“เข้ามา!”
หลิน วานยี่พาดมือข้างหนึ่งไว้ด้านหลังพร้อมกับกวักมืออีกข้างหนึ่งไปทางหลิน ฟานเพื่อยั่วยุเขา
แม้ว่าหลิน ฟานจะเห็นพ่อทำแบบนั้น แต่ในมุมมองของเขาท่านก็มีสิทธิ์ทำเช่นนั้นจริงๆ
และการที่ท่านพูดว่าท่านจะใช้เพียงเส้นทางการต่อสู้ขั้นสองในการสู้กับเขามันก็เป็นตัวบ่งบอกถึงความมั่นใจของท่านได้เป็นอย่างดี
‘ไม่ได้การ เห็นทีข้าคงต้องยกระดับเทคนิคดาบของข้าเสียแล้ว มิฉะนั้นท่านพ่อจะใช้ประโยชน์จากจุดนั้นของข้าแน่นอน’
จริงๆแล้วเขาตื่นตระหนกเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าพ่อของเขามั่นใจมากแค่ไหน
เขาใช้คะแนนความโกรธลงไป 1,000 คะแนนทันที
เทคนิคการเพาะปลูก : วิชาดาบพยัคฆ์อาฆาต (กลับสู่ความจริง)
การเลื่อนขั้นครั้งนี้นับเป็นการพัฒนาที่ก้าวกระโดด ก่อนหน้านี้การที่เขาจะมาถึงระดับจุดสูงสุดมันใช้คะแนนไปเพียงแค่ 600คะแนนเท่านั้น แต่หากต้องการจะเข้าถึงระดับกลับสู่ความจริงมันต้องใช้คะแนนถึง 1,000คะแนน ดังนั้นมันควรจะแข็งแกร่งมากๆ
ในตอนที่วิชาดาบพยัคฆ์อาฆาตมาถึงขั้นกลับสู่ความจริง ความรู้สึกแปลกๆก็ไหลเวียนเข้าสู่ร่างกายของเขา
มันให้รู้สึกราวกับว่ามันอยู่กับเขามาตั้งแต่เขาเกิด
เมื่อเขาจับดาบขึ้นมา ความรู้สึกนั้นก็ยิ่งลึกซึ้งขึ้น แต่มันก็ดูธรรมดามากในเวลาเดียวกัน
‘ระบบสนับสนุนขนาดเล็กช่างน่าทึ่งนัก เพียงแค่เพิ่มคะแนนลงไปมันก็สามารถชดเชยการฝึกฝนกว่าหลายสิบปีได้ แถมมันยังสามารถทำให้เขาเข้าใจวิชาดาบพยัคฆ์อาฆาตได้ในทันทีอีก’
เขารู้สึกว่าดาบในมือของเขาไม่ใช่ดาบอีกต่อไป แต่เป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย เขาไม่รู้สึกว่าเขากำลังถือมันเลยแม้แต่น้อย
“อะไรกัน!”
อาวุโสวู่รู้สึกประหลาดใจ เขารู้สึกว่าช่วงเวลาที่นายน้อยจับดาบมีออร่าที่ไม่สามารถอธิบายได้แผ่ออกมา ซึ่งบางทีเขาอาจจะคิดไปเองก็ได้
“เข้ามา!” หลิน วานยี่กล่าวอีกครั้ง
ฟุบ!
หลิน ฟานฟันดาบไปข้างหน้าตรงๆ
“อา เจ้าเด็กคนนี้….” หลิน วานยี่ตกใจเล็กน้อย เพราะเขาเห็นถึงความแตกต่างของวิชาดาบพยัคฆ์อาฆาต วิชานี้มันไม่ใช่วิชาที่แข็งแกร่งและซับซ้อน แต่เจ้าเด็กที่ไม่เอาไหนคนนี้ทำให้เขารู้สึกว่ามันต่าง
“ท่านพ่อ ระวัง!” หลิน ฟานรวบรวมกำลังภายในที่กำลังเดือดลงไปบนใบดาบ ในขณะที่ดาบของเขากำลังกรีดผ่านอากาศมันก็ให้ความรู้สึกราวกับว่าพยัคฆ์กำลังลงมาจากภูเขา
มือขวาของหลิน วานยี่กางออก นิ้วทั้งห้ารวมถึงฝ่ามือของเขาถูกปกคลุมด้วยวัสดุสีดำที่ดูเหมือนโลหะ
เคร้ง!
เมื่อดาบและนิ้วทั้งห้าปะทะกันมันก่อให้เกิดสะเก็ดไฟราวกับเป็นการปะทะกันของโลหะ
นี่มันคือวิชาอะไรกัน?
แม่งโคตรเจ๋งเลย
หลิน ฟานพึมพำกับตัวเอง เขาฟันดาบออกไปอย่างต่อเนื่อง และในขณะที่เขาเหวี่ยงดาบลงมา ภาพลวงตาของเสือสีดำก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า และคำรามออกมาอย่างดุร้าย
ความจริงแล้วหลิน ฟานเพียงแค่เหวี่ยงดาบออกไปอย่างง่ายๆ แต่มันกลับไม่มีการเคลื่อนไหวที่เปล่าประโยชน์เลยแม้แต่น้อย
แม้ว่ามันจะดูง่ายแต่มุมที่เขาฟันลงมานั้นเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ
ตาข่ายที่มองไม่เห็นขนาดใหญ่ปกคลุมไปทั่วอากาศรวมถึงหลิน วานยี่
‘กลับสู่ความจริง เจ้าเด็กคนนี้ทำให้ข้าประหลาดใจได้อีกครั้ง’ หลิน วานยี่รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ด้วยระดับการฝึกฝนของเขา เขาสามารถมองเห็นถึงระดับการฝึกฝนของหลิน ฟานได้ในทันที
อาวุโสวู่รู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น
“อัจฉริยะ! นายน้อยเป็นอัจฉริยะ! คนธรรมดาที่ไหนจะสามารถฝึกวิชาดาบพยัคฆ์อาฆาตให้ถึงระดับกลับสู่ความจริงได้ในระยะเวลาสั้นๆเช่นนี้?”
เขาไม่ได้คาดหวัง ไม่ได้คาดหวังเลยสักนิด
นายน้อยทำให้เขาตกใจมากเกินไปแล้ว
ถ้าไม่ใช้เพราะนายน้อยต้องสู้กับท่านหัวหน้าตระกูล ความจริงเรื่องนี้คงจะไม่ถูกเปิดเผย
เคร้ง!
หลิน วานยี่จับดาบของหลิน ฟานด้วยนิ้ว “เจ้าเด็กไม่เอาไหน ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังไม่แข็งแกร่งพอ”
ดาบที่ถูกนิ้วจับเอาไว้ไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว
“พยัคฆ์อาฆาต!”
ทันใดนั้นหลิน ฟานก็คำรามเสียงต่ำ และใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดโดยการชักนำกำลังภายในส่งไปยังใบดาบ
หัวเสือสีดำปรากฏขึ้นบนใบดาบแล้วคำรามออกมา
หลิน วานยี่หรี่ตาลงและคลายนิ้วของเขา จากนั้นก็สะบัดนิ้วหนึ่งไปทางดาบและทำให้มันสั่น
ดาบเอียงไปด้านข้างและดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมดาบในมือของเขาได้อีกต่อไป แต่อย่างไรก็ตามหลิน ฟานก็ได้ใช้แรงนี้ในการเปลี่ยนทิศทางและฟันออกไปอีกครั้ง
“ไม่เลว” หลิน วานยี่ชมเขา จากนั้นก็เลื่อนสองนิ้วเข้าหากัน “แต่มันยังไม่พอ!”
เคร้ง!
หลิน ฟานรู้สึกว่าเทคนิคการเพาะปลูกของพ่อเขามันแข็งแกร่งเกินไป นิ้วสีดำของเขาเหมือนดาบคมๆ มันสามารถปะทะกับดาบของเขาได้อย่างต่อเนื่อง
“พยัคฆ์อาฆาต!”
เขาใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาอีกครั้ง กำลังภายในของเขาระเบิดออกมาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็ฟันไปทางพ่อของเขาทันที
หลิน วานยี่ตกตะลึง เขาไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าเด็กที่ไม่เอาไหนคนนี้จะมีกำลังภายในมากพอที่จะใช้ทักษะนี้ออกมาอีกครั้ง
ในความคิดของเขาการใช้ทักษะก่อนหน้านี้ควรจะใช้กำลังภายในทั้งหมดในร่างกายของเขาไปแล้ว
ดังนั้นการที่เขาสามารถใช้มันได้อีกครั้งจึงไม่ได้อยู่ในหัวของเขาเลย
เคร้ง!
หลิน วานยี่ที่รับการโจมตีต้องก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว
เขาระงับระดับการฝึกฝนของเขาให้อยู่ที่ขั้นสอง ถ้าวัดกันแค่ความแข็งแกร่งหลิน ฟานย่อมแข็งแกร่งกว่าเขาแน่นอน
แม้ว่าการฟันก่อนหน้านี้จะไม่ได้ผลแต่หลิน ฟานก็ไม่ได้ตกใจ เขาฟันออกมาอีกครั้งอย่างรุนแรงในมุมที่ยากจะหลบ ครั้งนี้ไม่ว่าเขาจะหลบเก่งแค่ไหนมันจะต้องโดนอย่างแน่นอน
“พยัคฆ์อาฆาต!”
เขาคำรามเสียงต่ำในขณะที่ฟันออกมาอีกครั้ง
เคร้ง!
ณ ลานด้านหลังรกครั้ง
กมางตำหลบ ไม่ว่าเขาจะหลบไปทางไหนมันยของเขาาได้
เวลานี้กระเบื้องที่อยู่บนพื้นรอบๆทรุดตัวลงและมีรอยแตกปรากฏขึ้น
หลิน ฟานใช้ทักษะที่รุนแรงที่สุดฟันลงไปที่พ่อของเขาหลายต่อหลายครั้งอย่างดุร้าย
อาวุโสวู่ตกตะลึงและเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
เกิดอะไรขึ้นกับกำลังภายในของนายน้อย!
ทำไมมันถึงไม่หมดสักที?
แม้แต่วิชาที่สามารถฟื้นฟูกำลังภายในได้เร็วที่สุดก็ยังไม่สามารถทำเช่นนี้ได้
ในตอนนั้นเอง
“เอาล่ะ” หลิน วานยี่ผละออกจากการต่อสู้ มือที่พาดอยู่ด้านหลังของเขาสั่นเล็กน้อย ส่วนบาดแผลเล็กๆที่เขาได้รับก็ค่อยๆหายเป็นปกติ
เขาได้รับบาดเจ็บ
เจ้าลูกไม่รักดีคนนี้สามารถสร้างบาดแผลให้เขาได้
ดูเหมือนว่าพลังของเขาจะเกินคาดไปหน่อย
“ท่านพ่อ เราจะหยุดกันแค่นี้ใช่ไหม?” หลิน ฟานไม่เหนื่อย เขารู้สึกว่าเขายังสามารถฟันต่อได้ แต่เนื่องจากพ่อถอยออกไปจากระยะของเขา มันจึงทำให้เขาฟันไม่ถึง
ช่างน่าเสียดาย เพราะเขากำลังรู้สึกสนุกอยู่เลย
“มันจบแล้ว” หลิน วานยี่ต้องการจะสอนบทเรียนให้ลูกของเขาว่าเขายังไม่แข็งแกร่งพอ
แต่ความจริงมันกลับเป็นเขาที่ไม่สามารถทนได้
หากเขาต้องการจะสู้ต่อไป เขาจะต้องยกระดับการบ่มเพาะของเขาให้สูงขึ้นเท่านั้นถึงจะสามารถสู้ได้
เมื่อหลิน ฟานได้ยินดังนั้น เขาจึงโยนดาบในมือของเขาไปด้านข้าง “น่าเบื่อ”
ท่าทางที่ขี้เกียจแบบนั้น มันทำให้หลิน วานยี่โกรธเล็กน้อย
แต่เขาก็ชินกับมันแล้ว ส่วนเรื่องความแข็งแกร่งที่ลูกของเขาแสดงออกมามันทำให้เขาพึงพอใจก็จริง แต่มันก็ยังห่างไกลจากสิ่งที่เขาคาดหวังนัก
“ท่านพ่อ ข้าชนะใช่ไหม?” หลิน ฟานถามออกมา
หลิน วานยี่หรี่ตาของเขา เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาและจากไปทันที
หลิน ฟานถามออกมาอีกครั้ง “ท่านพ่อ ใครชนะกันแน่? ไม่ว่ายังไงท่านก็ต้องบอกผลการต่อสู้กับข้า”
หลิน วานยี่จากไปทันทีเพราะเขาไม่อยากจะคุยเรื่องไร้สาระกับเจ้าเด็กคนนี้อีก
“นายน้อยท่านชนะ” อาวุโสวู่ยิ้ม เขาหันกลับมาพูดก่อนที่จะเดินตามหัวหน้าตระกูลออกไป
“ลูกพี่ลูกน้อง ท่านสุดยอดมาก!”
โจว เชียงเหมาอุทาน
เขาไม่เคยคิดเลยว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้
มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว
“ลูกพี่ลูกน้องมันไม่มีอะไรน่าอัศจรรย์หรอก ข้าก็แค่ตั้งใจฝึกฝน แต่ดูเหมือนว่าการฝึกฝนมันจะไม่ค่อยเหมาะกับข้าสักเท่าไหร่” หลิน ฟานโบกมือของเขาอย่างไม่ใส่ใจ
โชคดีที่เขามีระบบสนุนขนาดเล็ก
ถ้าเขาต้องฝึกมันด้วยตัวเอง มันคงจะเป็นเรื่องยากมาก
ไกลออกไป
“นายท่านดูเหมือนว่าครั้งนี้ท่านจะแพ้นายน้อยเสียแล้ว” อาวุโสวู่ยิ้ม
หลิน วานยี่เย้ยหยัน “แพ้อะไร?! ถ้าข้าไม่ได้ระงับการเพาะปลูกของข้า เขาคงไม่มีโอกาศแม้แต่จะหายใจด้วยซ้ำ”
อาวุโสวู่ยิ้ม “นายท่านการบ่มเพาะของท่านแข็งแกร่งกว่านายน้อยแถมท่านยังมีประสบการณ์มากกว่า ดังนั้นมันจึงไม่ง่ายเลยที่เขาจะชนะท่าน”
“นั้นคือสิ่งที่จะเกิดขึ้น แต่การที่เขาสามารถปกป้องตัวเองได้มันก็ทำให้ข้าสบายใจมากแล้ว” หลิน วานยี่พูด
เมื่อเวลาผ่านไปความมั่งคั่งของตระกูลหลินก็จะไม่มีอะไรมากไปกว่าของนอกกาย
อาวุโสวู่รู้สึกว่าการพัฒนาของของนายน้อยเป็นเรื่องน่ายินดี หากท่านได้รับเวลามากพอ ท่านอาจจะประสบความสำเร็จถึงขั้นเรียกได้ว่าน่าตกใจ
แต่น่าเสียดายที่พวกเขาเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว
ณ ลานด้านหลัง
หลิน ฟานกำลังนอนอยู่ที่เดิมของเขา ส่วนลูกพี่ลูกน้องและโกวชิได้จากไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะลงมือทำสิ่งที่ค้างอยู่
วิชาควบคุมแมลงมันต้องใช้กำลังภายในค่อนข้างมาก
อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับหลิน ฟานเนื่องจากเขามีระบบสนับสนุนขนาดเล็ก ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องง่ายๆสำหรับเขา
“หากข้ายกระดับกำลังภายในให้เป็นขั้นสองมันน่าจะเพียงพอแล้วสำหรับตอนนี้”
ระดับกำลังภายในของเขาค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละนิด
กำลังภายใน : 60 (เส้นทางการต่อสู้ขั้นสอง)
ทันใดนั้น
เขาก็รู้สึกว่ากำลังภายในของเขาแข็งแกร่งขึ้นมาก
กำลังภายในสีเทาและม่วงกำลังขยายตัว มันทำให้เขารู้สึกว่าพลังของเขาเปลี่ยนไปมาก
“รู้สึกดีจริงๆ”
หลิน ฟานกำหมัด ความรู้สึกที่เขาได้รับมันทำให้เขารู้สึกดีมาก
ด้วยการที่มีระบบสนับสนุนขนาดเล็ก มันจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น
ดี
อย่างไรก็คะแนนความโกรธที่เขาเหลืออยู่มีเพียง67คะแนนเท่านั้น ซึ่งเป็นจำนวนที่น่าสงสารนัก
