TTW:บทที่ 209 จลาจล
“ซอมบี้เหล่านี้ขึ้นไปด้านบนสุดของภูเขาเนื่องจากมันได้ยินเสียงร้องแปลกๆดูเหมือนว่ามีตัวหัวหน้าอยู่ที่นั่น” หลิวกำ กล่าวกับ วังเฉิง ที่ยืนอยู่ข้างเขาและมองไปยังทิศทางของภูเขา
“แต่สถานการณ์นี้…พวกเราไม่สามารถไปถึงยอดเขาได้” วังเฉิง ตอบ
ถ้าพวกเขาไม่สามารถหลบหนีได้เร็วพอพวกเขาคงนอนตายอยู่ภายใต้ฝูงซอมบี้ที่ถล่มลงมาแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในระดับ 5 แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งฝูงซอมบี้ที่ถล่มลงมาได้
“ให้ฉันขึ้นไป พวกมันไม่โจมตีฉัน ฉันสามารถไปถึงด้านบนของยอดเขาได้และฆ่าหัวหน้าของพวกมัน”ยินฮี พูดอย่างมั่นใจกับ หลิวกำ
“ ไม่มีทาง ถ้าหัวหน้าของมันเป็นซอมบี้กลายพันธุ์ที่มีฝีมือมากคุณอาจตกอยู่ในอันตรายได้” หลิวกำ ส่ายหัว แม้ว่าพวกซอมบี้จะไม่เริ่มโจมตี ยินฮี ก่อน แต่สถานการณ์ก็ยากที่จะคาดเดา จำนวนของซอมบี้ในปัจจุบันนี้สามารถที่จะฆ่า ยินฮี ได้
มดยังสามารถกัดช้างตายได้ ดังนั้น ถึงแม้จะเป็น ยินฮี เธอก็ยังเสียเปรียบเรื่องจำนวน ถึงแม้ยินฮี ไม่ได้โง่เหมือนช้าง แต่งานนี้เสี่ยงเกินไป
“ถ้าอย่างนั้น เราสามารถเทน้ำมันเบนซินจุดไฟขึ้นเผาป่า แต่ปัญหาของเราอย่างเดียวคือตอนนี้ฝนตกมาก ดังนั้นไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีที่จะทำแบบนั้น” วังเฉิงพึมพำ
“ฉันจะไปดูสถานการณ์ปัจจุบันก่อน ถ้าฉันไม่ทำร้ายพวกมัน พวกมันก็คงไม่ทำร้ายฉัน” ยินฮี ถาม หลิวกำ
หลิวกำ ลังเลอยู่ชั่วครู่แต่สุดท้ายก็เห็นด้วย ถ้า ยินฮี ไม่ได้โจมตีหัวหน้าที่เป็นซอมบี้กลายพันธุ์ ซอมบี้ตัวอื่นๆก็อาจจะไม่โจมตีเธอ ตัวเลือกที่ดีที่สุดของพวกเขาคือปล่อยให้เธอขึ้นไปบนภูเขาเพื่อดูว่าพวกมันกำลังทำอะไรกันอยู่ จากนั้นพวกเขาค่อยมาคิดหาวิธีที่จะฆ่าพวกมัน
เมื่อได้ยินคำอนุญาตจาก หลิวกำ ยินฮี ขึ้นไปบนยอดเขาอีกครั้ง ซอมบี้ที่กำลังค่อยๆปีนไปบนยอดเขาเมื่อเห็นยินฮี พวกมันเข้ามาใกล้และจ้องมองเธอมีบางครั้งที่มันคำราม ยินฮี ไม่มีความคิดที่จะโจมตีพวกมัน ดังนั้นพวกมันจึงปฏิบัติกับเธอราวกับหิน และไม่สนใจเธออีก
“พี่ใหญ่หลิว ลู่เฉินวังเสียชีวิตในอาคาร ในขณะที่ได้ยินเสียงกรีดร้องเบาๆนี้ แต่ดูเหมือนว่ามันอยู่ห่างไกลจากอาคารที่เราอยู่มาก ผมสงสัยว่า ซอมบี้กลายพันธุ์ด้านบนอาจไม่เกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของลู่เฉินวัง” วังเฉิง กล่าวหลังจากวิเคราะห์
“ไม่จำเป็นเลย…บางทีมันอาจเป็นกลยุทธ์เบี่ยงเบน ให้พวกเรากับเหยื่ออยู่คนละตำแหน่ง แล้วตอนนี้ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่โรงแรมหรือไม่” ฮันกวงมิน ไม่ เห็นด้วยกับความคิดของ วังเฉิง
“ จางเฉียงหลี่ อยู่ที่โรงแรมในตอนนี้ เขาเป็นคนเก่งและระมัดระวังอย่างดีดังนั้นผมคิดว่าไม่น่ามีปัญหาใดๆ” หลิวกำ ส่ายหัว ตอนนี้เขากังวลเกี่ยวกับ ยินฮี มากกว่า เพราะตอนนี้เธอขึ้นไปบนยอดเขาและถ้าเธอถูกล้อมอยู่ข้างบนเขาจะขึ้นไปช่วยเธออย่างแน่นอน
“เสียงกรีดร้องเบาๆนี้ มันอาจอธิบายได้ว่าทำไมซอมบี้บริเวณใกล้เคียงจึงขึ้นไปอยู่ด้านบนของภูเขากันหมด หากมันเป็นความสามารถรูปแบบใหม่ของซอมบี้กลายพันธุ์ ผมสงสัยว่ามันอาจจะเป็นซอมบี้ระดับสูง ที่ทำหน้าที่คล้ายกับหัวหน้าของซอมบี้ที่อยู่แถวนี้ คุณคิดว่าอย่างนั้นไหม?” วังเฉิง ถาม หลิวกำ
ซอมบี้ธรรมดา, ซอมบี้กลายพันธุ์, ซอมบี้ระดับสูง การจำแนกแบบนี้ถูกเรียกโดยผู้เล่นที่มีประสบการณ์ในการเล่นเกมซอมบี้ ดังนั้นการจัดหมวดหมู่ซอมบี้ใน The Trembling World จึงเป็นแค่เพียงชื่อที่พวกเขาตั้งขึ้น ดังนั้นเมื่อ วังเฉิง พูดถึงทฤษฎีของเขา หลิวกำ และ ฮันกวงมิน ก็เข้าใจความหมายทันที
“จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ความแข็งแกร่งของซอมบี้กลายพันธุ์เทียบเท่ากับผู้เล่นระดับ 5 ดังนั้นถ้าจัดระดับของซอมบี้ ซอมบี้ระดับสูงน่าจะคล้ายกับผู้เล่นระดับ 10 ความแข็งแกร่งของเราอาจไม่สามารถเผชิญหน้ากับซอมบี้ขั้นสูงได้ในตอนนี้ ดังนั้นเราอาจไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหลบหนี” หลิวกำ ส่ายหัว
“ผมเห็นด้วย” วังเฉิง พยักหน้า
“ผมไม่คิดว่าซอมบี้ที่อยู่ด้านบนของภูเขาจะเป็นซอมบี้ระดับสูง มันอาจเป็นเพียงความสามารถพิเศษของซอมบี้กลายพันธุ์ มันอาจเป็นไปได้ว่าซอมบี้กลายพันธุ์ตัวนี้มันมีคู่ ตัวหนึ่งถูกส่งออกมาเพื่อฆ่า และอีกตัวหนึ่งอยู่เพื่อรักษารังของมัน” หลิวกำ กล่าว
“โอ้ใช่ ผมเห็นด้วยเลย!” ฮันกวงมิน รีบพูดอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกว่าซอมบี้กลายพันธุ์ที่ฆ่าลู่เฉินวังมีความเกี่ยวข้องกับซอมบี้ตัวนี้ที่สามารถสร้างเสียงแปลกๆออกมาจากบนภูเขา
ขณะที่ทั้งสามคนยังยืนอยู่ที่เชิงเขาอยู่ๆพื้นดินก็สั่นสะเทือน ต้นกำเนิดของการสั่นสะเทือนอยู่ห่างไปไม่มาก จากนั้นซอมบี้บนภูเขาก็เริ่มคำรามพร้อมกัน ความวุ่นวายของซอมบี้เป็นสัญญาณว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น
หลิวกำขมวดคิ้ว หัวใจของเขารู้สึกบีบรัด…มันอาจเป็นไปได้ว่า สาเหตุนี้เกิดจาก ยินฮี
ความมืดปกคลุมภูเขา แต่ก็ยังคงเห็นวัตถุสีดำตกลงมาจากภูเขา มันดูเหมือนหิมะถล่ม และเมื่อใช้ไฟฉายส่องขึ้นไป พวกเขาก็พบความจริงว่ามันเป็นการถล่มของฝูงซอมบี้อีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เลวร้ายกว่าครั้งก่อน
ในครั้งก่อนสูงซอมบี้ที่ถล่มลงมาเป็นเพียง 1 ใน 3 ของซอมบี้ทั้งหมด แต่คราวนี้พวกมันลงมาทั้งหมดทุกเขา ซอมบี้ทุกตัวที่อยู่บนยอดเขาพร้อมเพียงกันเคลื่อนไหว
“พวกเรามีปัญหาแล้ว!” วังเฉิง กับ ฮันกวงมิน ที่เห็นฉากนี้ใบหน้าของพวกเขากลายเป็นขาวซีด ถ้าฝูงซอมบี้ที่ถล่มลงมามาถึงพื้นดินพวกเขาทั้ง 3 คนไม่สามารถหลบหนีไปได้
อย่างไรก็ตาม หลิวกำไม่ได้วางแผนที่จะหลบหนี เขายังคงใช้ไฟฉายส่องรอบๆภูเขาเพื่อมองหารูปร่างที่คุ้นเคย พิจารณาจากสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นไปที่ไม่ได้ว่า ยินฮี จะไม่เชื่อฟังและโจมตีหัวหน้าซอมบี้ ดังนั้นสิ่งที่ทำให้เกิดจราจลนี้คืออะไร?
ในขณะที่ หลิวกำ กำลังกังวลใจ เขาก็เห็น ยินฮี ปรากฏตัวที่เชิงเขา ในอ้อมแขนของเธอจับอะไรไว้บางอย่าง เธอพุ่งเข้าหา หลิวกำ
“ วิ่ง!” ยินฮี ตะโกนใส่ หลิวกำ ในขณะที่เธอพุ่งเข้ามา
หลิวกำ, วังเฉิง และ ฮันกวงมิน ยังไม่ทันจะเข้าใจสถานการณ์ดี ยินฮี ก็จับตัวพวกเขาและวิ่งหนีทันที
การเคลื่อนไหวของคนทั้ง 4 คนนี้เร็วมากขณะที่พวกเขาเคลื่อนไหวความเร็วสูงสุดในไม่ช้าภูเขาและฝูงซอมบี้ก็หายไปจากมุมมองของพวกเขา เนื่องจากมีฝนตกทำให้ซอมบี้ไม่สามารถติดตามกลิ่นเป้าหมายได้ดังนั้นเมื่อผ่านไปสักครู่ซอมบี้หลายพันตัวก็หยุดไล่ตามและเริ่มกระจัดกระจายออกไป..
