เล่ม 9 ตอนที่ 5 : ต่างโลก? โลกใต้พิภพ? (3)
อาร์คที่ออกห่างไปแล้วพลันได้ยินเสียงหัวเราะจากภายในร่างของพรีเดเตอร์ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้ยินเสียงมนุษย์ตั้งแต่มาที่นี่! เขาตอบสนองโดยการหันควับไปมองทันที จากนั้นเขาจึงเริ่มจ้องมองด้วยสีหน้าโง่งม บางสิ่งตรงหน้าดูไปแล้วคล้ายแมลงสาบที่คืบคลานออกจากร่างของพรีเดเตอร์ พออีกฝ่ายผุดลุกขึ้นมาได้และมองไปรอบจึงได้เห็นอาร์คขณะโบกมือให้อย่างเร่งรีบ
“เจ้าใช่ไหม? เจ้าคือคนที่จัดการพรีเดเตอร์และช่วยข้าไว้?”
“ท่านคือ?”
“ข้าหรือ? อา ข้าแนะนำตัวช้าไปสินะ ข้านามว่ารีด เป็นสมาชิกของเผ่าพันธุ์แกลกิ้น เจ้ารู้จักแกลกิ้นไหม? พวกเราเป็นคนหาบเร่ที่ตระเวนไปทั่วทั้งภูมิภาค ข้ามาที่นี่ก็เพราะความสงสัยของตัวข้าเองล้วน ๆ ข้าอยากที่จะเห็นกับตาสักครั้งหนึ่ง แต่แล้วข้ากลับโดนกลืนโดยพรีเดเตอร์ ฮ่าฮ่าฮ่า ยังดีที่รอดชีวิตมาได้”
‘เผ่าพันธุ์แกลกิ้น? หมายความว่ามีเผ่าพันธุ์สิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ในมิติแห่งนี้อีกหลายเผ่าพันธุ์สินะ?’
แต่ถึงกับมีเผ่าพันธุ์ที่ดูเหมือนแมลงสาบอยู่ด้วย… ยังไงก็ตาม ชัดเจนแล้วว่าแมลงสาบพูดได้ตัวนี้เป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในต่างมิติ ในที่สุดเขาก็ได้พบกับเอ็นพีซีหลังผ่านเวลากว่าครึ่งเดือนในต่างมิติแห่งนี้ อีกทั้ง ไม่ใช่ว่าโดยอาชีพแล้วอีกฝ่ายสามารถซื้อสิ่งของจากอาร์คได้หรอกหรือ?
“เมื่อกี้คุณพูดว่าเป็นคนหาบเร่?”
“ใช่แล้ว ถ้าอยากได้อะไรก็ถามมาได้เลย อา ข้าเกือบลืมไป ตามปกติแล้วเผ่าพันธุ์แกลกิ้นจะไม่ทำการซื้อขายหากมีโอกาสโดนคดโกง ทว่าข้ายินดีอยู่แล้วสำหรับผู้ช่วยชีวิตข้าเอาไว้”
รีดปลดกระเป๋าขณะเทไอเทมภายในออกมา แต่แล้วพวกคนตายคล้ายให้ความสนใจขณะเดินเข้ามาใกล้ รีดจึงหยิบหินแถวนี้ปาเข้าใส่
“เหอะ ไปทางอื่นเลย! ไอ้พวกโง่เง่า…”
“คนตายพวกนั้นคือ?”
“ข้าไม่สนไอ้เจ้าพวกนั้นหรอก พวกมันก็แค่ไอ้หน้าโง่ ว่าไง สนใจอะไรบ้างไหม?”
“ไม่ครับ คือผมอยากขายไอเทมไม่ใช่ซื้อหา”
รีดส่ายศีรษะไปมาด้วยความสับสน
“ขาย? มันคืออะไรกันน่ะ?”
“ผมอยากแลกเปลี่ยนไอเทมเป็นเงินครับ”
“เงิน? มันคืออะไรกันล่ะ?”
รีดคล้ายเพิ่งได้ยินคำเหล่านี้เป็นครั้งแรก อาร์คนำเอา 1 เหรียญทองแดงออกมาให้ได้เห็น ทว่ารีดเพียงมองเหรียญทองแดงด้วยสายตาที่ไม่แยแสมันเลยสักนิด
“หืม ก็แค่เศษโลหะเอง กระทั่งว่าเจ้าช่วยชีวิตข้าเอาไว้ แต่ข้าไม่คิดแลกเปลี่ยนกับของแบบนั้นหรอกนะ”
“ครับ? จะบอกว่าไม่ได้ขายของพวกนี้เป็นเงิน?”
“ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเงินคืออะไร แต่ทำไมข้าจึงต้องการสิ่งของไร้ค่าพวกนั้นด้วยล่ะ?”
รีดเผยสีหน้าบูดเบี้ยว แลกเปลี่ยนไอเทมกับไอเทม หรือก็คือ รีดกำลังพูดถึงระบบแลกเปลี่ยนอยู่
รีดเป็นคนหาบเร่ที่ออกเดินทางไปรอบมิติเพื่อทำการค้า ในเมื่ออีกฝ่ายไม่เข้าใจในตัวเงินตรา งั้นก็หมายความว่ามิติแห่งนี้ใช้ระบบโบราณอย่างสิ่งของแลกสิ่งของ? ดังนั้นแล้ว ไม่ว่าเขาจะรวบรวมไอเทมจิปาถะมามากเพียงใด เขาก็ไม่มีวิธีแลกเปลี่ยนมันเป็นเหรียญทองได้! อาร์คที่คิดว่าจะได้เปลี่ยนสิ่งของที่มีเป็นเหรียญทองพลันอารมณ์ดิ่งฮวบ
‘แย่แล้วสิ ระบบแลกเปลี่ยนไม่ช่วยลดภาระความจุกระเป๋าของเราเลยสักนิด นี่เราต้องแบกของพวกนี้ไปตลอดเลยเหรอ? ไม่สิ มันต้องมีอะไรที่เรายังไม่รู้อยู่แน่’
อาร์คครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนบางสิ่งจะผุดขึ้นในหัว จะเป็นอย่างไรหากเขาสามารถแลกเปลี่ยนขยะจำนวนหนึ่งเป็นสิ่งของที่แพงกว่าได้ ถ้าหากเขาทำแบบนั้นเรื่อยไป ก็หมายความว่าเขาจะสามารถสำรองพื้นที่ในกระเป๋าได้ อาร์คพลันถามรีดขึ้นมา
“งั้นผมขอดูของก่อนได้ไหม?”
“ดูได้ตามเจ้าต้องการ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งของใช้งานได้ หากข้อแลกเปลี่ยนเป็นที่ยอมรับข้าก็จะแลกเปลี่ยนด้วย”
รีดกล่าวอย่างภูมิใจต่อไอเทมตรงหน้าเหล่านี้ ทว่าอาร์คกลับเผยความผิดหวังกับไอเทมพวกนี้ หนังอะไรก็ไม่รู้ เนื้ออะไรก็ไม่รู้ เห็ด และยังมีถั่ว… สิ่งของเหล่านี้เป็นวัตถุดิบที่อาร์คเลือกทิ้งไว้ตอนข้ามผ่านทุ่งรกร้างมาทั้งสิ้น อุปกรณ์สวมใส่บางอย่างก็ดูต้องตาอยู่ แต่พวกมันทำจากผ้าแถมยังมีพลังป้องกันต่ำ
‘ให้ตายสิ สมแล้วที่เป็นแมลงสาบ เก็บมาแต่ขยะ’
จากนั้นอาร์คพลันพบสิ่งของแปลกตาชิ้นหนึ่ง
=====
ฟันปลอมโลหะ (วิเศษ)
ประเภท : ฟันปลอม
ความทนทาน : 13/50
พลังโจมตี : 10~15
น้ำหนัก : 30
ข้อจำกัดการใช้งาน : เฉพาะแวมไพร์อัญเชิญเท่านั้น
ฟันปลอมคู่นี้สร้างขึ้นจากเหล็กกล้าเพื่อแทนที่เขี้ยวของแวมไพร์เมื่อแก่ตัวลงจนต้องสูญเสียฟันหลักไป มีเพียงแค่แวมไพร์เท่านั้นที่สามารถใช้งาน และจะทำให้พวกมันสามารถดูดเลือดได้ง่ายขึ้น
=====
เสื้อคลุมหนังชิกาชิ
ประเภท : ผ้าคลุม
ความทนทาน : 13/50
พลังป้องกัน : 10
น้ำหนัก : 20
ข้อจำกัดการใช้งาน : สิ่งมีชีวิตอัญเชิญทุกชนิด
เสื้อคลุมทำจากหนังของแพะชิกาชิที่พบเจอได้ทั่วไปในโลกใต้พิภพ ชิกาชิเป็นสัตว์ที่อยู่อาศัยในสภาพแวดล้อมสุดกู่ เพราะงั้นแล้วแผ่นหนังขอมันจึงมีคุณภาพสูง แม้ว่าจะดูหยาบกร้านไปบ้าง แต่ก็ช่วยป้องกันร่างกายได้เป็นอย่างดี
=====
ค่าสถานะของพวกมันไม่ต่างอะไรไปจากขยะที่พบเจอได้ตามทางเลยสักนิด ในโลกกลาง หากนำไปขายเขาคงได้เงินสัก 1~2 เหรียญทองแดง ทว่าปัญหาอยู่ที่ข้อจำกัดใช้งานของไอเทม มันคือไอเทมที่ใช้ได้เฉพาะกับสิ่งมีชีวิตอัญเชิญ? เขาไม่เคยเห็นข้อจำกัดแบบนี้มาก่อนเลย
“หมายความว่าสิ่งมีชีวิตอัญเชิญสามารถสวมใส่ได้?”
“สิ่งมีชีวิตอัญเชิญ? อา นั่นคือคำเรียกที่โลกกลางเรียกพวกเราสินะ? หึหึหึ ประหลาดใจใช่ไหมล่ะ? ชาวแกลกิ้นนั้นรู้ทุกสิ่งเป็นอย่างดี ถูกต้องแล้ว พวกมันเหล่านี้ทำมาเพื่อสายพันธุ์ของพวกเราทั้งสิ้น แม้ว่าจะดูเป็นแบบนี้แต่ก็เป็นของมีค่ามากเลยนะ เสื้อผ้าตามปกติแล้วจะไม่มีการส่งผ่านเมื่อถูกอัญเชิญไปยังโลกกลาง แต่นี่แตกต่างออกไป วัสดุที่ทำขึ้นสามารถทำให้ข้ามผ่านไปได้ สายพันธุ์ที่ข้ามผ่านไปยังมิติอื่นจากโลกใต้พิภพได้นั้นมีน้อยยิ่ง เพราะงั้นแล้วพวกเขาจึงไม่ค่อยสนใจแลกเปลี่ยนกับสิ่งเหล่านี้สักเท่าไหร่”
รีดสาธยายออกมา
‘โลกใต้พิภพ? ที่นี่คือโลกใต้พิภพ?’
ฉับพลันภาพที่ผ่านมาเริ่มฉายผ่านในหัวของอาร์ค นานแล้ว อาร์คทราบแต่แรกว่ามันคือต่างมิติ แต่แล้วกลับกลายเป็นโลกใต้พิภพ? ไม่ใช่ว่าโลกใต้พิภพคือที่ที่เดดริค ดีมอส และราดันใช้ชีวิตอยู่หรือ?
‘เข้าใจแล้ว นี่สินะเหตุผลที่มีอลาโมเน่อยู่ในถ้ำน้ำแข็ง เราควรตระหนักได้ตั้งแต่พูดคุยกับอลาโมเน่แล้ว…’
ตอนนี้อาร์คได้ตระหนักแล้วว่าเพราะอะไรเขาจึงไม่อาจอัญเชิญหรือยกเลิกอัญเชิญสมุนปีศาจที่นี่ได้ แม้เขาจะเรียกตัวเดดริคกับดีมอสออกมาตั้งแต่ก่อนเปิดประตูโดยผ่านพลังจิตวิญญาณก็ตาม แต่ที่แห่งนี้คือโลกดั้งเดิมที่พวกมันเคยอาศัยอยู่ มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะอัญเชิญหรือยกเลิกอัญเชิญพวกมันได้ นี่เองจึงเป็นเหตุผลว่าแม้พวกมันจะตายไปก็ไม่โดนเรียกกลับแต่กลายเป็นสูญค่าสถานะแทน
‘ราดันอยู่กับเราตั้งแต่ฟักไข่จึงไม่รู้เรื่องราว แต่แล้วทำไมเดดริคกับดีมอสถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?’
“หือ เจ้านายขอรับ ที่นี่ข้าเพิ่งพบเห็นเป็นครั้งแรก และมันก็ไม่ใช่ที่ที่ข้าอาศัยอยู่ ที่จริง มันมีข้อจำกัดเรื่องระยะทางที่พวกเราสามารถเคลื่อนไหวได้หากเจ้านายต้องการอัญเชิญพวกเราจากโลกใต้พิภพและตอนที่พวกเราโดนส่งตัวกลับนะขอรับ”
กรั่ก กรั่ก กรั่ก
ดีมอสพยักหน้ารับเห็นด้วยกับคำอธิบายของเดดริค นับว่าเข้าใจได้ ในโลกใต้พิภพแห่งนี้ สมุนปีศาจของเขาโดนจำกัดบริเวณเอาไว้และไม่อาจออกไปไหนไกลได้ ในกรณีของเดดริค อีกฝ่ายโดนจำกัดเอาไว้ในพื้นที่ของแวมไพร์ เพราะเหตุนั้นเดดริคจึงไม่เคยออกมาเห็นโลกภายนอก และด้วยความที่เป็นโครงกระดูก ดีมอสจึงถูกจำกัดเอาไว้ในเขตป่าช้า แต่ตอนนี้พวกมันสามารถตระเวนไปทั่วโลกใต้พิภพได้แล้ว… เป็นเพราะพวกมันร่วมทางกับอาร์คนั่นเอง พวกมันสามารถไปไหนก็ได้โดยไม่ติดข้อจำกัดใดอีก ดูเหมือนจะซับซ้อนแต่โดยสรุปแล้วเข้าใจได้ง่ายมาก
‘เอาเถอะ ดูเหมือนสมุนปีศาจเราจะใช้ไอเทมพวกนี้ได้?’
สวมใส่ไอเทมให้กับสมุนปีศาจ เป็นเขาไม่เคยคิดถึงมาก่อนเลยทีเดียว ไม่ใช่ว่านี่ก็เป็นอีกหนทางที่ทำให้สมุนปีศาจเติบโตขึ้นได้หรือ?
“ขายให้ผมได้ไหมครับ?”
“ก็ขึ้นอยู่กับสิ่งของของเจ้า ข้าบอกไปแล้วก่อนหน้านี้ ข้าจะทำการแลกเปลี่ยนถ้าหากไอเทมนั้นคุ้มค่า เพราะไอเทมพวกนี้ก็ยากพบพานในสถานที่อื่นอยู่แล้ว แต่ข้าสัญญาว่าจะให้การค้าเป็นไปอย่างคุ้มค่า”
อาร์ครวบรวมไอเทมทั้งหมดภายในกระเป๋าออกมาแสดงให้รีดรับชม รีดมองดูอยู่สักพักก่อนที่จะเลือกไอเทมขึ้นมาจำนวนหนึ่ง
“นี่ถือว่าดีมาก หนังแผ่นนี้คุณภาพสูง ข้าจะแลกเปลี่ยนชุดคลุมชิกาชิกับแผ่นหนังนี่หนึ่งร้อยผืน แถมสมุนไพรกับกระดูกพวกนี้ไม่ใช่หาง่ายเลย ตกลง ข้าจะแลกเปลี่ยนฟันปลอมกับสองสิ่งนี้อย่างละห้าสิบ”
รีดชี้ไปยังแผ่นหนังพังพอนและกระดูก จากนั้นจึงเป็นซอลโมโช ซึ่งเขามีสิ่งของเหล่านี้กว่าพันชิ้นต่อชนิดเลยทีเดียว
“ได้ครับ ตกลงแลกเปลี่ยน”
อาร์คพยักหน้ารับขณะแลกเปลี่ยนไอเทมมา จากนั้นเขาจึงมอบฟันปลอมให้เดดริค และเสื้อคลุมชิกาชิให้ดีมอส เดดริคสวมใส่ฟันปลอมขณะเผยเสียงยินดีออกมา
“โอ้ ของดีเลยนี่? ข้ารู้สึกอยากดูดเลือดขึ้นมาเลย!”
กรั่ก กรั่ก กรั่ก!
ดีมอสก็ดูพึงพอใจกับชุดคลุมขณะกระโดดโลดเต้นไปมา อาร์คก็พลอยยินดีไปด้วย เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะสามารถแลกสิ่งของไร้ค่าเป็นไอเทมที่ดีได้ ถ้าหากเขาสามารถหาสิ่งของพวกนี้ในมิติแห่งนี้มาเพิ่มได้ ทั้งเดดริคและดีมอสจะมีค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลแน่นอน
‘ดี เราต้องหาทางให้สมุนปีศาจได้อุปกรณ์สวมใส่ครบเซ็ตก่อนออกจากที่นี่ให้ได้’
“ดี ดี นับว่าเป็นการแลกเปลี่ยนที่ไม่เลว หลังจากนี้เจ้าคิดอยากทำอะไรต่อหรือ?”
รีดถามออกมาหลังเก็บสิ่งของใส่กระเป๋าด้วยสีหน้าพึงพอใจ
“รีด คุณบอกว่าเดินทางไปทั่วโลกใต้พิภพแล้ว? งั้นเคยได้ยินชื่อของมากาโรบ้างไหม? เขาก็คล้ายผมที่เป็นมนุษย์…”
อาร์คยิงตรงเข้าประเด็น รีดครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแต่แล้วกลับส่ายศีรษะให้
“มากาโร… ข้าไม่เคยได้ยินชื่อนั้นมาก่อน แต่ข้ารู้ตัวบุคคลที่ดูเหมือนเจ้าและอาศัยอยู่ที่เมืองนะ”
“มีเผ่าพันธุ์ที่คล้ายมนุษย์อย่างผมด้วย?”
“ก็นะ เป็นเผ่ามิวทัลน่ะ แม้ว่าเดิมทีจะค่อนข้างดุร้ายอยู่ แต่มิวทัลที่อาศัยอยู่ที่นั่นค่อนข้างเป็นมิตร อา ข้านึกขึ้นมาได้ ข้ารู้จักชายชราที่อาศัยอยู่ในภูเขาแถบโน้น ถ้าเจ้าไปน่าจะได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง บอกเขาว่านักหาบเร่รีดส่งเจ้ามา เจ้าจะได้รับการต้อนรับเอง”
“แล้วเมืองอยู่ทางไหนเหรอครับ?”
“ถ้าหากเจ้าไปทางนี้สักครึ่งวันจะเจอหุบเขา หมู่บ้านของชาวมิวทัลอยู่ตรงนั้น อย่างไรแล้วข้าไม่ได้คิดเดินทางไปที่นั่น พวกเราคงต้องแยกทางกันแล้ว ข้ามีธุระต้องไปทำต่อ”
รีดแบกหามสิ่งของขณะส่งเสียงร้องและเดินไป
“ดีเลย เมืองอยู่ทางนั้นสินะ? ราดันเปลี่ยนร่าง!”
ซื่อ ซื่อ ซื่อ!
ร่างของราดันเปลี่ยนเป็นใหญ่ขึ้นอีกครั้งพร้อมขาที่ปรากฏ อาร์คต้องกลับยังทางเดิม เขาต้องวิ่งผ่านทุ่งรกร้างอีกครั้งหนึ่ง ต่างมิติ… ไม่สิ ท้องฟ้าในโลกใต้พิภพแห่งนี้คล้ายกว้างใหญ่สำหรับเขายิ่งนัก
