ตอนที่ 823: การสกัดแกนอสูร
เจี้ยนเฉินฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บโดยสมบูรณ์ เขาเอาชุดเสื้อผ้าที่สะอาดออกมาจากแหวนมิติและสวมใส่เข้าไป เขายังไม่ได้ไปไหน นั่งลงที่พื้นและหลับตาลงอย่างช้า ๆ เขารอให้รุ่งสางอยู่เงียบ ๆ ในขณะที่เขาก็ระมัดระวังรอบ ๆ ข้างอยู่ตลอด
จริง ๆ แล้วเขาต้องการที่จะกลับไปพบกับหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ แต่การเดินทางในตอนกลางคืนที่มหาสมุทรดวงดาวนั้นไม่ใช่ความคิดที่ดี และหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์อาจจะออกจากบริเวณนี้ไปนานแล้ว มันคงยากที่จะตามหานางด้วยขีดจำกัดในการมองเห็นแต่ไม่กี่ร้อยเมตร
“ข้าสงสัยว่าข้าจะสามารถดูดซับพลังงานจากแกนอสูรเพื่อฟื้นฟูพลังบรรพกาลของข้าที่นี่ได้หรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินคิด ทันใดนั้นเอง เขาก็เอาแกนอสูร 2 อันออกมากจากแหวนมิติของเขาและถือมันไว้ด้วยมือหนึ่งข้าง เขาปลุกจิตวิญญาณกระบี่ที่อยู่ในสภาพหลับไหลภายในจิตใจของเขาด้วยไปพร้อม ๆ กันเพื่อที่จะให้พวกเขาช่วยในการสกัดแกนอสูรเพื่อใช้เป็นพลังบรรพกาล
จิตวิญญาณกระบี่พบเห็นสภาพแวดล้อมที่แตกต่างรอบ ๆ ทันทีที่พวกเขาตื่นขึ้นมา ทั้งคู่ปรากฏออกมาข้างนอกพร้อมกันและจ้องไปรอบ ๆ ด้วยความตกใจ สายตาของพวกเขาเป็นประกายด้วยความไม่สบายใจ
“จือหยิง ฉิงโซว โปรดช่วยข้าสกัดพลังบรรพกาลด้วย” เจี้ยนเฉินพูดกับพวกเขาทั้งสอง
พวกเขาดูเหมือนจะไม่ได้ยินที่เจี้ยนเฉินพูด และสำรวจไปรอบ ๆ อย่างต่อเนื่องด้วยสายตาที่สงสัยของพวกเขา
เจี้ยนเฉินเงยหน้ามองไปที่จิตวิญญาณกระบี่เหนือเขาอย่างสงสัยเพราะเขาไม่ได้รับการตอบกลับ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกอกตกใจหลังจากที่เห็นท่าทางของพวกเขา เขาถาม “จือหยิง ฉิงโซว เจ้าพบอะไรเข้าอย่างนั้นหรือ ? “
เจี้ยนเฉินไม่ได้รับการตอบกลับทันที หลังจากสักพัก เสียงของจือหยิงก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา “นายท่าน ที่นี่มันที่ไหนกัน ? “
“ที่นี่คือมหาสมุทรดวงดาว…” เจี้ยนเฉินอธิบายทุกอย่างที่เขารู้ไปให้กับจิตวิญญาณกระบี่
แววแห่งความสงสัยปรากฏขึ้นที่ใบหน้าของพวกเขาในขณะที่พวกเขากำลังฟังคำอธิบายจากเจี้ยนเฉิน จือหยิงมองไปที่ฉิงโซวแล้วถาม “จือหยิง เจ้ารู้สึกถึงมันหรือไม่ ? “
ฉิงโซวพยักหน้า “ข้าสามารถรู้สึกได้พลังที่คุ้นเคยมากมากจาง ๆ “
“ข้าก็รู้สึกเหมือนกัน แต่มันเบาบางมาก ดังนั้นข้าจึงไม่มั่นใจว่ามันคือพลังอะไร” จือหยิงพูดเสียงแหบแห้ง
เมื่อได้ฟังบทสนทนาของทั้งสองคน เจี้ยนเฉินก็สงสัย เขาถามไปอย่างอยากรู้ “จือหยิง ฉิงโซว พลังงานอะไรที่พวกเจ้าสัมผัสได้หรือ ? มีบางอย่างที่พวกเจ้าคุ้นเคยอยู่ในมหาสมุทรดวงดาวอย่างนั้นหรือ ? “
“นายท่าน พลังงานนั้นเบาบางมาก พวกเราแค่สัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยเท่านั้น ดังนั้นเราจึงยังไม่สามารถยืนยันได้ว่ามันคืออะไร” จือหยิงมองไปที่ท้องฟ้าในขณะที่เขาพูดออกมา “มิติของบริเวณนี้เต็มไปด้วยพลังงานแปลก ๆ เหมือนว่ามันสร้างขอบเขตของมันเอง มันแตกต่างจากข้างนอกและมีกฎของตัวเอง”
“สร้างกฎของตัวเอง” เจี้ยนเฉินเข้าใจบางอย่างทันที ไม่สงสัยเลยว่าทำไมความสามารถของเซียนผู้คุมกฎของเขาถึงถูกกดไว้ที่นี่และสัมผัสการรับรู้ของเขายังต่ำลงไปอีก กฎของมิติในเขตนี้นั้นแตกต่างจากข้างนอกมาก มันเหมือนมีกฎเป็นของตัวเอง เป็นขอบเขตที่อิสระ
“นายท่าน ท่านจำเป็นที่จะต้องระวังอย่างมากที่นี่ ข้าสัมผัสได้ถึงพลังแห่งการมีอยู่ที่ทรงพลังหลายดวง พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ท่านจะสามารถจัดการได้” ฉิงโซวเตือนด้วยความห่วงใย ก่อนที่จะช่วยเจี้ยนเฉินสกัดพลังบรรพกาลหลังจากที่เขานั่งขัดสมาธิเหนือเจี้ยนเฉิน
แกนอสูร 2 อันถูกสกัดโดยจิตวิญญาณกระบี่อย่างเร็ว และเปลี่ยนเป็นพลังบรรพกาลปริมาณเล็กน้อยมากมากซึ่งเข้าไปในร่างกายของเจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินรู้ว่าพลังบรรพกาลเพียงสายเดียวก็ต้องการพลังมหาศาลแล้วจากการสกัด พลังงานในแกนอสูรระดับ 6 สองอันไม่เพียงพอที่จะสกัดได้ถึง 10 สาย แกนอสูรระดับ 6 อาจจะต่ำกว่าระดับ 7 เพียงระดับเดียว แต่ความแตกต่างในความบริสุทธิ์นั้นก็มากมายนัก
เจี้ยนเฉินดูดซึมพลังบรรพกาลปริมาณน้อยเข้าไปหลังจากที่สกัดแกนอสูรระดับ 6 หลังจากนั้น แกนอสูรกองใหญ่ก็ได้ออกมาปรากฏตรงหน้าของเขาทันทีเพียงแค่เขาโบกมือ ส่วนใหญ่เป็นระดับ 5 แต่ก็ยังมีมากอยู่ที่เป็นระดับ 6
แกนอสูรเหล่านี้เขาได้มาจากแหวนมิติจากคนที่เขาฆ่าไป รวมถึงส่วนที่นิกายพยัคฆ์มังกรรวมถึงเซียนผู้คุมกฎของนิกายและบรรพชนตระกูลหงฝูเก็บเอาไว้ เขาได้ทิ้งแกนอสูรจำนวนมากไว้ที่เมืองทหารรับจ้างและกลุ่มสหายของเขาก่อนที่เขาจะจากมา แต่ก็ยังมีแกนอสูรเหลืออยู่เป็นจำนวนมาก
“จือหยิง ฉิงโซว สกัดแกนอสูรพวกนี้ทั้งหมดเลย” เจี้ยนเฉินพูด เขาไม่สามารถที่จะสนใจในการใช้แกนอสูรได้ในตอนนี้ การฟื้นฟูพลังบรรพกาลคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่เช่นนั้น เขาคงจะไม่สามารถที่จะปกป้องตัวเองได้ในมหาสมุทรดวงดาว และยิ่งเข้าไปในส่วนลึกไม่ได้เลยเพื่อที่จะเอาละอองดาวและหญ้าน้ำลายมังกร
จือหยิงมองไปที่กองแกนอสูรด้านหน้าเจี้ยนเฉิน “พลังงานที่อยู่ในแกนอสูรเหล่านี้อาจจะไม่มากเท่ายุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎแต่มันก็เป็นปริมาณที่มากที่เดียว พวกเราน่าจะสามารถสร้างพลังได้หลายสายถ้าพวกเราสกัดพวกมันจนหมด” จือหยิงโบกมือในขณะที่พูด ทำให้แกนอสูรทั้งหมดลอยตัวขึ้น เขาเริ่มขั้นตอนการสกัด
เจี้ยนเฉินไม่ได้นั่งอยู่เฉย ๆ เขาช่วยจิตวิญญาณกระบี่ในการสกัดพลังงานออกมาจากแกนอสูรและเปลี่ยนมันเป็นพลังบรรพกาลเพื่อดูดซับเข้าไปในร่างกายของเขาผ่านวิชาลับที่บันทึกไว้ในบัญญัติกระบี่นภา
การสกัดกินเวลาไปอย่างมากในช่วงคืนนี้ แกนอสูรกองใหญ่ได้ถูกสกัดจนหมด แต่มันยังสร้างได้แค่พลังบรรพกาล 12 สายเท่านั้นแม้ว่าจะสกัดไปจำนวนมาก สิ่งที่ทำได้ทั้งหมดคือเพิ่มปราณบรรพกาลไปเป็นขนาดเท่าเมล็ดถั่วเหลือง
“ดูเหมือนข้ายังต้องการพลังงานอีกจำนวนมากถ้าข้าต้องการที่จะให้ขนาดปราณบรรพกาลของข้ากลับไปเป็นขนาดเท่าเดิม แม้ว่าข้าจะใช้แกนอสูรทั้งหมดที่มีแต่มันก็ไกลจากที่ต้องการมากโข” เจี้ยนเฉินคิด เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วอย่างกังวล ในตอนนี้ พลังบรรพกาลของเขาอยู่ในขั้นที่ 1 เท่านั้น มันยังยากที่จะเพิ่มพลังบรรพกาล การที่จะฟื้นฟูพลังบรรพกาลที่เสียไปจะไม่ยิ่งยากกว่านี้อีกหรือเมื่อเขาไปถึงขั้นที่ 2 หรือขั้นที่ 3 หรือขั้นที่สูงไปมากกว่านี้ ?
เจี้ยนเฉินหลับตาลงอย่างช้า ๆ เขาพึมพำเบา ๆ “พลังงาน พลังงาน ข้าจำเป็นต้องใช้พลังงานจำนวนมาก มันน่าเสียดายที่พลังงานธรรมชาติในที่นี่มีมากมายแต่ความบริสุทธิ์ก็แย่มาก ถ้าข้าต้องการที่จะเติมพลังงานผ่านการดูดซึมพลังธรรมชาติ มันคงใช้เวลานานกว่านี้ ข้าไม่มีเวลาที่จะรอได้มากขนาดนั้น”
สิ่งที่สมบูรณ์แบบไม่มีอยู่ในโลก ถ้ามันมีได้ มันก็ต้องมีเสีย ความแข็งแกร่งของพลังบรรพกาลนั้นไม่มีข้อถกเถียง แต่การฝึกร่างบรรพกาลนั้นต้องการพลังงานมากมายกว่าที่การฝึกทั่วไปใช้ นี่เป็นข้อเสียของร่างบรรพกาล
มันใดนั้นเอง ท่าทีของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไป เขายืนขึ้นจากพื้นและหรี่ตามองไปไกล ๆ
จือหยิงและฉิงโซวมองอกไปยังทิศทางนั้นด้วยพร้อม ๆ กัน สายตาของพวกเขาเป็นประกายด้วยความระมัดระวังในขณะที่พวกเขาพูดออกมา “นายท่าน มีคนกำลังมาที่นี่ ท่านอยู่ที่นี่นานไม่ได้แล้ว”
พลังแห่งการมีอยู่หลายดวงได้ปรากฏขึ้นที่ไกลไกลทันทีที่พวกเขาพูดจบ และใกล้เข้ามาที่บริเวณนี้อย่างรวดเร็ว
“จือหยิง ฉิงโซว พวกเจ้าทั้งสองคนกลับไปก่อน ข้าจะออกไปจากที่นี่ทันที” เจี้ยนเฉินคำรามออกมา เขาปิดการมีอยู่ของเขาอย่างระมัดระวังโดยไม่ลังเลและเดินออกไปอย่างเงียบเงียบ เขาหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา
ไม่นานหลังจากนั้น ศพมีชีวิตเซียนผู้คุมกฎก็บินมาแต่ไกล พวกมันหยุดที่ที่เจี้ยนเฉินเคยอยู่ และเดินไปรอบรอบอย่างไม่มีเหตุผลและไม่ได้แยกตัวออกไปแม้ว่าจะผ่านไปนาน
ร่างของเจี้ยนเฉินปรากฏออกมาอย่างเงียบ ๆ ห่างออกไปหลายร้อยเมตร เขาจ้องอย่างใกล้ชิดไปที่ศพเซียนผู้คุมกฎและคิด “ดูเหมือนพวกมันจะถูกดึงดูดความสนใจจากพลังงานที่ปล่อยออกมาตอนที่ข้ากำลังสกัดเอาพลังบรรพกาล”
เจี้ยนเฉินหายไปในความมืดอีกครั้งด้วยการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย และออกไปไกลอย่างเงียบ ๆ
การมองเห็นค่อย ๆ กลับมาเมื่อค่ำคืนของมหาสมุทรดวงดาวเริ่มจะจากไปในตอนเช้าของวันถัดมา การมองเห็นเริ่มกลับมาที่เกาะอีกครั้งอย่างช้า ๆ
เจี้ยนเฉินค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาจากที่นั่งของเขาบนทุ่งหญ้าเรียบ ๆ ในมหาสมุทรดวงดาว เขาใช้เวลาช่วงหลังของกลางคืนที่นี่และรอรุ่งอรุณที่ยาวนานให้มาถึง
เจี้ยนเฉินยืนขึ้นและมองไปรอบ ๆ สายตาของเขากลับมาชัดเจนอีกครั้งโดยไม่มีการปิดบังของค่ำคืน เขาสามารถเห็นออกไปได้ไกลสิบกิโลเมตรในที่เปิด เขาไม่ได้อยู่ที่นี่นานนักและตามร่องรอยจากการต่อสู้เมื่อคืนก่อนหน้านี้และตามทางของเขาไปเพื่อที่จะเข้าไปที่ส่วนลึกของมหาสมุทรดวงดาว เขาหวังว่าเขาจะได้พบกับหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ที่ได้แยกจากกันไป มีแต่การเดินทางด้วยกันเท่านั้นที่จะทำให้พวกเขารอดพ้นจากอาคมหารของเซียนผู้คุมกฎไปได้ถ้าพวกเขาหลุดเข้าไปในอาคม
เจี้ยนเฉินรีบไปตามทาง แต่การระมัดระวังของเขาก็ไม่ได้ลดลงไปเลยแม้แต่น้อย เขามองไปรอบ ๆ เพื่อหาร่องรอยของอาคมที่ซ่อนไว้เป็นครั้งคราว
ตลอดทาง เจี้ยนเฉินได้พบกับศพมีชีวิตหลายตัวที่กำลังเดินไปมาอย่างไม่มีเหตุผล พวกมันทั้งหมดเป็นเซียนสวรรค์หรือเซียนผู้คุมกฎ แต่ไม่มีข้อยกเว้นใด เจี้ยนเฉินหลีกเลี่ยงพวกมันทั้งหมดไปไกล โดยไม่เข้าใกล้ภายในรัศมีพันเมตรจากพวกมันเลย เจี้ยนเฉินไม่มั่นใจว่าเขาจะถูกพบเข้าหรือไม่ หากเขาเข้าใกล้มากกว่านี้
2 ชั่วยามต่อมา เจี้ยนเฉินมาถึงที่เขตภูเขา ป่าที่อยู่รอบ ๆ และบนภูเขานั้นมีหมอกบางปกคลุมอยู่บริเวณกว้าง เขามองไปรอบ ๆ ในขณะที่เขาเดิน และไปถึงยังที่ซึ่งเขาแยกตัวจากหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ในไม่ช้า หลังจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปต่อ
ครึ่งชั่วยามต่อมา เจี้ยนเฉินก็อยู่กลางแนวภูเขา ที่นี่เป็นเขตทั่วไปของมหาสมุทรดวงดาวในช่วงระหว่างด้านนอกและกึ่งกลาง มีแค่การผ่านทางนี้ไปเท่านั้น เขาถึงจะสามารถเข้าไปที่ส่วนลึกได้
เจี้ยนเฉินระวังข้าง ๆ เขาและเดินไปตามป่า เขาพึมพำ “หญ้าน้ำลายมังกรหมื่นปีสามารถพบได้ที่ส่วนลึก แล้วละอองดาวที่ข้ากำลังตามหาอยู่มันอยู่ที่ไหนกันนะ ? “
ทันใดนั้นเอง เจี้ยนเฉินก็หยุดและมองไปที่หินที่สูงเท่าคนที่อยู่ไม่ไกลออกไป บนหินมีพืชที่สูงครึ่งเมตร และที่ก้านของมันมีใบสองใบ และมีดอกไม้สีชมพูอยู่
“นั้นมันทานตะวันอรุณ สมบัติสวรรค์ที่หาได้ยากบนทวีป” เจี้ยนเฉินอุทานออกมาหลังจากที่เขาเห็นดอกไม้ เขาดีใจมาก เขารีบไปที่พืชเพื่อที่จะสำรวจมัน
“ทานตะวันอรุณนี้ดูเหมือนจะโตมาเป็นหมื่นปีแล้วที่นี่ มันเป็นสมบัติสวรรค์หมื่นปี มหาสมุทรดวงดาวเป็นหนึ่งในที่ที่อันตรายที่สุดบนทวีปเทียนหยวน ดังนั้นจึงหาได้ยากมากที่จะมีคนมาที่นี่ มันจะต้องมีสมบัติสวรรค์อยู่บ้างเป็นแน่” เจี้ยนเฉินพึมพำ หลังจากนั้น เขาก็เชื่อมต่อกับวัตถุจิตวิญญาณ และให้เขานำเอาเสือขาวออกมา
เสือขาวถูกเจียนบอกล่วงหน้าก่อนที่มันจะออกมา ดังนั้นมันจึงยังคงสงบนิ่งมากหลังจากที่ออกมาจากมิติของวัตถุเซียน มันดูเหมือนจะรู้สึกได้ว่ามหาสมุทรดวงดาวนั้นแตกต่าง และมองไปรอบ ๆ อย่างต่อเนื่องด้วยสายตาที่เคร่งเครียด
Related
