ตอนที่ 827: ความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจน
ข่ายอาคมสังหารได้มาถึงขั้นที่ 4 แล้ว มังกรทั้งหมื่นตัวได้คืนชีพขึ้นมา ในตอนนี้มันพวกมันเป็นสัตว์อสูรระดับ 8 มังกรที่สูงมากกว่าสามร้อยเมตรแต่ละตัวเปล่งออร่าที่ยิ่งใหญ่ออกมา แม้แต่บรรยากาศรอบ ๆ ยังดูหนาแน่นขึ้น
ทุก ๆ อย่างดูเหมือนจริงแม้ว่ามันจะถูกสร้างขึ้นมาจากรูปแบบ กลิ่นอายที่กว้างใหญ่ที่มาจากมังกรทั้งหมื่นตัวได้ข่มหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เอาไว้จนถึงจุดที่นางยังยากที่จะหายใจ เหมือนว่านางจะตายจากการขาดอากาศ
เสียงคำรามของมังกรดังออกมาและมังกรหลายสิบตัวก็พุ่งเข้าไปที่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์พร้อม ๆ กัน กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ของมันเหมือนภูเขาใหญ่ ซึ่งกำลังกดทับอย่างโหดร้ายไปที่ร่างกายของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ที่อ่อนนุ่ม
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์หน้าซีด นางเลิกที่จะต่อต้านใดใด เมื่อนางได้ทำลายขั้นที่ 3 ของอาคมไปแล้ว นางก็สูญเสียพลังชีวิตไปมาก นางอ่อนแอและไม่มีพลังพอที่จะเผชิญหน้าแม้แต่ขั้นที่ 3 ซึ่งน้อยกว่าขั้นที่ 4 ในตอนนี้
มังกรระดับ 8 ตัวใหญ่หลายสิบตัวพุ่งเข้าไปที่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์อย่างรุนแรงเพื่อต้องการที่ฉีกนางให้เป็นชิ้น ๆ
ระยะทางระหว่างทั้งสองฝ่ายลดลงอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์หลับตาของนางลงอย่างช้า ๆ ใจของนางเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะไม่ยอมแพ้ แต่นางไม่มีพลังเพียงพอแล้วที่จะต่อต้านขั้นที่ 4
แสงสีขาวปรากฏขึ้นทันทีในมิติที่พร่ามัว ในขณะที่มังกรหลายสิบตัวอยู่ห่างจากนางไม่กี่ร้อยเมตร เสือขาวมีปีกยาว 3 เมตรปรากฏตัวขึ้นมาทันทีในมิติของอาคม หลังของมันมีชายหนุ่มรูปงามที่ดูเหมือนจะมีอายุยี่สิบกว่าปีอยู่
เจี้ยนเฉินพุ่งตรงเข้ามาในมิติของอาคมบนหลังของเสือ ทันทีที่เขาเข้ามา ภาพรอบข้างเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาเห็นความทรงพลังของรูปแบบสังหารได้อย่างชัดเจน เขาปรากฏขึ้นที่ด้านขวาของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ ดังนั้นทุก ๆ อย่างที่เขาเห็นจึงเป็นสิ่งเดียวกันกับที่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์กำลังสัมผัสอยู่ มังกรบางตัวได้บินมาถึงแล้ว มันเหวี่ยงกรงเล็บมังกรที่ใหญ่โตของมันที่เต็มไปด้วยพลังทำลายล้างไปที่เขา กรงเล็บอยู่ห่างจากหัวของเขาน้อยกว่าสิบเมตรแล้วในตอนนี้
เวลากระชั้นชิดมาก เจี้ยนเฉินไม่มีเวลาที่จะกล่าวอะไร เขาจับร่างของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์และวางนางไว้ที่หลังของเสือขาว เขาคำรามออกมาอย่างเร่งรีบ “เสี่ยวไป๋ ไปกันเถอะ ! “
เสือขาวคำรามออกมาและขนของมันก็ตั้งชันขึ้นมาอย่างมันที เห็นได้ชัดว่ามันรู้สึกถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว มันไม่ลังเลแม้แต่น้อยและคลี่ปีกบนหลังของมันและกลายเป็นแสงสีขาวกระโจนออกไปด้วยความเร็วแสง พวกเขาหายไปทันที ทิ้งอาคมสังหารไว้เบื้องหลัง
เจี้ยนเฉินแบกหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เอาไว้ในแขนของเขาบนหลังของเสือขาว เขาผ่อนคลายเล็กน้อยทันทีที่เขาเห็นสภาพแวดล้อมรอบข้างกลับเป็นปกติ เขารู้ว่าเขาได้หนีออกมาจากอาคมที่ทรงพลังนั่นแล้ว
เจี้ยนเฉินสูดลมหายใจเข้าไปลึกและสงบใจลงอย่างช้า ๆ แต่ในตอนที่เขาสูดลมหายใจเข้าไปนั้น เขาก็ได้กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ หัวใจของเขาที่สงบไปอย่างยากลำบากก็กลับมาสั่นไหวอีกครั้ง ความสนใจของเขาที่มุ่งไปยังอาคมซึ่งเขาเจอก่อนหน้านี้กลับเปลี่ยนไปที่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์
ในตอนนี้ หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ทรุดตัวลงบนร่างของเจี้ยนเฉินอย่างไร้เรี่ยวแรง ร่างที่อุ่นเล็กน้อยของนางกดทับลงไปบนหน้าอกของเจี้ยนเฉิน ใบหน้าของนางซีดและสายตาก็เหม่อลอย นางอ่อนแออย่างมาก การทำลายขั้นที่ 3 ของอาคมรูปแบบทำให้นางเสียกำลังไปอย่างมากถึงขั้นที่ว่านางไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอแม้แต่จะเคลื่อนไหวได้ พิณปีศาจร่ำให้ที่นางถืออยู่เป็นประจำก็หายเข้าไปอยู่ในร่างกายของนางด้วย
เมื่อรู้สึกได้ถึงร่างที่อ่อนนุ่มและกลิ่นน้ำหอมของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ จิตใจของเจี้ยนเฉินก็เริ่มที่จะปั่นป่วนอีกครั้ง หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์นั้นเป็นหญิงสาวที่ศักดิ์สิทธิ์ มีเกียรติ และเป็นที่เคารพต่อเจี้ยนเฉิน เขาไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้
หลังจากที่นิ่งอึ้งไปสักพัก เขาก็ถามขึ้นมาทันที “ท่าน ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า ? “
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ส่ายหัวมาเล็กน้อย ใบหน้าของนางแดงขึ้นอยู่ภายใต้ผ้าที่ปิดคลุมไว้เมื่อนางตระหนักได้ว่านางกำลังซบอยู่กับอกของเจี้ยนเฉิน อย่างไรก็ตาม นางก็กลับเป็นปกติอย่างเร็ว และนั่งลงด้วยความยากลำบากแล้วถอยห่างออกจากหน้าอกของเจี้ยนเฉินไป นางพูด “ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมีชีวิตอยู่” เสียงของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เต็มไปด้วยความประหลาดใจแต่ยังคงไม่เอาใจใส่มากนัก
เจี้ยนเฉินสงบใจลงอย่างรวดเร็วและยิ้ม “โชคดีที่ข้าพบวิธีที่จะจัดการกับพวกศพมีชีวิตได้ ไม่เช่นนั้นมันคงเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะได้พบท่านอีกครั้ง”
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เอนไปมากับสายลมในขณะที่เสือขาววิ่ง นางไม่ได้ถามว่าเจี้ยนเฉินจัดการกับศพเซียนผู้คุมกฎอย่างไร แต่นางจ้องไปที่เสือขาวด้านล่างเธอด้วยความประหลาดใจ นางพูด “สัตว์อสูรนี้มันคืออะไรกัน ? ดูเหมือนว่ามันจะช่วยข้าไว้จากอาคมก่อนหน้านี้ มันหนีออกมาได้ แม้ว่าจะหลุดเข้าไปในข่ายอาคมสังหารแล้ว เหลือเชื่อจริง ๆ “
“เสี่ยวไป๋ไม่ใช่สัตว์อสูรธรรมดา เขาสามารถเคลื่อนที่ได้ตามปรารถนาในมหาสมุทรดวงดาว อาคมพวกนั้นไม่สามารถที่จะขังเสี่ยวไป๋เอาไว้ได้” เจี้ยนเฉินอธิบาย
สายตาของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์แสดงความประหลาดใจออกมา นางถาม “มันเป็นไปได้อย่างไร ? มหาสมุทรดวงดาวเป็นที่ซึ่งตระกูลมังกรอยู่ มันมีกลิ่นอายของมังกรอยู่ ดังนั้นแม้แต่สัตว์อสูรโบราณยังรู้สึกอึดอัดเมื่ออยู่ที่นี่ เขาไม่ได้รับผลกระทบได้อย่างไร ? แล้วทำไมรูปแบบถึงขังเขาเอาไว้ไม่ได้ ? “
“บางทีเสี่ยวไป๋อาจจะต่างออกไป” เจี้ยนเฉินพูดอย่างคลุมเครือ เขาไม่ได้ให้คำอธิบายอย่างละเอียด
เสียงคำรามที่เหมือนสัตว์อสูรดังมาจากด้านหลังทันทีในขณะที่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ต้องการที่จะถามคำถามต่อ
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์มองกลับไปอย่างไม่รู้ตัว ตาของนางหรี่เล็กลงอย่างเร็วเมื่อนางเห็นภาพด้านหลัง มีศพเซียนผู้คุมกฎอย่างน้อยร้อยคนกำลังไล่ตามพวกเขาอยู่ในตอนนี้และไม่ต้องการให้พวกเขาไปไหน
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เริ่มเคร่งเครียดอีกครั้ง นางพูดอย่างนุ่มนวล “พลังชีวิตของข้าหายไปมาก ข้าไม่มีพลังพอที่จะต่อสู้ต่อไหวแล้ว เจ้าเป็นคนเดียวที่จะจัดการกับมันได้”
“ไม่ต้องกังวล เสี่ยวไป๋จะจัดการมันพวกมันเอง” เจี้ยนเฉินยืนยันอย่างจริงจัง หลังจากนั้น เขาก็แปะไปที่หลังของเสือขาวแล้วพูด “เสี่ยวไป๋ เลิกเล่นก่อน รีบจัดการกับปัญหาด้านหลังพวกเราก่อน เจ้าได้ไปดึงดูดความสนใจของพวกศพมีชีวิตแล้ว”
เสือขาวคำรามออกมา เหมือนว่ามันกำลังตอบเจี้ยนเฉิน
หลังจากนั้นเสือขาวก็ผ่านอาคมที่ทรงพลังอันแล้วอันเล่าพร้อมกับศพเซียนผู้คุมกฎ มันจัดการศพเซียนผู้คุมกฎที่ไล่ตามมาได้ทั้งหมดด้วยการทำแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา 1 ชั่วยาม
ตลอดทาง หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ได้เห็นส่วนที่น่ากลัวของเสี่ยวไป๋ในที่สุด มันเป็นไปตามที่เจี้ยนเฉินพูดจริงจริง ไม่มีอาคมไหนในมหาสมุทรดวงดาวที่สามารถขังมันเอาไว้ได้ มันสามารถเข้าออกในอาคมได้ตามใจปรารถนา
เจี้ยนเฉินไม่ได้รีบเข้าไปที่ส่วนลึกของมหาสมุทรดวงดาวหลังจากที่พวกเขาจัดการกับศพแล้ว และเขาได้ไปเก็บสมบัติสวรรค์ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้แทน
มีสมบัติสวรรค์มากมายเหลือเกินในมหาสมุทรดวงดาว สมบัติสวรรค์หมื่นปีนั้นพบได้ทุกที่ และยังมีแม้กระทั่งสมบัติสวรรค์แสนปี ด้วยการดมกลิ่นของเสือขาว ไม่มีสมบัติสวรรค์ใดเลยที่สามารถหลุดรอดการเก็บเกี่ยวของเจี้ยนเฉินไปได้แม้ว่าจะซ่อนไว้อย่างดีขนาดไหนก็ตาม
ทั้งสองคนทำแบบนี้ทั้งวัน เก็บเกี่ยวสมบัติสวรรค์ทั้งหมดที่อยู่ในบริเวณทั่วไป การเก็บเกี่ยวในตอนกลางวันนั้นได้ผลเยอะมาก ไม่เพียงแต่เขาจะเก็บสมบัติสวรรค์หมื่นปีที่แตกต่างกันได้หลายร้อยอันเท่านั้น แต่เขายังเก็บสมบัติสวรรค์แสนปีมาได้สิบกว่าอันด้วย
ถ้าสมบัติสวรรค์เหล่านี้ถูกกินเข้าไป พลังของเสือขาวต้องพุ่งพรวดไปอย่างมากแน่
หลังจากที่ยุ่งมาตลอดทั้งวันทั้งคู่ก็หยุด หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ใช้เวลาทั้งหมดในการนั่งขัดสมาธิอยู่บนหลังของเสือขาวเพื่อพักฟื้น นางเป็นคงที่สบายมากที่สุด
ในตอนพลบค่ำ เจี้ยนเฉินเจอถ้ำที่จะตั้งหลัก ในตอนนี้ศพมีชีวิตเกือบทั้งหมดถูกขังเอาไว้ด้วยอาคม เจี้ยนเฉินไม่ต้องกังวลว่าจะเกิดเหตุการณ์เหมือนคืนที่แล้วอีกครั้ง โดยเฉพาะด้วยการช่วยเหลือของเสือขาวแล้ว เขาสามารถอยู่ที่นี่ได้อย่างไม่ต้องกังวลอะไร
ถ้ำสีดำสนิทมีเพียงไข่มุกราตรีอันเดียวเท่านั้นที่เป็นแหล่งแสงสว่าง หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์นั่งในมุมที่มืดเล็กน้อย และหลับตาฟื้นตัวอยู่อย่างเงียบ ๆ
“ข้ามียาจิตวิญญาณธาตุแสงอยู่ มันน่าจะช่วยอาการบาดเจ็บของท่านได้” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ได้ยินเสียงที่อบอุ่น เจี้ยนเฉินนั่งยอง ๆ อยู่ข้าง ๆ นางพร้อมกับขวดหยกที่อยู่ในมือของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงภาพที่เขาแบกหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เอาไว้ในขณะที่พวกเขาหนีออกมาจากอาคมก่อนหน้านี้ในตอนกลางวัน อารมณ์ที่ซับซ้อนเกิดขึ้นในส่วนลึกในตาของเขา
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ นางมองไปที่ขวดหยกที่อยู่ในมือของเจี้ยนเฉินอย่างสงบและส่ายหัวของนางอย่างอ่อนโยน “ข้าไม่ได้บาดเจ็บ ข้าแค่ใช้พลังชีวิตไปมากเท่านั้น ข้าจำเป็นต้องใช้สมบัติสวรรค์ในการฟื้นตัว”
เจี้ยนเฉินดึงเอาสมบัติสวรรค์หมื่นปี 5 อันออกมาจากแหวนมิติอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยและส่งมันให้กับหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ เขาพูด “ข้าไม่รู้ว่านี่พอหรือเปล่า ถ้าไม่พอ ข้ายังมีสมบัติสวรรค์แสนปีอยู่”
สายตาของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์แสดงความประหลาดใจ นางมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยอารมณ์ที่หลากหลายก่อนที่นางจะยื่นมือที่อ่อนนุ่มสีขาวออกมาเพื่อรับสมบัติสวรรค์จากเจี้ยนเฉิน นางตอบกลับอย่างนุ่มนวล “ขอบคุณ”
“พรือออออ………” เมื่อเห็นเจี้ยนเฉินให้อาหารชั้นดีของมันไป เสือขาวก็ส่งเสียงขึ้นมาในขณะที่มันเอนตัวลงกับฟื้น สายตาสดใสเล็ก ๆ ของมันเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียดาย
เจี้ยนเฉินหันไปหาเสือขาวและปลอบ “เสี่ยวไป๋ ยังมีสมบัติสวรรค์อีกมากมายด้านนอก ทันทีที่พระอาทิตย์ขึ้นพรุ่งนี้ พวกเราจะไปหามันต่อ”
เมื่อได้ยินดังนั้น เสือขาวก็ยกโทษให้เจี้ยนเฉินที่ให้สมบัติสวรรค์ไป
..
เจี้ยนเฉินเลือกที่จะไม่เข้าไปที่ส่วนลึกของมหาสมุทรดวงดาวในอีกสองสามวันถัดมาเพราะหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์กำลังฟื้นตัวอยู่ แทนที่กันเขากลับขุดถ้ำใหม่เพื่อเป็นที่พักอาศัยชั่วคราวและอยู่ที่นี่เพื่อรอให้หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์พักฟื้น
การรอกินเวลาไปครึ่งเดือน ในระหว่างเวลานี้ หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ได้ฟื้นฟูพลังชีวิตที่เสียไปอย่างสมบูรณ์ด้วยความช่วยเหลือจากสมบัติสวรรค์หมื่นปี และกลับมาแข็งแกร่งอยู่ในระดับสูงสุดอีกครั้ง หลังจากนั้น นางก็ออกจากถ้ำไปพร้อมกับเจี้ยนเฉิน
ด้านนอกถ้ำ เสือขาวกลายเป็นเสือยาวขนาด 3 เมตรอีกครั้ง เจี้ยนเฉินนั่งลงบนหลังของเสือโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย ก่อนที่จะหันไปที่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ที่คุลมหน้าตัวเองอยู่ เขาพูด “ท่านควรจะขึ้นมา เราจะเดินทางได้เร็วกว่าบนหลังของเสี่ยวไป๋และเราจะได้หลีกเลี่ยงอาคมไปด้วยพร้อม ๆ กัน”
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ยืนอยู่ด้านนอกถ้ำและหลังจากตรึกตรองอยู่สักพัก นางก็ตกลงตามคำแนะนำของเจี้ยนเฉิน นางนั่งลงบนหลังของเสือขาวโดยไม่พูดซักคำแต่นางยังคงรักษาระยะห่างระหว่างเจี้ยนเฉิน
Related
