Chapter 91: แก๊งปลามังกร
ในตอนเย็นหวังเจ๋อก็ได้พบกับหานเฟยในที่สุด
ขณะที่หวังเจ๋อขึ้นเรือประมงเขาก็อ้าปากค้าง มีเลือดอยู่ ทั่วดาดฟ้าเรือรวมทั้งชิ้นเนื้อที่น่าสงสัยและเบ็ดของหลี่จื้อก็ ถูกทิ้งไว้บนดาดฟ้า
“หานเฟย หานเฟย…”
หานเฟยรู้ว่ามันคือเสียงของหวังเจอแต่เขาไม่ได้ลืมตา เขาเหนื่อยเกินไป แม้ว่าเขาจะฟื้นคืนความแข็งแกร่งมาได้ แต่เขาก็ยังไม่ต้องการที่จะขยับตัวในตอนนี้
“อาจาย์หวังฉันสบายดี”
หวังเจ๋อถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินเสียงขอ งหานเฟยและถามทันที “หลี่จื้อ…อยู่ที่ไหน”
หานเฟยชี้ไปที่ดาดฟ้าเรือและพูดว่า “ฉันโยนเขาลงทะเล เพื่อให้เป็นอาหารปลาไปแล้ว..”
หวังเจ่อ: “… ”
หวังเจ๋อตะลึง หลี่จื้อตายแล้วหรอยัง หลี่จื้อที่เป็นคนที่ร้ายกาจที่สุดในหมู่บ้านนาสวรรค์มาหลายปีตายแล้วงั้นหรอ หานเฟยจัดการฆ่าเขาได้อย่างไรกัน
“คุณฆ่าเขาได้อย่างไร”
หานเฟยยืดตัวและลุกขึ้นนั่ง “ฉันใช้อาวุธลับที่ถังเกอมอบ ให้ฉันยังไงล่ะ”
หวังเจ๋อกลอกตาของเขา คุณคิดว่าฉันเป็นคนโง่เหรอ ถ้าคุณมีอาวุธลับทําไมเลือดถึงอยู่บนดาดฟ้าเต็มไปหมดแล้ว ทําไมถึงดูเหนื่อยขนาดนี้
อย่างไรก็ตามหวังเจ๋อยังคงตกใจอย่างมาก ไม่ว่าหานเฟยจะทํามันได้อย่างไรแต่เขาก็ทํามันแล้วซึ่งแสดงให้เห็นว่า หานเฟยมีความแข็งแกร่งพอที่จะฆ่าปรมาจารย์ตกปลาระดับสูงสุดได้ ทุกคนรู้ดีว่าหลี่จื้อเพียงก้าวเดียวจากการเป็นป รมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่
“คุณพัฒนาอีกแล้วใช่มั้ย”
“ใช่”
หวังเจ๋อไม่รู้จะพูดอะไร เขาอายุเท่าไหร่กัน เด็กอายุ 12 ปีที่เพิ่งผ่านการทดสอบตกปลาก็เป็นปรมาจารย์ตกปลาแล้วงั้นหรอ?! ไม่กี่เดือนที่ผ่านมาเขายังคงเป็นนักตกปลาระดับสองซึ่งอ่อนแอจนแม้แต่จะหยิกก็ตายได้
หวังเจ๋อถามว่า “แผนของคุณต่อไปคืออะไร”
หานเฟยเพียงพึมพํา “หึหึ…”
…..
หานเฟยกลับไปที่หมู่บ้านพร้อมกับหวังเจ๋อและหัวหน้าหมู่บ้านนําเรือประมงออกไปทันทีที่พวกเขาเข้าเทียบท่า
แต่เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านเห็นหานเฟยเขาก็อุทานว่า “เจ้าเป็นปรมาจารย์ตกปลาแล้วงั้นหรือ”
ขณะที่หัวหน้าหมู่บ้านอุทานหลายคนมองไปที่หานเฟยทันที อะไรนะ เด็กคนนี้เป็นปรมาจารย์ตกปลาแล้ วงั้นเหรอ?
มีคนพูดว่า “หานเฟยเด็กชายคนนี้คือคนที่ได้ที่หนึ่งในการทดสอบตกปลานนา ผ่านไปเพียงไม่กี่วันเขาก็เป็นปรมาจารย์ตกปลาแล้วหรอเนี่ย”
บางคนตะโกนว่า “ฉันใช้ชีวิตอย่างไร้สาระมาครึ่งชีวิตแล้ว! ฉันยังไม่ได้เป็นนักตกปลาระดับเจ็ดเลยแต่เขายังเป็นแค่เด็กแต่เป็นปรมาจารย์ตกปลาแล้วงั้นหรอ…”
มีคนตบไหล่เขา “ลืมไปเถอะเพื่อน คนเรามีความแตกต่างกัน คุณมีมรดกทางจิตวิญญาณแบบไหน? ระดับหนึ่งคุณภาพต่ําใช่ไหม? คุณคาดหวังอะไรอีกบ้าง? คุณควรดีใจที่คุณยังมีชีวิตอยู่นะ”
ใครบางคนถอนหายใจ “ลูกชายของฉันมีมรดกทางวิญญาณระดับหนึ่งที่มีคุณภาพสูง แต่ตอนนี้เขาเป็นเพียงนักตกปลาระดับหก น่าเสียดายจริงๆ!”
“โห! ลูกชายของคุณเป็นนักตกปลาระดับ 6 แล้วงั้นเหรอ ลูกชายของฉันมีมรดกทางจิตวิญญาณระดับสองคุณภาพต่ํา และยังเป็นชาวประมงระดับหกด้วยเหมือนกัน”
“อะไรกัน?! ลูกชายของคุณถึงระดับ 6 แล้ว ทําไมลูกชาย ของฉันถึงอยู่แค่ระดับ 5 เองล่ะ”
ครู่หนึ่งพวกเขาก็หลงประเด็น ทุกคนต่างหวาดกลัวกับอัจฉริยะคนนี้ดังนั้นจึงไม่มีใครพูดถึงว่าหานที่ไร้ประโยชน์จะเป็นแบบเดิมอีกต่อไป
จางฮั่นยืนตะลึงท่ามกลางฝูงชนและเมล็ดแตงโมในมือ ของเขาก็หกลงบนพื้น
ครั้งหนึ่งเขาเคยแบล็กเมล์หานเฟยและไปที่แผงขายบาร์บี คิวเพื่อสร้างปัญหาให้กับเขา ที่สําคัญที่สุดคือเมื่อเช้านี้เขาได้ ยินว่าหัวหน้าพยัคฆ์หลี่จื้อตามเขาไป ตอนนี้หานเฟยกลับมา แล้ว หลี่จื้อล่ะ?
ทันใดนั้นความคิดที่เลวร้ายก็เกิดขึ้นกับจางฮั่นหลี่จื้อตายแล้วงั้นหรอ
ที่ท่าเรือหลีกังและหลี่ชิงทักทายพวกเขาอย่างรวดเร็ว
หลีกังทักทายเขาก่อน “ลูกพี่ยินดีต้อนรับกลับมา ฉันเป็น ห่วงคุณมาก คุณแอบไปทะเลได้ยังไง หลี่จื้อเจอคุณมั้ย ช่างมันเขาคงไม่เจอคุณหรอก ลูกพี่อย่าทําตามอําเภอใจแบบนี้อีกนะ!”
ริมฝีปากของหลี่ชิงขยับ แต่เขาไม่ได้พูดลูกพี่โชคดี จริงๆที่กลับมาแบบมีชีวิต!
หานเฟยยิ้มและตบไหล่หลี่กัง “อากังฉันมีบางอย่างจะบอกคุณ”
หลี่กังรีบเอาหูมาใกล้แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็เชื่อหานโดยไม่มีเงื่อนไข
“อะไรนะ?!”
หลีกังมองไปที่หานด้วยความตื่นตระหนก
หานเฟยยืนยันกับเขาว่า “ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นน่า”
ใบหน้าของหลี่กังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ครับลูกพี่”
เมื่อมองดูหลี่กังก้าวออกไปอย่างมีชัยชนะฟานเฟยพูดกับหลี่ชิงว่า “ลุงชิงไปที่แผงขายบาร์บีคิวกันเถอะ เราจะเปิดแผงขายในวันนี้..”
ก่อนที่จะได้ยินคําตอบของหลี่ชิงหานเฟยตะโกนดังขึ้นไปบนฟ้า “ทุกคนฟังฉันหัวหน้าพยัคฆ์หลี่จือตายไปแล้ว แผง ขายบาร์บีคิวที่อร่อยที่สุดในโลกเปิดให้บริการอีกครั้งในวันนี้ และอาหารทั้งหมดไม่มีค่าใช้จ่าย…”
จากนั้นเขาก็เดินจากไปโดยปล่อยให้ฝูงชนตกตะลึง
มีคนเกาหัวด้วยความสงสัย “เขาพูดอะไรของเขา”
“ดูเหมือนเขาจะบอกว่าหลี่จื้อตายแล้ว…”
” จริงหรอ?!”
“หลี่จื้อปรมาจารย์ตกปลาที่มีระดับสูงสุด เขาตายง่ายขนาดนี้ได้ยังไง”
“ฉันได้ยินมาว่าเมื่อเช้านี้ลี่จือไปตามหานเฟยและสาบาน ว่าจะฆ่าเขาหานเฟยเอาชนะลี่จื้อได้หรือเปล่า”
“ใช่ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกัน! ไปที่แผงขายบาร์บีคิวดูดีกว่า จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเป็นเรื่องจริง”
มีคนเยาะเย้ย “ถ้าเป็นเรื่องจริงฉันจะขอบคุณพระเจ้า หลี่จื้อช่างเป็นคนชั่วร้าย ฉันดีใจที่รู้ว่าเขาตาย”
“ไปกันเถอะ”
” รอฉันด้วย ฉันก็จะไปเหมือนกัน”
หวังเจ๋อมองไปที่หานเฟยและสงสัยว่าสิ่งที่หานเฟยพู ดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เขาไม่พบว่าหานเฟยมีด้านเช่นนี้ มาก่อน แต่เด็กคนนี้กําลังจะทําอะไร? อย่างไรก็ตามเขาก็กําลังจะไปที่แผงขายบาร์บีคิว มันดีมากที่ได้ทานบาร์บีคิวฟรี!
….
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
แผงขายบาร์บีคิวที่อร่อยที่สุดในโลก
หลี่กัง,เสี่ยวหงและหลี่ชิงกําลังยุ่งอยู่กับการทําบาร์บีคิว ตั้งแต่หลี่ซิงเข้าร่วมกับพวกเขาพื้นที่ของแผงขายบาร์บีคิวก็ข ยายออกไปเล็กน้อยและมีเพิ่งวางอยู่เหนือแผงขายบาร์บีคิว
หานเฟยยืนอยู่บนโรงเก็บของในขณะนี้ ถนนตรงหน้าเขาเต็มไปด้วยผู้คนที่ถูกดึงดูดโดยข่าวที่หานเฟยเพิ่งเปิดตัว จากทุกมุมของหมู่บ้านผู้คนออกมารวมตัวกันเพื่อตรวจสอบว่าข่าวดังกล่าวเป็นเรื่องจริงหรือไม่
ตอนนี้หลีกังไปแจ้งข่าวการเสียชีวิตของหลี่จือกับสมาชิกของพยัคฆ์ แต่พวกเขาไม่เชื่อตอนนี้พวกเขาอยู่ที่คอกม้า พร้อมจ้องมองไปที่หานเฟยที่ยืนอยู่บนหลังคาอย่างระมัดระ
“ทุกคนเงียบ..”
หานเฟยสูดลมหายใจและพูดว่า “ทุกคนเกาะลอยแห่ งนี้เป็นบ้านของเรา แต่หลี่จื้อและหลีหูพาลใส่ทุกคน
พวกเขาโกงรังแกและฆ่า ทุกคนเกลียดพวกเขา! ฉันหานเฟย ได้ฆ่าหลีหูลูกชายของหลี่จื้อที่ทะเลเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา และตอนนี้ฉันได้ฆ่าหลี่จื้อแล้วและส่ งพวกเขาไปเจอกันอีกครั้งที่นรก…”
“ไร้สาระ! ผู้นําของเราคือปรมาจารย์การตกปลาระดับสูงสุด! เขาถูกคุณฆ่าได้ยังไง?”
หานเฟยจ้องมองชายคนนี้อย่างเย็นชา ทําให้ชานคนนั้นกลัวตาของหานเฟยและรีบหุบปากทันที
หานเฟยตะคอกและหยิบเบ็ดของหลี่จื้อออกมาพูดว่า “นี่ คือเบ็ดของหลี่จื้อที่สามารถเปลี่ยนเป็นมีดสองเล่มได้หลังจ ากผ่ากลาง มันค่อนข้างไม่เหมือนใคร แต่ไม่ว่ามันจะมี เอกลักษณ์แค่ไหนก็ไม่สามารถหยุดฉันจากการฆ่าคนพา ลนั่นได้ สิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง หากคุณไม่เชื่อคุณสามารถถามอาจารย์หวังเจ๋อได้ผู้ตรวจการเขตประมงทั่วไปได้”
หวงเจ๋อก็อยู่ในฝูงชนเช่นกัน หลายคนมองมาที่เขา เขาบ่นในใจว่าเขาอยู่ที่นี่เพื่อรับบาร์บีคิวฟรี ทําไมจู่ๆทุกคนก็ถูกดึงความสนใจมาที่ฉัน คุณกําลังจะทําอะไรกัน
แต่เพื่อประโยชน์ที่หานเฟยเป็นลูกศิษย์ของเขาหวังเจ๋อจึงพูดด้วยน้ําเสียงทุ้มว่า “เมื่อฉันไปถึงที่นั่นหลี่จือก็ตายไปแล้ว”
“ว้าว!”
“จริงๆหรอ?…”
“ฮ่าฮ่าดีมาก ในที่สุดไอ้หลี่จื้อนั่นก็ตาย”
“เทพเจ้าแห่งทะเลหลี่จือตายแล้วข่าวดีอะไรอย่างนี้!”
ฝูงชนอยู่ในความโกลาหล เห็นได้ชัดว่าทุกคนต่างตื่นเต้นกับการตายของหลี่จื้อโดยเฉพาะคนที่ถูกพยัคฆ์กดขี่ พวกเขาแทบจะกระโดดด้วยความดีใจ
และสมาชิกของเสือทุกคนต่างก็ตกตะลึง หัวหน้าตาย แล้ว?! แล้วพวกเขาจะทําอย่างไรต่อไป?
“เงียบ!”
เมื่อฝูงชนสงบลงหานเฟยกล่าวว่า “อย่างที่คุณเห็นพยัคฆ์ ก่ออาชญากรรมทุกประเภท! ตอนนี้หลี่จือเสียชีวิตแล้วพยัคฆ์ก็ไม่มีอยู่อีกต่อไป ตอนนี้ฉันหานเฟยมีเรื่องสําคัญที่จะแจ้งให้ทราบ”
“ฮะ?”
“มันคืออะไร?”
บางคนถามอย่างอยากรู้
รอยยิ้มบนใบหน้าของหานเฟยหายไปและเขากล่าวอย่างจริงจังว่า “หมู่บ้านของเราต้องการสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ พยัคฆ์เก็บค่าคุ้มครองฆ่าผู้บริสุทธิ์และยึดสินค้า แต่ฉันหานเฟยตั้งใจจะก่อตั้งแก๊งใหม่ซึ่งเป็นแก๊งที่สามารถปกป้องชาวบ้านและปรับปรุงคุณภาพชีวิตของเรา…ฉันหานเฟยกําลังจะแก๊งปลามังกร จากนี้ไปจะไม่มีใครรังแก คนอื่นในหมู่บ้านของเราได้ตอนนี้แก๊งปลามังกรรับสมัคร สมาชิกอย่างเป็นทางการ เฉพาะนักตกปลาระดับ 8 ขึ้นไป เท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมได้ มีใครยินดีที่จะเข้าร่วมเลยมั้ย”
