บทที่ 112 ตระกูลเบลด (3)
เพื่อที่จะทําให้แวมไพร์เชอริลก้มหัวยอมแพ้ได้อย่างสมบูรณ์ก่อนอื่นเขาต้องแสดงพลังเต็มที่ให้เธอเห็น
เห็นได้ชัดว่าหากเขาใช้เล่ห์เหลี่ยมหรือทางลัดเพื่อเอาชนะเธอ เธอจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างแน่นอน
เขาจะต้องใช้กําลังดุร้ายเพื่อทุบความจริงเข้าไปในกระโหลกของ
เธอ
“ความจริงที่ว่าฉันแข็งแกร่งกว่าคุณ
การจ้องมองของเฟรย์ลึกขึ้น
เขาไม่คิดว่ามันจะยาก
แน่นอนเขารู้ว่าเชอริลเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัว
ท้ายที่สุดเธอมีตําแหน่งอันดับที่สองในการบังคับบัญชาของไพลส์ฟาวเดอร์ อาร์เมลท์ซึ่งเป็นหนึ่งในบิ๊กทรีเซอร์เคิล
ไม่มีใครที่กล้าดูถูกเธอ
* ช่างเป็นเรื่องตลกนัก!”
ความโกรธลุกโชนในดวงตาของเชอริลขณะที่เธอตระหนักว่าชายตรงหน้าเธอพูดว่าเขาจะทําให้เธอยอมจํานนต่อเขา
เธอไม่เคยรู้สึกอับอายขายหน้ามานานแล้ว
เธอเป็นแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ที่มีอายุหลายศตวรรษซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่คนบนทวีปนี้
แม้แต่เซอร์เคิลมาสเตอร์อัลทันก็ยังไม่กล้าดูถูกเธอ
เชอรีลยอมรับได้ว่าชายตรงหน้าเธอแข็งแกร่ง ความจริงที่ว่าเขาไปถึงระดับ 8 ดาวก็เป็นหลักฐานเพียงพอ
ถึงกระนั้นเธอก็ไม่เชื่อว่าเขาเข้มแข็งพอที่จะมองข้ามเธอไปแบบ
นั้น
นน
กระทืบ
เชอริลกัดข้อมือของเธอแล้วเหวี่ยงมือของเธอทําให้เลือดของเธอกระเซ็นและทําให้ร่างของปีศาจอัญเชิญของเธอเปียกโชก
ถูก
สิ่งนี้ทําให้ปีศาจที่ใกล้ตายฟื้นคืนชีพในทันที
เฟรย์ตระหนักว่านี่เป็นหนึ่งในเทคนิคการฟื้นคืนชีพที่ผู้อัญเชิญใช้
หลังจากดูร่างของปีศาจที่ฟื้นคืนชีพอีกสองตัว ในที่สุดเฟรย์ก็สามารถระบุตัวตนของพวกมันได้
“ไนท์แมร์และสตาฟวิ่งโกส
ทั้งสองเป็นปีศาจระดับสูง
เฟรย์รออย่างเงียบๆ จนกระทั่งเชอริลเตรียมของเธอโดยในอามือของเขาวางข้างๆตัว
หมอกสีดําเริ่มเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของไนท์แมร์
เฟรย์ขมวดคิ้ว
“พยายามจะปิดการมองเห็นฉันอีกแล้ว”
วิธีนี้กลายเป็นเรื่องน่าเบื่อไปแล้ว
เมื่อเขามีความคิดนี้เฟรย์ก็รู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวทางซ้ายและ
ขวา
เขายื่นมือออกและสร้างกําแพงน้ําแข็ง
เฮลฮาวด์และสตาฟวิ่งโกสชนหัวกับกําแพงน้ําแข็งก่อน
แม้ว่ากําแพงจะถูกสร้างขึ้นด้วยเวทมนตร์ที่ไม่ต้องร่ายแต่ก็ยังยากพอที่จะหยุดการพุ่งชนของพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์
จากนั้นเขารู้สึกหนาวที่ด้านหลังของศีรษะ
เฟรย์ลดศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีที่เข้ามาและนิ้วที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีของเชอรีลก็ปัดเข้ากับเส้นผมของเขา
เมื่อเขามองไปที่เธอ เธอก็เริ่มหงุดหงิดก่อนจะเลือนหายไปในหมอกของไนท์แมร์อีกครั้ง
ค้างคาวกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้นหลังจากที่ที่เธอหายตัวไปทําให้มองเห็นเขี้ยวหินของพวกมันอย่างชัดเจน
พวกมันน่าจะเป็นค้างคาวแวมไพร์ดังนั้นมันจะสร้างความน่ารําคาญถ้าถูกพวกมันกัด
“ฉันจะต้องลดจํานวนมันลงที่ละนิด
หลังจากตัดสินใจเฟรย์ก็แตะไปที่พื้น
“เบร์นนิ่งกราว”
เปลวไฟจากมือของเฟรย์กระจายไปทั่วพื้นทันที
ในเวลาไม่นานสภาพแวดล้อมของเขาก็สว่างไสวโดยมีเสาเพลิงหลายสิบต้นพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
ไม่เพียงแต่ฝูงค้างคาวที่น่ารําคาญ แต่แม้แต่หมอกสีดําที่สร้างขึ้นโดยไนท์แมร์ก็ไม่สามารถทนต่อความร้อนของเบร์นนิ่งกราวและหายไป
“ ก๊ก!”
เชอริลที่ซ่อนตัวอยู่ในหมอกถูกเปิดเผยตัวอีกครั้ง
“นี่ไม่เหมือนกับพลังของคาถาระดับ 7 ดาว”
เธอกลืนคําพูดของเธออย่างแรงและกางปีกออก
ตอนนี้ไฟที่น่ากลัวดังกล่าวได้ลุกท่วมพื้นแล้วเธอไม่สามารถซ่อนตัวอยู่ในเงามืดได้อีกต่อไป
สตาฟวิงโกสปินขึ้นไปบนหลังของไนท์แมร์ทันทีและหนีขึ้นไปบนฟ้าแต่เฮลฮาวด์ยังคงอยู่บนพื้นดิน
ในฐานะที่เกิดจากลาวามันสามารถทนต่อเปลวไฟในระดับนี้ได้
น่าเสียดายที่ไม่ใช่แค่เปลวไฟ
“ ฟรอสต์สครีม”
เศษน้ําแข็งหลายสิบชิ้นฝังในร่างกายของเฮลฮาวด์
เฮลฮาวด์ซึ่งสามารถต้านทานเบร์นนิ่งกราวได้อย่างง่ายดายแต่กลับทําอะไรไม่ได้กับฟรอสต์สครีมทั้งที่เป็นเวทย์ระดับ 6 ดาว
ออร่าเย็นของน้ําแข็งเริ่มปกคลุมร่างกายของมันอย่างรวดเร็ว
ใช้เวลาไม่นานนักในการที่ร่างกายของเฮลฮาวด์ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์
เฟรย์จับมือเขาเบาๆ
แตก
พายุจากร่างกายของเขาทําให้ร่างกายของเฮลฮาวด์แตกเป็นเสี่ยง ๆ
ปีศาจระดับสูง
สิ่งที่มีศักยภาพในการเอาชนะผู้บริหารเกือบทุกเซอร์เคิลภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสม
เชอริลกัดริมฝีปากอย่างประหม่า
“พลังคาถาของเขาแปลกมาก”
แปลก?
มันจะแปลกมากกว่าว่า…!
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่?
เพียงแค่2เวทย์ เบร์นนิ่งกราวและฟรอสต์สครีม
แต่พลังของทั้งสองคาถาที่ชายคนนี้กลับเกินความคาดหมายของ
เธอมาก
พวกมันมีชื่อเวทย์มนต์ที่เหมือนกัน แต่เธอสงสัยว่าคาถาเหล่านี้เป็นคาถาเดียวกันหรือไม่
“ดึงสติกลับมา!”
เชอริลสายหัว
ไม่มีเวลาให้เธอคิดถึงเรื่องแบบนั้น
จากนั้นเฟรย์ก็เบนสายตาไปที่ไนท์แมร์และสตาฟวิ่งโกส
คําราม!
สตาฟวิ่งโกสแสดงความไม่พอใจ
ปีศาจมนุษย์กินคนผู้ซึ่งหิวโหยอยู่ตลอดเวลาแข็งแกร่งขึ้นและรุนแรงขึ้นเมื่อเขาความโกรธ
มันดึงบังเหียนของไนท์แมร์ด้วยความโกรธ
ไนท์แมร์ยังตอบสนองต่อความโกรธของสตาฟวิ่งโกสและพุ่งไปยังข้างหน้าพร้อมกับพ่นหมอกสีดําออกจากปากของมัน
ชัยชนะอย่างท่วมท้น
ในขณะที่เขานึกถึงแผนของเขาเฟรย์ก็มีความคิด
อันดับแรก เขาจะต้องทําลายจิตวิญญาณการต่อสู้ของเชอริล
หอกน้ําแข็งเริ่มก่อตัวต่อหน้าเฟรย์
ดวงตาของเชอรีลเบิกกว้าง
“มันไม่น่าจะใช่หอกน้ําแข็ง
ความผันผวนของมานาจากหอกนี้ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นภัยคุกคาม
เธอไตร่ตรองอย่างรวดเร็วว่าเธอควรทําอย่างไร
หลีกเลี่ยงป้องกันหรือเผชิญหน้ากับมัน
และในระหว่างการหยุดชั่วขณะนั้นเฟรย์ก็ร่ายมนตร์ของเขาเสรี
หอกมีขนาดใหญ่และแหลมคมมาก
แม้จะปรากฏขึ้นที่กลางเบร์นนิ่งกราวแต่ความเย็นของมันก็ไม่ได้
ลดลงเลย
หอกพุ่งไปข้างหน้าและเชอริลก็ตระหนักว่ามันสายเกินไปที่จะทําอะไรได้ในความคิดของเธอ
เธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงป้องกันหรือเผชิญหน้ากับมันได้
เธอดีดนิ้วของเธอและไนท์แมร์ที่ชาร์จก็เปลี่ยนเส้นทางไป
ไม่มันเกือบราวกับว่ามันถูกลากกลับมาด้วยพลังที่มองไม่เห็น
ปุก!
หอกน้ําแข็งแทงทะลุร่างของไนท์แมร์และสตาฟวิงโกสในเวลาเดียวกัน
แม้ว่าปีศาจระดับสูงสองตัวจะถูกใช้เป็นโล่ แต่หอกน้ําแข็งก็ยังไม่หยุดความเร็ว
อย่างไรก็ตามมันชะลอตัวลงเล็กน้อย
ด้วยเหตุนี้เชอริลจึงสามารถหลบมันพ้น
ท้ายที่สุดเธอมีความความคล่องตัวอย่างมาก ต้องขอบคุณปีกค้างคาวบนหลังของเธอที่ทําให้เธอบินได้อย่างรวดเร็วในอากาศ
เชอริลไม่ตกใจอีกต่อไป
แม้แต่สฟางอิงโกสและในท์แมร์ก็ยังพ่ายแพ้ แต่เธอได้คาดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นในระดับหนึ่ง
นับตั้งแต่ที่เฮลฮาวด์ถูกกําจัดไป”
เธอรู้สึกถึงพลังของผู้ชายคนนี้ด้วยผิวสัมผัสของเธอ
เชอริลสงสัยว่าจะทําอย่างไรในตอนนี้
แม้แต่ปีศาจระดับสูงสามตัวก็ไร้ประโยชน์
และความสามารถของแวมไพร์ของเธอก็ไม่มีประโยชน์เช่นกัน
แม้ว่าเธอจะใช้กลอุบายบางอย่าง แต่ก็ทําได้แค่ยือเวลาเท่านั้น
นอกจากนี้เธอได้ใช้พลังจิตมากเกินไปแล้ว
นี่เป็นเพราะพลังของเธอถูกดึงออกไปด้วยเนื่องจากการต่อสู้ของลิลิธกับอาชูร่า
ฉันควรเรียกลูซิเฟอร์มาดีไหม?”
ไม่ได้
การอัญเชิญอาร์ชุดยุดอีกคนเป็นภาระที่ร่างกายของเธอไม่สามารถรับได้
ยิ่งไปกว่านั้นไม่เหมือนกับลิลิธ เธอไม่สามารถควบคุมลูซิเฟอร์ได้
ทันทีที่เขาพบช่องว่างเขาจะกลืนกินวิญญาณของเธออย่างแน่นอน
เชอริลถอนหายใจ
เฟรย์เอาแต่มองเธอ
ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเป็นฝ่ายเริ่ม
ท่าที่ของเขาดูเหมือนจะบอกกับเธอว่า ถ้าหากเธอจะดิ้นรนต่อไปก็เชิญเลย”
สิ่งนี้ทําให้เธอโกรธ แต่เธอก็เชื่อเช่นกัน
“ นายต้องการให้ฉันยอมจํานนใช่ไหม?”
“ถูกต้อง”
“ ฉันจะยอมรับมันถ้าหากนายมีคุณสมบัติพอที่จะทําอย่างนั้น”
เฟรย์อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าแปลกๆกับคําพูดของเชอรีล
“ ฉันจะหยุดสู้ มันเป็นความพ่ายแพ้ของฉัน”
เธอยอมรับความพ่ายแพ้?
แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ลดการป้องกันลงเลย
แม้ว่าเธอจะบอกว่ามันเป็นความพ่ายแพ้ของเธอ แต่การแสดงออกของเชอรีลก็ไม่ได้แสดงให้เห็น
“นายแข็งแกร่ง แข็งแกร่งกว่าทุกคนที่ฉันเคยต่อสู้นอกเหนือจากเหล่าเดมิก็อด แน่นอน”
พลังศักดิ์สิทธิ์พลังเวทย์และความสามารถในการอัญเชิญปีศาจ
และไม่มีสิ่งไหนเลยที่อยู่ในระดับต่ํา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลังเวทย์ของเขานั้นมีฤทธิ์เดชอย่างไม่น่าเชื่อ
อย่างน้อยเขาก็แข็งแกร่งพอๆกับอัลทัน มาสเตอร์เซอร์เคิลของไพลส์ฟาวเดอร์อาร์เมลท์
“ คุณยอมจํานนจริงๆใช่มั้ย? ”
“ ก็ไม่เชิงแต่ฉันมีข้อเสนอ”
“ ข้อเสนออะไร?”
“ ฉันอยากให้นายยอมจํานนต่อฉันด้วย”
มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เชอริลคิดได้
ไม่ว่าในกรณีใดเฟรย์ดูเหมือนจะไม่ได้มีเจตนาที่จะฆ่าเธอแต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้ประโยชน์จากข้อเท็จจริงนั้นในการ ทําข้อตกลง
เฟรย์เอียงศีรษะเล็กน้อย
“ การครอบงําของพลังจิตใช้ไม่ได้ผลกับฉัน คุณรู้เรื่องนั้นแล้วนิ”
“ฉันรู้แล้วแต่ฉันหมายถึงอย่างอื่น ฉันเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์
แวมไพร์”
แวมไพร์มีการจัดอันดับเฉพาะหรือสถานะทางสังคม
โดยเฉพาะอย่างยิ่งแวมไพร์ที่มีสายเลือดของ “ราชวงศ์”สามารถปราบปรามและบังคับแวมไพร์ตัวอื่นด้วยเลือดของพวกเขาเพียงอย่างเดียว
เขาเคยคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าเกรงขาม และเขาก็ยังคิดว่าอย่างมากเธอก็เป็นได้แค่ขุนนางระดับสูง
เฟรย์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเชอริลจะเป็นถึงราชวงศ์
“ฉันเข้าใจละ คุณต้องการที่จะทําให้ฉันเป็นญาติทางสายเลือดของคุณใช่ไหม? ”
“ถูกต้อง”
เขี้ยวของเธอเป็นประกายเล็กน้อย
เฟรย์เขย่ามือของเขาและคาถาเบร์นนิ่งกราวก็หายไป
เขายืนอยู่บนพื้นดินที่ไหม้เกรียมและเขาพยักหน้าให้เธอ
” ตกลง”
“จริงๆหรือ?”
” แน่นอน”
การพนันของเธอประสบความสําเร็จ แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกกังวลเล็กน้อยเนื่องจากเฟรย์ยอมรับมันง่ายจนเกินไป
เชอริลรู้สึกไม่พอใจเพราะทัศนคติของเขาทําให้เธอรู้สึกว่าเธอกําลังทําพลาด
“มันเป็นเพียงความวิตกกังวลที่ไม่มีมูลเหตุ”
เธอไม่มีทางเลือกอื่นอยู่แล้ว
“ ก่อนหน้านั้นเราควรเรียกให้พวกเขากลับไปดีไหม? ถ้าเราปล่อยไว้แบบนั้นเราจะต้องเขียนแผนที่ขึ้นมาใหม่ให้ทวีปนี้อย่างแน่
นอน”
เมื่อเธอพูดแบบนี้เชอริลก็หันไปมองลิลิธและอาชูร่า
เธอสามารถเห็นได้ว่าภูเขาที่อยู่ใกล้เคียงได้รับการปรับระดับโดยพวกเขาทั้งสอง
เฟรย์เห็นด้วยกับเธอ
[ขอบใจมากอาชูร่าแต่พอแค่นั่นเถอะ]
[ฉันยังไม่ได้ฉีกเป้าของนังนี่เลย]
“วันนี้ไม่ได้เป็นโอกาสเดียวของนายหรอก ฉันจะให้โอกาสนายอีกแน่ในไม่ช้า รอได้เลย”
[งั้นก็ช่วยไม่ได้)
อาชูร่าตอบสนองด้วยความไม่พอใจอย่างชัดเจนบนใบหน้าของ
เขา
ในทํานองเดียวกันเชอริลเรียกลิลิธกลับไป
จากนั้นเธอก็ค่อยๆร่อนลงบนพื้นและเริ่มเดินไปหาเฟรย์
เมื่อเธอไปถึงเฟรย์ในที่สุดเขาก็พับแขนเสื้อขึ้นและยื่นมือออกไป
หาเธอ
“คุณไม่ต้องกัดคอฉันใช่ไหม?”
“ ไม่ต้องหรอก”
จริงอยู่ที่การกัดคอมีประสิทธิภาพมากกว่า แต่ในระดับของเชอริลสิ่งนั้นไม่ต่างกัน
เชอริลกัดข้อมือของเขา
มันไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก แต่มีอาการช็อกเล็กน้อย
กก
ดวงตาของเชอริลเริ่มเป็นสีแดงเรืองแสง
นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าเธอใช้พลังจิตจนถึงขีดสุด
ท้ายที่สุดคู่ต่อสู้ของเธอคืออาร์คเมจระดับ 8 ดาว
นอกจากนี้พลังทางจิตของเขายังแข็งแกร่งกว่าวิซาร์ดคนอื่นๆที่อยู่ในระดับเดียวกัน
เธอเชื่อว่านี่อาจเป็นสาเหตุที่เฟรย์ดึงข้อมือของเขาออกอย่างง่ายดายความมั่นใจของเขาเป็นสิ่งที่เข้าใจได้
แต่เชอริลมีเหตุผลของเธอเช่นกัน ที่ทําให้เธอมั่นใจ
สก
ทันใดนั้นเฟรย์ก็รู้สึกว่าการมองเห็นของเขากลายเป็นสีดํา
เขากระพริบตา
หนึ่งครั้งสองครั้ง
เมื่อเขากระพริบตาเป็นครั้งที่สามเขาพบว่าเขายืนอยู่คนเดียวในพื้นที่มืดมิด
ทันใดนั้นเขาก็หันศีรษะและเห็นเชอริลยืนอยู่ที่นั่น
–
น่าแปลกมากที่เธอยืนอยู่แบบเปลือยกาย
ผมสีทองของเธอแทบจะบังเธอไม่มิด
แต่เชอรีลที่ยืนเปลือยกายอยู่ตรงนั้นกลับรู้สึกอับอายขายหน้าเล็กน้อยและเฟรย์ที่มองจ้องเธออยู่ก็ดูเหมือนจะไม่กระวนกระวาย
เพราะเฟรย์กําลังคิดถึงเรื่องอื่น
เมื่อเขาเห็นพื้นที่มืด นี้เป็นครั้งแรกที่ความทรงจําที่ไม่พึงประสงค์ก็เข้ามาในหัวของเขา
“ นี่คือโลกแห่งจิตที่ฉันสร้างขึ้น ไม่มีอะไรในความว่างเปล่านี้แม้แต่นายซึ่งเป็นอาร์คเมจที่เก่งกาจก็จะบ้าคลั่งได้ในที่ว่างเปล่านี้ในไม่ ช้า”
“ นอกจากนี้ เวลาในสถานที่แห่งนี้ไม่ได้เป็นเวลาเดียวกับในความเป็นจริง”
พลังจิตของเฟรย์แข็งแกร่งมาก
เชอริลรู้เรื่องนั้น
ดังนั้นสิ่งแรกที่เธอตั้งใจจะทําคือทําลายพลังจิตของเขา
“ ถ้านายต้องติดอยู่ที่นี่เป็นเวลาหนึ่งปีไม่ว่านายจะเก่งแค่ไหนจิตใจของนายก็จะ…”
” คุณคิดผิดแล้ว”
เฟรย์ขัดจังหวะเชอริล
” อะไร?”
“ ไม่ใช่ว่าที่นี่จะไม่มีอะไรเลย”
เฟรย์มองลงไปที่ร่างกายของเขา
เขากําหมัดแน่น
สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเล็บที่ขุดลงไปบนฝ่ามือของเขาอย่างชัดเจน
ประสาทสัมผัสของเขา
ร่างของเขา
และยังมีคนอีกคนอยู่กับเขา
รอยยิ้มเย็นชาเบ่งบานบนริมฝีปากของเขา
เมื่อเทียบกับนรกที่เขาเผชิญแล้วสถานที่นี้ไม่ต่างจากสวรรค์เลย
มานาของเฟรย์กระจายออกไปและเริ่มครอบครองพื้นที่นี้
เชอริลก้าวถอยหลังอย่างกระวนกระวายเมื่อเธอเห็นสิ่งนี้
“ นาย…นายคิดจะทําอะไร…”
“ ต้องขอบคุณ ที่ทําให้ฉันอารมณ์ไม่ดี มันจะยุติธรรมถ้าหากฉันจะแสดงสิ่งนี่กลับไปบ้าง”
เฟรย์ปรากฏตัวต่อหน้าเธอในพริบตาและในขณะนั้นเชอริลก็แสดงความกลัวเป็นครั้งแรก
มันเป็นอารมณ์ที่เธอแสดงออกมาเฉพาะกับสิ่งมีชีวิตที่มีความสามารถเหนือเกินความเข้าใจของเธอ
แต่นั่นก็เป็นเรื่องดีสําหรับเฟรย์
ท้ายที่สุดไม่มีอารมณ์ใดดีไปกว่าการบังคับให้ใครบางคนยอมจํานนมากกว่าความกลัว
เฟรย์วางมือบนหัวของเชอริล
เชอริลสัน
นี้ไม่ถือเป็นการกระทําที่อ่อนโยนเหมือนกับการลูบหัว
ในท้ายที่สุดการตัดสินใจของ เชอริลถือเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่เธอทํา
“ ฉันจะแสดงให้คุณเห็นความทรงจําของฉัน”
ความสันโดษของการจองจําในช่วง 4,000 ปีของเขา
ด้วยคําพูดเหล่านั้นเฟรย์ก็เข้าควบคุมจิตใจของเชอริล
