Chapter 113: หานเฟย อ้วน อันตราย
หานเฟยรู้สึกได้ถึงลมทะเลที่พัดผ่านมา
หานเฟยหายใจเข้าลึก ๆ “พี่เจียเอ๋อร์กระแทกเรือของเราไปที่พวกเขาเลย”
“หานเฟยพวกเขามีหลายคนนะ แต่เราเร็วกว่าพวกเขา เราสามารถหนีไปได้”
“ไม่! เขาดูถูกฉันและทําอันตรายอย่างมากต่อหัวใจของฉัน ต้องซัดพวกเขาซักหน่อย”
เฉินเจียเอ๋อร์กลอกตา ตั้งแต่เจ้าน้องชายอ้วนขึ้นเขาก็ไม่น่ารักเหมือนเมื่อก่อน ใครเอ่ยคําว่า “อ้วน” จะทําให้เขาโมโหมาก
อย่างไรก็ตามเฉินเจียเอ๋อร์ไม่ได้กลัว แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีคนจํานวนมาก แต่พวกเขาก็ยังสามารถหนีได้หากมีอันตรายใดๆ ท้ายที่สุดเรือของพวกเขาก็ดีกว่า
เมื่อเห็นเรือประมงสีขาวพุ่งเข้ามาหาพวกเขาชายตรงข้ามก็ตะโกนว่า “เจ้าอ้วน เจ้าบ้า แกบ้าไปแล้วเหรอ? เราแค่ต้องการปลาของคุณ คุณต้องสู้กับพวกเราด้วยหรอ?”
“แกเรียกใครว่าอ้วนกัน”
เสียงโครมดังสนั่น ก่อนที่อีกฝ่ายจะมีเวลาหลบหนีเรือก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างจัง
และร่างอ้วนของหานเฟยก็กระโดดขึ้นและตกลงไปที่เรือของอีกฝ่ายพร้อมกับกระแทก
“เข้ามา!”
ผู้คนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์ไม่คาดคิดว่าเจ้าอ้วนคนนี้จะดุร้ายขนาดนี้
ตับ….
หานเฟยขึ้นไปบนเรือประมงลําหนึ่งของพวกเขาที่จมลงเล็กน้อยเพราะน้ําหนักของเขาทําให้คนเหล่านั้นตื่นตระหนก
ชายหนุ่มคนหนึ่งฟาดท้องของหานเฟยด้วยเบ็ดที่หุ้มด้วยพลังวิญญาณและทําให้ท้องของเขายุบและกระเพื่อมเล็กน้อย อย่างไรก็ตามหานเฟยยื่นท้องออกมาและกระเด้งชายคนนั้นออกไป ชายคนดังกล่าวกระเด็นถอยหลังและชนราวบันไดอย่างแรง
“ว้าว…”
นายประมงสามคนบนเรือลํานี้ตะลึง โห! ผู้ชายคนนี้ไม่จําเป็นต้องใช้พลังวิญญาณเลยหรอ? เขากันการระเบิดด้วยร่างกายของเขาเองเลยหรอเนี่ย? แม้ว่ามันจะไม่ใช่การระเบิดของพลังวิญญาณ แต่ร่างกายมนุษย์ก็ไม่น่าจะทนได้
หานเฟยเกาที่ท้องและชี้ไปที่ชายที่ถูกกระแทกและพูดว่า “ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้งในการจัดระเบียบภาษาของคุณและเรียนรู้ที่จะพูดกับคนอื่นอย่างสุภาพนะ”
“เจ้าอ้วน เจ้ากําลังรนหาที่ตาย! เรามีเรือประมงสามลํา เจ้า…”
อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะพูดจบเขาเห็นเจ้าอ้วนวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วที่สวนทางกับรูปร่างของเขา จากนั้นเท้าของเขาก็ถูกจับและร่างกายของเขาก็ถูกจับคว่ําลง
ตึง! อึ้ง!
หานเฟยยังคงตีศีรษะของชายคนนั้นกับดาดฟ้าจนศีรษะของเขาแตกและมีเลือดออก ชายคนนั้นก็คร่ําครวญและอาเจียนเป็นเลือด
ตึง!ติ้ง!
ทันใดนั้นหานเฟยรู้สึกว่ามีบางอย่างกระทบร่างกายของเขาและเขาก็หยุด เมื่อเขามองย้อนกลับไปเขาก็เห็นคนอีกสองคนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์จ้องมองมาที่เขาด้วยความตกตะลึง
“ระร่างกายของคุณสามารถป้องกันการโจมตีด้วยการระเบิดพลังวิญญาณได้ด้วยหรอ”
โครม!
หานเฟยกระแทกพวกเขาอย่างรวดเร็วพร้อมกับอ้าแขนและเคาะทั้งสองคนลงกับพื้น จากนั้น แทนที่จะใช้อาวุธ เขานั่งลงบนพวกเขา
“แอ๊ก…”
หนึ่งในนั้นรับน้ําหนักไม่ไหวและเลือดพุ่งออกจากปาก
คนที่เหลือกระโดดลงทะเลอย่างรวดเร็วและโยนเบ็ดตกปลาไปที่เรือประมงอีกลํา
หานเฟยจะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ “คิดว่าฉันจะปล่อยคุณไปง่ายๆเหรอ? กลับมานี่”
หานเฟยโบกมือถือท่อนเหล็กสีดําและชายคนนั้นที่บินอยู่ในอากาศก็ถูกมัดเข้ากับสายเบ็ดและถูกดึงกลับมาทันที
ฉัวะ!
ในขณะที่เขาชกชายคนนั้นก็กระเด็นขึ้นไปในอากาศและตกลงไปในทะเล
เฉินเจียเอ๋อร์และเชินหลิงตะลึง นี่คือพรสวรรค์ของหานเฟยหรอ เขาไปทําอะไรมา? ผ่านมาได้แค่ครึ่งเดือน เขาเอาชนะปรมาจารย์การตกปลาทั้งสามโดยไม่ต้องใช้พลังวิญญาณเลยแม้แต่น้อย
เรือประมงอีกสองลําจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์เตรียมพร้อมที่จะเข้ามาช่วยเหลือ อย่างไรก็ตาม เมื่อห่างออกไปกว่า 30 เมตรพวกเขาพบว่าผู้คนบนเรือประมงลํานี้พ่ายแพ้ต่อคนอ้วนคนนั้น พวกเขากลืนน้ําลายและลังเล มันคนอ้วนจากหมู่บ้านน้ําแห่งสวรรค์ใช่หรือไม่? ความแข็งแกร่งของเขาน่ากลัวกินไป! หมู่บ้านน้ําสวรรค์มีบุคคลเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?
“เฮ้เจ้าอ้วนเราไม่มีเจตนาที่จะเป็นศัตรูกับคุณ ถ้าคุณปล่อยเราไปเราจะออกไปทันที”
“เห้ย! ฉันบอกว่าอย่าเรียกฉันว่าอ้วน !!”
หานเฟยจับชายทั้งสองไว้ใต้เท้าของเขาและโยนพวกเขาไปที่เรือประมง แรงมหาศาลเกือบจะทําลายความกล้าของชายทั้งสองลง
แต่หานเฟยก็ยังไม่หยุด
เขาทิ้งตัวลงไปในทะเลจนทําให้เกิดคลื่นยักษ์
คนอื่น ๆ จากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์รีบช่วยทั้งสองคนขึ้นมาและวางพวกเขาไว้บนดาดฟ้าและ มีคนถามว่า “หือ เจ้าไขมันไปอยู่ที่ไหนแล้ว?”
“ดูเหมือนว่าเขาจะกระโดดลงทะเลนะ?”
“อ่า? เขาฆ่าตัวตายหรือเปล่า”
โครม!
ทันใดนั้นพื้นผิวน้ําก็ระเบิดขึ้นและหานเฟยก็ร่อนลงบนดาดฟ้าเรือพร้อมกับเสียงดังสนั่น
ใบหน้าของหานเฟยเป็นสีดําทั้งหมด “ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้งในการจัดระเบียบภาษาของคุณใหม่ มีใครพูดว่า”อ้วน”อีกมั้ย?”
อีก…
“พี่ มันเป็นความผิดของเรา พี่ชาย…”
โครม…
สิ้นเสียงดังสนั่นพวกเขาเห็นหานเฟยทุบดาดฟ้าเรือเป็นรู
หานเฟยถามว่า “พี่ชายของคุณคือใครกัน? ฉันอายุแค่ 12 และฉันก็ไม่มีน้องชายอย่างคุณ”
ทุกคนตกตะลึง อายุ 12 ปีหรอ? เรื่องจริงใช่มั้ย? แล้วคุณจะอ้วนแค่ไหนเมื่ออายุ 22 กันเนี่ย?
พวกเขาคิดในใจแต่พวกเขาไม่กล้าพูดออกไปอย่างแน่นอน
ในที่สุดใครบางคนก็ลุกขึ้นยืน “มันเป็นเพียงความเข้าใจผิด น้องชาย เป็นความเข้าใจผิดอย่างสิ้นเชิง
“ตกลงแล้วบอกมีคนบอกฉันว่าฉันอ้วนหรือเปล่า”
“ไม่แน่นอน คุณไม่อ้วนเลย ถ้าใครกล้าพูดว่าคุณอ้วนฉันจะตัดลิ้นของเขาทิ้ง! คุณดูดีเลยเมื่อเทียบกับคนในหมู่บ้านของเรา ฉันต้องบอกว่าคุณผอมด้วย!”
ทุกคน: “???”
ทุกคนต่างคิดว่าเขาไม่อายหรอที่พูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ออกมา? ผู้ชายคนนั้นคือลูกชิ้นเลยด้วยซ้ํา!
หานเฟยมองไปที่ผู้พูดซึ่งเป็นเด็กผู้ชายอายุประมาณเขา
หานเฟยพอใจ “คุณเป็นคนฉลาดมาก โอเค ให้ปลากลืนวิญญาณของคุณกับเราแล้วคุณก็ไปได้”
เรืออีกลําต้องการจะหนี แต่ปรมจารย์ตกปลาห้าคนของหมู่บ้านของพวกเขาอยู่ ในเงื้อมมือของหานเฟย ถ้าพวกเขาหนีไปพวกเขาจะอธิบายกับชาวบ้านคนอื่นอย่างไรเมื่อพวกเขากลับไป?
เด็กชายจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์หายใจโล่งอกยาว ”แน่นอน ให้ฉันย้ายมันไปที่เรือของคุณนะ ”
เฉินเจียเอ๋อร์และเชินหลิงตะลึง นี่เป็นเพียงการมาการประมงระดับหนึ่งครั้งที่สองของคุณ! ครั้งแรกคุณจัดการทุกอย่างเพียงหนึ่งชั่วโมงและครั้งที่สองคุณทุบเรือประมงสองลําและ ได้ปลากลืนวิญญาณจํานวนมากเลยหรอ
ทุกคนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์บิดปากและไม่มีใครกล้าพูดถึงคําว่า “อ้วน” อีกเลย
ทันใดนั้นมีบางอย่างเกิดขึ้นกับหานเฟยและเขาก็ถามเด็กคนนั้นว่า “คุณชื่ออะไร”
เด็กชายตัวแข็งไปครู่หนึ่งและตอบว่า “ถิงยู่”
“ตกลง! ตอนนี้ฉันตัดสินใจที่จะให้โอกาสคุณ คุณต้องการเป็นพันธมิตรกับหมู่บ้านน้ําสวรรค์ของเราหรือเปล่า”
ทุกคน: “???”
ผู้คนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์คิดว่าพวกเขาได้ยินเขาผิด! ตอนนี้เขาได้ฆ่าปรมาจารย์ตกปลาคนหนึ่งของเราและทําให้บาดเจ็บสาหัสสามคน ตอนนี้คุณบอกว่าคุณต้องการเป็นพันธมิตรกับเราหรอ?
หานเฟยพูดด้วยเหตุผล เป็นเรื่องปกติที่จะเป็นพันธมิตรกับผู้อื่นในการประมงระดับหนึ่ง หากเขาบีบบังคับผู้คนในหมู่บ้านเพลิงสวรรค์ให้ทุบเรือของหมู่บ้านดวงอาทิตย์สวรรค์หรือหมู่บ้านพระจันทร์สวรรค์พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าข้างหมู่บ้านน้ําแห่งสวรรค์!
เฉินเจียเอ๋อร์พูดขึ้น “หานเฟยเราได้ปลามากเกินไปแล้ว เรากลับไปก่อนดีไหม”
เชินหลิงเห็นด้วย “เย้เย้! เรามีปลากลืนวิญญาณ 3,000 ปอนด์ในเรือของเราและฉันกลัวว่า เรือของเราจะไม่สามารถบรรจุได้มากกว่านี้แล้ว”
“เราอยู่ที่นี่แค่วันเดียว ทําไมเรากลับเร็วจัง? ขอเรือประมงของมู่บ้านเพลิงสวรรค์ดีกว่า”
ผู้คนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์ต้องการที่จะอาเจียนเป็นเลือด พวกเขาไม่เคยพบสถานการณ์เช่นนี้ในการประมงระดับแรกมาหลายปีแล้ว ชายคนหนึ่งที่ทําทุกอย่างให้อยู่ภายใต้การควบคุมเช่นนี้
การดํารงอยู่ของหานเฟยดูเหมือนจะเป็นข้อบกพร่องในการประมงระดับหนึ่ง พวกเขาไม่สามารถเอาชนะเขาได้ดังนั้นพวกเขาจึงทําได้เพียงยอมจํานนต่อเขา
บนเรือประมง
เฉินเจียเอ๋อร์มองไปที่หานเฟย “น้องชายหมู่บ้านเพลิงสวรรค์ไม่น่าเชื่อถือ เรามีคนและเรือประมงน้อยเกินไป เราควรกลับไปก่อนดีกว่าและจะมาพร้อมกับการเสริมกําลังอีกครั้ง”
เชินหลิงเห็นด้วย “ใช่! แม้ว่าตอนนี้คุณจะแข็งแกร่งมาก แต่หากคุณถูกล้อมด้วยปรมาจารย์ตกปลาระดับสูงสุดหลายคนก็เป็นเรื่องอันตรายอยู่ดี
หานเฟยคิดชั่วขณะ “งั้นพวกคุณกลับไปก่อนดีไหม? ฉันต้องการมองหาปลาหายากต่อ”
หญิงทั้งสองพูดไม่ออก เชินหลิงกล่าวในที่สุดว่า “การหาปลาหายากไม่ใช่เรื่องง่าย แม้ว่าจะมีจริง แต่มันก็ไม่ออกมาหาคุณง่ายๆ”
หานเฟยบ่นในใจถ้าฉันรู้ว่าพวกเขาสองคนอ่อนแอขนาดนี้ฉันคงต้องมาคนเดียวแล้ว ด้วยพวกเขาสองคนที่นี่ฉันไม่สามารถลงทะเลเพื่อหาปลาได้เลย
“เดี๋ยวก่อน”
จู่ๆเชินหลิงก็ชี้ไปที่ทะเลอันไกลโพ้น “ดูนั่น มันคืออะไรน่ะ”
พวกเขามองไปยังทิศทางที่เธอชี้ มันมีปลาสีทองตัวใหญ่ตัวใหญ่ที่พุ่งขึ้นมาจากน้ําและมุดหัวกระแทกลงทะเล
ก่อนที่เฉินเจียเอ๋อร์จะพูดอะไร คนบางคนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์ก็ตะโกนว่า “ พระเจ้าช่วย มันคือปลาขุดสมบัตินี่”
ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย
