Ark The Legend – ตอนที่ 291

เล่ม 10 ตอนที่ 2 : ลวงหลอก (4)

“ยังไงก็ตาม ที่แกวิวัฒนาการเป็นตัวแรกก็เพราะแกมีลำดับชั้นที่สูงกว่า ในเมื่อแกวิวัฒนาการเป็นตัวแรกก็เลยช่วยให้ฉันต่อสู้ได้ง่ายมากขึ้น เข้าใจหรือยัง? ถ้าหากแกไม่ช่วยฉันครั้งนี้ แบบนั้นการจะจับไอ้เจ้าพวกนั้นบนฟ้าก็ไม่อาจเป็นไปได้ ราซาคเองก็ทำอะไรไม่ได้กระทั่งวิวัฒนาการมาแล้ว เป็นเพราะฉันไม่อาจปล่อยให้โอกาสที่ได้รับมาอย่างการวิวัฒนาการราซาคหลุดลอยไป เรื่องราวก็เลยเป็นแบบที่เห็นยังไงล่ะ”

อาร์คพยายามกล่าวเกลี้ยกล่อมให้คล้อยตาม

“เพราะงั้นฉันเลยอยากให้แกแข็งแกร่งยิ่งกว่าราซาคโดยต้องให้กินอาหารจานใหม่ไปเรื่อย ๆ แต่ก็นะฉันช่วยอะไรไม่ได้ถ้าแกไม่ยินยอม ในเมื่อแกคิดปล่อยวางตำแหน่งเบอร์ที่สองให้ราซาคแล้ว ฉันก็คงต้องเอาอาหารดี ๆ ให้ราซาคกินแทนนับแต่นี้ หรือแกคิดว่ายังไง?”

“ใครบอกว่าไม่ต้องการขอรับ?”

เดดริคพลันโพล่งออกมาเสียงดัง จากนั้นอาร์คจึงเงียบขณะกล่าวกระซิบกับเดดริคอีกครั้ง

“ชี่ เงียบหน่อยสิ ราดันกับราซาคจะได้ยินเรื่องพวกนี้ไม่ได้นะ”

“ทำไมล่ะขอรับ?”

“แกมันโง่ เจ้าพวกนั้นไม่รู้ว่าฉันดูแลแกเป็นพิเศษยังไงล่ะ”

“พิเศษ?”

“ใช่ พิเศษ”

อาร์คทวนคำซ้ำ จากนั้นเดดริคจึงเผยรอยยิ้มและหัวเราะออก

“ถ้าเจ้านายว่าแบบนั้น… ก็ได้ขอรับ ราซาคมันไร้ประโยชน์กระทั่งวิวัฒนาการมาแล้วหรือไม่ใช่กัน? ฮ่าฮ่าฮ่า เห็นกันอยู่ว่าเป็นแบบนั้น ไอ้เจ้าโครงกระดูกนั่นวิวัฒนาการแล้วยังไง มันก็เทียบไม่ได้กับแวมไพร์ผู้สูงศักดิ์อย่างข้าแน่นอน ไม่คิดเลยนะขอรับว่าเจ้านายก็รู้เรื่องนี้เช่นเดียวกัน หึหึหึ ด้วยตำแหน่งเบอร์สองนี้ ข้าจะแสดงให้ไอ้พวกที่ต่ำต้อยกว่าได้เห็นเอง นับแต่นี้เจ้านายจะให้อาหารเมนูใหม่กับข้าใช่ไหมขอรับ?”

“แน่นอน ก็แกพิเศษกว่าใครนี่นา”

“ได้ขอรับ งั้นให้ข้าไปล่อพวกมันมาหาเจ้านายใช่ไหม?”

“ก็ตามนั้น ฉันได้แต่หวังพึ่งแกแล้ว คงไม่ต้องให้อธิบายอีกนะ”

“ที่ข้าได้เบอร์สองไม่ใช่เพราะโชคช่วยนี่ขอรับ”

อาร์คพลันหัวเราะขณะหน้าต่างข้อความปรากฏขึ้น

=====

สมุนปีศาจ ‘เดดริค’ ได้มีมุมมองที่นับถือท่านมากขึ้น

=====

ผลลัพธ์ถึงกับปรากฏให้เห็นโดยทันที ตอนนี้เดดริคเชื่อใจตัวเขาแล้วและเริ่มบินพุ่งขึ้นท้องฟ้าไป

“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้านี่ไงเบอร์สอง! รับนี่ไป!”

เดดริคเริ่มลดระยะห่างเข้าไปใกล้เหล่าปลากระเบนบินได้ที่อยู่บนฟ้าอย่างรวดเร็ว ด้วยความหาญกล้า… หลังเอามือถูจมูกไปมาเล็กน้อย มันเผยสีหน้ามาดมั่น จากนั้นจึงเริ่มใช้งานทักษะ ‘ยั่วยุ’ อย่างอาจหาญ ปลากระเบนบินได้ทั้งหลายพลันหันมาทางเดดริคพร้อมเสียงกรีดร้องอย่างโกรธเคืองโดยทันที ทว่า อีกฝ่ายตอนนี้คือเดดริคผู้ซึ่งมีจิตวิญญาณอันเปี่ยมล้น! เดดริคหลบเลี่ยงการโจมตีขณะนำพวกมันพุ่งมาหาอาร์ค

“เจ้านายขอรับ เบอร์สองของเจ้านายพาไอ้พวกหน้าโง่มาแล้ว!”

“ทำได้ดีมาก! ราซาคเปลี่ยนร่าง!”

ร่างของราซาคเริ่มเกิดความเปลี่ยนแปลงเป็นดาบคล้ายหุ่นยนต์แปลงกาย ดาบที่ราซาคเปลี่ยนร่างมาครั้งนี้ออกจะแตกต่างจากก่อนหน้าพอสมควร กระดูกสันหลังบางส่วนคล้ายมีอะไรงอกออกมา อีกทั้งยังมีออร่าสีดำสนิทปกคลุมด้ามดาบเอาไว้ อาร์คหยิบซอว์เบลดขึ้นขณะเปลี่ยนเป็นแส้และหวดขึ้นไปบนฟ้า

ฟึ่บ!

เพราะวิวัฒนาการแล้ว แส้จึงมีความยาวเพิ่มขึ้นอีกห้าเมตรขณะพุ่งขึ้นสูงสู่ท้องฟ้า แม้ว่าราซาคจะวิวัฒนาการแล้ว แต่ในรูปลักษณ์นี้อีกฝ่ายยังคงมีสติอยู่ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมอาร์คจึงสามารถใช้แส้หวดผ่านสายลมไปมาได้แม้จะไม่รู้วิธีการใช้แส้เลยก็ตาม ราซาคทราบถึงความตั้งใจของอาร์คจึงมุ่งเข้าหาปลากระเบนบินได้เหล่านั้นก่อนที่จะเริ่มรัดพันพวกมันเอาไว้แน่น

ควี๊ก!

พวกมันเริ่มกรีดร้องขณะร่างบิดไปมา

“เอ้า ช่วยกันหน่อย!”

“โอ้!”

เมื่ออาร์คส่งเสียงร้องเรียก กูรัน โบนา บุคซิล และลาริเอ็ตเต้ที่ยืนนิ่งรับชมพลันเข้ามาใกล้ขณะหยิบยื่นความช่วยเหลือ ทว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์บินได้ จึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะดึงพวกมันลงมาแม้จะมีถึงห้าคนก็ตาม

“พวกเราจะดึงแบบหน้ามืดตามัวไม่ได้ พอมันเริ่มเผลอ ตอนนั้นพวกเราจะออกแรงดึงอย่างรวดเร็ว คอยฟังและทำตามสัญญาณ ปล่อย… และดึง!”

“ฮึบ ฮึบ ฮึบ!”

คนทั้งห้าต่างร่วมด้วยช่วยกันดึงซอว์เบลดอย่างขันแข็ง

“ไอ้เจ้านี่ ตามองที่ไหนหา!? เป็นแค่ปลากระเบนบินได้ทั่วไปกล้าเมินข้าเหรอ? ข้าคือเบอร์สองเลยนะ!”

เดดริคเองก็ช่วยเหลือขณะเหยียบย่ำจากทางด้านบน ผ่านไปหลายนาที… คล้ายหมดแรง ปลากระเบนบินได้เริ่มถูกลากจูงลงมา เดดริคก็เผยท่าทีดีอกดีใจที่ล่อเหยื่อลงมาได้สำเร็จ

“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ทำได้ดีมาก โบนา คราวนี้ถึงคราวของนายแล้ว ช่วยเปลี่ยนลายลักษณ์ที่ประทับเอาไว้ด้วย”

“ครับ”

โบนารับช่วงต่อ เขาคว้าข้อมือของอาร์คที่มีลายลักษณ์คงเหลืออยู่นำเข้าไปใกล้ปลากระเบนบินได้ จากนั้นจึงเริ่มร่ายคาถาพร้อมหลับตาลง ผ่านไปพักหนึ่ง หน้าต่างข้อความจึงลอยขึ้นมาตรงหน้าอาร์ค

=====

ผนึกของผู้ฝึกสอนได้รับการต่ออายุเสร็จสิ้น

ปลากระเบนบินได้จะติดตามอาร์คในช่วงระยะเวลาที่ผนึกยังคงส่งผลอยู่

=====

“ดี ต่อกันเลย!”

อาร์คคว้าบังเหียนไว้ขณะขึ้นขี่ปลากระบน ตอนนี้เขาควบคุมให้มันบินขึ้นสู่ท้องฟ้าได้แล้ว

“เดดริค ไปพาตัวอื่นที่เหลือมาเหมือนเมื่อกี้!”

“ข้าเจ๋งใช่ไหมล่ะขอรับ? ย่อมได้ขอรับเจ้านาย!”

อีกฝ่ายเต้นตามจังหวะที่เขาเขียนไว้อย่างโง่งม เดดริคที่รู้สึกได้ใจเริ่มบินฉวัดเฉวียนไปมากลางอากาศ จากนั้นจึงค่อยนำพวกที่เหลือมายังอาร์ค โดยทันที อาร์คพันธนาการพวกมันเอาไว้ด้วยแส้ขณะลากลงไปที่พื้นดิน เมื่อครู่มีห้าคนยังไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะลากมันลงพื้น แต่ตอนนี้ไม่มีปัญหาอีกต่อไปเพราะอาร์คสามารถใช้งานปลากระเบนที่ขี่อยู่ให้ช่วยออกแรงได้ ดังนั้นแล้วอาร์คจึงสามารถจับปลากระบนทั้งหมดสิบตัวได้แทบจะในทันที มีเพียงแค่สามคนเท่านั้นที่ได้รับการประทับตรา เมื่อเสร็จสิ้นเรียบร้อย นับแต่นี้ปลากระเบนพวกนี้จะทำตามคำสั่งของพวกเขาแล้ว

“ฮี่ฮี่ฮี่ ฝีมือข้าเป็นยังไงขอรับ?”

เดดริคเดินเข้ามาใกล้ขณะกล่าวถามหาคำรับชมหลังจับปลากระเบนได้ครบทุกตัวแล้ว

“ใช่ สมแล้วที่เป็นเบอร์สอง ไว้ฉันจะตอบแทนด้วยการเอาเมนูจานใหม่ให้กินจนกว่าแกจะมีค่าสถานะเหนือกว่าราซาคเลย ทำได้ดีมาก”

“จริงนะขอรับ? สัญญาแล้วนะ?”

เดดริคถามอีกหลายครั้งเพื่อความมั่นใจ เป็นเขาคิดถูกจริง ๆ หากตอนเช้าให้อาหารสัตว์เลี้ยงสี่ครั้ง ถ้าตอนเย็นให้สามครั้งมันคงโมโหหรือน้อยใจ แต่ถ้าหากตอนเช้าให้สาม แล้วตอนเย็นให้สี่ก็คนละเรื่องแล้ว

“แต่ก่อนจะทำได้ก็ต้องคิดให้ดีก่อน…”

เดดริคมีสติปัญญากว่าลิงพวกนั้นเยอะ อีกทั้งยังขี้ระแวง แต่พออาร์คเอ่ยคำว่าเบอร์สองออกมา อีกฝ่ายก็พลิกกลับโดยทันที เดดริคหลงลืมความหวาดระแวงจนหัวเราะออกมาเสียแทน

ช่างเข้าใจง่ายดีแท้… และก็น่าเวทนาด้วยเช่นเดียวกัน

“อาร์คนิม ตอนนี้ผนึกได้รับการปรับเปลี่ยนเรียบร้อยหมดแล้ว”

กูรันเข้ามาหาหลังเรื่องราวเสร็จสิ้น

“งั้นก็รีบกลับกันดีกว่า”

อาร์คและคณะจึงเดินไปขึ้นปลากระเบนกันครบทุกคน กูรันและโบนาคุ้นเคยกันดีอยู่แล้วจึงต่างขึ้นหลังของมันอย่างไม่ตะขิดตะขวง ทางด้านบุคซิลนั้นแม้เกือบร่วงหล่นลงมาตายตอนพายุพัดโหม แต่สุดท้ายก็ขึ้นขี่ ทว่าลาริเอ็ตเต้ยังคงหยุดฝีเท้าอยู่ไกลออกไป

“เป็นอะไรเหรอครับ?”

“คือ… พวกเราต้องขี่เจ้าพวกนี้ไปกลางอากาศจริง?”

ลาริเอ็ตเต้คล้ายสั่นกลัวขณะส่ายศีรษะ

“เอ่อ… เพราะไม่ค่อยคุ้นชิน… ไม่สิ ฉันไม่เคยขี่พวกมันเลยต่างหาก…”

“ไม่อันตรายเลยครับ”

อาร์คเอ่ยเสียงเบาขณะพยายามทำให้ลาริเอ็ตเต้สงบใจลง

“ไม่ใช่แบบนั้น… ฉัน… คือว่ามัน… ฉันค่อนข้างกลัวความสูงนิดหน่อยน่ะ…”

อาร์คถึงกับเผยสีหน้าประหลาดใจออกมา ปลากระเบนพวกนี้ถูกฝึกสอนมาแล้ว เพราะงั้นมันจึงเชื่อฟังคำสั่งเป็นอย่างดี บุคซิลที่เป็นพ่อค้าจึงมักเดินทางไกลบ่อยครั้งเลยมีทักษะการขับขี่ไม่น้อย อาร์คเองก็ได้ทักษะขับขี่เพิ่มขึ้นมากตอนเดินทางด้วยราดันม่า แต่ทว่ากระทั่งไม่มีทักษะขับขี่ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร แต่จะให้คนที่กลัวความสูงขึ้นขี่อะไรที่บินได้แบบนี้ก็คงไม่น่าเป็นไปได้ ขณะนั้นเองกูรันจึงเดินเข้ามาให้คำแนะนำ

“ไม่เป็นไร ลาริเอ็ตเต้นิมก็เลือกเดินทางไปกับสักคนหากกลัวความสูง มีปลากระเบนทั้งสิ้นสิบตัว ถ้าหากพวกมันเหนื่อยพวกเราก็สับเปลี่ยนได้ อย่างที่เห็นแหละนะ โบนาก็ไม่ค่อยคุ้นชินกับการขึ้นขี่พวกมันเท่าไหร่เหมือนกัน…”

โบนานั่งอยู่ตรงที่นั่งด้านหน้ากูรัน อาร์คมองบุคซิลที่ตอนนี้กำลังจ้องมองภูเขาที่อยู่ห่างไกลออกไปคล้ายไม่สนใจทางด้านนี้ บุคซิลดูไปแล้วคงไม่อยากร่วมทางกับคนที่กลัวความสูงแน่ อาร์คจึงเกาศีรษะขณะไหวไหล่ให้

“งั้นเกาะหลังผมไปก็ได้นะครับ”

“…”

ลาริเอ็ตเต้ลังเลไปพักหนึ่ง ทว่า เธอก็ไม่มีทางเลือกแล้ว ท้ายที่สุดจึงคว้ามือของอาร์คเอาไว้ขณะขึ้นขี่ปลากระเบน ราวกับเด็กสาวกำลังซ้อนหลังแฟนหนุ่มขี่จักรยานยนต์เป็นครั้งแรกอย่างไรอย่างนั้น ลาริเอ็ตเต้จับชายเสื้อของเขาเอาไว้แน่นด้วยใบหน้าแดงก่ำ

“เอาล่ะ ไปกันเถอะ! กูรันฝากนำทางด้วยนะ”

“ได้เลย ฮึบ!”

กูรันคว้าบังเหียนเอาไว้ขณะออกคำสั่งให้พวกปลากระเบนบินขึ้นฟ้าจนก่อเกิดขึ้นเป็นขบวนเรียงกันอย่างสวยงาม

“ว๊าย!”

ลาริเอ็ตเต้ร้องออกมาขณะกอดอาร์คเอาไว้แน่น อาร์คก็ตื่นตกใจไปวูบจนแทบเผลอทำบังเหียนหลุดมือ

“ลาริเอ็ตเต้นิม?”

อาร์คโพล่งคำพูดออกมาด้วยความเขินอายอย่างถึงที่สุด แต่แล้วลาริเอ็ตเต้กลับแข็งค้างไปแล้ว ตอนนี้เธอเพียงซุกหน้าเอาไว้ขณะกรีดร้องออกมาเสียงเบา ขณะนั้นเอง บุคซิลก็กำลังบันทึกภาพไปด้วย อีกฝ่ายคอยบินอยู่ด้านข้างขณะถือกล้องวิเศษเอาไว้ จากนั้นจึงค่อยเผยสัญญาณมือว่าดีมากออกมา ทางด้านอาร์คเองก็ตัวแข็งค้างไม่ต่างกับลาริเอ็ตเต้

‘ถ้าเราหัวเราะออกไปคงหยุดไม่ได้แหง’

ลาริเอ็ตเต้ที่เปลี่ยนอาชีพเป็นอัศวินแล้วยังคงสวมใส่เสื้อคลุมนักเวทอยู่ ทำให้สัมผัสเกิดขึ้นผ่านความบางเบา อุณหภูมิของร่างกายที่อบอุ่นจึงถูกส่งถ่ายมาได้อย่างชัดเจนถึงตัวอาร์ค นอกจากแม่ของเขาและโรโค่แล้ว อาร์คไม่เคยต้องสัมผัสกับหญิงใดมาก่อน สมองของอาร์คคล้ายกลายเป็นอัมพาตต่อสถานการณ์เช่นนี้ ขณะนั้นเอง ปลากระเบนบินได้ที่บินลัดผ่านท้องฟ้าของโลกใต้พิภพก็พลันบินโดยการหมุนตัวไปมา ศีรษะของอาร์คก็คล้ายจะหมุนตามไปด้วยเช่นกัน

“รู้สึกไม่สบายใจยังไงชอบกล…”

เดดริคที่บินตามไล่หลังมาพักหนึ่งยังคงมีอาการสับสนต่อภาพฉากที่เกิดขึ้น