ไม่มีแม้เสียงเอ่ยใดๆตอบรับกลับมา ด้านหน้ามีเพียงศิษย์ผู้หนึ่งนั่งครุ่นคิดบางอย่าง เสียงรินน้ำชาลงไปในถ้วย ไม่นานก็ได้ยินเสียงของการซดน้ำชาจากถ้วย เวลาค่อยๆไหลผ่าน ไม่นานก็ได้ยินเสียงกล่าวตอบมา
“ หากข้าเป็นศิษย์ของท่าน ข้าจะได้อะไรพิเศษหรือไม่ ”
“ เจ้าต้องการสิ่งใดรึ ”
“ สองเดือนก่อนการประลองข้าอยากออกไปทำภารกิจด้านนอก ”
“ เจ้าต้องมีระดับสีม่วงขั้นสามขึ้นไปถึงจะออกไปทำภารกิจได้ ”
“ เรื่องนั้นไม่ใช้ปัญหาเมื่อถึงเวลาข้าจะมาลาท่าน ”
“ เรื่องของเจ้าข้ายังไม่เปิดเผยจนกว่าการประลองจะจบลงก็แล้วกัน ”
“ ขอรับ ”
“ ข้ามีบางอย่างจะมอบให้เจ้า ”
เจ้าสำนักโบกสะบัดมือขวา สิ่งของมากมายก็ปรากฏออกมา ดาบ กระบี่ หอก ทวน ชุดเกราะ รองเท้า ถุงมือ
“ เจ้าเลือกเถอะว่าจะเอาส่ิ่งใด ข้าให้สองอย่างจากของทั้งหมด ”
ไม่ต้องคิดสิ่งใดเนี่ยฟงเดินไปหยิบเกราะไหมและรองเท้าหนึ่งคู่แล้วกลับมายืนที่เดิม แน่นอนว่าการกระทำของเนี่ยฟงทำให้เจ้าสำนักตกใจไม่น้อย เพราะของทั้งสองอย่างที่หยิบไป มีค่ามากกว่าของทั้งหมดที่นำออกมา เกราะไหมที่ได้ไปมันถูกสร้างมาจากใยไหมของตัวไหมฟ้า และรองเท้าถูกทำมาจากขนของพญาอินทรีขนทอง ซึ่งทั้งสองเจ้าสำนักเก็บไว้นานมากแล้ว
“ หากไม่มีสิ่งใดแล้วข้าขอตัวก่อน คารวะท่านเจ้าสำนัก ”
เมื่อกล่าวจบเนี่ยฟงก็คารวะแล้วเดินออกไปจากห้อง แน่นอนว่าศิษย์ทั้งสองเดินมาส่งเนี่ยฟงถึงบ้านพัก เนี่ยฟงนั่งมองของสองชิ้นที่ได้จากเจ้าสำนัก ไม่นานใส่เกราะไหมด้านในทับด้วยชุดของสำนักแล้วล้มตัวนอนลงไปบนเตียง
“ เจ้าจะทำสิ่งใดต่อไปเจ้าหนู ”
“ ข้าคิดว่าช่วงเวลาอีกสองเดือนข้าจะศึกษาอักขระศักดิ์สิทธิ์ พร้อมกับปรุงยาเพิ่ม ก่อนจะออกไปทำภารกิจด้านนอก ส่วนอีกสองเดือนที่เหลือค่อยไปเพิ่มระดับพลังปราณและเพลงดาบขอรับ อีกอย่างคงต้องให้พี่ชายหลินฉีช่วยข้าฝึกด้วยขอรับ ”
“ เจ้าคิดจะชนะอันดับหนึ่งรึ ”
“ ต้องดูก่อนว่าของรางวัลมันคือสิ่งใด ”
“ แล้วเจ้าจะจัดการศิษย์เหล่านั้นอย่างไร ”
“ หากไม่ยุ่งกับข้า ก็ทางใครทางมัน ”
ตลอดช่วงเวลาหนึ่งเดือนเนี่ยฟงไม่ได้ออกไปจากบ้านพักแม้แต่ก้าวเดียว ทุกวันนั่งศึกษาอักขระศักดิ์สิทธิ์และปรุงยาสลับกันไปตลอดหนึ่งเดือน แน่นอนว่ามีหลายต่อหลายคนที่ให้ความสนใจแก่เนี่ยฟงล้วนแล้วแต่แปลกใจ จนถึงวันที่ต้องไปรับเม็ดยาถึงได้พบกับเนี่ยฟงอีกครั้ง แต่ก็ได้แต่พบเห็นเพราะเนี่ยฟงรีบออกจากบ้านพักมุ่งหน้ามาที่ตึกปรุงยา เมื่อรับเม็ดยาเสร็จสิ้นก็รีบกลับมาที่บ้านพัก ถึงจะมีคนตะโกนเสียงดังลั่นด้านนอก เนี่ยฟงก็ไม่ได้ยินอยู่ดี ยังคงจดจ่อกับการศึกษาอักขระศักดิ์สิทธิ์และปรุงยาเช่นเดิม
ผ่านไปอีกหนึ่งเดือนเนี่ยฟงออกจากบ้านพักด้วยหน้าตาสดใส ทันทีที่เดินออกจากบริเวณบ้านพักได้ไม่นาน ศิษย์สองคนก็กลับมาเชิญตัวเนี่ยฟงเพื่อพบเจ้าสำนักอีกครั้ง เนี่ยฟงตอบตกลงอย่างรวดเร็วเพียงแต่ว่าขอไปที่หอภารกิจก่อน ศิษย์สำนักหลายสิบคนยืนอยู่หน้ากระดานไม้ภารกิจ เนี่ยฟงเดินหาภารกิจที่สนใจอยู่นาน ในที่สุดก็หยิบกระดาษออกมาแผ่นหนึ่งแล้วเดินมาหาผู้อาวุโสพานเฉิง ทันทีที่ยื่นกระดาษภารกิจให้ผู้อาวุโสพานเฉิงก็รีบเงยหน้าขึ้นมามองว่าผู้ใดกันหยิบกระดาษแผ่นนี้มา
“ เจ้าคิดดีแล้วใช่หรือไม่ สังหารสัตว์แรดนอดำระดับสีน้ำตาล ไม่ใช้งานง่ายๆเช่นเก็บสมุนไพรนะไอ้หนู อีกอย่างระดับพลังปราณเจ้าอยู่ขั้นสีม่วงขั้นสามแล้วอย่างนั้นรึ ”
เนี่ยฟงค่อยๆปลดปล่อยพลังปราณออกมา จนผู้อาวุโสพานเฉิงสัมผัสได้
“ ข้าจะกลับมาพร้อมกับนอดำของมัน ก่อนการประลองแน่นอนขอรับ ”
“ เจ้าคิดที่จะไปเอง เหอะ ครั้งก่อนศิษย์สำนักรวมกลุ่มกันมากกว่าสิบยังเข้าไม่ถึงตัวของมัน ”
เนี่ยฟงรับยกมือขวาขึ้นห้าม
“ เรามาพนันกันดีหรือไม่ผู้อาวุโส หากว่าข้าทำได้ท่านต้องมอบแต้มให้ข้าเป็นสองเท่า แต่หากข้าทำไม่ได้ข้าจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก ท่านเห็นว่าอย่างไง ”
“ ดี ดี ข้าชอบคนแบบเจ้า ได้ข้าจะคอยดูว่าอีกสองเดือนเจ้าจะกลับมาพร้อมกับนอของมันหรือไม่ ”
พร้อมกับยื่นกระดาษภารกิจคืนแก่เนี่ยฟง
“ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน ”
“ ระวังตัวหน่อยก็ดันะไอ้หนู ข่าวของเจ้ามันโด่งดังมากเมื่อสองเดือนก่อน มีศิษย์สำนักหลายคนคิดจับตาดูเจ้าอยู่ เมื่อออกไปทำภารกิจด้านนอกก็ระวังถูกลอบทำร้ายเสียละ ”
“ ขอบคุณผู้อาวุโสพานเฉิงที่เป็นห่วงขอรับ ”
เมื่อกล่าวร่ำลาเสร็จสิ้นเนี่ยฟงก็ออกจากหอภารกิจพร้อมกับศิษย์สำนักอีกสองคน แน่นอนเนี่ยฟงสังเหตุดูมีหลายคนจ้องมองตนอย่างไม่วางตา ระหว่างทางอีกเช่นกันมีศิษย์สำนักหลายคนแอบติดตามตนอยู่เช่นกัน ไม่นานก็มาถึงที่พักของเจ้าสำนัก
“ ศิษย์เนี่ยฟงคารวะท่านเจ้าสำนัก ”
“ เหอะ เจ้ามาแล้วสินะ ข้าละแปลกใจกับการกระทำของเจ้าเสียจริง ช่วงเวลาสองเดือนมานี้เจ้าทำสิ่งใดกันที่บ้านพักของเจ้า ”
“ เรื่องนี้ข้าของปิดเป็นความลับได้หรือไม่ขอรับ ที่ข้ามาวันนี้ก็เพื่อที่จะมาแจ้งต่อท่านว่าข้าจะออกเดินทางไปทำภารกิจตามที่แจ้งไว้ขอรับ ”
“ เจ้าเลือกภารกิจใดมา ”
“ สังหารสัตว์อสูรแรดนอดำ ระดับสีน้ำตาลขอรับ ”
“ บัดซบ เจ้าจะนำพาตนเองไปตายหรืออย่างไร ”
“ ข้ามีวิธีจัดการขอรับ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนขอรับ ”
“ อย่าลืมเจ้ามีเวลาอีกสองเดือน อย่าทำอะไรเกินตัว อีกอย่างเจ้านำสิ่งนี้ไปด้วย มันสามารถช่วยเจ้าเดินทางได้สะดวกยิ่งขึ้น ”
เมื่อกล่าวจบก็โยนป้ายสีเงินให้แก่เนี่ยฟง เนี่ยฟงรับเก็บไว้ในแหวนทำการคารวะเจ้าสำนักแล้วออกเดินทางทันที
