ตอนที่ 659 เรื่องที่รู้คนเดียว
เหยียนเค่อมองของเหลวใสสีขาวที่ถูกยื่นมาตรงหน้าตน มุมปากยกยิ้มขึ้น คิดถึงเรื่องเพิ่งทำในห้องน้ำเมื่อสักครู่ จึงหันหน้าหนีด้วยความรู้สึกแปลกๆ จึงเอ่ยออกไปอย่างมั่วๆ “ดื่มนมตอนกลางคืนเท่ากับดื่มยาพิษ”
ซย่าเสี่ยวมั่วมองหน้าชายหนุ่มอย่างไม่แน่ใจ ทำไมเธอจำไม่ได้ว่ามีคำกล่าวแบบนี้ด้วยนะ หรือว่าเพิ่งเป็นการค้นพบใหม่ทางการแพทย์ ปกติคนเขาบอกว่าการดื่มนมตอนกลางคืนจะช่วยทำให้หลับสบายไม่ใช่หรือ
เธอมองแก้วนมทั้งสองที่อยู่ในมืออย่างลังเล หรือว่าไม่ดื่มแล้วดี
ซย่าเสี่ยวมั่วทำท่าทางน่าสงสารมองไปที่เหนียนเค่อ ยังคงรอว่าเหยียนเค่ออาจจะดื่มมันอย่างสบายๆเหมือนตอนดื่มน้ำขิงเมื่อครู่ แต่ว่าเธอมองจนตาล้าไปหมดแล้ว เหยียนเค่อก็ยังคงไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย
ซย่าเสี่ยวมั่วเสียใจจนต้องวางนมทั้งสองแก้วไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็เดินไปอาบน้ำ เธอคาดเดาว่าหากเธอดื่มนมทั้งสองแก้วนั้นเข้าไปคืนนี้คงได้เขาห้องน้ำทั้งคืนแน่ๆ คืนนี้คงไม่ต้องนอน
เสียงน้ำไหลดังมาจากในห้องน้ำ เหยียนเค่อทำใจให้สงบไม่ได้พยายามจะโฟกัสกับเอกสารตรงหน้า แต่ก็เหล่มองแก้วนมสองแก้วตรงหน้าที่ทำให้ตนรู้สึกไม่ดี
ซย่าเสี่ยวมั่วอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมานั่งข้างๆเหยียนเค่อเพื่อให้ชายหนุ่มช่วยเช็ดผมให้ พอหันกลับไปมองก็เห็นว่านมทั้งสองแก้วหายไปแล้ว
“นี่ นายจงใจจะแย่งนมฉันกินชัดๆเลย แล้วยังมีหน้ามาอ้างว่านมจะเป็นพิษอีก”
“ฉันเททิ้งไปในกระถางดอกไม้หมดแล้ว” เหยียนเค่อจับคอของหล่อนที่ยังคงหันไปมาให้อยู่นิ่งๆ “อย่าขยับ”
“ทำไมล่ะ ถ้าคืนนี้ฉันนอนไม่หลับจะทำอย่างไร” ซย่าเสี่ยวมั่วใช้มือตบไปที่ตักของชายหนุ่มเต็มแรง “ไอ้คนนิสัยไม่ดี”
คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างเหยียนเค่อจนปัญญา ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อนมายั่วยวนเขาเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นไหมล่ะ เรื่องทั้งหมดนี้มันก็เกิดเพราะซย่าเสี่ยวมั่วทำตัวเองทั้งนั้น
เหยียนเค่อค่อยๆเช็ดเส้นผมที่เปียกน้ำของหล่อนอย่างเบามือ นิ้วมือที่สัมผัสโดนศีรษะของหล่อนให้ความรู้สึกสบายผ่อนคลายเป็นอย่างมาก สมองค่อยๆโล่ง ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้หลับไปได้ในที่สุด
เหยียนเค่อไม่รู้จะพูดอะไรดี ใครกันเมื่อครู่บอกว่านอนไม่หลับ แค่เช็ดผมก็หลับลงได้ไม่รู้ไปฝึกความสามารถนี้มาจากไหน
ใช้ผ้าขนหนูเช็ดจนเกือบแห้งสนิท เหยียนเค่ออยากใช้ไดร์เป่าผมเป่าให้หล่อนจนแห้ง แต่ก็กลัวว่าเสียงจากไดร์เป่าผมจะทำให้หล่อนตื่นขึ้นมา จึงทำได้แค่ใช้มือเช็ดให้ไวๆเพื่อให้เกิดความร้อนจะได้แห้งเร็วขึ้น
เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงในที่สุดผมก็แห้งสนิท เหยียนเค่อก็เริ่มง่วงเหมือนกัน เขาปิดปากหาวอยู่หลายรอบ เหยียนเค่อเอนศีรษะซบไปที่บ่าของซย่าเสี่ยวมั่ว แขนกอดเอวของหล่อนเอาไว้กะจะพักสายตาสักครู่
ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอที่รินรดอยู่ข้างใบหู ทำเอาเหยียนเค่ออยากจะหลับไปจริงๆ แต่เขายังจัดการเคลียร์ธุระไม่เสร็จ หุ้นของ YAN ยังไม่ฟื้นคืนเท่าราคาเดิม ทางหนานซานก็ใกล้จะเสร็จแล้ว ผลกำไรของทางสนามบินหนานซานถือว่ายังคงอยู่ในระดับคงที่ ช่วงแรกยังต้องลงแรงไปคอยดูแลทางโน้นให้มากหน่อย เพราะฉะนั้นช่วงนี้เขาไม่ใช่แค่ยุ่งธรรมดา พรุ่งนี้ยังต้องไปตรวจสอบสถานการณ์ที่หนานซานอีก เท่ากับว่าเขาต้องแยกห่างจากซย่าเสี่ยวมั่วตั้งสองสามวัน
เหยียนเค่อจูบไปที่ลำคอของซย่าเสี่ยวมั่ว ใช้ฟันขบกัดลงไปเล็กน้อย รอยประทับรูปพระจันทร์ครึ้งเสี่ยวปรากฏอยู่ที่ลำคอของหญิงสาว
ยายคนโง่ ถ้ายังไม่ยอมแต่งงานกับเขาแล้วหล่อนถูกคนอื่นแย่งไปตนจะทำอย่างไรดี
เหยียนเค่อถอนหายใจเล็กน้อย จากนั้นก็อุ้มหล่อนเข้าไปในห้องนอน
พอซย่าเสี่ยวมั่วสัมผัสได้ถึงความนุ่มของเตียงก็มุดตัวเข้าไปอยู่ในผ้าห่มทันที
อยู่ๆอ้อมกอดก็โล่งไปซะอย่างนั้น เหยียนเค่อพลิกตัวหล่อนกลับมาอย่างไม่ยอม มองดูใบหน้าหล่อนอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นจึงยอมจากไป
เช้าวันรุ่งขึ้น ซย่าเสี่ยวมั่วเปิดผ้าม่านดูก็พบว่าท้องฟ้าสว่างแล้ว ท้องฟ้าสีครามสะท้อนตัดกับก้อนสีขาวๆดูราวกับขนมเค้กนึ่ง ซย่าเสี่ยวมั่วเห็นแล้วรู้สึกตื่นเต้น ตะโกนเรียกเหยียนเค่อแต่ปรากฏว่าไม่มีเสียงตอบรับ
ซย่าเสี่ยวมั่วรีบเดินไปที่ห้องข้างๆเพื่อปลุกชายหนุ่ม เห็นว่าเหยียนเค่อยังคงนอนอยู่บนเตียงก็กระโดดเข้าไปหา “ตื่นได้แล้ว ตื่น หิมะตกแล้ว”
เหยียนเค่อขมวดคิ้ว รู้สึกหนักๆที่เปลือกตา ง่วงจนพอลืมตาแล้วก็ต้องหลับตาลงอีกครั้ง “ฮื่อ อย่าซน”
เหยียนเค่อกอดซย่าเสี่ยวมั่วผ่านผ้าห่มจากนั้นก็พลิกตัว กอดหล่อนไว้ในอ้อมกอดแล้วหลับต่อ
ตอนที่ 660 โกนหนวด
ซย่าเสี่ยวมั่วช่วยขยับผ้าห่มให้ชายหนุ่ม แล้วก็ยอมนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาแต่โดยดี
ด้านนอกยังคงมีหิมะตกอยู่ แต่ว่าเป็นแบบเล็กละเอียด ทำเอาซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกคันในใจยุบยิบ
เธออยากจะปลุกให้เหยียนเค่อออกไปเล่นหิมะด้วยกันกับตน แต่ดูก็รู้แล้วว่าเหยียนเค่อพักผ่อนไม่เพียงพอ ดวงตายังมีรอยแดงอยู่เลย
“ฮื้อ” เหยียนเค่อตื่นแล้วก็เริ่มขยับมือ เมื่อพบว่าในอ้อมกอดมีคนรักอยู่ก็ตื่นเต็มตา
เขาจูบไปที่ศีรษะของหล่อน แล้วกระซิบเบาๆข้างหู “อรุณสวัสดิ์”
ซย่าเสี่ยวมั่วผล็อยหลับไปอีกรอบประมาณชั่วโมงกว่า พอได้ยินเสียงของชายหนุ่มก็ตื่นขึ้นมาทันที
“อรุณสวัสดิ์” ซย่าเสี่ยวมั่วตบไปที่เอวด้านหลังของชายหนุ่ม เอ่ยบ่นอย่างไม่พอใจ “ตื่นได้แล้ว หิมะละลายหมดแล้ว”
“หืม” เหยียนเค่อหันไปมองที่หน้าต่าง ผ้าม่านที่ไม่ได้ปิดสนิททำให้มองรอดออกไปเห็นด้านนอกว่าหิมะน่าจะกำลังตกอยู่ ใช้คางถูไปที่ใบหน้าของซย่าเสี่ยวมั่ว เพื่อให้หล่อนไม่หงุดหงิด “ยังตกอยู่เลย”
ซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกคันกับหนวดของเหยียนเค่อที่เพิ่งจะขึ้นมา เอื้อมมือไปลูบที่คางของชายหนุ่ม น้ำเสียงราวกับเพิ่งค้นพบสิ่งแปลกใหม่ “นายมีหนวดขึ้นด้วย”
เหยียนเค่อหน้าคล้ำ “ซย่าเสี่ยวมั่วฉันไม่ใช่ขันทีนะทำไม่ถึงจะมีหนวดไม่ได้”
ซย่าเสี่ยวมั่วที่รู้ตัวว่าพูดผิดไปก็รีบพูดเอาใจทันที “เปล่านะ เปล่า ฉันแค่เพิ่งเคยเห็นครั้งแรก แต่ว่าทำไมถึงดูไม่ออกล่ะ”
หญิงสาวเงยหน้ามองไปที่คางของเหยียนเค่อ จนชายหนุ่มรู้สึกแปลกๆ “มันมีอะไรน่ามองนักฮะ”
“มองไม่ออกจริงๆด้วย”
ซย่าเสี่ยวมั่วถูกเหยียนเค่อกดศีรษะเอาไว้เลยได้แต่พูดเสียงอู้อี้
…
ทั้งคู่ฉุดยื้อกันอยู่สักพักหนึ่ง เหยียนเค่อบังคับให้ซย่าเสี่ยวมั่วโกนหนวดให้ตน แต่ซย่าเสี่ยวมั่วอยากออกไปเล่นหิมะข้างนอกมากๆ แต่กลับถูกคนใจร้ายอย่างเหยียนเค่อบังคับ มือถือที่โกนหนวดแต่ตาเอาแต่มองไปด้านนอก ทำเอาเหยียนเค่อรู้กังวลขึ้นมา
ซย่าเสี่ยวมั่วใช้มืดโกนไปบนใบหน้าของเหยียนเค่ออย่างลวกๆ ใบมีดแทบจะบาดคอของเหยียนเค่ออยู่แล้ว
“นี่ ถ้าเธออยากจะฆ่ากันก็บอกมาตรงๆ อย่าเอามีดมาแกว่งไปมาที่หน้าฉัน”
ซย่าเสี่ยวมั่วมีสติขึ้นมา พบว่าครีมโกนหนวดเลอะไปถึงโหนกแก้มของชายหนุ่มแล้ว “นายทำเองเถอะ ฉันทำไม่เป็น”
“รีบๆเข้า” เหยียนเค่อเอ่ยปากพูดออกมาสามคำเพื่อเร่งหล่อน พลางมองดูหน้าต่างบานเล็กที่อยู่ในห้องน้ำเพื่อดูบรรยากาศด้านนอก
ซย่าเสี่ยวมั่วกลัวว่าตนเองจะไม่ระวังแล้วทำให้ใบหน้าของชายหนุ่มเสียโฉม แต่ก็ทำได้แค่รวบรวมสติ สงบลง แล้วค่อยๆโกนหนวดให้ชายหนุ่ม
เหยียนเค่อโอบเอวของหญิงสาวไว้แล้วจ้องไปที่ใบหน้าเกลี้ยงเกลาไร้เครื่องสำอางของหล่อน ได้รับการดูแลเอาใจใส่แบบนี้เป็นเรื่องที่ดีมากจริงๆ
ถึงแม้ว่าด้านนอกจะหนาวเหน็บไปด้วยลมหนาว หิมะที่ทยอยตกลงมา แต่ว่าโลกของเขากลับเกิดความอบอุ่นเพราะการดูแลเอาใจใส่ของซย่าเสี่ยวมั่ว ตอนนี้รู้สึกสงบสุขมาก
พอโกนเสร็จซย่าเสี่ยวมั่วก็ใช้ผ้าขนหนูเช็ดฟองครีมโกนหนวดที่เหลือบนใบหน้าของชายหนุ่มให้สะอาด ไม่มีความคิดอยากออกไปดูหิมะแล้ว
“ถ้าจะออกไปเดี๋ยวฉันไปด้วย” เหยียนเค่อเอ่ยกำชับ เอื้อมมือไปดึงแขนหล่อนเอาไว้
ซย่าเสี่ยวมั่วโบกมือ “ฉันกะว่าจะกลับไปนอนแล้ว”
เหยียนเค่อนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้บอกหล่อนเรื่องที่สองสามวันนี้จะไม่อยู่บ้าน รั้งเอวหล่อนให้กลับมา “วันนี้เธอต้องไปทำงานไหม”
“ดูสถานการณ์ก่อน” ถ้าเธอไม่หลับเพลินก็คงไปทำงาน
เหยียนเค่อเข้าใจความหมายของหล่อน หยิกไปที่แก้มของหล่อนอย่างหมดคำพูด “ฉันจะพาเธอไปเล่นหิมะที่หนานซาน”
“อากาศหนาวๆแบบนี้เนี่ยนะ” ซย่าเสี่ยวมั่วเริ่มสงสัยว่าสมองของชายหนุ่มมีปัญหาหรือเปล่า
เมือง N มีหิมะตกน้อยมาก อุณหภูมิช่วงฤดูหนาวส่วนใหญ่ก็จะไม่ถึงขั้นติดลบ ทุกครั้งที่หิมะตกอากาศก็จะหนาวจนแทบตาย ด้วยสภาพอากาศแบบนี้ถ้าเลี่ยงได้ซย่าเสี่ยวมั่วก็จะไม่ออกไปข้างนอกเลย
เหยียนเค่อรู้สึกว่าไอเดียนี้ของตนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จึงไม่ได้เอ่ยกระตุ้นหล่อนอีก “สองสามวันนี้ฉันจะไปสำรวจที่หนานซาน ดังนั้นคงจะไม่ได้มาหาเธอ เธอก็อยู่บ้านดีๆ อย่าให้เป็นหวัดหรือเป็นอะไรอีก”
“เอ๋” พอเหยียนเค่อเอ่ยบอกเหตุผลซย่าเสี่ยวมั่วก็อึ้งไป “นายจะไปหนานซานเหรอ”
Related
