หลังจากได้ยินข้อความเสียงนี้ เซียวเวยเวยก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยครู่หนึ่ง
เธอเป็นสาวโมเดลลิ่งมาเป็นเวลานาน และทำธุรกิจซ่างเหม่ยมาก็ไม่สั้นเกินไป เธอได้ทำกิจกรรมต่างๆ มากมาย แต่เธอไม่เคยรับงานแกล้งเป็นแฟนคลับไปรับที่สนามบิน
ดังนั้น เธอจึงตอบอย่างรู้สึกผิดว่า:”ขอโทษนะคะ คุณเฉิน เราไม่เคยทำธุรกิจนี้มาก่อน และไม่ค่อยถนัด เพื่อไม่ให้กระทบต่อการพัฒนาธุรกิจของคุณ ฉันแนะนำให้คุณหาบริษัทมืออาชีพมาทำเรื่องนี้เถอะ”
เฉินเหมิงเหมิงรู้สึกโมโหเมื่อได้ยินแบบนี้
หาบริษัทที่เชี่ยวชาญด้านนี้เหรอ?
ไม่ใช่ไม่มีบริษัทมืออาชีพ แต่พวกเขาต้องเตรียมทรัพยากรไว้ล่วงหน้า
อย่าว่าแต่ตอนนี้เธอยังหาหัวหน้ากลุ่มที่บอสต้านติดต่อไปเลย แม้ว่าจะหาเจอ แต่อีกฝ่ายก็ไม่มีทางปรับตารางเวลาเช้าวันพรุ่งนี้ เป็นอีกสองชั่วโมงต่อมาอย่างกะทันหัน
เพราะคนพวกนี้ไม่ได้จ้องโปรเจกต์นี้ตลอดเวลา การแสดงกลุ่มพวกนั้นก็เหมือนคนขับแท็กซี่ ไม่รับงานนี้ ก็รับงานนั้น ถ้านัดไว้จะใช้รถพรุ่งนี้ 9 โมงเช้า เขาทำได้แค่ว่าจะไม่มีงานอื่นในวันพรุ่งนี้
ดังนั้น อยากเปลี่ยนเวลานัดหมายกะทันหัน และเปลี่ยนคนถึงสองสามร้อยคนในคราวเดียว
ด้วยเหตุนี้ เฉินเหมิงเหมิงจึงรู้สึกว่า ตอนนี้ในจินหลิง คงมีเพียงเซียวเวยเวยคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำได้
เพราะว่าเธอแตกต่างจากหัวหน้ากลุ่ม หัวหน้ากลุ่มเป็นแค่คนกลาง และไม่มีอำนาจควบคุมการแสดงกลุ่มต่อไปอย่างสมบูรณ์ แต่เซียวเวยเวยแตกต่างกัน เธอมีบริษัทของเธอเอง และบริษัทของเธอเซ็นสาวโมเดลลิ่งหลายร้อยคนได้โดยตรง สาวโมเดลลิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นพนักงานของเธอ และเธอต้องมีอำนาจควบคุมพนักงานของเธออย่างเต็มที่
ดังนั้น เธอจึงรีบอ้อนวอนว่า:”ประธานเซียว ตอนนี้ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เลยทำได้แค่ขอความช่วยเหลือจากคุณ คุณไม่เคยทำธุรกิจแบบนี้ก็ไม่เป็นไร อันที่จริงนี่เป็นเรื่องง่ายมาก คุณแค่หาคนให้เรียบร้อย เมื่อถึงเวลา ก็ให้พวกเธอไปปรากฏตัว ณ ที่ที่กำหนดตามเวลาที่กำหนด แล้วร้องตามสโลแกนที่เรากำหนด”
หลังจากฟังจบ เซียวเวยเวยก็ไม่ค่อยอยากจะรับงานแบบนี้
ภายใต้การบริหารของเธอ บริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยขึ้นทางที่เร็วแล้ว การดำเนินงานทุกด้านราบรื่นมาก กระแสเงินสดก็มากเช่นกัน และอัตรากำไรค่อนข้างสูง
ในสถานการณ์นี้ เธอไม่อยากทำงานแปลกๆ แบบนี้จริงๆ
ดังนั้น เธอยังคงพูดขอโทษว่า:”ฉันขอโทษจริงๆค่ะ คุณเฉิน ธุรกิจนี้ไม่ตรงกับธุรกิจของบริษัทเรา พูดตามตรง ฉันเองไม่ค่อยสนใจมากนัก ดังนั้นโปรดยกโทษให้ฉันด้วยค่ะ”
เมื่อจงเทียนหยู่ได้ยินแบบนี้ เขาก็ตะโกนใส่เฉินเหมิงเหมิงด้วยความโกรธทันที:”ไอ้เวร! ก็แค่บริษัทโมเดลลิ่ง ยังจะมาเก็กอะไรอีก! เธอบอกนาง! 300คนฉันจะให้เงิน 300,000 สำหรับ 1,000 หยวนต่อหนึ่งคน ! ราคานี้สูงกว่าราคาปกติของสาวโมเดลลิ่งมาก ตราบใดที่เธอไม่ใช่คนโง่ เธอจะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน!”
เฉินเหมิงเหมิงได้แต่ส่งข้อความเสียงไปให้เซียวเวยเวยต่อ:”ประธานเซียว คุณว่าเอาแบบนี้ดีไหม? คุณให้สาวโมเดลลิ่งกับเราสามร้อยคน เราต้องการให้พวกเธอแกล้งเป็นแฟนคลับที่สนามบินประมาณครึ่งชั่วโมง ขอแค่คุณตกลง เราจะจ่ายให้คุณ 300,000 หยวน!”
สามแสนไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยแน่นอน
