ตอนที่ 13 ต่อหัวเสือกลายพันธุ์
“เฮ้ย ไอเวร แกจะทำอะไรวะ!!! พวกเราอุสาช่วยแกตามหาเพื่อนนะ” ชายหัวร้อนตะโกนจับปืนแน่นเขามองซ้ายมองขวาเพื่อที่จะหาว่าไนเรลอยู่ตรงไหน
ปัง! ชายหัวร้อนถึงตกใจ เขานึกว่าตัวเองโดนยิง
เขาพยายามหาแผลว่าตัวเองโดนยิงตอนไหน แต่ก็ไม่เจอ และในตอนนั้นเองที่เสียงร้องของเก็นก็ดังขึ้นด้วยความโอดโอย
เมื่อหันไปดูก็เห็นว่าเก็นโดนยิงที่ขา
“บัดซบ ออกมาซิวะ!!!” ชายหัวร้อนด่าออกมาด้วยความโกรธ ที่ไนเรลเล่นเป็นแมวหยอกหนูอยู่แบบนี้
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกิ่งไม้หักจากด้านข้าง
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
ชายหัวร้อนยิงปืนสาดกระสุนจนหมดเเม็กไปที่ตำแหน่งนั้นทันที และรีบลากเก็นที่ร้องด้วยความเจ็บปวด ไม่รู้ว่าเขาเจ็บเพราะแผลที่ถูกยิงหรือเจ็บเพราะปรสิตแต่แน่นอนว่าชายหัวร้อนไม่รู้
หลังจากที่ลากเก็นมาหลบอยู่ข้าง ๆ และรอสักพักก็ยังไม่มีการตอบสนองจากไนเรล
ดังนั้นเขาจึงคิดว่าที่ยิงไปตอนแรกคงจะเป็นไนเรล จึงรีบใส่ลูกกระสุนใหม่และค่อย ๆ เดินไปทางที่เขาสาดกระสุนไปเมื่อสักครู่
เขาค่อย ๆ ใช้ปลายปืนแหวกหญ้าออกอย่างช้า ๆ แต่ทันใดนั้นก็มีซอมบี้พุ่งออกมาหาเขา ด้วยความตกใจชายหัวร้อนกดยิงจนร่างของซอมบี้พรุนไปหมด
“บัดซบเอ้ย! ถุย!” เขาด่าและถุยไปที่ศพของซอมบี้
แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีคนอยู่ด้านหลังเมื่อหันกลับไปยังไม่ทันที่จะได้เห็นตัวก็โดนตบด้วยปืนลูกโม่ที่อยู่ในมือของไนเรล
และภาพก็ตัดไปทันที
ไนเรลแบกชายหัวร้อนและเก็นออกจากบริเวณนี้ ได้อย่างง่ายดายด้วยความสามารถ [พละกำลัง 50 เท่า (มดกินเหล็ก) B]
เขามัดชายหัวร้อนและเก็นไว้ที่ต้นไม้ต้นเดียวกัน
เพี๊ยะ!
ชายหัวร้อนตกใจตื่นเพราะความความเจ็บที่ใบหน้า เขาเห็นไนเรลที่ตอนนี้ยืนอยู่ด้านหน้า
“แกต้องการอะไรวะ! พวกเราช่วยมึงตามหาเพื่อนแต่กับตอบแทนแบบนี้เหรอวะ!” ชายหัวร้อนยังด่าไนเรลด้วยความโกรธ
ไนเรลไม่ได้ตอบคำถามของชายหัวร้อน เพราะเขาคิดว่ามันตลก พวกมันต้องการจะฆ่าเขาแต่ตอนนี้มันกับมาบอกว่าช่วยเขา
“พวกแกเอามีดเล่มนี้มาจากไหน?” ไนเรลหยิบมีดสั้นทังสเเตนออกมา
“มีดอะไร? ไม่รู้โวย!!!”
“ไม่รู้งั้นเหรอ” ไนเรลใช้มีดปักลงไปที่หัวไหล่ของชายหัวร้อนทันที
“อ๊ากก ๆ ” ชายหัวร้อนร้องและยิ่งร้องมากขึ้นเมื่อไนเรลบิดมีดไปมา
“ในเมื่อแกไม่รู้งั้นฉันจะถามคนที่รู้แล้วกัน”
เขาหันไปหาเก็นที่สภาพดูจะมึน ๆ “รู้จักมีดเล่มนี้ไหม”
“นั้นมันมีดของฉัน” ตอนนี้เก็นตอบด้วยเสียงที่แหบเพราะเขาเสียเลือดไปมาก
“ได้มันมาจากไหน?” เขาถามเก็นแต่ดูเหมือนมันจะรู้ว่าถ้าตอบจะต้องตายแน่
แต่แล้วอยู่ ๆ เก็นก็อ้วกออกมา
อ้วก!
“เก็นเป็นอะไรวะ!” ชายหัวร้อนถามแต่เมื่อมองไปที่อ้วกที่เต็มไปด้วยชิ้นเนื้อและหนอนเขาก็รู้สึกขนลุก
“มึงทำอะไรเก็นวะ ปล่อย…นะเว้ย! ปล่อยสิวะ!” ชายหัวร้อนตอนแรกยังเป็นห่วงเก็นอยู่เพราะเขาเป็นน้องชายของโจ แต่แล้วเมื่อเห็นหนอนหรือที่ดอนเรียกว่าปรสิตกำลังกระดึ๊บมาทางเขา มันก็กลัวทันที
แต่ไนเรลก็ไม่ปล่อยมัน
“ปล่อย…ผมเถอะ…ขอละ ข้อร้องละ” เขาพูดขอร้องไนเรลด้วยความสุภาพ
ชายหัวร้องถึงกับเยี่ยวเล็ดทันทีเมื่อเห็นเก็นชักกระตุกมีหนอนออกจากปาก หู จมูกและตาจำนวนมาก
ไนเรลดึงมีดออกจากไหล่ของชายหัวร้อนและถามอีกครั้ง “มีดนี่มาจากไหน ผู้หญิงเจ้าของมีดอยู่ไหน”
คราวนี้ชายหัวร้อนตอบทุกคำถามของเขาแต่โดยดี
“มีดนี่มาจากเพื่อของแกที่คนของเราพามาเธอถูกขังอยู่ห้องใต้ดิน ที่บ้านหัวหน้า….”
หลังจากที่ถามอีกหลายคำถามเขาก็รู้ว่าที่จริงแล้วพวกเขาเป็นพวกฟอกเงินและบ่อนการพนันขนาดใหญ่ โดยใช้การเปิดรีสอร์ตบ้านพักบังหน้าแต่เบื้องหลังนั้นก็พวกมาเฟีย
ตอนแรกมีหลายคนที่หนีมาจากที่ถนนเพื่อมาหลบในนี้แต่ก็ถูกปล้นเงิน ฆ่า และสาวสวยก็จะถูกข่มขืน
บางส่วนถูกขังไว้ในห้องใต้ดินเพราะเห็นว่ายังมีประโยชน์อยู่ ส่วนคนรวยที่ไม่ได้ถูกขังพวกเขาเป็นลูกค้าในบ่อนและยังมีประโยชน์อยู่เพราะพวกเขาคิดว่าเมื่อมีทหารหรือคนของรัฐบาลมาช่วยก็ยังอาศัยคนพวกนี้ได้
เมื่อฟังที่ชายหัวร้อนเล่าด้วยท่าทีปกติไม่รู้สึกผิดอะไรกับสิ่งที่ทำ ราวกับว่านี่มันเป็นสิ่งที่พวกมันชอบ โลกที่ไร้กฎหมาย กฎเกณฑ์
“ปล่อยกูได้แล้ว! กูเล่าไปหมดแล้ว!!!” ชายหัวร้อนบอกไนเรลด้วยเสียงที่ดังเพราะมีหนอนปรสิตบางตัวคลานจะถึงตัวมันอยู่แล้ว
“ฉันบอกตอนไหนว่าจะปล่อยแก” หลังจากที่ได้ฟังเขาก็ไม่คิดที่จะปล่อยชายหัวร้อนไปแต่อย่างไร แต่เขาจะให้มันโดนกินโดยหนอนประสิทธิ์พวกนั้นจนตาย เพื่อชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป
ไนเรลเดินออกมาพร้อมกับเสียงร้องโวยวายของชายหัวร้อน
หลังจากที่ไนเรลเดินออกไปไม่นานเก็นก็ตายลง แมลงปรสิตและหนอนจำนวนมากออกมาจากตัวของเขา
แมลงพวกนั้นก็เริ่มวางไข่ใส่ชายหัวร้อนอย่างต่อเนื่องโดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย ต้องมองดูร่างกายของตัวเองถูกกินไปทีละน้อยด้วยความเจ็บปวด หลังจากนี้จะมีโครงกระดูกที่ถูกกินโดยตัวอ่อนแมลงปรสิตถูกติดอยู่ กับต้นไม้นี้ไปอีกนาน
ไนเรลออกมาจากป่า กลับไปทางเดิม แต่เขากำลังจะวางแผนเข้าไปช่วยนิเรียโดยที่ไม่ใช้โจรู้ได้อย่างไร
“หรือข้าจะบุกเข้าไปซึ่งหน้าดี” เขาเดินไปด้วยคิดไปด้วย แต่แล้วก็มีซอมบี้เดินไปมาขวางเขาอยู่ 1 ตัว
ไนเรลอ้อมไปข้างหลังและจัดการมันอย่างง่ายได้
ขณะที่ดึงมีดสั่นออกมาจากหัวของมันและกลืนน้ำลายไปด้วยเพราะความหิวที่คริสตัลตรงหน้าอก
เขาก็ได้ยินเสียงบางอย่าง มันเหมือนกับเสียงของเฮลิคอปเตอร์ ไนเรลรีบวิ่งออกไปทันทีเพราะเสียงนี้ดังมาจากทางบ้านพักรีสอร์ท
เขาวิ่งมาสุดกำลังเห็นฝูงบางอย่างอยู่บนท้องฟ้าเหนือรีสอร์ท
“ต่อหัวเสือกลายพันธุ์ บ้าเอ๊ยนิเรียอยู่ด้านใน” ไนเรลรีบวิ่งสุดชีวิต
ต่อหัวเสือกลายพันธุ์แต่ละตัวมีขนาด 1 เมตรพวกมันล่ากันเป็นฝูงชอบกินเนื้อสด ๆ ที่สำคัญคือมันมีพิษที่ร้ายแรงมาก แม้แต่มนุษย์ชั้นสูงในระดับเดียวกันถ้าถูกต่อยก็ถึงตายได้จากพิษของมัน
มันคือหนึ่งในแมลงที่อันตรายมาก และจัดการยากเพราะมันบินอยู่บนท้องฟ้า จะยิงหรือทำอันตรายมันนั้นยากมา
เขาวิ่งมาถึงประตูตอนนี้มันวุ่นวายไปหมดเสียงของปืนที่ยิงอย่างต่อเนื่องเสียงของคนที่ร้องด้วยความหวาดกลัว
“เปิดประตู” ไนเรลตะโกนบอกให้คนข้างในเปิดประตูออกแต่ก็ไม่มีใครสนใจเปิดประตูให้เขา
“ฮ้า!!!” ไนเรลใช้แรง 5 เท่าจนถึงขีดจำกัดของความสามารถ [พละกำลัง 50 เท่า (มดกินเหล็ก) B] กระชากประตูเหล็กออกทันที
และเขาก็วิ่งตรงไปที่บ้านพักหลังสุดท้าย
แต่แล้วก็มีต่อหัวเสือตัวหนึ่งที่สนใจเขา เพราะมันคิดว่าเนื้อของไนเรลที่เป็นพวกวิวัฒนาการจะต้องอร่ายกว่าพวกชั้นต่ำพวกนี้แน่
มันบินออกจากศพคนและตรงไปหาเขาทันที
ฮื่อ ๆ เสียงบินต่อหัวเสือเสียงตรงมาหาเขาด้วยความเร็ว “บ้าเอ๊ย”
ไนเรลรีบชักปืนออกมายิงมันแต่มันกับหลบไปอย่างง่ายดายเขาจึงรัวยิงไปอีก 4 นัดจนกระสุนหมด
ถึงจะโดนมันแต่เปลือกที่เป็นปลอกของมันก็เหมือนกับเกาะกันกระสุนทำให้มันไม่เป็นอะไรมากนัก
ทันใดนั้นมันก็พุ่งและใช้เหล็กในต่อย ๆ ไปที่เขา ไนเรลกระโดดหลบไปด้านข้าง
ปัก!
เสียงของเหล็กในที่เป็นเหมือนกับมีดสั้นแทงลงไปในพื้นปูน ไนเรลที่เห็นแบบนั้นก็กระโดดขึ้นคร่อมไปที่หลังของมันและใช้ดาบตัดไปที่ปีกตรงข้อต่อของมัน
“เสร็จละ” เมื่อตัดปีกมันได้ต่อหัวเสือก็เหมือนฉลามเกยตื้น แค่ต้องระวังเหล็กในของมันเท่านั้น
ต่อหัวเสือเป็นนักสู้ที่จะสู้กันจนตายไปข้างหนึ่ง
มันพยายามงอตัวเพื่อใช้เหล็กในแทงเขา ไนเรลใช้ดาบยาวทังสแตนแทงไปตามข้อต่อตรงช่วงลำตัวของมันซ้ำหลายครั้ง
“ตาย ๆ!!!” เขาแทงมันจนเลือดและเมือกเละตามตัว ร่างของมันก็หยุดนิ่ง
ไนเรลเลียปากด้วยความอยากกินมันแต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา
เขารีบวิ่งไปที่บ้านพักและเมื่อมาถึงก็มีรอยของกระจกแตกตรงหน้าต่างดูเหมือนว่ามันจะมีต่อเข้ามาในบ้าน
เมื่อเข้าไปในบ้านก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องใต้ดินมีต่อบางตัวพยายามจะพังประตูเข้าไป
ย้า!!! ไนเรลใช้จังหวะที่มันกำลังพังประตูจับปีกหลังของมันและลากออกมา ต่อหัวเสือที่ตอนนี้โดนไนเรลจับปีกไว้แน่นก็พยายามม้วนตัวดิ้นออกจากเขาและใช้เหล็กในอาวุธเดิม ๆ ของมัน
แต่ยังไม่ทันจะใช้ก็โดนไนเรลใช้แรงยกมันและฟาดไปบนพื้นบันไดที่เป็นปูนอย่างแรง จนมันถึงกับแน่นิ่งร่างและเปลือกแตก
เมื่อเห็นว่ามันนิ่งไปไนเรลก็ยังไม่ประมาณเขาเอาดาบยาวตัดไปที่หัวของมันบริเวณรอยต่อของข้อ
“นิเรีย!!! นิเรีย!!!” ไนเรลพยายามเรียกหาเขาและทันใดนั้นประตูก็เปิดออก
“พี่…พี่ชาย” นิเรียเปิดประตูออกมาพร้อมกับถือปืนไว้ด้วย
ไนเรลรีบดึงตัวเธอมาพร้อมกับจับตามตัวเธอทันทีด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร
แต่นิเรียกลับรีบดิ้นให้หลุดจากเขาและพูดว่า “พี่หนูโตเป็นสาวแล้วนะ”
ดูเหมือนเธอจะโกรธเล็กน้อย เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรปกติพี่น้องกัน เขาก็ไม่ได้คิดอะไร
“โตแล้วเหรอ เมื่อก่อนยังให้พี่ช่วยอาบน้ำอยู่เลย” ไนเรลบีบจมูกของเธอไปมาอย่างหยอกเย้าและเอ็นดู
แต่นิเรียตอนนี้ก็หน้าแดงทันทีและพยายามเอาจมูกเล็กของเธอออกจากมือพี่ชาย “หนูออกอี่ออั่งแอ้ว….ว่าอย่าบีบจมูก”
“เดี่ยวไม่สวยขึ้นมาจะทำอย่างไร? อีกอย่างตอนนั้นหนู่ยังเด็กอยู่แต่ตอนนี้หนูเป็นสาวแล้ว” นิเรียเชิ่ดหน้าขึ้นและทำท่าแบบผู้ใหญ่
เมื่อก่อนเธอกลัวผีอย่างมากจึงชอบอ้อนให้พี่ชายอาบน้ำให้เธอตอนเด็ก ๆ
“ใช่พี่สาวโตแล้ว” ทันใดนั้นก็มีเสียงขัดทั้งสองคน เมื่อเขามองไปที่ด้านหลังนิเรียก็เจอเด็ก 8 ขวบที่หลบอยู่ข้างหลังเธอ
“เด็กหัวขโมย…มาอยู่นี่ได้อย่างไร” ไนเรลถามด้วยความแปลกใจ
“เขาชื่อ เจคอบ หนูเจอก็เลยแรกมากินข้าวและบังเอิญเกิดเรื่อง ต่อพวกนั้นบุกก็เลยมาหลบและติดกันอยู่ที่ห้องใต้ดิน” นิเรียอธิบาย
“พี่ไนเรล เจอกับดาลิธไหม?” ดามินที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ถามขึ้นมา
“เจอ เธอถูกจับอยู่ที่บ้านโจ พวกเราจะไปช่วยเธอหลังจากนี้” ไนเรลเล่าเรื่องพวกนี้ให้กับทุกคนฟังแต่แล้ว พวกเขาก็ดูจะไม่แปลกใจเรื่องที่คนพวกนี้คือพวกมาเฟีย เพราะว่านิเรียได้หลอกถามเจคอบไปช่วงกินข้าวแล้ว
