The Soul Purchasing Pirate
บทที่277:คุมะและกลุ่มไนท์!
S.P.P: บทที่ 277: คุมะและกลุ่มไนท์!
“ เทรนซุนายควบคุมน้ําเต้าแล้วพาพวกเรากลับไปที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือแม้ว่าพวกเราจะต้องตายแต่พวกเราไม่สามารถปล่อยให้กองทัพเรือจับตัวของเขาไปได้!”
เจสันได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
“ ฉันทําอย่างที่กัปตันทําไม่ได้หรอกนะ,พลังชีของฉันมันยังไม่เพียงพอที่จะทําให้พวกเราสามารถกลับไปที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ
เทรนซูได้ส่ายหัวแต่เขานั้นก็ยังมีสิ่งที่อยู่ในใจที่เขาไม่ได้พูดออกไปซึ่งก็คือต่อให้พวกเขากลับไปที่นั่นสุดท้ายจุดจบที่รอพวกเขาอยู่ก็มีเพียงแค่การถูกจับกุมตัวไปเท่านั้น
“คล็อกโคไดล์!”
เมื่อได้ยินคําตอบของเทรนเจสันก็ได้หันไปถามคล็อกโคไดล์ในทันที
“ในตอนนี้ฉันไม่มีแรงเหลือพอที่จะพาพวกเรากลับไปที่นั่นได้แล้
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวตอบด้วยใบหน้าที่ดูน่าเกลียด
ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้พวกเขานั้นยังไม่ได้พักเลยแม้แต่น้อยมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะหมดแรง
“ ถ้าฉันเป็นคุณฉันจะไม่ทําอะไรแบบนั้น”
ในตอนนั้นเองในขณะที่พวกเขากําลังพูดคุยกันอยู่จู่ๆก็ได้มีเสียงของใครบางคนกล่าวแทรกขึ้นมา
ทุกคนนั้นต่างก็หันไปมองที่มาของเสียงนั้นในทันทีก่อนที่จะพบกับชายคนหนึ่ง
ชายคนนั้นสวมหมวกหมีและมีร่างกายที่สูงใหญ่แม้แต่เจสันกับคล็อกโคไดล์ก็กลายเป็นเด็กไปเลยเมื่อเทียบกับเขา,ชายคนนี้น่าจะมีส่วนสูงประมาณเจ็ดเมตรแถมตัวของเขาก็ใหญ่มาก
พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขาไม่สังเกตเห็นอีกฝ่ายได้ยัง
” นายเป็นใคร?”
เทรนซุนั้นได้ยกปืนขึ้นมาและเล็งไปที่อีกฝ่ายในทันที
เจสันและคล็อกโคไดล์เองก็มีท่าทีที่ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก
“ บาร์โธโลมิว คุมะ!,หรือเครื่องจักรสังหารคุมะ,ค่าหัว 250 ล้านเบรี!”
ในตอนนี้คล็อกโคไดล์จําอีกฝ่ายได้แล้ว
” ทําไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?”
เขาได้กล่าวถามออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เย็นชา
“จริงๆแล้วพวกคุณเหมาะกับการเดินทางมากกว่าสิ่งที่พวกคุณคิดที่จะทําอยู่ในตอนนี้”
“การได้ผ่อนคลายมันดีมากจริงๆนะ
ดูเหมือนว่าคุมะนั้นไม่ได้คิดที่จะบอกความจริงกับพวกเขา
“นายคิดว่ามันตลกนักหรือไง?”
เจสันได้กําหมัดของเขาพร้อมกับตะโกนออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด
ในตอนนี้เขากําลังหงุดหงิดเขาไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครเพราะว่าในตอนนี้เขาต้องการที่ระบาย
“ ผมก็ไม่ได้พูดเรื่องตลกอะไรให้ฟังหน”
เมื่อพูดจบร่างของเขาก็ได้กระพริบหายไปในทันที่ความเร็วของเขามันน่าเหลือเชื่อมากมันช่างสวนทางกับรูปร่างของเขาจริงๆ
เพียงพริบตาเขาก็ได้มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของเจสันและตบลงไปที่ร่างของเขา
“ไปสงบสติอารมณ์ก่อนเถอะนะ”
ในตอนนี้เจสันรู้สึกตกใจมากจู่ๆเขาก็ลอยขึ้นมาบนท้องฟ้าแต่หลังจากนั้นไม่นานสติของเขาก็ได้ดับลง
“แกทําอะไรลงไป!”
คล็อกโคไดล์นั้นได้กําหมัดและโจมตีเข้ามาที่คุมะด้วยความโกรธ
“คุณเองก็ด้วย!”
คุมะได้กล่าวออกมาพร้อมกับตบลงไปที่ร่างของคล็อกโคไดล์
หลังจากคล็อกโคไดล์ก็เป็นเจ้านายตัวน้อยก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาหาเทรนซุ
“ คุณเป็นคนที่ใจเย็นและมีเหตุผลเพราะงั้นผมจะไม่ทําอะไรกับคุณ”
คุมะได้กล่าวออกมาอย่างเฉยชา
“นายคิดที่จะทําอะไรกันแน่?”
เทรนได้กล่าวถามหน้าออกมาด้วยใบหน้าที่ดูน่าเกลียด
เพียงพริบตาเดียวพรรคพวกของเขาทั้งหมดก็ถูกทําให้หายตัวไปจนหมดโดยชายตรงหน้านี้
“ มันคือคําสั่งปกป้องที่ผมได้รับมาเพราะฉะนั้นคุณสามารถมั่นใจได้ว่าพวกเขาจะไม่เป็นอะไร”
คุมะได้กล่าวอธิบายออกมา
“ รีบออกไปจากที่นี่เถอะ,มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่กัปตันของคุณจะสร้างโอกาสนี้ขึ้นมาได้”
หลังจากพูดจบร่างของคุมะก็ได้จางหายไปจากที่แห่งนี้แล้ว
ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายมันทําให้เทรนซูรู้สึกช็อคมาก
เทรนซุได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกับหันไปมองชาร์โปลอสที่กําลังสั่นกลัวก่อนที่จะกล่าวขึ้นมาว่า
“ไปแล่นเรือซะ,พวกเราพร้อมแล้ว”
เรือไม้ได้แล่นออกไปอย่างรวดเร็วและในตอนที่พวกเขาออกห่างมาจากเรดไลน์มาได้ประมาณสามกิโลนั้นมันก็ได้มีเรือรบมุ่งหน้า เข้ามาหาพวกเขา
“ รอเดี๋ยวก่อน,ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย?,คุณใช่พี่ใหญ่เทรนซุจากกลุ่มโจรสลัดโซลหรือเปล่า?”
ชายที่อยู่ในเครื่องแบบทหารสีดําที่ยืนอยู่บนเรือรบนั้นได้กล่าวถามออกมาเสียงดัง
เทรนซุรู้สึกประหลาดใจมากและอดไม่ได้ที่จะถามกลับไปว่า
“นายมีอะไรกับฉันงั้นหรอ?”
“ เยี่ยมไปเลยเคือผู้นําของพวกเราเขาต้องการที่จะพบคุณครับ!”
ทหารคนนั้นดูมีความสุขมากที่ได้เจอกับเทรนซุ
“แล้วพวกนายคือใคร?”
เทรนซุได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย
“ไนท์, กลุ่มของพวกเรามีชื่อว่าในท์พอดีว่าผู้นําของพวกเราได้ข่าวคราวของพี่ใหญ่โรแกนเขาก็เลยจะเข้ามาเป็นกําลังสนับสนุน ให้หน่ะครับ”
ทหารคนนั้นได้กล่าวอธิบายอย่างรวดเร็วว่าและในตอนนั้นเองเขาก็สังเกตเห็นว่าบนเรือนั้นมีเพียงแค่เทรนซุและชาร์โปลอสเท่านั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะกล่าวถามออกไป
“ แล้วพี่ใหญ่คนอื่นล่ะครับ?”
เมื่อได้ยินคําถามของเขาใบหน้าของเทรนซุก็ได้เปลี่ยนไปในทันทีก่อนที่เขาจะส่ายหัว
“เอ่อ..พี่ใหญ่เทรนซุจะไปเจอกับผู้นําของพวกเราก่อนมั้ยครับหลังจากนั้นพวกเราก็ค่อยมาพูดเรื่องของพี่ใหญ่คนอื่นๆกันที่หลัง”
ทหารคนนั้นสังเกตเห็นถึงความเสียใจบนใบหน้าของเทรนซุเขาจึงพูดเรื่องอื่นขึ้นมาในทันที
“ พวกนายจะช่วยพวกเรางั้นหรอ?”
เทรนซุนั้นรู้สึกสงสัยมากนั้นก็เพราะว่าเขาไม่เคยรู้จักกับกลุ่มคนพวกนี้มาก่อน
“ พี่ใหญ่โรแกนเขาเคยช่วยชีวิตพวกเราไว้หน่ะครับ”
ทหารนั้นได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
เทรนซุไม่คิดมาก่อนเลยว่ากัปตันของเขาจะเครือข่ายที่กว้างขวางขนาดนี้ จากที่เขามองดูระบบจัดการของคนพวกนี้นั้นไม่ต่างจากพวกกองทัพเรือเลยแม้แต่น้อยไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะอยู่ข้างเดียวกันกับกัปตันของเขา
“ ดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่,พี่ใหญ่เทรนซุคุณมากับพวกเราเถอะ!”
เทรนซุนั้นได้พยักหน้าออกมาด้วยที่ไม่มีความลังเลแต่อย่างใดก่อนที่เขาจะขึ้นไปบนเรือรบของอีกฝ่าย
ในท้องทะเลที่กว้างใหญ่บนเกาะแห่งหนึ่ง
“เปแอบ! เปแอบ..!”
คุมะได้ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเย็นชาพร้อมกับหยิบหอยทากสื่อสารของเขาขึ้นมา
“ภารกิจที่ให้ไปเป็นยังไงบ้าง?”
เสียงที่แผ่วเบาได้ดังออกมาจากหอยทากสื่อสาร
“โรแกนถูกจับกุม,ส่วนสมาชิกลูกเรือคนอื่นฉันได้ส่งพวกเขาไปตามสถานที่ต่างๆแล้ว”
คุมะได้กล่าออกมาอย่างช้าๆ
“ถูกจับกุมนั้นหรอ?”
ดราก้อนที่อยู่อีกฟากของหอยทากสื่อสารดูจะตกใจนิดหน่อย
“ หมอนั้นมีพลังที่แปลกประหลาดอยู่และกองทัพเรือก็ไม่น่าที่จะจับตัวเขาได้”
“ ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานก็คงจะมีข่าวของเขา”
“ หวังว่าฉันจะมีโอกาสได้ทํางานร่วมกันกับหมอนั้น!”
หลังจากเพ้ออยู่นานเขาก็ได้หันกลับมาพูดกับคุมะต่อว่า
“ ส่วนนายก็อย่าให้ใครรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเราเหมือนเดิม”
“ เข้าใจแล้ว”
เมื่อคุมะพูดจบหอยทากสื่อสารก็ได้ถูกวางสายลงไปในทันที,เขาได้มองไปที่ท้องทะเลที่เงียบสงบ
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้ถอนหายใจออกมาและกล่าวออกมา
“ ท้องทะเลได้กลับมาสงบอีกครั้งแต่ก็ไม่รู้ว่ามรสุมจะกลับมาอีกเมื่อไหร่?”
หลังจากที่เขาพูดจบฟ้าก็ได้ผ่าลงพร้อมกับเมฆดําที่เข้าปกคลุมท้องฟ้าอย่างรวดเร็วก่อนที่ฝนจะตกลงมาอย่างหนัก
“ งั้นหรอ,ท้องทะเลมันไม่เคยสงบงั้นสินะ!”
“ โลกใบนี้เองก็ไม่เคยสงบ!”
เมื่อพูดจบร่างของเขาก็ได้หายไปจากเกาะแห่งนี้อย่างรวดเร็ว
การกระทําของพวกโรแกนนั้นมันไม่ได้มีแค่พวกเขาเท่านั้นที่รู้มันยังมีอีกหลายคนที่เฝ้าติดตามเรื่องราวของพวกเขา
ไม่ว่าจะเพื่อประโยชน์ในปัจจุบันหรือในอนาคต
สิ่งเล็กๆเหล่านี้ที่เกิดขึ้นมาอย่างเงียบๆนั้นดูเหมือนจะไม่มีอะไรในขณะนี้แต่เชื่อได้เลยว่าในอนาคตอันใกล้นี้มันจะต้องทําให้โลกเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้นมาอย่างแน่นอน
การเดินทางนับพันไมล์นั้นเริ่มต้นจากก้าวแรก,อาคารสูงเองก็เริ่มต้นจากพื้นดินเช่นกัน
เมื่อไหร่ที่การเปลี่ยนแปลงนั้นมาถึงโลกใบนี้จะต้องสั่นสะเทือนอย่างแน่นอน!
