ตอนที่ 64 คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันต้องการใครสักคนนะ?
เล็กซี่หันหน้าไปทางคนที่ส่งเสียงทักออกมา เธอประหลาดใจมากที่เห็นอีธานอยู่ตรงนั้น!
” ย่าาาาาา ! นั่นนายภารกิจแรกนี่นาชู-!” ชูรูกรีดร้องราวกับแฟนคลับสาวเห็นไอดอลของเธอ ในความคิดของเธอมันคงเป็นโชคชะตาที่นาพาให้เล็กซี่ และอีธานมาเจอกันไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหนก็ตาม
สายตาของอีธานจ้องไปที่มอริสและเล็กซี่สลับไปมา เขามองไปที่มือที่พัวพันกันของทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะหันกลับมามองเล็กซี่อีกครั้ง หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเมื่อเขาประมวลผลข้อมูลของฉากตรงหน้าในใจได้ รอยยิ้มสดใสของเขาก็ปรากฏขึ้นที่ข้างริมฝีปาก
” นี่เพื่อนฉันนี่นา – !!” อีธานอ้าแขนออกกว้างขณะที่เขาเดินตรงไปยังทิศทางของเล็กซี่ คิ้วของเธอยันเมื่อเห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อของอีธานคู่
เขาเมาเหรอ? เธอคิดในใจ ขณะที่ดึงข้อมือของเธอออกจากการจับกุมของมอริสหลิว ด้วยความเร็วแสง และเธอจึงหันกลับไปมองร่างที่ใกล้เข้ามาของอีธาน
” คุณ ” ยังไม่ทันที่เล็กซี่จะสามารถยืนยันได้ว่าเขาเมาหรือไม่เมานั้น หมีอีธานก็พุ่งตัวเข้ามากอดเธอไว้ ซึ่งทําให้ดวงตาของเธอเบิกกว้างอย่างตกใจ
เล็กซี่: “ !!!! ”
” อ้ายยยยย ! นี่คือสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าแสดงความเป็นเจ้าของสินะชู -?!” ดวงตาของชูรูเป็นประกายเมื่อเห็นว่าอีธานกอดเล็กซี่ต่อหน้ามอริสหลิว เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวิว ๆ และร่าเริงกับภาพตรงหน้า ในขณะที่เธอรู้สึกว่าภายใต้ความเงียบของมอริสหลิวนั้น เขาต้องรู้สึกอิจฉาหรืออะไรบางอย่างที่ใกล้เคียง
ในทางกลับกันมอริสหลิวหรี่ตาของเขาลง เมื่อเห็นว่าเล็กซี่ไม่ได้ผลักไซหรือฟาดแขนใส่ เมื่อหมีอีธานสู่กอดเธอต่อหน้าเขา แม้ว่าเธอจะไม่ตอบสนองต่อการกระทําที่ใกล้ชิดของอีธาน แต่เธอก็ไม่ปฏิเสธเช่นกัน
” เพื่อนของฉัน ฮึกก คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันต้องการใครสักคน?” อีธานพึมพําระหว่างสะอึก เขาวางคางบนไหล่บางของเธอเพื่อไม่ให้โลกหมุน
” เหอะ คุณเสพติดแอลกอฮอล์เกินไปแล้ว ประธานหลิว ฉันต้องขอตัวก่อน” เล็กซี่เดาะลิ้นของเธอด้วยความรําคาญ ขณะที่กลิ่นแอลกอฮอล์ของอีธานอบอวลไปทั่วโพรงจมูกของเธอ แต่สิ่งที่ทําให้เธอรําคาญยิ่งกว่านั้นก็คือความจริงที่ว่าอีธานไปปาร์ตี้ทันทีที่เขาฟื้นตัว ดังนั้นเธอจึงหันหน้าไปที่ใบหน้าแสนเย็นชาตามปกติของมอริสหลิว และเอ่ยขอตัวออกไป
จากนั้นเธอก็แตะไหล่หลังของอีธานอย่างเชื่องช้า “ เฮ้ ออกไปได้แล้ว “ ด้วยอีธานเป็นเพื่อนกับมอริส เล็กซี่จึงไม่ได้มีเจตนาที่จะลากชายคนนี้ไปกับเธอด้วย เพราะยังไงเขาก็สามารถพักผ่อนที่นี่ได้ และก็ไม่เป็นภาระให้ตัวเธอเองด้วย
“เอาล่ะเล็กซี่ เราไปกันเถอะ!” อีธานเมามากเกินไปทําให้เขารับรู้คําพูดของเธอในอีกความหมายหนึ่ง เขาดึงแขนออกจากตัวเธอและยืนอยู่ตรงนั้น แม้จะไม่มั่นคงขณะที่ร่างกายส่วนบนของเขาเหวี่ยงไปด้านข้างเล็กน้อย
“ไปกันเถอะ! เธอไม่ควรออกมาข้างนอกในเวลานี้นะ “ อีธานขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าเล็กซี่มีสีหน้าหวาดกลัวฉาบไปทั่วใบหน้าของเธอ เขาเสริมขณะชี้นิ้วชี้ไปที่ทิศทางของมอริสหลิว
“ เขาจะเตะฉันออกไปอ่ะ “ อีธานโน้มตัวเข้าไปใกล้และกระซิบที่ไม่ได้ออกมาเป็นเสียงกระซิบเลย เพราะเสียงของเขานั้นดังไปทั่วทุกมุมของห้อง
ครู่หนึ่ง เล็กซี่รู้สึกว่าหัวของเธอหนักเพราะปวดหัว สถานการณ์แบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะต้องมาเจอเมื่อมาถึงที่นี่ อย่างไรก็ตามแม้เธอจะตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นอีธานอยู่ต่อหน้าเธอ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะสรุปสิ่งที่มอริสหลิวพยายามทําตัวแปลกๆแบบนี้
เล็กซี่มองไปที่มอริสเป็นครั้งสุดท้าย เธอก้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อที่จะลาอีกครั้ง จากนั้นเธอก็ลากอีธานที่แขนของเขาอย่างบ้าคลัง
“ อ๊ะ! เธอจะหักแขนฉันเหรอ! ” อีธานประท้วงขณะที่หญิงสาวลากเขาออกจากห้องทํางาน ดวงตาของเขายิ้มเพียงเสี้ยววิโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น
” ฉันทําแน่ ถ้าคุณไม่หุบปาก ” เล็กซี่บ่นโดยไม่ได้มองไปที่ผู้ชายขี้เมาที่เธอลาก
“ แบร่ฉันเกลียดนายตลอดไป ชู!” ชูรูแลบลิ้นไปตามทิศทางของมอริสหลิว ก่อนจะเดินตามร่างที่กําลังถอยห่างออกไปของเล็กซีและอีธาน พร้อมกับออร่าแห่งความสุขที่อยู่รอบตัวเธอ
มอริสหลิวเฝ้าดูร่างทั้งสองออกจากห้องทํางานของเขา เขาไม่พูดอะไรสักคําและไม่ได้ทําอะไรเพื่อหยุดพวกเขา ก่อนหน้านี้หลังจากที่เขาโทรหาเล็กซี่ จู่ๆอีธานก็เดินเข้ามาโดยไม่บอกกล่าวกับไวน์หนึ่งขวดเพื่อขอให้เขาดื่มเป็นเพื่อน
แน่นอนว่าเขาปฏิเสธและปล่อยให้อีธานกินไวน์ชั้นเยี่ยมที่นํามาด้วยคนเดียว และมอริสก็เก็บไวน์ไว้ในห้องส่วนตัวของเขา แต่มอริสนะรู้จักอีธานเป็นอย่างดี
อีธานมีความทนทานต่อแอลกอฮอล์อย่างมากและจะไม่เมาขนาดนั้นด้วยการดื่ม แอลกอฮอล์เพียงเล็กน้อย ด้วยเพราะอีธานมักจะไปงานปาร์ตี้ตลอด มันน่าแปลกใจถ้าเขายังไม่ได้รับภูมิคุ้มกันจากเครื่องดื่มประเภทนี้
“ อีธาน นายคิดจะทําอะไรกันแน่?” มอริสบ่นในใจเมื่อเขามองไม่เห็นเงาของคนสองคน
เมื่อมองย้อนกลับไป แม้ว่าอีธานจะดูเป็นผู้ชายที่ไม่เอาไหน แต่ว่าเขาก็เป็นคนที่มอริสหลิวนับถือมาก อีธานไม่ลังเลที่จะพูดความคิดเห็นที่ไร้เหตุผลของเขาและไม่กลัวหากพวกเขากระทบกระเทือนจิตใจกันนิดหน่อย
อย่างไรก็ตามมอริสไม่เคยเห็นเขาทําแบบนี้มาก่อน อย่างแรกคือตอนที่อีธานบีบข้อมือเขาอย่างแรงก่อนหน้านี้ และตอนนี้ แน่นอนว่าอีธานก้าวร้าวมากขึ้นแม้ยังคงเงียบในแบบตัวเอง ในขณะที่เขารักษารอยยิ้มที่มีเสน่ห์ไว้
มอริสหยิบไวน์เพียงแก้วเดียวที่เหลืออยู่ที่มุมห้องทํางาน เขารินไวน์ให้ตัวเองอย่างเงียบ ๆ และกระดกไวน์โดยไม่ลังเล
ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ในจิตใจอันลึกลับของเขา เขาจะไม่พูดอะไรสักคําหรือแสดงอารมณ์ที่แท้จริงบนใบหน้า แม้ว่าเขาจะอยู่คนเดียวก็ตาม เขากินไวน์ทั้งขวดอย่างเงียบ ๆ ตลอดทั้งคืน
