาไปที่ห้องทํางานของ โมเรน่า เขาส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด และดูเหมือนพวกเขาจะเข้าใจว่ามันหมายความว่าอย่างไร เพราะมีสี่คนที่เฝ้าประตู อยู่ข้างนอกและมีเพียงสองคนเท่านั้นที่เข้าไปข้างในกับเขา
เขาหรี่ตา เมื่อเข้ามาในฉากแปลก ๆ ตรงหน้า ฉากของ โมเรน่า นั่งบนตักของผู้ชายไม่สนใจโลก ฉากที่เธอหลับตาบนหน้าอกของชายคนนั้นอย่างสงบ โดยที่ทั้งสองคนดูไม่เป็นอันตราย
เขาเพียงแค่รู้สึกประหลาดใจ เมื่อพิจารณาว่าเขารับรู้ถึงบุคลิกของเธออย่างไรในการพบกันครั้งล่าสุด ‘คนนี้เป็นคนเดียวกันกับที่ฉันพบก่อนหน้านี้หรือเปล่า? ก่อนหน้านี้เธอปล่อยบรรยายที่อันตรายมาให้ฉัน แต่ตอนนี้…เธอดูธรรมดามาก
นี่เป็นเพียงฉากหน้าที่เธอสร้างขึ้นเพื่อชายคนนั้นหรือเปล่า และถ้ามันเป็นเช่นนั้น เธอทําแบบนั้น เพื่อจะควบคุมเขาหรือเปล่า? แสดงว่าเขา คือ คนที่เธอได้เงินทั้งหมดมา…ฉันสับสนจริง ๆ ว่าเธอคาดหวังให้ฉันให้ความร่วมมือหรืออะไร?’
ชายคนนั้นนั่งลงอย่างสบาย ๆ โดยมีบอดี้การ์ดยืนอยู่ข้างหลังเขา ให้ความสนใจกับตาขวาของ ยาซุโอะ ที่ตัดสินว่าเขาอาจตาบอดบางส่วน
“หัวหน้า องค์ชายเซริสโดนิส มาแล้ว!” แคทชิว พูดตามพิธีการก่อนที่จะออกจากห้องไป
เจ้าชาย เซริสโดนิส โฮอิโคโร เป็นเจ้าชายองค์ที่สี่ของจักรวรรดิคาคิน และเป็นลูกชายของ อุมม่า ภรรยาคนแรกของบิดาของเขา
เขามีผมสีทองยาวสลวยและหนวดเคราบาง เขามีร่างกายค่อนข้างแข็งแรง เขากําลังสวมทักซิโด้สีดํา
และมีหลายอย่างซ่อนอยู่ใต้รอยยิ้มอันเงียบสงบและกิริยาที่สุภาพที่เขาแสดง รอยยิ้มที่ไม่หายไปจากใบหน้า เมื่อเห็น แคทชิว จากไป ในขณะที่เขานึกสงสัยในใจ
‘ไม่มีบอดี้การ์ดเหรอ? ถ้าฉันฆ่าพวกเขาที่นี่ ฉันจะต้องตายก่อนออกจากอาคาร ดังนั้น มันจึงสมเหตุสมผล แต่เธอไม่ระมัดระวังแม้แต่น้อย เมื่อเทียบกับการพบกันครั้งล่าสุดที่เธอมีบอดี้การ์ดอยู่กับเธอ’
“สวัสดี เจอกันอีกแล้วนะ” โมเรน่า พูดโดยไม่ขยับจากตักของ ยาซูโอะ ด้วยน้ําเสียงสบาย ๆ แล้วพูดต่อด้วยรอยยิ้ม
“ปกติเราจะติดต่อทางโทรศัพท์ ดังนั้น ลองนึกภาพว่าฉันประหลาดใจ เมื่อคุณบอกว่า จะมาเป็นการส่วนตัว สินค้าที่เราส่งให้คุณนั้นน่าพอใจใช่ไหม?”
“อืม มันไม่ใช่ฉากหน้า…บรรยากาศที่อันตรายรอบ ๆ ตัวเธอกลับมาแล้วอย่างนั้นหรือ อืมช่างมันเถอะ”
เซริสโดนิส คิดก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นทางการว่า “สินค้าก็ดีเช่นเคยไม่มีปัญหาอะไรฉันแค่มาพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือของเรา…ว่ามันจะดําเนินต่อไปหรือไม่ เนื่องจากฉันสังเกตเห็นว่าตระกูลของคุณมีผู้อุปถัมภ์คนอื่น ซึ่งฉันคิดว่าเป็นคุณใช่ไหม?” เขามองไปที่ ยาซุโอะ ขณะที่เขาพูดจบ
ยาซุโอะ ยิ้มแนะนําตัวเอง “ยาซูโอะ โซลดิ๊ก เป็นคู่หมั้นของเธอ และตามที่คุณกล่าวถึง ผู้อุปถัมภ์คนใหม่ของตระกูล”
เซริสโดนิส พยักหน้าให้ ยาซูโอะ ด้วยความงุนงงในสายตาของเขาเมื่อได้ยินชื่อนั้น เขายังคง เอ่ยปากถาม เพื่อยืนยันให้แน่ใจ
“คุณเป็นคนของตระกูลโซลกที่มีชื่อเสียงหรือ?” ซึ่ง ยาซูโอะ พยักหน้าทําให้ เซริสโดนิส หรี่ตาลง
‘เขามาจาก…ตระกูลนักฆ่านั่น?? หากเขาเป็นอย่างนั้นจริง ๆ แนวโน้มที่เธอจะควบคุมเขา นั้นค่อนข้างต่ำ ท้ายที่สุด ตระกูลนักลอบสังหารที่ดีที่สุดคงไม่ถูกเรียกแบบนั้น ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ตอนนี้ฉันต้องพิจารณาว่าเขากําลังควบคุมเธอหรือไม่ ฉันจะคิดถึงเรื่องนี้ เมื่อได้รับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา
“เป็นเกียรติที่ได้พบคุณ ฉันชื่อ เซริสโดนิส โฮอิโคโร องค์ชายคนที่สี่ของจักรวรรดิ” เซริสโดนิส แนะนําตัวเองตามพิธีและ ยาซุโอะ พยักหน้าเป็นการตอบ
ในขณะที่ โมเรน่า ดูประหลาดใจเพราะเธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะยังต้องการให้ความร่วมมือของพวกเขาดําเนินต่อไป ซึ่งยินดีกับเธอ เมื่อพิจารณาว่าเขาให้การสนับสนุนเล็กน้อยสําหรับการจับสินค้า และส่งมอบให้กับเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสําหรับสิ่งที่ขึ้นสําหรับการประมูลที่เขาสนใจ
“อย่าแปลกใจเลย ฉันเห็นศักยภาพของตระกูล โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเหตุการณ์ล่าสุด ดังนั้น ฉันจะสนับสนุนอย่างเต็มที่และคาดหวังผลประโยชน์ตอบแทนเพียงเล็กน้อย นอกเหนือจากการส่งมอบสินค้าตามปกติและเก็บเป็นความลับ ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณในอนาคต ซึ่งเป็นประโยชน์สูงสุดสําหรับคุณ เมื่อพิจารณาถึงความสัมพันธ์ทางการเมืองทั้งหมดที่ฉันมีและการสนับสนุนจากราชวงศ์ คุณคิดว่าอย่างไร?”
เซริสโดนิส ส่งคําถามนั้นไปทางพวกเขาทั้งคู่ ในขณะที่เขาสังเกตการแสดงออกของพวกเขา อย่างระมัดระวัง จากนั้น เขาก็ได้ยิน ยาซุโอะ ตอบว่า “เรายอมรับ แม้ว่าอย่าคาดหวังให้เราทําอะไรที่อาจทําให้สถานะของสมาชิกระดับสูงตกอยู่ในอันตราย ถ้าฉันถือว่าสิ่งที่คุณร้องขอนั้นอันตรายเกินไป เราจะไม่ให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ แต่เราสามารถให้ความช่วยเหลือเพียงเล็กน้อย คุณคิดว่าอย่างไร?” ยาซูโอะ พูดจบด้วยการถามคําถามด้วยรอยยิ้มที่รู้ดีบนใบหน้าของเขา
เมื่อ เซริสโดนิส สังเกตเห็นว่า โมเรน่า ไม่ได้คัดค้านสิ่งที่ ยาซุโอะ พูด เขายืนขึ้นขยับชุดทักซิ โด้สีดําของเขาด้วยรอยยิ้มแบบมืออาชีพ โดยไม่แสดงสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดนั้นและกล่าวว่า
“ฉันตั้งตารอที่จะได้ร่วมงานกัน และฉันจะติดต่อกลับผ่านทางสายรักษาความปลอดภัยที่เราใช้สนทนาก่อนหน้านี้”
หลังจากนั้น เขาก็ออกไป เหลือเพียง ยาซุโอะ และ โมเรน่า อยู่ในห้องขณะที่เธอถาม “ทําไม นายถึงยอมรับ? ในขณะที่การสนับสนุนของเขาจะเป็นประโยชน์ แต่ก็ไม่จําเป็นขนาดนั้น แม้ว่าตระกูลต้องการเขาก่อนหน้านี้ แต่เราก็ไม่ต้องการอีก ไม่มีใครจะเสี่ยงที่จะตามล่าพวกเรา เพราะว่าจะมีแต่แพ้มากเกินกว่าที่จะชนะ”
ยาซุโอะ มองไปที่เธอด้วยความขบขันและถามกลับว่า “ทําไมไม่ได้ล่ะ? เราไม่มีอะไรจะแพ้นอกจากต้องชนะอีกมาก การพึ่งพาตัวเองมากเกินไปไม่ใช่สิ่งที่ดีเสมอไป การใช้สิ่งที่มีอยู่เมื่อมี เป็นสิ่งที่เธอควรเรียนรู้ และจากสิ่งที่เขาพูด เขาอาจกําลังเตรียมพร้อม เมื่อการสืบทอดเริ่มต้นขึ้น เขาต้องการเป็นกษัตริย์ ดังนั้น เขาจึงพร้อมที่จะกําจัดองค์ชายที่เหลือหากจําเป็น ดังนั้น เขาจึงเลือกเราเป็นตัวสํารองเผื่อไว้”
โมเรน่า เลิกคิ้วขบคิดทุกอย่างที่เขาพูด “ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เราอาจต้องมีส่วนร่วมให้น้อยที่สุด จากที่ฉันเห็นและ สินค้า” ที่เขาขอ เขาเป็นคนโรคจิตที่ไม่สนใจชีวิตมนุษย์เลย ดังนั้น ถ้าเขาได้เป็นกษัตริย์จริง ๆ ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าเขาจะพยายามกําจัดเราและ เขาจะใช้อาวุธทําลายล้างสูง หากสถานการณ์เรียกร้อง ดังนั้น ฉันจะต้องเปลี่ยนแผนของเรา”
ยาซูโอะ เริ่มลูบศีรษะเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา หนึ่งในความภาคภูมิใจ ในขณะที่เขายกย่องเธอ
“เป็นความคิดที่ดี และใช่แล้ว เขาจะทําตามที่เธอพูดอย่างแน่นอน แต่เธอไม่ต้องกังวลกับมัน สิ่งนั้นจะไม่เกิดขึ้น และนี่เป็นเวลาที่จะบอกเธอเกี่ยวกับบางสิ่งที่สําคัญ บางสิ่งที่กษัตริย์องค์แรกของคาคินใช้และเป็นเครื่องมือที่ฉันสนใจ ไหไข่”
