“หลังจากที่ผมให้เงินเขา 300,000 หยวน ผมก็ติดตามเขาไปตลอดทาง หลังจากที่เขาออกจากโรงพยาบาลแล้ว เขาก็ตรงไปที่คาสิโนใต้ดินบนถนนเวสต์สตรีท”
“ว่าต่อไป”
“จากการตรวจสอบคาสิโนใต้ดินแห่งนั้น จึงทราบว่าเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังก็คือโจวหยุนเซินลูกชายของพ่อบ้านคนเก่าของตระกูลเซี่ย”
ผู้ชายที่ใส่แว่นตากรอบทอง ? คนที่พาเธอออกจากผับคราวน์กลับมาส่งที่บ้านนี่นา ?
มู่เฉินฮ่าวพยักหน้าเล็กน้อย
“ขอบใจที่ช่วยเป็นธุระให้ ไปพักผ่อนเถอะ”
อาเจิ้งโค้งคำนับเล็กน้อย ก่อนจะก้าวออกจากห้องไป
“โจวหยุนเซิน คนนี้น่าที่จะเป็นคนของเจินเมี่ยวหยู เรื่องนี้เป็นแผนชั่วของเจินเมี่ยวหยูอีกแล้ว”
มือของเซี่ยฉิงกงกำแน่นขึ้นเล็กน้อย เจินเมี่ยวหยู เจินเมี่ยวหยู ชื่อนี้ทำให้เซี่ยฉิงกงรู้สึกโกรธทุกครั้งที่ได้ยิน
“เอาล่ะ ไม่ต้องคิดมาก เข้านอนกันเถอะ ไว้พรุ่งนี้เราค่อยกลับไปที่บ้านสกุลเซี่ย เมื่อถึงเวลานั้นทุกอย่างก็จะกระจ่างเอง”
มู่เฉินฮ่าวจับมือเล็ก ๆ ของเซี่ยฉิงกง และพาเธอไปที่เตียง
เซี่ยฉิงกงรู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อย เธอกดขมับตนเอง
“อืม..งั้นฉันขออาบน้ำก่อนนะ”
“อาบด้วยกันเถอะ”
เซี่ยฉิงกง…
ทว่าสุดท้ายมู่เฉินฮ่าวก็ไม่ได้ทำตามที่ต้องการ เพราะถูกเซี่ยฉิงกงล็อคประตูห้องน้ำไม่ให้เข้าไป
เช้าวันรุ่งขึ้น เซี่ยฉิงกงตื่นนอน เธอลุกขึ้นมาแปรงฟันและล้างหน้าด้วยความงุนงง จากนั้นหมั่นโถวก็เข้ามาแต่งหน้าให้เธอ
หลังจากที่หมั่นโถวแต่งหน้าให้เซี่ยฉิงกงเสร็จ หมั่นโถวก็มองใบหน้าเซี่ยฉิงกงด้วยความพึงพอใจ เธอไม่ลืมที่จะหันกลับไปถามมู่เฉินฮ่าวผู้ซึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่บนโซฟาว่า
“นายน้อย คุณคิดว่า นายหญิงน้อยสวยมั้ย ?”
ผิวหน้าของเซี่ยฉิงกงซึ่งปกติก็สุขภาพดีอยู่แล้ว หลังจากได้รับการตกแต่งอย่างประณีต ก็ยิ่งเปล่งประกายงดงามมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
“เฉย ๆ”
มู่เฉินฮ่าวเพียงแค่เงยหน้าขึ้นมองพร้อมรอยยิ้มน้อย ๆ ในแววตา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาลงมองโน้ตบุ๊คต่อไป
ที่บริษัทมีเรื่องมากมายรอให้มู่เฉินฮ่าวจัดการทุกวัน ทว่าวันนี้เขาต้องไปบ้านสกุลเซี่ย ด้วยเหตุนี้มู่เฉินฮ่าวจึงไม่ได้เข้าบริษัท เขาเลือกที่จะนั่งทำงานอยู่ที่บ้านแทน
ครั้นเซี่ยฉิงกงได้ยินมู่เฉินฮ่าวพูดแบบนั้น เธอก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที เธอลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว พร้อมกับกัดฟันขณะถามว่า
“คนบ้า พูดอีกครั้งสิ !”
“สวย สวยจ้ะ ! ภรรยาของผมสวยที่สุด !”
มู่เฉินฮ่าวเปลี่ยนคำพูดทันควัน ท่าทางของเขาหงอ ๆ ไม่ต่างจากสุนัขรับใช้ ภาพนั้นทำให้อาเจิ้งและหมั่นโถวถึงกับตกตะลึง
มู่เฉินฮ่าวเคยพูดเคยจาแบบนี้กับผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
เป็นเขาต่างหากที่มักพูดจาข่มขู่แบบนี้มาทั้งชีวิต นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงอีกนับไม่ถ้วนที่เฝ้าคอยเอาอกเอาใจเขา
หลังจากเติมแป้งเล็กน้อย หมั่นโถวก็เกล้าผมของเซี่ยฉิงกงให้ดูสง่างามเป็นพิเศษ จากนั้นก็หยิบชุดให้เซี่ยฉิงกงเลือก
เซี่ยฉิงกงเลือกชุดสีฟ้าอ่อน หลังจากใส่แล้ว เธอก็ดูเหมือนนางเงือก
“เอ่อ ! คุณลุงมู่กับคุณป้ามู่อยู่ไหนล่ะ ?”
จู่ ๆ เซี่ยฉิงกงก็นึกขึ้นได้ว่าไปเจรจาเรื่องงานหมั้นหมายจะให้เด็กหนุ่มสาวอย่างพวกเธอไปคุยกันเองได้อย่างไร ? ต้องมีพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายอยู่ร่วมด้วยมิใช่หรือ ?
เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา ทันทีที่เซี่ยฉิงกงพูดถึงมู่จื่อหมิง คนรับใช้ก็เข้ามารายงานว่า
“นายน้อย นายหญิงน้อย นายท่านมาถึงแล้วขอรับ ตอนนี้กำลังรอพวกคุณอยู่ที่ประตู”
“อืม”
มู่เฉินฮ่าวใส่ชุดสูทเรียบร้อยแล้ว
เซี่ยฉิงกงมองเขาด้วยความหลงใหลอย่างลืมตัวไปชั่วขณะ ชายที่อยู่เบื้องหน้าเธอมีจมูกโด่ง ริมฝีปากบางเม้มเล็กน้อย และนัยน์ตาที่ล้ำลึกคู่นั้นก็มองมาที่เธอ ร่องรอยการเอาอกเอาใจที่ปรากฏในแววตาของเขานั้นสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน
พูดได้ว่า หล่อระเบิดระเบ้อ !
“ฉิงกง..อย่ายืนอึ้งจ้องผมแบบนั้นสิ ผมรู้แล้วว่าผมหล่อมาก”
มู่เฉินฮ่าวแตะจมูกของตนพลางยิ้ม
หมั่นโถวปิดปากหลบยิ้มขัน
“… คนบ้า !”
ใบหูของเซี่ยฉิงกงแดงจัด เธอคว้าหมอนบนเตียงโยนใส่มู่เฉินฮ่าว
เซี่ยฉิงกงสวมรองเท้าส้นสูงสีขาว มู่เฉินฮ่าวยกมือขึ้นโอบเธอไว้ในอ้อมแขน จากนั้นก็เดินไปที่ประตูด้วยกัน
เขากอดเอวเล็ก ๆ ของเซี่ยฉิงกงไว้ ขณะเดินคลอเคลียกันไม่ต่างจากลูกแมว เซี่ยฉิงกงแสร้งกดน้ำหนักทั้งตัวลงบนร่างของมู่เฉินฮ่าวอย่างประสงค์ร้าย
***จบตอน ภรรยาของผมสวยที่สุด***
