ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา – ตอนที่ 31 ขอมอบโล่ห์รางวัลคนไร้ยางอาย

ทุกคนกลั้นหายใจแทบทันที ดวงตาของพวกเขาก็จ้องมองไปที่หินของจี้เฟิงเยี่ยนด้วยความไม่อยากจะเชื่อ!

“หินแห่งความฝัน…”

ใครบางคนจากฝูงชนร้องอุทานออกมา และทันใดนั้นทั้งร้านก็อยู่ในความโกลาหล!

“เป็นไปได้อย่างไร? จะมีหินแห่งความฝันอยู่ที่นี่ได้อย่างไร!”

“ข้าดูผิดไปเองหรือเปล่า? นั่นเป็นหินแห่งความฝันจริงๆหรือ?”

เสียงอุทานดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของซูหลิงเฉิงที่ดูหยิ่งผยองพลันผันเปลี่ยนไปในทันทีเมื่อนางเห็นเเร่สีฟ้าหม่นๆนั่น

ชายที่รับผิดชอบในการเปิดหินก็เช่นกัน เขาถึงกับลืมตัวไปชั่วขณะและทำเครื่องมือในมือของตัวเองหล่นเสียงดังโดยที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ตัว เ

ขามองไปที่เจ้าของร้านอย่างตื่นตระหนกเพราะไม่รู้จะทำอย่างไร จากนั้นมองไปที่ซูหลิงเฉิงที่กำลังมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเเละตกใจพอๆกัน

ขากรรไกรของเจ้าของร้านอ้าค้างเติ่งโดยไม่รู้ตัว

แม้ว่าแร่ทองคำจะหายาก แต่ก็ยังพอมีอยู่บ้างในเมืองจี เเละทั่วเเคว้นก็มีอยู่หลายสิบก้อน

แต่หินแห่งความฝันนี้…มันเป็นแร่หายากที่ไม่เคยปรากฏในเมืองจีมาก่อน!

หินแห่งความฝันนั้นแทบจะหายากพอ ๆ กับแร่ทองคำ แต่ความขาดแคลนของหินแห่งความฝันนั้นมีมากกว่าแร่ทองคำมหาศาล ทันทีที่พบเจอเรียกได้ว่าคนหาเจอนั้นสามารถกลายเป็นเศรษฐีไป 2 รุ่นได้สบายๆ

แม้แต่ในเมืองจีที่มีชื่อเสียงในด้านการขุดแร่ก็ยังไม่เคยพบแร่ชนิดนี้มาก่อน จึงไม่ใช่เรื่องประหลาดที่ทุกคนตกตะลึง

เดิมทีพวกเขาคิดว่าเป็นโชคดีที่สวรรค์ประทานเเล้ว ที่หินของซูหลิงเฉิงคือแร่ทองคำ แต่ใครจะรู้ว่าแม้แต่หินในฝันที่ไม่เคยเห็นมาก่อนก็ยังปรากฏขึ้นในวันนี้ด้วย…นี่มันวันอะไรกัน??

ใบหน้าของซูหลิงเฉิงดูไม่พอใจไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก นางมองไปที่เจ้าของร้านที่อยู่ข้างๆโดยสัญชาตญาณ เจ้าของร้านเองเห็นสายตาผู้สูงศักดิ์สาวก็เริ่มลุกลี้ลุกลน เเละหวาดกลัวจนขี้หดตดหายเเม้เเต่คอสั้นก็หดจนสั้นกิ่ว

“หินแห่งความฝัน? ดูเหมือนว่าข้าจะโชคดีไม่น้อย” จี้เฟิงเยี่ยนหัวเราะเบา ๆ เเล้วเงยหน้าขึ้นมองคนทุกคนที่กำลังพูดคุยเเละตกใจกับหินเเห่งความฝันกันอยู่ จากนั้นก็หันไปหาซูหลิงเฉิงซึ่งใบหน้าของนางนั้นเเทบจะเปลี่ยนเป็นสีซีด

“ข้าเอง…ก็ไม่มั่นใจว่าหินแห่งความฝันนี้ มีค่าเท่าไหร่? เมื่อเทียบกับแร่ทองคำของเจ้า” ซูหลิงเฉิงจ้องมองไปที่จี้เฟิงเยี่ยนอย่างเย็นชาเมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ของนางเข้า ความรู้สึกไม่สบายใจได้คืบคลานเข้ามาในหัวใจของซูหลิงเฉิง

“คุณหนูซู เอ่อนี่…” เจ้าของร้านวางท่าทางกระอักกระอ่วน

เพียงเเค่ส่วนเฉพาะปัจจุบันของหินแห่งความฝันที่ถูกเปิดเผยออกมาเเล้ว มองยังไง มันมีแนวโน้มที่จะเกินมูลค่าของแร่ชุบทองของซูหลิงเฉิงไปมากโข เเละถ้ามันมีขนาดใหญ่กว่านี้ล่ะก็…หากเป็นเช่นนี้ต่อไปซูหลิงเฉิงก็ต้องแพ้!

ซูหลิงเฉิงก็รู้ตัวเช่นกันและเมื่อนางกำลังจะเปิดปากพูด จี้เฟิงเยี่ยนก็พูดว่า“ เอ เจ้าของร้าน เ้าทักผิดคนหรือเปล่า? หินก้อนนี้ข้าเป็นคนเลือกนะ เจ้าจะไปถามนางหาอะไร??”

 ใบหน้าของซูหลิงเฉิงดูแย่ลง และใบหน้าของเจ้าของร้านก็ซีดลงเรื่อยๆ

“เอ…พวกเจ้านี่ จะยืนนิ่งทำไมกัน ข้าจ่ายเงินเเล้วนะ รีบผ่ากันต่อสิ ” จี้เฟิงเยี่ยนออกคำสั่ง

ซูหลิงเฉิงแอบกัดฟันของนาง และจ้องไปที่เจ้าของร้านอย่างเย็นชา เจ้าของร้านเเค่มองตาก็สื่อถึงดวงใจ เขาเข้าใจทันทีและแสร้งทำเป็นไอ

ชายที่รับหน้าที่ผ่าหินพยักหน้าเบาๆมาทางเจ้าของร้านเเล้วเริ่มผ่าหินต่อ ภายในชั่วพริบตา หินแห่งความฝันก็ปรากฎตัวกว้างประมาณสองนิ้ว แม้ว่ามันจะค่อนข้างกว้าง แต่หินแห่งความฝันก็ดูบางมากและเกือบจะบางเท่ากระดาษ

หลังจากที่เอาหินแห่งความฝันออก เจ้าของร้านก็สั่งให้ลูกน้องของเขาเคลื่อนย้ายหินที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งออก ขณะที่เขาถือหินแห่งความฝันนั้นต่อหน้าจี้เฟิงเยี่ยนและพยายามไม่ให้นางเห็นหินส่วนที่เหลือ

“ลูกค้า นี่คือหินแห่งความฝันที่เจ้าได้ซื้อไว้” จี้เฟิงเยี่ยนมองไปที่หินแห่งความฝันที่บางเฉียบเบื้องหน้า และมองไปที่เจ้าของร้านที่กำลังปิดบังหินส่วนที่เหลือของนางด้วยรอยยิ้มเเย้ม….นางก็เข้าใจในทันที

“ข้าขอทราบได้ไหมว่าหินก้อนนี้มีค่าเท่าไร? แม้ว่าหินแห่งความฝันจะหายาก แต่…” เจ้าของร้านรีบขัดประโยคคำพูดของจี้เฟิงเยี่ยนทันที

“ หินแห่งความฝันชิ้นนี้บางเกินไปดังนั้น…ราคาของมันก็น่าจะอยู่ที่ประมาณ 13,000 เช่นกัน” เจ้าของร้านกล่าวขณะแสร้งทำเป็นสงบสติอารมณ์

“ โอ้? งั้นหรือ? ถ้าเช่นนั้น เเปลว่าข้ากับนางเสมอกันงั้นสิ” จี้เฟิงเยี่ยนฉีกยิ้มอย่างแปลกประหลาด เเละหันมามองซูหลิงเฉิงด้วยเเววตาที่เเปลกประหลาดเหมือนกัน ซุหลิงเฉิงเห็นรอยยิ้มเเละเเววตาของจี้เฟิงเยี่ยน นางก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก