Chapter 108 – เธอเชื่อในรักแรกพบรึเปล่า
“ โมโตโรล่ารับปากว่าจะจ่าย 3 ล้านเป็นค่าสปอนเซอร์แต่เงื่อนไขของพวกเขาคือต้องบอกพวกเขาว่าใครคือนักแสดงนำ ทอมครูส รึ ทอมแฮงค์ “
“ แลมโบกินีได้เสนอสปอนเซอร์ 8 แสน อีกฝั่งเรียนรู้ได้เร็วและไม่ยอมรับเงื่อนไขเดียวกันที่ใช้ใน Pretty Woman พวกเขารู้สึกว่าโดนหลอกโดยการให้ค่าสปอนเซอร์นั้นตัดสินโดยรายได้ของบ็อกออฟฟิศ “
“ สำหรับของอย่างอื่นอย่างเรย์แบรนด์ได้เสนอเงินมา 5 แสน เงื่อนไขของพวกเขาคือให้มียี่ห้อของพวกเขาถ่ายซูมเข้าไปมากกว่า 5 วินาที เฮอร์ชี่ย์เองก็ได้ประมูลมา 5 แสนเพื่อซื้อโฆษณาในส่วนของกล่องระเบิด …”
ในห้องประชุม เจฟฟี่ ได้อ่านข้อเสนอของสปอนเซอร์ทีละเจ้าๆ
อันที่จริงๆ เอริค เองก็มีเอกสารแบบเดียวกันแต่ เจฟฟี่ นั้นอดไม่ได้ที่จะอ่านมันออกมาเพราะเขามีความสุข ถ้าข้อเสนอถูกสรุปแล้ว งั้นหมายความว่าก่อนที่หนังจะเริ่มถ่าย Firefly จำได้กำไรไปประมาณ 6 ล้าน
ในยุคนี้ฮอลลีวูดได้ผลิตหนังมา 500 เรื่องในทุกๆปีแต่ว่าจะนับในรายได้ในบ็อกออฟฟิศ, วิดีโอ, สิทธิการฉายและรายได้อื่นๆ มันก็มีไม่ถึง 50 เรื่องที่ได้กำไรไปถึง 6 ล้าน
เอริค มองไปที่เงื่อนไขที่บริษัทต่างๆเสนอมาเพื่อซื้อโฆษณา จากนั้นเขาก็ปิดแฟ้มและส่งมันให้กับ เจฟฟี่ – “ งั้น เจฟฟี่ 6 ล้านนี่ทำให้นายพอใจขนาดนี้เลยเหรอ ? “
“ แค่ 6 ล้าน “ – เอริค ย้ำ เจฟฟี่ ค้านขึ้นมา – “ เอริค ถ้านายมีความสามารถ งั้นลองหาหนังเรื่องอื่นที่หาสปอนเซอร์ได้ 6 ล้านดูสิ ? “
“ ไม่ใช่ตอนนี้ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีหนังเรื่องอื่นในอนาคต “- เอริค พูดขึ้น – “บางทีในอีก 10 รึ 20 ปี หนังจะได้เงินมากที่สุดจากค่าโฆษณา “
“ นายไม่ต้องรอถึง 10 รึ 20 ปีหรอก “- เจฟฟี่ พูดขึ้นมา – “ ตอนที่เราทำ Pretty Woman ถ้าเราลองหาสปอนเซอร์มากกว่านี้ บางทีเราอาจจะได้เงินทุนคืนแล้ว “
“ บางทีนายอาจจะพูดถูก “ – อยู่ๆก็มีเรื่องหนึ่งที่เขาจำได้ เอริค ได้ถามขึ้นมา – “ นายบอกสปอนเซอร์มั้ยว่าให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับจนกว่าเราจะปล่อยหนัง ?”
“ แน่นอน ฉันไม่ลืมหรอก “ – เจฟฟี่ พูดขึ้นมา – “ ฉันอธิบายไปแล้วว่าทำไมเราถึงทำแบบนั้นและพวกเขาก็ตกลง ก่อนที่หนังจะปล่อย สปอนเซอร์จะไม่บอกอะไรกับสื่อ “
เอริค ลุกขึ้นยืนพร้อมกับรู้สึกโล่งอกก่อนจะพูดขึ้นมา – “ ดี การออดิชั่นรอบสองกำลังจะเริ่ม นายอยากไปด้วยมั้ย ?”
“ ไม่ ฉันเหนื่อย ฉันคงไม่ไป “- เจฟฟี่ รีบปฏิเสธ ตอนแรกเขาสนุกกับอำนาจที่เขามีตอนออดิชั่นแต่หลังจากที่นั่งที่โต๊ะตัดสินอยู่หลายวันคอยถามคำถามซ้ำๆและดูฉากเดิมๆอยู่หลายรอบ เขาก็ค่อยๆรู้สึกถึงความรู้สึกมีอำนาจที่มันหายไปซึ่งทำให้เขารู้สึกเหนื่อยขึ้นมาแทน
หลายวันมานี้การออดิชั่นเองก็ทำให้ เอริค ต้องหมดแรงไปด้วยโดยเฉพาะ Running Out of Time ทุกตัวละครนั้นมีนักแสดงกว่าร้อยคนที่มีสิทธิสำหรับการออดิชั่น แม้ว่าจะผ่านรอบกรองมาแล้วก็ตาม นักแสดงหลายคนที่ถูกปฏิเสธไปก็ยังหาทางต่างๆเพื่อให้ได้รับโอกาสในการออดิชั่นอีก เอาสั้นๆคือมันทำให้เขาปวดหัว
เขาจึงตัดสินใจที่จะรวมการออดิชั่นของหนัง The Other และ Scent of a Woman เข้าด้วยกัน เขาให้ผู้กำกับทั้งสองคนได้เลือกนักแสดงต่อตัวละครไม่ถึง 10 คน จากนั้นเขาก็จะให้ทำการออดิชั่นรอบที่สามอีกครั้ง นี่จะทำให้ทุกอย่างง่ายสำหรับเขามากกว่าเดิม
สิ่งเดียวที่ดีกว่าในการใช้เวลาหลายวันมานี้คือจากการออดิชั่นบทตัวร้ายในวันนี้ก็เพื่อบทบาทหลักในหนัง
เอริค ได้ตั้งมาตรฐานของผู้สมัครให้มีอายุ 18-30 ปีและพวกเขาต้องสวยและมีท่าทีเหมือนกับตำรวจสาว ดังนั้นการออดิชั่นในวันนี้จึงทำให้เขาสบายตาอย่างมาก
… ….
เด็กสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องออดิชั่นแล้วปิดประตูลง หลังจากที่หันกลับมาแล้วสีหน้าดีใจของเธอก็หายไปอย่างรวดเร็ว เธอไม่สนใจสายตาสงสัยของผู้เข้าแข่งขันคนอื่นที่มองมาที่เธอ เธอเดินไปหานายหน้าของเธอที่รอเธออยู่ไม่ไกลและกระซิบบางอย่างกับเขา จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอก
ทีมงานที่ชื่อ เคิร์ท เดินออกมาจากห้องออดิชั่นและเรียกชื่อของเด็กสาวคนถัดไป คนที่เข้าไปต่อนั้นคือ กวินเน็ธ เธอรีบเอากระจกออกมาจากกระเป๋าแล้วเช็คการแต่งหน้าของตัวเอง
เธออายุเพียง 17 ปี และตามที่ เอริค ได้เน้นเอาไว้ เธอควรที่จะถูกตัดออกจากรายชื่อเพราะเธออายุยังไม่ถึง 18 ปี
แต่เธอไม่ได้สนเรื่องนี่เพราะเธอรู้ว่า เอริค นั้นสนิทกับ ดรูวส์ และเธอกับ ดรูวส์ ก็มีพ่อทูนหัวคนเดียวกัน สตีเวนสปีลเบิร์ก
พ่อของ กวินเน็ธ นั้นเป็นโปรดิวเซอร์ แม่ของเธอเป็นนักแสดงหนังและทีวี ที่รู้จักกันดี สภาพครอบครัวของเธอนั้นดีกว่า ดรูวส์ เป็นร้อยเท่าแต่เธอเริ่มหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็น ดรูวส์ ที่น่ารักและมีใบหน้าที่ดูเด็ก แม้แต่ที่งานเลี้ยงของ สปีลเบิร์ก เธอก็ไม่ค่อยคุยกับ ดรูวส์ เธอเลือกที่จะไปคุยกับคนอื่นที่มีสภาพครอบครัวที่ดีพอๆกับเธอเพื่อให้อนาคตของเธอพัฒนาไปได้ดีกว่านี้
แต่เมื่อเธอรู้ว่ามีโอกาสที่จะได้ร่วมงานกับ เอริค, ทอมครูส และ ทอมแฮงค์ เธอก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้โอกาสในการเข้าฮอลลีวูด
ถ้าเธอได้บทนี้ อาชีพของเธอในฮอลลีวูดคงจะสูงกว่านักแสดงหลายคนที่ต้องดิ้นรนอีกหลายปี ดังนั้นเธอจึงไม่ลังเลและติดต่อหา ดรูวส์ โดยหวังว่า ดรูวส์ จะช่วยให้เธอมีโอกาสในการได้เข้าออดิชั่น
แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะไม่ได้สนิทอะไรกับ ดรูวส์ แต่ ดรูวส์ ก็ไม่ได้เกลียดอีกฝ่าย หลังจากที่ขอยัยตัวเล็กให้ช่วยเธอให้ได้โอกาสเข้าออดิชั่น ดรูวส์ ก็ยอมรับทันที โง่จริงๆ นี่คือสิ่งที่ กวินเน็ธ คิด
… …
หลังจากผ่านไปไม่ถึง 5 นาที เด็กสาวที่เพิ่งเข้าห้องไปก็เดินออกมาพร้อมกับสีหน้าเศร้า
นักแสดงที่รออยู่ด้านนอกต่างก็ตาเป็นประกายเมื่อคิดว่ามีผู้เข้าแข่งขันลดลงไปคนหนึ่ง
“ ต่อไป คุณกวินเน็ธพัลโทรว์“
เธอรีบลุกขึ้น,สูดลมหายใจเข้าลึกๆ , จัดเสื้อผ้า จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องออดิชั่นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าเล็กน้อยและนั่งลงที่เก้าอี้ในห้อง เธอมองไปที่ชายผมบลอนด์ตรงกลางที่ก้มหน้าเขียนบางอย่างอยู่ เธอคิดว่าเขานี่หล่อจริงๆ
กวินเน็ธ ใจเต้นรัวขึ้นมา เธออดไม่ได้ที่จะเพ้อว่าเขาเชิญเธอไปกินมื้อเย้น บางทีเธออาจจะปฏิเสธเขาก่อนเพื่อแสดงความถ่อมตัว ยังไงซะถ้าผู้ชายได้อะไรไปง่ายๆ เขาก็จะไม่รักษามัน
หลังจากผ่านไปกว่า 10 วินาที ชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามเธอก็เงยหน้าขึ้นมาและพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า – “ สวัสดี คุณพัลโทรว์ แนะนำตัวเองที “
หลังจากที่มองตากับเขาได้ไม่นาน เธอก็รู้ว่า เอริค นั้นรู้ว่าเธอเป็นใคร นี่ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย ดูเหมือนว่ายัยเด็กนั่นทำงานได้ดี อย่างน้อยอีกฝ่ายก็ไม่ปฏิบัติต่อเธอเหมือนคนแปลกหน้า
“ สวัสดี ฉันชื่อ กวินเน็ธพัลโทรว์ ฉันอายุ 17 ปี ฉันจบมาจาก….”
หลังจากที่แนะนำตัวแล้ว เอริค ก็ได้ถามขึ้นมา – “ คุณพัลโทรว์ ข้อมูลนี้บอกว่าเธอน่ะไม่เคยมีประสบการณ์เล่นหนังมาก่อน ทำไมเธอถึงคิดว่าเธอจะได้บทนี้ ?”
กวินเน็ธ ที่ซึ่งเตรียมคำถามนี้มาได้ตอบกลับอย่างใจเย็น – “ เพราะฉันเกิดมาในครอบครัวที่อยู่ในวงการบันเทิง แม่ฉันเป็นนักแสดง ดังนั้นตอนฉันยังเด็กมากๆ ฉันเริ่มต่อบทให้แม่ เพราะแบบนั้นฉันจึงสนใจในเรื่องการแสดง เริ่มจากโรงเรียนประถม ฉันเป็นตัวหลักของกลุ่มการแสดงที่โรงเรียน ฉันได้เข้าร่วมการแสดงมาหลายเวาทีแล้วและมีประสบการณ์ในด้านการแสดงพอสมควร “
ในตอนที่เธอพูดจบ เธอก็ได้ตัดสินการตัดสินหลายอย่างจากการพยักหน้าของพวกเขา
“ คุณพัลโทรว์ เธอเชื่อในรักแรกพบรึเปล่า ? “ – เอริค ถามคำถามนี้ออกมาด้วยตัวเอง
เมื่อได้ยินคำถามนั้น กวินเน็ธ ก็นิ่งไปสักพัก เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงถามคำถามแบบนี้ออกมา เธอเชื่อในเรื่องรักแรกพบแต่เธอคิดว่าถ้าเธอตอบมัน เธอจะดูเหมือนคนโง่รึเปล่า ?
หลังจากคิดกว่าครึ่งนาที เธอก็พูดขึ้นมา- “ ไม่ ฉันไม่เชื่อในรักแรกพบ ในทางกลับกัน ฉันยอมรับความรู้สึกที่จริงใจที่บ่มจากเวลามากกว่า “
