ตอนที่ 130 – ขุมนรกในหุบเขา!
“คําราม!”
ใกล้ทะเลสาบ จู่ๆ บอสเลเล 50 [ราชายักษ์แห่งภูเขา] ก็แยกตัวออกจากพื้นและเหวี่ยงหมัดกว้างสิบเมตรใส่ลอร์น
[ภายใต้ร่างของนางฟ้า]
ลอร์นไม่รอช้า บินออกจากการต่อสู้ด้วยความเร็วแสงสามเท่า
วินาทีถัดมาจุดเดิมของเขาก็ระเบิดเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ผืนดินสั่นสะเทือนไปหมด
” ทะเลสาบมรณะนั้นอันตรายจริงๆ”
ลอร์นค่อยๆลดระดับลงในปาที่ห่างไกลและมองไปที่บอสเพื่อค้นหาศัตรูในระยะไกล เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
นับตั้งแต่เขาได้รับดวงวิญญาณของมังกรที่สาม เขาได้ล่าไปทั่วปาและใช้เวลาทั้งวันเพื่อไปให้ถึงขอบของทะเลสาบมรณะ
ตลอดทั้งวัน ช่องแชทในปาโลกาวินาศ มีชีวิตชีวามากผู้เล่นเกือบทั้งหมดคุยกันถึงสถานการณ์ระหว่าง [บลัดเธอร์ตี้] และไทแรนท์]
[บลัดเธอร์ตี้ กําลังส่งคนไปค้นหาร่องรอยของไทแรนท์และมักจะตะโกนในแชทว่าต้องการบังคับให้อีกฝ่ายต่อสู้กับเขาโดยตรง
จากนี้จะเห็นได้ว่าบลัดเธอร์ตี้ ตั้งใจที่จะจับตัวเขา
ไทแรนท์ไม่ตอบโต้เป็นเวลานาน ราวกับว่าเขาไม่รู้เรื่องนี้
ผู้เล่นหลายคนบอกว่าไทแรนท์ กลัวและซ่อนตัวอยู่
นั่นเป็นเพราะไทแรนท์ยอมรับการท้าทายของบลัดเธอร์ตี้เป็นการส่วนตัวนั่นคือไม่ว่าผลของการต่อสู้ในทะเลสาบมรณะจะเป็นอย่างไรมันจะไม่ส่งผลกระทบต่อผู้เล่นคนอื่นๆของเมืองหัวกระโหลกเหล็ก
เมื่อรวมกับการจากไปของนักฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดบลัดเธอร์ตี้พวกเขาไม่รู้สึกกดดันใดๆ เลยในตอนนี้
นอกจากนี้ยังมีกลุ่มคนที่วิเคราะห์โอกาสของชัยชนะระหว่างสองในฟอรัม
เนื่องจากไอเทมของลอร์นในระดับเงินเลเวล 10 ทั้งหมดแม้ว่าจะเป็นชุดแต่สถานะของไอเทมนั้นไม่ดีเท่ากับไอเทมระดับเงินเลเวล 20 ที่เลือกสรรมา
ดังนั้นผู้เล่นจึงคิดเรื่องบลัดเธอร์ตี้มากขึ้นในแง่ของสถานะ
โชคดีที่ลอร์นไม่นึกถึงเรื่องนี้ มิฉะนั้น ถ้าเขาเห็นว่าคนเหล่านี้ดูกเขาแม้จะช่วยล่อพวกบลัดเธอร์ตี้ ออกไป เขาก็คงจะโกรธมากจนควันออกจมูกเลยทีเดียว
อีกครั้งที่ลอร์นอยู่ในสภาพที่ย่ําแย่
นับตั้งแต่เขามาถึงตรงนี้ ความน่าจะเป็นที่เขาจะได้พบกับบอสที่แข็งแกร่งนั้นก็สูงมาก เขาได้พบกับบอสเลเวล 50 เลเวล 60 และแม้แต่เลเวล 70
โชคดีที่เขายังมีสกิล [ภายใต้ร่างของนางฟ้า] อยู่บนตัวเขาไม่อย่างนั้นคงเป็นเรื่องยากสําหรับเขา ที่จะเดินผ่านบริเวณนี้ได้อย่างง่ายดาย
“อย่าตายด้วยน้ํามือขอมอนสเตอร์ก่อนที่แกจะหาฉันเจอ”
ลอร์นบิดฟอรัม
เพราะเขายังมีภารกิจอยู่ เขาไม่ต่อสู้แบบเด็กๆอยู่แล้ว เขาบอกตําแหน่งที่อยู่ขนาดนี้ก็แล้วแต่โชคช่วยแล้วกันว่าจะหาเขาเจอไหม
ลอร์นเปิดดูแผนที่
มีตําแหน่งบนแผนที่ซึ่งลอร์นกําลังไปเช่นกัน
หากข้อมูลของมังกรถูกต้อง แสดงว่านี่เป็นสถานที่ที่น่าจะพบวอลเตอร์มากที่สุด
มันบอกว่าสนามรบสุดท้ายระหว่างวอลเตอร์และผู้นํามังกรกระดูกถูกย้ายจากศูนย์กลางของทะเลสาบมรณะ กลายมาเป็นหุบเขา ขนาดใหญ่จากนั้นทุกอย่างก็กลับสู่ความสงบ
จากคําอธิบายนี้ เห็นได้ชัดว่ามีข้อมูลสําคัญอย่างหนึ่ง
นั่นคือ มีหุบเขาขนาดใหญ่ที่วอลเตอร์ตาย!
ในฐานะสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สุดในโลก การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของมังกรมีผลกับการทําลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าอย่างแน่นอน
วอลเตอร์ยังเป็นผู้บัญชาการมังกร ดังนั้นความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาจึงไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
ดังนั้น ลอร์นจึงเชื่อว่าร่องรอยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดใกล้กับทะเลสาบมรณะคือสถานที่ที่มีความหวังสูงสุดในการตามหาวอลเตอร์
” เรายังต้องเดินอีกครึ่งวัน หวังว่าจะไม่ผิดหวังนะ”
ลอร์นเก็บแผนที่และเดินต่อไป
ไม่นานวันที่แปดก็มาถึง
ลอร์นอยู่ในสถานที่เป้าหมายนานกว่าสิบชั่วโมง
ลอร์นคิดว่าที่นี่ไม่น่าจะใหญ่มาก แต่ความจริงแล้วใหญ่มากทีเดียว
อาจต้องใช้เวลาถึง 2 วันในการสํารวจพื้นที่ทั้งหมด
ลอร์นไม่รู้ว่าเขาเดาถูกไหม
เมื่อถึงเวลาเที่ยง เขากําลังจะออฟไลน์เพื่อรับประทานอาหารกลางวันให้เสร็จ [เข็มทิศจิตวิญญาณมังกร] ในกระเป๋าของเขาสั่นสะ เทือนในทันใด
”เอาแล้วไง มันต้องมีอะไรสักอย่าง!”
ลอร์นตาโต
หลังจากที่เข็มของเข็มทิศจิตวิญญาณมังกรหยุด เขาก็เดินตามไปทันทีในไม่ช้าลอร์นก็มาถึงลึกลงไปในหุบเขาและยืนอยู่หน้าเหว
“โครงกระดูกอยู่ใต้เหวของหุบเขาและเป็นมังกรที่ทรงพลัง
มาก!”
จากปฏิกิริยาของเข็มทิศ จะเห็นได้ว่าคลื่นพลังงานที่ปล่อยออกมาจากมังกรตัวนี้แข็งแกร่งกว่าคลื่นพลังงานก่อนหน้านี้
ลอร์นวางเข็มทิศและมองลงไปในเหว
ถ้าเขาต้องการได้รับวิญญาณของมังกร เขาต้องลงไปที่เหว
” ระยะเวลาภายใต้ร่างของนางฟ้าอาจไม่คงที่ ฉันควรสํารวจมันก่อน”
ลอร์นปล่อยให้ค้างคาวปากยาวโบยบินไปสํารวจที่ก้นเหว
ไม่นานนักค้างคาวปากยาวก็กลับมาพร้อมข้อมูล
ปรากฏว่าก้นเหวนี้ลึกเกือบ 300 เมตร ไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตอื่นที่ด้านล่างในขณะนี้
ดูเหมือนว่าไม่มีมอนสเตอร์
สําหรับสถานการณ์ของมังกร เขาควรรู้หลังจากตรวจสอบแล้วเท่านั้น
เมื่อคิดอย่างนั้น ลอร์นก็เดินไปทางเถาวัลย์ที่อยู่รอบๆ
ด้วยความเร็ว [ภายใต้ร่างของนางฟ้า] เขาสามารถไปถึงก้นเหว 300 เมตรได้อย่างปลอดภัย
แต่ลอร์นต้องการเก็บพลังอันศักดิ์สิทธิ์ไว้เพื่อเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู้ข้างหน้า
ดังนั้นจึงปลอดภัยกว่าที่จะปืนลงไป
โชคดีที่เถาวัลย์ที่อยู่รอบๆ นั้นหนาเพียงพอและเชื่อมต่อเข้าด้วยกันจึงปืนลงมาได้ไม่ยาก
ลอร์นบินลงมาและใช้เวลาครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะถึงก้นเหว
เหวนั้นใหญ่โตกว้างกว่า 300 เมตร แม้แต่ราชายักษ์ภูเขาก็สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในนั้น
” ก้นเหวในหุบเขาน่าจะถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษใช้ไหม?”
ลอร์นดูตื่นเต้น
หากต้องการสร้างก้นเหวขนาดใหญ่เช่นนี้ในที่แห่งนี้ มังกรตัวนั้นจะต้องทรงพลังมาก
น่าจะเป็นผู้บัญชาการมังกร วอลเตอร์!
เนื่องจากมันสามารถเลือกที่จะตายที่นี่ได้ นั่นหมายความว่าวอลเตอร์ยังคงมีโครงกระดูกอยู่ในตอนนั้น ถ้าไม่มีใครเคยมาที่นี่โครงกระดูกของวอลเตอร์ก็ต้องอยู่ที่นี่!
