มังกรซ่อนเล็บ เนี่ยฟง
บทที่ 91
หลี่จางคํารามออกมาเสียงดังลั่น ระเบิดพลังปราณออกมาอีกครั้งฟาดฟันดาบในมือออกไป ปราณดาบขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาหวังหลินสัตว์อสูรพยัคฆ์ขนสีเหลืองปรากฏกายพุ่งเข้าปะทะ เปรี้ยงแต่เพราะความต่างของพลังจึงกลายเป็นแสงพุ่งเข้าร่างผู้เป็นนายหวังหลินคิดเอาไว้แล้วจึงรีบถีบเท้าหลบหนี กระบี่ถูกกําชับไว้ในมือแน่น ฟาดฟันออกไป เงาปราณกระบี่ปรากฏอีกครั้ง มันพุ่งทะยานเข้าหาหลี่จางเปรี้ยงแต่ก็ถูกทําลายลงด้วยปราณดาบ หวังหลินหลบปราณดาบพร้อมกับฟาดฟันกระบี่ออกมาอย่างไม่ลดละ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง
หวังหลินวิ่งวนไปมาเกือบหนึ่งเค่อ สุดท้ายก็พลาดท่าเสียที่ถูกปราณดาบปะทะกับร่างกาย เปรี้ยง กระบในมือหลุดกระเด็นร่วงลงพื้นเสื้อผ้าสํานักฉีกขาดเลือดไหลออกมาตามรอยแผลที่หน้าอกชายหนุ่มค่อยๆลุกขึ้นมา คิดเอ่ยวาจายอมแพ้ แต่ทว่ามีหรือที่หลี่จางจะไม่รับรู้พุ่งทะยานเข้าหาอย่างรวดเร็ว ง้างดาบในมือขวาฟาด ฟันออกไป ในจังหวะที่หวังหลงกล่าววาจาออกมา
“ ข้ายอมแพ้ ”
เปรี้ยง ปราณดาบพุ่งเข้าปะทะอย่างรุนแรง ฝุ่นควันฟุ้งกระจายผู้คนด้านล่างส่งเสียงโห่ร้องออกมาดังสนั่น สายลมหนาวค่อยๆพัดฝุ่นควันหายไป เป็นหลี่จางที่ตื่นตกใจกําชับดาบในมือแน่น หวังหลินยังคงยืนอยู่เช่นเดิม ด้านหน้าปรากฏเกราะสายฟ้าป้องกันปราณดาบเอาไว้หลี่จางร้องคํารามขึ้นมาอีกครั้ง เสียงแว่วตะโกนดังเข้า
มา
“ ศิษย์พี่หวังหลินกลับขึ้นมาเถอะ การประลองจบลงแล้ว ”
เป็นหยางเวยตะโกนออกมา หวังหลินเดินไปเก็บกระบี่แล้วพุ่งกลับไปที่พักของสํานัก หลี่จางจ้องมองเนี่ยฟงด้วยความโกรธแค้นหลังจากนั้นก็พุ่งกลับไปที่พักของสํานักเช่นกัน ช่วงเวลาต่อจากนี้เป็นช่วงเวลาหยุดพักการประลอง ด้านบนลานประลองมีการแสดงร่ายรําจากผู้ปกครองเขต เนี่ยฟงและหยางเวยแยกตัวออกมาเที่ยว งานด้านนอก มีร้านขายของมากมายสองข้างทางแน่นอนว่าเนี่ยฟงเดินไปหยิบพุทราเชื่อมมาสองไม้ หันไปมองหยางเวย
* รบกวนคุณชายหยางเวยจ่ายเงินด้วยขอรับ ”
ถึงไม่จ่ายเองละ ”
“ เอาเถอะน่า เดี๋ยวข้าจะหามาคืนอีกหลายเท่าตัว ”
หยางเวยเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วทั้งสองขึ้นสุดท้ายก็จ่ายเงินค่าพุทราเชื่อมทั้งสองเดินเที่ยวเล่น เข้าร้านนี้ออกมาร้านโน้น ไม่นานเนี่ยฟงก็กระซิบข้างๆหูของหยางเวย
“ หยางเวย เจ้ากลับไปที่ลานประลองก่อนก็แล้วกันข้ามีธุระที่ต้องจัดการ”
หยางเวยจ้องมองเนี่ยฟงด้วยความสงสัย
“ เจ้าอย่างแปลกใจเลยมันเป็นคําสั่งของท่านอาจารย์ ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นหยางเวยก็ไม่กล่าวสิ่งใดเพียงแต่พยักหน้าให้เท่านั้น
“ ข้าฝากหลันเซ่อไว้ที่เจ้าก่อนก็แล้วกัน ”
แน่นอนว่าตอนนี้หลันเซ่อนอนอยู่ข้างๆเจ้าสํานักจางหมิง มันหาได้สนใจนายของมันไม่ หยางเวยพยักหน้าตอบรับอีกครั้งหลังจากนั้นก็แยกตัวออกไปเนี่ยฟงยังคงเดินหาซื้อสมุนไพรอยู่ในระหว่างทางหลังจากนั้นก็เดินลัดออกไปตามทางเล็กๆ เดินลัดเลาะไปมาปากก็กัดกินพุทราเชื่อมอยู่ตลอดทาง หลังจากนั้นไม่นานก็แสยะยิ้ม เดินวนไปมาอีกครั้ง แอบวางวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ไว้ตามทางเนี่ยฟงเดินมาหยุดที่ลานกว้างเล็กๆ เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นเนี่ยฟงก็เอ่ยวาจาออกมา
“ พวกท่านออกมาเถอะ กลิ่นตัวของพวกท่านเหม็นสาบยิ่งนัก ”
ชายฉกรรจ์สวมชุดสีดําสองคน เดินออกมาจากมุมอีกด้านของทางด้านหน้าทั้งสองปลดปล่อยพลังระดับสีส้มขั้นสูงแผ่กระจาย ออกมาเนี่ยฟงยังคงหาได้สนใจกัดกินพุทราเชื่อมอยู่เช่นเดิม
“ เหอะ ปากดีนักนะไอ้หนู เมื่อข้าหักแขนเจ้า อยากรู้ว่าจะส่งเสียงร้องอย่างไร ?
“ จะทําสิ่งใดก็ทําเถอะ ข้าไม่อยากเสียเวลามากนัก ”
ทั้งสองเรียกอาวุธออกมาถือไว้ในมือเป็นดาบคนละเล่มเนี่ยฟงเองก็โบกสะบัดมือขวา เกราะสายฟ้าสี่อันก็ปรากฏออกมาหมุนวน ร่างกายทันใดนั้น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ชายฉกรรจ์ทั้งสองพุ่งเข้าปะทะกับเกราะสายฟ้าไม่รอช้าเนี่ยฟงพุ่งเข้าหาชายผู้หนึ่ง จ้างหมัดขวาต่อยออกไปวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ปรากฏที่ด้านหน้าของหมัด หมัดขวาปะทะกับร่างกายชายฉกรรจ์ด้านหน้า เปรี้ยงชายผู้นั้นกระเด็นออกไปชนกับกําแพงบ้าน โครม นอนสิ้นใจอยู่บนพื้น ชายอีกคนร้องคํารามออกมาเสียงดังแต่ทว่าเมื่อหันมองเด็กหนุ่ มด้านหน้า ก็เห็นเป็นหมัดขวาลอยเข้ามาเปรี้ยง
เนี่ยฟงกระหน่ําต่อยหมัดทั้งสองอย่างสนุกมือ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ในช่วงจังหวะนั้นเองเนี่ยฟงรีบถีบเท้าพุ่งถอยออกมาปราณฝ่ามือสีแดงพุ่งเข้ามาปะทะ เปรี้ยง ชายผู้นั้นนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น เนี่ยฟงหันไปมองตามทิศทางของปราณฝ่ามือที่พุ่งเข้ามา ก็พบเห็นชายชราผู้หนึ่งผมสีขาวยาวถึงกลางหลัง มีหนวดเคราสีขาว สวมชุดสีเทา ยืนจ้องมองอยู่บนหลังคา เนี่ยฟงเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ตั้งใจก้มตัวคารวะเพียงแต่ว่าได้ยินเสียงเตือนเสียก่อน
“ ไอ้หนูรีบหนีเร็ว ระดับของมันสีแดงขั้นหนึ่ง เจ้าในตอนนี้เอาชนะมันไม่ได้ ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเนี่ยฟงรีบถีบเท้าพุ่งหลบหนีทันที ชายชราผู้นั้นหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าจะหนี้ข้าไปไหนพ้น ”
เมื่อกล่าวสิ้นเสียงก็พุ่งติดตามเนี่ยฟงไป เนี่ยฟงหาได้หลบหนีกลับที่พักแต่วิ่งวนเวียนไปตามอยู่ตามเส้นทางเล็กๆ ชายชราหาได้สนใจยังคงพุ่งติดตามอย่างไม่ลดละ เกือบหนึ่งชั่วยามที่เนี่ยฟงเอาแต่วิ่งหลบหนีไปมาสุดท้ายแล้วก็กลับมาที่เดิม ยืนหอบเหนื่อยอยู่กลางลานกว้างชายชราเมื่อพุ่งติดตามมาถึงก็หัวเราะออกมาดังลั่น
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า เป็นไงละไอ้หนูสุดท้ายเจ้าก็วิ่งกลับมาที่เดิมหรือว่าเจ้าจําทางไม่ได้”
ในระหว่างนั้นหยางเวยเมื่อกลับมาถึงที่พัก ก็หาได้ทําสิ่งใดยืนมองการประลองอยู่บนลานประลอง เพียงแต่ว่าเวลาผ่านไป เกือบหนึ่งเค่อเนี่ยฟงยังไม่กลับมาก็รีบเดินเข้าไปหาเจ้าสานักจาง
“ คารวะท่านเจ้าสํานัก ศิษย์ไม่แน่ใจว่าท่านเจ้าสํานักให้ศิษย์เนี่ยฟงไปทําธุระหรือไม่ขอรับ ”
เจ้าสํานักจางหมิงหันมาจ้องมองหยางเวย
“ ข้าไม่สั่งสิ่งใดให้เนี่ยฟงไปทํา เกิดสิ่งใดขึ้นรี ”
เจ้าสํานักจ้องมองหยางเวย ที่ตอนนี้ไม่ได้กล่าวสิ่งใด
“ เจ้าอย่าร้อนใจไปเลย อีกไม่นานศิษย์ข้าคงกลับมา ”
* ขอรับท่านเจ้าสํานัก ”
หยางเวยเดินออกมายืนมองไปที่ลานประลองเช่นเดิม เจ้าสํานักจางหมิงรีบหันไปแจ้งผู้อาวุโสสองคนออกไปตามหาเนี่ยฟง ไม่ถึงสามลมหายใจผู้อาวุโสทั้งสองก็ค่อยๆแอบออกไป เสียงเฮจากผู้คนด้านล่างดังสนั่น ตอนนี้เป็นรอบที่เก้าแล้ว ส่วนในรอบที่แปดซึ่งจวินซื่อสานักอินทรีทองชนะ เทาสเหอสํานักมังกรผยองราชัน ตอนนี้บนลานประลองเจิงเสวี่ยไปสํานักวารีสวรรค์กําลังใช้ภูตน้ําไล่ต้อนเผิงเตาสํานักอักขระเต่าดํา ที่ตอนนี้ใช้เกราะสีแดงต้านรับห่าฝนเข็มน้ําอยู่
เนี่ยฟงตั้งท่าอยู่นิ่ง ชายชราค่อยๆเดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มด้านหน้าอย่างช้าๆเนี่ยฟงจ้องมองด้านหน้า ไม่ถึงสองลมหายใจก็โบก สะบัดมือขวาวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าเริ่มก่อตัวที่ใต้เท้าของชายชรา มันพุ่งล้อมตัวชายชราไว้อยู่ๆก็กลายเป็นแสงพุ่งเข้าประทับที่จุดตัน เถียนอย่างรวดเร็วทุกอย่างเกิดขึ้นไม่ถึงครึ่งลมหายใจ ชายชรารับรู้ ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องจึงคิดรวบรวมลมปราณแต่ทว่าต้องตกใจมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม พลังปราณหดหายจากระดับสีแดงขั้นต้น หลงเหลือเพียงสีส้มขั้นต้นเมื่อตรวจสอบไปที่จุดตันเถียนพบว่ามีวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าประทับอยู่ด้านใน
ไม่รอช้าที่จะกล่าวสิ่งใด เนี่ยฟงพุ่งเข้าหาในจังหวะที่ชายชรายังคงสับสนอยู่หมัดขวาต่อยเข้าที่หน้าท้องอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยงตามติดมาด้วยหมัดซ้าย เปรี้ยง เนี่ยฟงกระหน่ําต่อยหมัดออกไปอย่างรวดเร็วเปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงกระดูกแตกหักดังลั่นออกมาหลังจากหมัดปะทะเนี่ยฟงจี้สกัดจุดใบ้อย่างรวดเร็วร่า งกายชายชราสั่นเทาไปด้วยความเจ็บปวด ปากร่ําร้องออกมาแต่ไม่มีเสียงเมื่อทุบตีจนหนําใจแล้วเนี่ยฟงก็โบกสะบัดมือขวานําขวดยา สีขาวนวลออกมาเทเม็ดยาออกมากลิ่นหอมลอยฟังไม่รอช้ารีบยัดเม็ดยาใส่ปากชายชราอย่างรวดเร็ว
