Heroes of Marvel ตอนที่682

ดร.แบนเนอร์ มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ต่ำ
ได้ยินคำตอบที่ชัดเจนของJ.A.R.V.I.S,คิ้วของเเจ็คสันขมวดเเน่นขึ้นด้วยความสงสัย ตามระยะทางที่เขาเดินจากตรงนั้นไปยังฐานเก่าไฮดร้า มันน่าจะอยู่ในระยะทางที่เขาบอกอย่างเเน่นอน ถ้าเกิดว่า…เร้ด สกัลล์ ยังไม่ตาย ไม่สิมันไม่ถูกในเวลานั้นระบบได้ยืนยันอย่างชัดเจนว่าเขาได้ฆ่า เร้ด สกัลล์ ไปเเล้ว ทั้งยังได้รางวัลภารกิจด้วย
“ระบบไม่น่าจะผิดพลาด เป็นไปไม่ได้ที่ เร้ด สกัลล์ จะยังไม่ตาย ดังนั้นเรื่องความตายของ เร้ด สกัลล์ ฉันกล้ารับรอง! อย่างไรก็ตาม ทำไมไม่พบศพของเขา หรือตำเเหน่งที่ฉันให้ไปไม่ถูกต้อง หรือว่ามีสัตว์ท้องถิ่นลากศพ เร้ด สกัลล์ ไปกิน?”หลังจากที่หาศพ เร้ด สกัลล์ ไม่เจอ เเจ็คสันได้ครุ่นคิดหนทางที่พอจะเป็นไปได้
“J.A.R.V.I.S,ไม่พบร่องรอยสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ เลยงั้นหรอ”เเจ็คสันกล่าวถามอีกครั้ง
“ไม่มีครับในระยะทางรอบ ๆ ไม่มีรอยเท้าหรือร่องรอยของสัตว์ท้องถิ่นทิ้งเอาไว้ นอกจากนี้ยังไม่มีร่องรอยจุดที่ศพของเร้ด สกัลล์ อยู่เเม้เเต่น้อย”ราวกับรู้ว่าเเจ็คสันคิดอะไร J.A.R.V.I.S, ตอบกลับทันที
“นี่มันเเปลกเกินไป!”ได้ยินคำตอบของJ.A.R.V.I.S, ,เเจ็คสันขมวดคิ้วเเน่นอีกครั้ง
“บางทีฉันควรจะลืมเรื่อง เร้ด สกัลล์ไป เเม้ว่าจะหาศพไม่พบ เเต่ในความเป็นจริง เร้ด สกัลล์ ก็เป็นเพียงเเค่ทหารทดลองผู้ล้มเหลว ไม่ได้มีค่าต่อการวิจัยมากนัก”เเจ็คสันได้ครุ่นคิดในใจ
“J.A.R.V.I.S,หลังจากจบเรื่องนี้เเล้ว ฉันจะไปสำรวจที่ ฐานข้างหน้าดู ฉันจะดูว่ามันถูกเตรียมพร้อมสำหรับทีมพันธมิตรผู้พิทักษ์มากน้อยเเค่ไหน”เเจ็คสันเลิกกังวลเกี่ยวกับศพของ เร้ด สกัลล์ จากนั้นเขาก็ตอบกลับ J.A.R.V.I.S,
“เข้าใจเเล้ว,มิราจไนท์!”
ฟุ่บ~~
“มิราจไนท์กัปตันโรเจอร์สมาเเล้ว”ขณะที่ เเจ็คสัน กำลังสนทนากับ J.A.R.V.I.S. เสียงเเฮร์รี่ ก็ได้ดังขึ้นเพื่อเตือนสติของเขา
เมื่อครู่เเจ็คสัน ได้ขอตัวปลีกเเยกออกไปยังที่ลับตา เขาได้เเอบสนทนากับ J.A.R.V.I.S. ซึ่งพวกเเฮร์รี่ได้รู้เขาจึงไม่จำเป็นจะต้องเเอบฟังเเจ็คสัน เเต่ตอนนี้พวกเขาเดินมาถึงทางเข้าฐานชั่วคราวของ S.H.I.E.L.D. เเล้ว เเละ กัปตันโรเจอร์ส ก็กำลังรอพวกเขาอยู่
ดังนั้นเมื่อเเจ็คสันได้ยินเสียงเตือนของเเฮร์รี่กัปตันโรเจอร์ส ก็เดินออกมาจากภายในฐานเเละต้อนรับพวกเขา ด้านข้างของกัปตันโรเจอร์ส มีหนึ่งชายเเละหญิงสาวเดินคู่กันมา หญิงสาวคนนั้นคือ นาตาชา เเบล็ควิโดว์ เเละ ก็ ดร.แบนเนอร์ ฮัลค์ พวกเขาได้ติดตามกัปตันโรเจอร์สมาด้วย
“สวัสดีมิราจไนท์ เเละ สมาชิกของทีมพันธมิตรผู้พิทักษ์ทุกคน”หลังจากสังเกตุเห็นการมาถึงของพวกเขาทั้ง 4คน กัปตันโรเจอร์สยิ้มทักทาย
“สวัสดีกัปตันโรเจอร์ส,มิส นาตาชา เเละ ก็ ดร.แบนเนอร์”หลังจากกัปตันโรเจอร์สเปิดปากทักทาย เเจ็คสันตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“มิราจไนท์คุณสุดยอดมาก! จากอาการบาดเจ็บหนักเพียงระยะเวลาสองวันคุณกลับสามารถฟื้นฟูกลับมาได้โดยไม่คาดคิด!”ดร.แบนเนอร์ ที่อยู่ข้าง ๆ กล่าวทักทาย
เเม้ว่าสองวันก่อนหน้านี้คนที่ทำร้ายมิราจไนท์จริงๆ จะเป็น ฮัลค์ เเต่ ดร.แบนเนอร์ ก็สามารถสัมผัสรู้ได้ว่า การเคลื่อนไหวสุดท้ายของฮัลค์ ทรงพลังเเค่ไหน ในเวลานั้น มิราจไนท์ได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างเเท้จริง เเต่ผ่านไปสองวัน รูปร่างหน้าตาที่เจ็บป่วยก่อนหน้านี้ กลับดีขึ้นอย่างน่าเเปลกใจ มันทำให้ สีหน้าของ ดร.แบนเนอร์ ในปัจจุบัน รู้สึกความีความสุข
“ฮ่ะฮ่ะ,ได้ข่าวว่าคุณเองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นเดียวกัน”ได้ยินเสียงของ ดร.แบนเนอร์ เเจ็คสันตอบกลับเบา ๆ ไอลีนโนเวล
เขารู้สึกประหลาดใจมากเมื่อถึงคิดคำพูดของ ดร.แบนเนอร์ ,ดร.แบนเนอร์ เองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นเดียวกัน เเต่ความสามารถทางด้านการรักษาของร่างกายเขา สุดยอดมาก ไม่นานเเผลทั้งหมด ก็หายดี
“เอ๋,คุณว่าอะไรนะ”ได้ยินคำพูดของมิราจไนท์ดร.แบนเนอร์ รู้สึกสงสัย
จู่ๆ นาตาชา ที่อยู่ด้านข้าง ก็เดินมาจับไหล่ของ ดร.แบนเนอร์ เพื่อบอกให้เขาปล่อยผ่าน เเม้ ดร.แบนเนอร์ จะฉลาด เเต่เเน่นอนว่าเขาไม่เข้าใจความคิดที่ มิราจไนท์ ต้องการจะถากถางเขาตอนนี้ เเละ ดร.แบนเนอร์ นั้นเป็นคนที่มีภาวะทางอารมณ์ต่ำ นาตาชา ไม่อยากจะให้เกิดเรื่องขึ้นที่นี่
เห็นการกระทำของนาตาชา เเจ็คสันยิ้มออกมาที่มุมปาก เกี่ยวกับภาวะทางอารมณ์ที่ตกต่ำของ ดร.แบนเนอร์ ไม่เเปลกใจ ที่นาตาชา จะห้าม หาก ดร.แบนเนอร์ รู้สึกตัวถึงคำถากถางของเขา
“เข้าไปข้างในกันเถอะ,ลมข้างนอกค่อนข้างหนาว”เห็นการเเสดงออกของทุกคนเเจ็คสันกล่าวพูดกับ กัปตันโรเจอร์ส
“อ่า,เเม้ว่าฐานนี้จะถูกสร้างขึ้นมาอย่างชั่วคราวเเต่ก็สามารถป้องกันสภาพอากาศที่หนาวเย็นของไซบีเรียนี้ได้”ได้ยินคำพูดของ มิราจไนท์ กัปตันโรเจอร์ส ตอบกลับ
“ฟู่ว!เข้าไปกันเถอะ! ฉันหนาวจะตายอยู่เเล้ว!”ดร.แบนเนอร์ ไม่ได้สนใจการกระทำของ นาตาชา เขาได้สาวเท้าเดินออกไป
จากนั้นภายใต้การนำของกัปตันโรเจอร์ส เเจ็คสัน เเละ สมาชิกทีมพันธมิตรผู้พิทักษ์คนอื่น ๆก็เดินเข้าไปภายในฐานทัพ
..
ขณะที่พวก เเจ็คสัน ตรงดิ่งไปที่ ไซบีเรีย ในห้องปฏิบัติการของโทนี่ ในนิวยอร์ก โทนี่ ได้ทำการทดลองรอบใหม่อีกครั้ง มันคือวัสดุทดลองที่มาจากดาวเคราะห์ดึกดำบรรพ์ที่เเจ็คสันทิ้งไว้ให้ โทนี่ ต้องการจัดการขั้นตอนเเละเก็บพวกมัน
“ปีเตอร์,ตัวทดลองที่13 พยาพยามยื้อสภาวะเเละตรวจสอบมันดี ๆ ฉันรู้สึกได้ถึงความโดดเด่นพิเศษของมัน”ขณะที่ โทนี่ กำลังถือลูกปัดทรงกลมสีเขียว เขาก็ตะโกนบอก
“เข้าใจเเล้ว!คุณสตาร์ค คุณสมบัติของตัวทดลองที่ 13 ค่อนข้างดุร้ายจริง ๆ มันเกือบจะทำหลอดเเก้วละลายอีกเเล้ว!”ปีเตอร์ตอบกลับ
“เอาล่ะเดี๋ยว ฉันจัดการที่เหลือต่อเอง!”โทนี่ พึมพัมออกมา จากนั้นเขาก็จ้องมองไปที่ลูกปัดสีเขียวในมือ
“ฟู่ว!ในที่สุดก็ได้กลับบ้านสักที!”ได้ยินคำพูดของโทนี่ ปีเตอร์ ได้บิดขี้เกียจเล็กน้อย
��