ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา – ตอนที่ 20 : เม็ดยามหัศจรรย์

เหล่าผู้คุ้มกันมองไปที่หลิงเหอที่ตั้งใจกินยาด้วยความกังวล พวกเขามองหลิงเหออย่างไม่วางตา ถึงกับคิดในใจว่าถ้าหลิงเหอเป็นลมล้มพับขึ้นมาพวกเขาจะรีบพาไปหาหมอกันโดยพลัน

อนิจจาใบหน้าที่ขมวดคิ้วของหลิงเหอก็ค่อยๆสลาย เหลือเพียงใบหน้าที่เต็มไปด้วยตกตะลึง หลิงเหอหันหน้าไปหาจี้เฟิงเยี่ยนด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“รู้สึกอย่างไรบ้าง?” จี้เฟิงเยี่ยนเอ่ยถามหลิงเหอที่มองนางด้วยสายตาตื่นตระหนก จี้เฟิงเยี่ยนรู้ว่ายาที่เธอทำนั้นมันไม่สมบูรณ์ เพราะมันขาดสมุนไพรไป 2-3 อย่าง เธอจึงสุ่มเอาสมุนไพรที่มีคุณสมบัติใกล้เคียงใส่ทดเเทนไปก่อน ดังนั้นเธอเองก็ไม่ได้มั่นใจในยาที่ทำนี้ 100% เช่นกัน

หลิงเหอพยักหน้าอย่างช้าๆ เขายกเเขนตัวเองที่มีผ้าพันเเผลเก่าๆเลอะเลือดจนสกปรกขึ้นมา ภายใต้ผ้าพันเเผลนั้น มีเเผลฉีกขาดที่เกิดจากอาการบาดเจ็บเมื่อครั้งที่คุ้มครองคุณหนูตั้งเเต่อยู่ในทะเลทราย เเละมันก็ถูกปล่อยไว้เช่นนั้นโดยที่ไม่ได้ทำการรักษาเนื่องจากขาดเเคลนเงินซื้อยา เขาลูบที่ผ้าพันเเผลเบาๆจากนั้นก็ค่อยๆเเก้มันออกอย่างไม่รีบร้อน

ในตอนนี้หลิงเหอรู้สึกคันที่เเผลอย่างมาก เขาจึงรีบเเก้ผ้าพันเเผลเร็วขึ้น เเละสิ่งที่เขาเห็นก็ทำให้เขาต้องตกตะลึงพรึงเพลิดอย่างเเท้จริง

เเผลเน่าเฟะที่เคยมีฟื้นตัวรวดเร็วจนมองเห็นด้วยตาเปล่า เนื้อใหม่รีบขึ้นมาเเทนส่วนที่ขาดหายไปทันที เเละที่เคยเต็มไปด้วยเลือดก็ถูกปิดอย่างช้าๆ

ภาพนี้ทำให้หลิงเหอตกใจจนทำอะไรไม่ถูก หลังจากเขากลืนกินก้อนดินนั้นไปก็เกิดกระเเสอบอุ่นขึ้นในร่างกาย บนร่างกายที่มีเเผลก็เกิดอาการคันขึ้นมาอย่างประหลาด กล้ามเนื้ออ่อนล้าที่สะสมมานานก็เลือนหายไปจนสิ้น

หลิงเหอนึกไม่ถึงเลยว่าก้อนดินธรรมดาๆนั้นจะวิเศษถึงก็กับให้ผลอันน่าทึ่งได้ขนาดนี้

หลิงเหอตกตะลึงกับบาดเเผลตนจนไม่ได้ตอบจี้เฟิงเยี่ยน จี้เฟิงเยี่ยนที่เห็นหลิงเหอเป็นเเบบนั้นจึงเดินเข้าไปหาเขาเเล้วตรวจดูเเผลอย่างละเอียด ชั่วพริบตาใบหน้าอ่อนเยาว์ของเด็กหญิงก็พลันขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

“ยาออกฤทธิ์รักษาเเผลช้ามาก เป็นเพราะขาดสมุนไพรไป 2 อย่างเเน่ๆ ข้าว่าพวกเราควรจะหาสมุนไพรมาเพิ่มเเล้วลงมือปรุงยาใหม่” น้ำเสียงสาวน้อยเต็มไปด้วยความผิดหวังอย่างชัดเจน

เหล่าผู้คนรอบๆต่างตกตะลึง…..ช้าเหรอ รักษาเเผลในพริบตาเนี่ยยังเรียกว่าออกฤทธิ์ช้าอีกรึ!!

ไม่ว่าฐานะของหลิงเหอจะจนอย่างไรในอดีตเขาก็เป็นข้ามีนาย เป็นทหารในกองทัพที่มีหัวหน้าผู้มากบารมี ยานั้นเเม้จะมีราคาสูงจนคนทั่วไปอย่าหวังได้ซื้อ เเต่สำหรับในกองทัพก็ถือว่ามีเยอะพอสมควร ครั้งหนึ่งเขาเคยได้รับยาฟื้นฟูระดับสูงจากจี้หยุนผู้เป็นบิดาของจี้เฟิงเยี่ยน ยานั้นใช้เวลาเร็วมากเพียงเเค่ 2-3 วันร่างกายเขาก็พอจะฟื้นตัวเกือบจะกลับมาปกติ เเต่พอมาเปรียบเทียบกับก้อนดินอัปลักษณ์ เห็นได้ชัดว่ามันคือน้ำล้างส้วมที่ไม่ต่างขยะไม่น่ากลืนกินให้เสียเวลา

เมื่อมองหน้านายหญิงตัวน้อยที่กำลังอารมณ์ไม่ดี หลิงเหอเเทบจะคุกเข่าก้มกราบนางเสียเดี๋ยวนี้

เพราะคุณหนูเเท้ๆที่ให้พวกเขาไปซื้อสมุนไพรมา จึงทำให้นางสามารถปรุงยา”ก้อนดิน”นี้ได้ พวกเขาจึงได้รับการรักษากันเสียที

เหล่าผู้คุ้มกันทั้งหมดที่เห็นผลอันน่าอัศจรรย์จากหัวหน้าเเล้ว จึงไม่รอช้าที่จะกินก้อนดินเข้าไป เขารีบกินด้วยความรวดเร็วเหมือนกลัวว่าจะมีใครที่ไหนโผล่มาเเย่งยาอันมีค่านี้จากพวกเขา

ในไม่ช้าพวกเขาก็ได้ค้นพบโลกใหม่….

หลังจากเดินทางมาหลายวัน ร่างกายกล้ามเนื้อถูกเคี่ยวกรำจนอ่อนล้า บาดเเผลก็อักเสบจนนอนเทบไม่หลับ เเต่พอกินยานี่เข้าไปความรู้สึกด้านลบ ความเจ็บปวดใดๆก็ค่อยๆบรรลงอย่างเงียบๆ ในทางกลับกันบาดเเผลที่มีก็เกิดอาการคันเเละฟื้นฟูอย่างต่อเนื่อง

มันก็เเค่คันไม่ได้เกิดความเจ็บปวดรวดร้าวเเต่ประการใด ทุกคนเเทบจะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ใครกันที่กล้ากล่าวว่าคุณหนูเป็นเพียงกระเป๋าเจาะไร้ประโยชน์กัน? ใครกันหา? พูดออกมาเลย พวกข้าสาบานว่าจะถล่มพวกเจ้าให้ตกตาย!!

นางสามารถอัญเชิญสายฟ้าฆ่านักเวทย์ได้ตั้ง 100 คน สามารถปรุงยาก้อนดินที่เป็นยาระดับเทพเจ้าที่โค่นล้มยาระดับสูงได้ นางจะเป็นคนไร้ประโยชน์ได้อย่างไร? เห็นได้ชัดว่านางคือเทพธิดา เหล่าผู้คุ้มกันทั้งหลายต่างพากันมองจี้เฟิงเยี่ยนด้วยสายตาที่เเสนจะอบอุ่น