HxH: Researcher chapter 99: แค่อีกวันหนึ่ง
ภายในคฤหาสน์นอกเมืองหลวงของอาณาจักรคาคิน ยาซุโอะ กําลังนั่งไขว้ขาอยู่บนเก้าอี้ ขณะที่ลูบต่างหูสีเงินด้วยสีหน้าครุ่นคิด
ดวงอาทิตย์อันเจิดจ้าส่องมาที่เขา ขณะจิบกาแฟต้อนรับวันใหม่ที่สดใส
ดวงตาของเขาเป็นประกาย ขณะที่นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา เหตุการณ์ที่สําคัญเกินไปสําหรับแผนการในอนาคตของเขา
“สุดท้ายแล้ว อิรุมิ ก็ไม่ได้ทําตัวแบบเนื้อเรื่องหลัก และเพียงแค่เฝ้าติดตาม คิรัวร์ โดยไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว จนกระทั่ง คิรัวร์ ก็พบกับ กอน ในการสอบของฮันเตอร์ และอีกกลุ่มนําไปสู่เหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกัน…และ ฮิโซกะ ก็ผ่านการสอบพร้อมกับ อิรุมิ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก”
“สิ่งที่เปลี่ยนไป คือ คิรัวร์ สอบผ่านฮันเตอร์กลายเป็นฮันเตอร์กับ กอน และเขาไม่ได้กลับบ้านกลุ่มของพวกเขาแยกทางกัน โดยที่ กอน และ คิรัวร์ มุ่งหน้าไปยังการประลองกลางหาวเร็วกว่าเดิมเล็กน้อย ซึ่งไม่น่าจะเป็นอุปสรรคมากนัก เพราะว่าฉันมีสิ่งที่พวกเขาต้องการในกรีดไอร์แลนด์แล้ว”
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ลุกขึ้นเดินกลับเข้าไปข้างในพร้อมกับสงสัยว่า “ฉันสงสัยว่าพวกแมงมุมจะไปที่ยอร์กนิวซิตี้อีกครั้งหรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากมีการประมูลเนตรสีเพลิงคู่หนึ่ง หวังว่าพวกเขาจะทําทุกอย่างได้ง่ายขึ้นมาก”
“อรุณสวัสดิ์” เสียงขี้เกียจมาจาก โมเรน่า ที่เพิ่งตื่น
เธอค่อย ๆ เดินมาหาเขา โดยที่ร่างกายแทบเปลือยเปล่า ถ้าไม่ใช่เพราะเสื้อสเวตเตอร์สีขาวที่เธอสวมอยู่ เสื้อสเวตเตอร์ของ ยาซุโอะ ที่ดูเหมือนชุดราตรีที่ยาวถึงต้นขาของเธอ เหมาะกับผิวสีน้ํานมของเธออย่างสมบูรณ์แบบ
เธอเดินเข้ามาหาเขาแล้วโอบแขนรอบคอของเขา ขณะที่เขาโอบเอวเธอเข้ามาใกล้พร้อมกับจูบที่เร่าร้อน
ดูเหมือนว่าเธอจะอยากดําดิ่งเข้าไปในอ้อมกอดของเขามากกว่าที่เป็นอยู่ ในขณะที่เธอส่งเสียงครวญครางเล็กน้อย ซึ่งไม่สามารถปิดบังว่าเธอรู้สึกดีและสุขสบายเพียงใด
พวกเขาจูบกันไปชั่วขณะหนึ่ง โดยที่ทั้งสองรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอ มันจึงกลายเป็นการกระทําที่ทําให้ โมเรน่า เหน็ดเหนื่อย ดังนั้น เขาจึงอุ้มเธอขึ้นไปอาบน้ําพักผ่อนในอ้อมกอดของกันและ กันในอ่างอาบน้ํา ขณะที่เขาสงสัย
“การประมูลงานอยู่ไม่ไกล เธอวางแผนที่จะใช้มัน เพื่อทําลายล้างตระกูลมาเฟียที่เหลือหรือเปล่า?”
เธอนอนบนหน้าอกของเขาผ่อนคลายในน้ําร้อน ขณะที่ควันเริ่มเติมเต็มทั่วห้องน้ํา เธอตอบอย่างสบาย ๆ ว่า “ฉันจะรอจนกว่าจะจบการประมูล…จนกว่าพวกเขาจะลดความระมัดระวังลงเล็กน้อย มันจะเป็นชัยชนะที่ง่ายดาย”
ยาซุโอะ ลูบต่างหูของเขาเบา ๆ และเสนอทางเลือกอื่น “มีโอกาสที่พวกแมงมุมจะมุ่งเป้าไปที่การประมูล และมีแนวโน้มว่าจะมีการเผชิญหน้าระหว่างพวกเขากับเงาสมิง ทิ้ง 8 ผู้เฒ่าไว้โดยไม่มีการป้องกันมากนัก เนื่องจากพวกเขาไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น ดังนั้น เธอสามารถใช้มันได้”
คําพูดของ ยาซุโอะ ทําให้ดวงตาของ โมเรน่า เปล่งประกาย แต่ดูเหมือนเธอจะมีความลังเลอยู่เล็กน้อย เธอจึงถามให้แน่ใจว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้น พวกเขาจะจ้างตระกูลของนายให้ฆ่าพวกแมงมุม มันจะไม่เกิดความขัดแย้งทางผลประโยชน์หรือ?”
ยาซุโอะ ส่ายศีรษะ เพื่อขจัดความสงสัยของเธอ ในขณะที่ลูบไล้ผมนุ่มสลวยของเธอเบา ๆ “ไม่สําคัญหรอกว่าแมงมุมจะจ้างเราเพื่อกําจัด 8 ผู้เฒ่า ฉันคิดว่าพวกเขาจะทํา เพราะหัวหน้าของพวกเขาค่อนข้างจะฉลาด
อันที่จริง ฉันคิดว่าเขาจะตั้งเป้าไปที่การประมูล โดยที่รู้ว่าเหล่าผู้เฒ่าเป็นศัตรูของเรา ดังนั้น เราจะไม่ขัดแย้งกัน
แต่มันจะเป็นเหมือนพันธมิตรที่ไม่เป็นทางการ พวกเขาต้องการเงิน เราต้องการดินแดนและชื่อของตระกูลมาเฟียใต้ดินเพียงผู้เดียวในโลก…”
โมเรน่า หลับตา วางศีรษะไว้บนหน้าอกของเขาด้วยรอยยิ้มที่สงบบนใบหน้าของเธอ “นั่นจะทําให้ทุกอย่างง่ายขึ้น ฉันจะคิดหาวิธีใช้ประโยชน์จากมัน แล้วนายมีส่วนร่วมหรือเปล่า?”
ยาซุโอะ ยืนยัน “ใช่ ฉันมีเรื่องสําคัญบางอย่างที่ต้องทําที่นั่น ดังนั้น ฉันอาจช่วย แม้ว่าฉันคิดว่าไม่จําเป็น”
จากนั้นความเงียบก็ปกคลุมไปทั่วสถานที่ ในขณะที่พวกเขาผ่อนคลายสักครู่ก่อนจะออกไปข้างนอกและสวมเสื้อผ้าเสร็จ ขณะที่ถึงเวลาที่คนใช้เตรียมอาหารเช้า
“ฉันจะปลุก อารุกะ เธอไปก่อน” ยาซุโอะ บอก โมเรน่า ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่ห้องของ อารุกะ
เขายิ้มเมื่อสังเกตเห็นเธอเกาะติดกับหมอนสีชมพูข้างเธอ ขณะที่หลงอยู่ในดินแดนแห่งความฝัน
ถัดจากเธอเป็นแมวสีชมพูที่กําลังหลับใหล ซึ่งเกือบจะดูปกติ ถ้าไม่ใช่เพราะสีและพลังงานสีชมพูเติมมันไว้ข้างใต้ภายนอกนั้น
เขาเดินไปข้างเธอและเริ่มบีบแก้มเธอ ปลุกเธอให้ตื่น “อารุกะ นี่มันเช้าแล้ว กินข้าวเช้ากันเถอะ”
“อ๊า” ดูเหมือนเธอจะอยากบ่น แต่เขาบีบแก้มเธอหยุดไม่ให้เธอทําเช่นนั้น ยาซุโอะ อดไม่ได้ที่จะยิ้มเล็กน้อย เมื่อเห็นความน่ารักในหลาย ๆ เดือนที่ผ่านมา
เมื่อ อารุกะ หายจากอาการงัวเงียแล้ว เธอก็ยกแขนขึ้น เพื่อบอกให้เขาอุ้มเธอขึ้น และเขาก็ทําความสะอาดใบหน้าของเธอก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังโต๊ะอาหารที่ โมเรน่า รออยู่ จากนั้นพวกเขาก็รับประทานอาหารเช้าด้วยการพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ เหมือนกับครอบครัวทั่วไปอื่น ๆ
หลังอาหารเช้า แต่ละคนก็ออกไปทําธุระของตัวเอง โดยที่ อารุกะ เล่นอย่างสนุกสนานและ โมเรน่า ก็ออกไปทํางาน
สําหรับ ยาซุโอะ เขาเดินลงบันไดที่นําไปสู่ห้องใต้ดิน ซึ่งนําไปสู่ประตูที่ซ่อนอยู่ ที่ทอดลงไปสู่พื้นที่ที่มีความปลอดภัยสูง ห้องสีขาวอันวิจิตรงดงามสลักด้วยคําจารึกบางประเภทโดยรอบ รวมถึงแม่กุญแจที่จารึกไว้เช่นกัน
ประตูเปิดออกเอง ขณะที่เขาไปถึงระยะหนึ่งจากสิ่งที่อาจไม่มีใครสังเกตเห็น เนื่องจากออร่าจํานวนเล็กน้อยที่เขาปล่อยออกมา ซึ่งได้สัมผัสกับประตูที่กระตุ้นกลไกบางอย่าง
เขาเดินผ่านโถงทางเดินสั้น ๆ ที่นําไปสู่ประตูที่เหมือนกัน ซึ่งเปิดออกด้วยตัวมันเอง
ห้องปฏิบัติการขนาดใหญ่ที่หากสิ่งใดนั้นถูกเปิดเผยต่อโลก อาจนําไปสู่การสิ้นสุดของมนุษยชาติ
สิ่งที่อันตรายมากจนถ้าโลกรู้ถึงห้องปฏิบัติการและสิ่งของภายใน พวกเขาจะเสี่ยงกับการใช้อาวุธระดับนิวเคลียร์ เพื่อขจัดอันตราย โดยไม่สนใจว่าพวกเขาจะทําลายเมืองหลวงของอาณาจักรคาคินไปด้วย
ประตูด้านหลังของ ยาซุโอะ บิดลง ขณะที่ห้องทดลองทั้งหมดปรากฏขึ้นในสายตาของเขาด้วยความตื่นตาตื่นใจ
ท่อขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยของเหลวบางชนิด และสิ่งมีชีวิตแปลก ๆ ทุกชนิด อวัยวะ สัตว์ และอื่น ๆ
หรือแม้กระทั่งซากศพที่ดูเหมือนเหยื่อของ ไอ ศพที่ถูกบิดเบี้ยวจนเสียชีวิต ซึ่งพบได้เฉพาะในชั้นใต้ดินของหน่วยงานอนุญาตระหว่างประเทศเท่านั้น แต่ยังมีอีกหลายศพที่สามารถพบเห็นได้ที่นี่
สิ่งที่น่าสนใจอีกอย่างที่สังเกตได้ คือ เส้นสีม่วงรอบ ๆ ทุกอย่างในห้องปฏิบัติการ
ตั้งแต่ซากศพไปจนถึงสิ่งมีชีวิตที่เล็กที่สุดไปจนถึงเครื่องมือทุกอย่าง เส้นเดียวกันกับที่ใช้สกิล “กุหลาบม่วง” ของเขา แต่เส้นนั้นก็ไม่ได้หายไป อันที่จริง มันมีอยู่มานานกว่าหนึ่งปีแล้วตั้งแต่เขาสร้างห้องทดลองนี้ขึ้นมา
นี่คือผลของ “กุหลาบล่าช้า” ที่ปล่อยให้ความเสียหายสะสมเมื่อเวลาผ่านไป และทําให้เขาสามารถเรียกมันได้ทุกเมื่อที่ต้องการ และนี่คือจุดประสงค์ของเขา
เขาสามารถลบทุกอย่างภายในแล็บได้ทุกเมื่อที่ต้องการไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ซึ่งหมายความว่า โอกาสที่มันจะถูกเปิดเผยเป็นศูนย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาจากเส้นใยแอโรอายทั้งหมดที่อยู่รอบ ๆ ดังนั้น เขาจะรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในห้องปฏิบัติการของเขาหรือไม่
ห้องปฏิบัติการสีขาวดูเหมือนจะมีสิ่งทําลายล้างทุกอย่างที่ใครบางคนหมกมุ่นอยู่กับการทําลายโลกอยากให้มี แต่ส่วนใหญ่ดูเหมือนจะไม่ดึงดูดความสนใจของ ยาซูโอะ มากเท่ากับภาพสะท้อนในดวงตาของเขา ซึ่งเป็นภาพสะท้อนของห้องกระจกใสที่มีสิ่งที่ดูเหมือนควันสีขาวอยู่ข้างใน
เขาเดินเข้าไปในโถงทางเดิน เพื่อขจัดสิ่งปนเปื้อน มีเพียงสิ่งเดียวที่อยู่ข้างใน ซึ่งก็คือ โต๊ะทดสอบที่มีอุณหภูมิภายในค่อนข้างต่ํา
บนโต๊ะมีหนูตัวหนึ่งถูกขังอยู่ในกรง และน่าประหลาดใจที่มันดูเหมือนจะไม่มีปัญหากับอุณหภูมิที่เย็นจัด อันที่จริง หนูตัวนั้นดูค่อนข้างสบาย
นี่เป็นเพราะบางสิ่งที่เห็นได้ชัดจากรูปร่างหน้าตาของหนู ผิวสีฟ้าจาง ๆ ซึ่งเป็นผลมาจากโรคโซบาเอะที่ทํางาน
สิ่งมีชีวิตที่ทํางานภายในร่างกายของหนูโดยเฉพาะ กระบวนการที่ผลิตพลังงานความร้อนเพิ่มเติมเพียงพอที่จะต่อสู้กับอุณหภูมิภายนอกที่หนาวเย็น
ยาซูโอะ สังเกตเห็นความผิดปกติดังกล่าวเมื่อไม่นานมานี้ ดังนั้น เขาจึงสร้างอาเขตขยายรอบ ๆ ตัวมันและสังเกตหนูอยู่ครู่หนึ่ง ขณะที่รอยยิ้มแห่งความสําเร็จปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “โซบาเอะ V3. ลําดับที่ 1763. สําเร็จ!”
