ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 3002

เมื่อกู้ชิวอี๋ได้ยินเสียงของแม่ดังอยู่ข้างนอกประตู และเร่งรีบพูดว่า: “แม่ค่ะ หนูกำลังล้างเครื่อง​สำอางเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ แม่มาคนเดียวหรือเปล่า?”

หลินหว่านชิวรีบตอบรับว่า: “แม่มาคนเดียว”

กู้ชิวอี๋ก็พูดกับเฉินตัวตัวว่า: “ตัวตัว เธอไปช่วยแม่ฉันเปิดประตูหน่อย”

“โอเค”เฉินตัวตัวตกปากรับคำ และเปิดประตูอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เปิดประตู หลินหว่านชิวเห็นเฉินตัวตัว และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ตัวตัว ช่วงนี้ลำบากเธอแล้วจริงๆ”

เฉินตัวตัวรีบโบกมือและพูดว่า: “น้าหลิน นี่เป็นงานของหนู ไม่ลำบากเลยสักนิดค่ะ”

หลังจากที่พูดจบ เธอพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ: “น้าหลิน ทำไมวันนี้น้าดูเหมือนจะอายุน้อยลงมาก มีเคล็ดลับดูแลความสวยงามอะไรสามารถที่จะสอนให้หนูได้หรือเปล่าคะ? หนูคิดว่าถ้าไม่ควบคุมดูแลอีก รออีกสองปี ฉันอาจจะดูอายุมากกว่าน้าแล้ว……”

หลินหว่านชิวพูดด้วยรอยยิ้ม: “น้ากลับมีผลิตภัณฑ์ดูแลผิวที่ค่อนข้างเฉพาะทางอยู่บ้าง และผลลัพธ์ก็ดีมากจริงๆ น้าใช้มาโดยตลอด รอกลับไปที่เย่นจิง น้าให้คนส่งให้เธอหนึ่งชุด หรือว่าเธอมาเอาที่บ้าน”

หลินหว่านชิวรู้ว่า ตัวเองย่อมไม่สามารถที่จะเล่าเรื่องราวของยาอายุวัฒนะให้กับเฉินตัวตัวได้

ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้ตัวเองบอกกับเธอ เธอก็คงจะยากที่จะได้มาอย่างแน่นอน ในทางตรงกันข้ามยังสร้างปัญหาให้กับเย่เฉินด้วย ดังนั้นจึงใช้ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวเพื่อปกปิด

เฉินตัวตัวมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับกู้ชิวอี๋มาโดยตลอด ดังนั้นจึงคุ้นเคยกับหลินหว่านชิวเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ก็พูดอย่างยิ้มแย้มว่า: “งั้นหนูก็ขอบคุณน้าล่วงหน้าแล้วค่ะ น้าหลิน!”

หลินหว่านชิวพูดด้วยรอยยิ้ม: “เธอมีอะไรต้องเกรงใจน้าด้วย จากนี้ไปผลิตภัณฑ์ดูแลผิวของเธอน้าจะจัดหาให้เธอ จากนี้ไปน้าจะให้คนขับรถของบริษัทส่งไปให้เธอเป็นประจำ”

“หา?”เฉินตัวตัวรู้สึกประหลาดใจที่ได้รับความสำคัญอย่างไม่คาดฝัน แล้วก็พูดอย่างค่อนข้างระมัดระวังว่า: “น้าหลิน ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ ถ้าหากใช้ดี เดี๋ยวหนูไปซื้อเองก็ได้ค่ะ”

หลินหว่านชิวพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เธอยังเห็นน้าเป็นคนนอกอยู่เหรอ? เรื่องนี้ก็เอาตามนี้แล้วกัน ถ้าบอกปัดอีกก็ถือว่าน้าเป็นคนนอกแล้ว”

เฉินตัวตัวได้ยินคำพูดนี้ ทำได้เพียงพยักหน้าพูดว่า: “ขอบคุณค่ะน้าหลิน งั้นหนูก็ปฏิเสธแล้วนะคะ!”

หลินหว่านชิวพยักหน้า ต่อจากนั้นก็พูดกับกู้ชิวอี๋: “หนานหนาน แม่กับพ่อของลูกเตรียมตัวไปสนามบินแล้ว พ่อของลูกคิดว่าวันนี้ลูกทำงานหนักเกินไป คืนนี้พักผ่อนอยู่ในโรงแรมให้สบาย ก็ไม่ต้องกลับไปกับพวกเราในกลางดึกอีก”

“ไม่ค่ะแม่”กู้ชิวอี๋รีบพูดว่า: “หนูกำลังเตรียมล้างเครื่องสำอางก็จะกลับไปพร้อมกับพวกท่านแล้ว ตอนนี้หนูไม่เหนื่อยเลยสักนิด ไม่ต้องการพักผ่อน ยิ่งไปกว่านั้น หนูพักหนึ่งคืนก็ไม่มีประโยชน์อะไร สู้กลับไปพร้อมกับพวกท่านดีกว่า หนูยังสามารถที่จะนอนหลับสบายอยู่ที่บ้านได้”

หลินหว่านชิวยื่นมือไปแตะใบหน้าของเธอ และถามอย่างอ่อนโยนว่า: “วันนี้ลูกสารภาพรักลึกซึ้งขนาดนี้บนคอนเสิร์ตของตัวเอง หรือว่าก็ไม่ต้องการดูว่าเฉินเอ๋อจะมีท่าทีอะไรต่อหน้าเลยเหรอ? อยู่ต่อคืนหนึ่ง บางทีพรุ่งนี้อาจจะได้เจอหน้าเฉินเอ๋อ”

“ไม่ค่ะไม่”กู้ชิวอี๋พูดด้วยรอยยิ้ม: “ทำการเคลื่อนไหวใหญ่ขนาดนั้น ก็ได้บอกกล่าวกับพี่เย่เฉินล่วงหน้า หนูยังกลัวว่าตัวเองจะทำให้พี่เย่เฉินตกใจ ดังนั้นกลับไปก่อนดีกว่า ผ่านไปสักพักค่อยเจอเขา”

หลินหว่านชิวส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เด็กอย่างลูกนี่น่า เรื่องราวที่สะท้านฟ้าสะเทือนดินขนาดนี้ลูกก็กล้าทำ ยังกลัวว่าหลังจากที่ทำเสร็จไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเฉินเอ๋อยังไงด้วยเหรอ?”

กู้ชิวอี๋พูดอย่างหยาดเยิ้ม: “โธ่เอ๊ยแม่ อันที่จริงแม่ก็รู้ว่าหนังหน้าของหนูบางที่สุด วันนี้ทำเรื่องนี้ก็รู้สึกตึงเครียดหลายวันมาก จนถึงตอนนี้ด้านหลังยังเหงื่อออก แม่ก็ให้หนูกลับบ้านหลบภัยเถอะค่ะ……”

“เด็กคนนี้……”หลินหว่านชิวพูดด้วยรอยยิ้มอย่างหมดหนทาง: “งั้นก็ได้ ลูกรีบล้างเครื่องสำอาง เปลี่ยนเสื้อผ้าที่สบายหน่อย แม่ไปบอกกับพ่อของลูก พวกเรารอลูกสักพัก”

“ขอบคุณค่ะแม่!”กู้ชิวอี๋ยิ้มอย่างมีความสุข และจูบบนใบหน้าของหลินหว่านชิว