Ryoushin no Shakkin wo Katagawari Shite Morau Jouken wa Nihon’ichi Kawaii Joshikousei to Issho ni Kurasu Koto Deshita – ตอนที่ 11: การจู่โจมกระทันหัน

ผมข่มตานอนหลับไม่ลงเลย งานนี้คงต้องขอขอบคุณสาว ม.ปลาย ที่น่ารักที่สุดในญี่ปุ่นที่นอนอยู่ข้างๆผมในชุดนอนปุกปุยน่ารักๆของเธอเลยจริงๆ

ผมค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้ฮิโตสึบะซังที่ยังคงหลับปุ๋ยฝันดีอยู่นั้นตื่นขึ้น

ซึ่งตัวผมในตอนนี้นั้นตรงกันข้ามกับเธอ หัวของผมมันตื้อไปหมดจากการที่อดหลับอดนอน ตอนนี้เหนื่อยไปทั้งร่างกายและจิตใจจากทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้

และในช่วงเวลาแบบนี้การแช่ตัวในอ่างน้ำอุ่นๆคงเป็นทางเดียวที่จะสามารถผ่อนคลายลงได้

ผมเข้าไปเปิดก๊อกน้ำอุ่นเพื่อรอให้น้ำมันอุ่นได้ที่ ในระหว่างนั้นผมก็หยิบเครื่องเกมคอนโซลที่เอามาจากบ้านมาเชื่อมต่อเข้ากับจอทีวี

ทีวีที่นี่มันต่างจากทีวีราคาถูกๆที่มีที่บ้านเลยแฮะ……ทีวีของที่นี่คือทีวีจอ OLED ความละเอียดระดับ 4K รุ่นใหม่ล่าสุด ซึ่งมันจะทำให้สภาพโลกภายในเกมดูสวยงามตระการตามากกว่าเดิมอย่างแน่นอน การเล่นเองก็คงจะไหลลื่นสบายตายิ่งขึ้น มันจะต้องเป็นอะไรที่สุดยอดมากแน่ๆ

 

“แต่ชั้นก็ไม่ควรที่จะเล่น……..ใช่ไหมเนี่ย?”

 

ผมถอนหายใจและถอดสายเคเบิ้ลที่ต่อจอทีวีออก การได้เล่นมันก็ต้องสนุกสำหรับผมแน่ๆล่ะ แต่ฮิโตสึบะซังเธอจะรู้สึกยังไงล่ะ? ถ้าเธอได้เห็นผมนั่งเล่นเกมแบบนี้

ผมแน่ใจว่า เป็นผมเองก็คงรู้สึกเหงาแย่แน่ๆ ถ้าเกิดคู่ชีวิตของผมไม่สนใจผมเลยถึงแม้ว่าเราจะอยู่ร่วมชายคาเดียวกันน่ะ ฮิโตสึบะซังเธอเองก็คงจะรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน

เพราะงั้นผมจึงตัดสินใจว่าจะอดทนเอาไว้ก่อนละกัน

 

“คิดว่าคงเล่นได้……ก็คงเป็นตอนที่เธอไม่อยู่ใกล้ๆล่ะนะ”

 

ยังไงซะผมเองก็มีกิจกรรมชมรมด้วย เพราะงั้นผมจึงไม่ค่อยมีเวลามากนักหรอก

แสดงว่านี่ผมต้องรอจนกว่าเธอจะเข้านอนก่อนใช่ไหมเนี่ย?

การเล่นเกมแต่เช้าแบบนี้เป็นอะไรที่ผมไม่ค่อยถูกใจเอาซะเลย……..

ตอนนี้ยังมีพอเวลาอยู่สำหรับการเตรียมอ่างอาบน้ำให้พร้อมอาบ ผมก็พลางคิดว่าจะกินอะไรเป็นมื้อเช้าดี?

แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าบ้านนี้ไม่มีอาหารเลย แถมยังไม่มีตู้เย็นอีกต่างหาก แล้วแบบนี้จะกินมื้อเช้ายังไงล่ะเนี่ย?

 

“อรุณสวัสดิ์ครับ ท่านโยชิสุมิ”

“เย้ย ! อะ-โอ้ว มิยาโมโตะซังเองเหรอครับ? มาจากไหนกันล่ะครับเนี่ย?”

 

คนขับรถของเมื่อวาน มิยาโมโตะซังยืนเนียนอยู่ตรงนั้นราวกับเป็นเรื่องปกติที่เขาจะต้องมาปรากฏตัวและในมือของเขาเองก็ถือถุงอยู่สองใบจากร้าน Mc อีกด้วย

อะไรน่ะ? หรือว่าจะ….นี่คุณถ่อมาส่งข้าวส่งน้ำให้ผมโดยที่รู้อยู่แล้วว่าที่นี่มันไม่มีอะไรกินเลยแบบนั้นสินะ?  

 

“ครับผม ผมนำมื้อเช้ามาให้กับท่านทั้งสองครับ”

 

นี่มิยาโมโตะซังอ่านความคิดผมได้งั้นเรอะ!?

เอ่อ …. แล้วทำไมเราถึงได้มีมื้อเช้าเป็นแฮมเบอร์เกอร์ไปได้ล่ะครับ? 

มันจะดีกับท้องไส้เหรอครับ?

 

“พอดีว่านี่เป็นคำขอจากท่านคาเอเดะครับ เธอติดต่อมาสอบถามผมเมื่อคืนนี้ว่าคุณจะสนใจที่จะลองทานอะไรที่เรียกว่า ‘มื้อเช้าที่เป็นของทานเล่น’ รึเปล่าน่ะครับ”

 

ห๋า! คำขอของฮิโตสึบะซังเรอะ? เมื่อวานก็พิซซ่าไปทีนึงแล้ว คราวนี้ก็เป็นมื้อเช้างั้นเหรอ

นี่เป็นไปได้ไหมที่เธอเป็นพวกชอบอาหารขยะแบบนี้น่ะ?!

อ่า ช่างเถอะ! ผมไม่ใส่ใจอะไรมากหรอกแต่ยังไงผมก็เริ่มกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เธอพูดเมื่อวานนี้เกี่ยวกับอาหารฝีมือเธอแล้วล่ะนะ

 

“โปรดอย่าได้เป็นกังวลเรื่องนั้นไปเลยครับ การทำอาหารของท่านคาเอเดะนั้นอาจจะดูแปลกตาไปสักหน่อย แต่กระผมรับรองเรื่องรสชาติได้ ยังไงผมขอแนะนำให้คุณทานสิ่งนี้ก่อนเถอะนะครับ ก่อนที่มันจะเย็นชืดเสียก่อน แต่จะว่าไปคุณไปอาบน้ำก่อนดีไหมครับ?” 

 

มีเสียงเตือนจากในห้องน้ำดังขึ้น เป็นการแจ้งเตือนว่าสิ้นสุดกระบวนการอุ่นน้ำให้ร้อนแล้ว ก็ถ้าทำได้ ผมก็จะปลุกฮิโตสึบะซังที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่ เพื่อที่เราจะได้มานั่งกินอาหารพร้อมกันก่อนที่มันจะเย็นชืด แต่ผมเองก็ไม่อยากให้เงินที่ถูกใช้ไปกับแก๊สที่เอามาใช้ทำน้ำอุ่นเพื่ออาบน้ำนี้เสียไปโดยเปล่าประโยชน์

 

“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ท่านคาเอเดะจะไม่ค่อยมีเรี่ยวมีแรงในวันหยุดช่วงเช้าๆของวันเสาร์ครับ ฉะนั้นเธอก็คงจะยังไม่ตื่น ผมเชื่อว่ามันคงเป็นการดีที่สุดถ้าหากว่าคุณรีบอาบน้ำแล้วหลังจากนั้นค่อยมาปลุกเธอให้ตื่นครับ”

“แล้วนี่คุณก็รู้ขนาดที่ว่าผมวางแผนที่จะปลุกเธอเลยสินะครับเนี่ย ก็นะ….งั้นขอผมลองคิดดูก่อนก็แล้วกัน ยังไงก็ขอบคุณนะครับ มิยาโมโตะซัง”

“ไม่เลยขอรับ นี่เป็นส่วนหนึ่งของงานของผมอยู่แล้วครับ นอกจากนี้วันนี้คุณตั้งใจที่จะออกไปข้างนอกด้วยใช่ไหมครับ? ฉะนั้นผมก็เลยจะขอตามไปกับคุณด้วย ขอความกรุณาด้วยนะครับ”

 

มิยาโมโตะซังโค้งคำนับอย่างสุภาพและเดินออกจากบ้านไป จากที่เขาพูดมาทั้งหมด

ผมคิดว่าไอ้ทริปการไปช้อปปิ้งซื้อของโดยที่มีคนขับรถส่วนตัวพาไปเนี่ยมันช่างฟุ่มเฟือยซะจริงเชียว….

แต่ตอนนี้ผมควรไปโฟกัสกับการอาบน้ำมากกว่า การปรากฏตัวของมิยาโมโตะซังทำให้สมาธิกระเจิงไปชั่วขณะ ตามคำพูดของมิยาโมโตะซัง ฮิโตสึบะซังเธอไม่ค่อยมีเรี่ยวมีแรงในช่วงวันหยุดก็เลยน่าจะยังไม่ตื่นในช่วงเวลานี้ ดังนั้นผมก็เลยแน่ใจได้ว่าผมสามารถที่จะนั่งแช่ตัวลงอ่างชิลๆได้โดยไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องใดๆ

เอาล่ะ แล้วจะยังลังเลอะไรอยู่อีกล่ะ…มาอาบน้ำอย่างผ่อนคลายกันเลยดีกว่า! 

หลังจากอาบน้ำอุ่นเพื่อวอร์มร่างกายที่หนาวเย็นให้อุ่นขึ้นแล้ว ผมก็ลงไปแช่ตัวในอ่างอาบน้ำใหญ่ๆ

โอ้วว มันผ่อนคลายมากจริงๆเลยแฮะ มันดีจริงๆที่ได้แช่ตัวลงในอ่างที่มีพื้นที่กว้างขวางมากพอที่จะเหยียดขาทั้งสองข้างจนสุดได้ มันรู้สึกสุดยอดไปเลยแฮะ

 

“นายจะรู้สึกยังไงน๊า ถ้าได้อาบน้ำกับสาว ม.ปลาย ที่น่ารักที่สุดในญี่ปุ่นในอ่างอาบน้ำใหญ่ๆนั่นน่ะ?”

“นั่นมันก็ต้องยอดเยี่ยมไปเลยอยู่แล้วน่ะสิ……ถ้าได้อาบน้ำกับฮิโตสึบะซังล่ะก็ ชั้นว่าชั้นคงจะใช้ดวงทั้งชาตินี้ไปหมดแล้วล่ะ”

“โอ้…..ถ้างั้นก็วางใจได้เลยค่ะ เพราะดวงของนายจะอยู่ติดตัวนายไปตลอดเหมือนเดิมนั่นแหละค่ะ เพราะว่าพวกเราจะได้อยู่ด้วยกันทุกวันเลยยังไงล่ะคะ”

“หา? ได้อาบน้ำกับฮิโตสึบะซังทุกวันเลยอย่างนั้นเหรอ? นั่นมันโครตสุด…. เอ๊ะ ! เดี๋ยวนะ !”

 

ทันทีที่ประตูห้องน้ำเปิดออก ผมก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองพลั้งปากพูดออกไปเมื่อกี้โดยที่ตัวเองไม่ทันได้รู้ตัว แต่ในขณะเดียวกันมันก็ดูเหมือนว่าโลกใบนี้มันดูเคลื่อนที่ได้ช้าลง

ฮิโตสึบะซังยิ้มแย้มแจ่มใสราวกับได้ขึ้นสวรรค์ ในขณะที่เธอบุกรุกเข้ามาภายในห้องน้ำ