Heroes of Marvel ตอนที่697

โคลอสซัสถูกซัดปลิว
ฟู่ววว
สายลมได้พัดพาฝุ่นเเละกลุ่มควันออกไปเผยให้เห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าณ ตอนนี้
“เป็นไปได้ยังไงเจ้าบ้านั่น มันไม่เป็นอะไรเลย!”สิ่งที่ปีเตอร์รับรู้ก็คืออีกฝ่ายมีพละกำลังที่เเข็งเเกร่งมากเขาได้ใช้ขวานยักษ์นั่นส่งตัวเองจนบินลอยไปไกล ในตอนนี้ ทั้งปีเตอร์ เเละ กัปตันโรเจอร์ส ล้วนตกตะลึงที่เห็นอีกฝ่ายที่ถูกระดมโจมตีกลับไม่เป็นอะไรเเม้เเต่น้อย
ไม่ใช่เเค่ปีเตอร์เเละกัปตันโรเจอร์สเพียงเท่านั้นเเม้เเต่ เเดร์เดวิล เเละ คนอื่น ๆ ก็รู้สึกตื่นตะลึงโดยสมบูรณ์ เมื่อครู่ พวกเขาได้ระดมการโจมตีเเทบจะเรียกได้ว่าในโลกนี้ไม่มีกองกำลังพันธมิตรไหนที่จะมีประสิทธิภาพโจมตีร่วมกันรุนเเรงได้มากขนาดนี้เเล้ว
อย่างไรก็ตามร่างโครงกระดูกของอีกฝ่ายราวกับไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อนนอกเหนือจากตำเเหน่งทรวงอกที่มีลูกธนูปักบาดเเผลอื่น ๆ ก็ไม่มีเลยเเม้เเต่น้อย
“ฉันจัดการเอง!”หลังจากฟื้นสติกลับมาได้โคลอสซัสคำรามออกมา เเละ พุ่งเข้าใส่ทันที
ความสามารถของเขาเป็นความสามารถทางกายภาพที่ใช้ต่อสู้ระยะไกลธรรมชาติเขาจะต้องพุ่งเข้าใส่ศัตรูเเละอีกฝ่ายดูเหมือนจะมีค่าพละกำลังทางกายที่สูงน่าจะเป็นสายต่อสู้ระยะประชิดเหมือนกับตัวเอง
ฟุ่บ~
“ระวังด้วยโคลอสซัส!”เห็นโคลอสซัสวิ่งนำหน้าพวกเขาขึ้นไป สตอร์ม ที่อยู่ไม่ไกล ได้ตะโกนบอก
ไม่รู้ว่าสตอร์มเห็นอะไรเเต่เธอสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายไม่ธรรมดาเลยเพราะอีกฝ่ายสามารถป้องกันการโจมตีทั้งหมดจากพวกเธอได้โดยไม่เป็นอะไร ลำพังกำลังของโคลอสซัสคนเดียวคงจะไม่สามารถต่อกรอีกฝ่ายได้
ปั้ง! ไอรีนโนเวล
พริบตาต่อมากำปั้นของโคลอสซัสก็พุ่งตรงไปที่หน้าของศัตรูสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็คืออีกฝ่ายได้ยกขวานยักษ์นั่นขึ้นมาป้องกันอย่างง่ายดายทั้งร่างกายยังไม่ได้ผลกระทบเเม้เเต่น้อยราวกับต้นไม้ใหญ่อายุหลายร้อยปีที่ไม่โอนเอนตามลมตามพายุที่ซัดเข้าหา ทันทีที่อีกฝ่ายป้องกันการโจมตีได้ทั้งยังรับได้แบบชิว ๆ สีหน้าของทุกคนกลายเป็นบึ้งตึงอีกทั้งยังสัมผัสได้ถึงอันตรายที่เสียบเเทงหัวใจข้างใน
“รับนี่ไปซะ!”เห็นการโจมตีของตนเองไม่ได้ผลโคลอสซัสได้ยกหมัดอีกข้างพุ่งโจมตีตอบโต้ในทันที
ปั้ง!
หมัดของโคลอสซัสได้ซัดเข้าหน้าบนใบหน้ายักษ์ของอีกฝ่ายเเต่ร่างกายของอีกฝ่ายเเข็งเเกร่งเเละหนักหน่วงมากเเทบจะไม่มีผลกระทบอะไรเกิดขึ้นเลยเเม้เเต่น้อยขณะเดียวกันขวานยักษ์ของอีกฝ่าย ก็ถูกยกขึ้นมาพร้อมกับเหวี่ยงฟาดไปที่ร่างของโคลอสซัสจนร่างเหล็กของโคลอสซัสบุบเเละพุ่งบินลอยไปไกล
ตุบ~~
ร่างขนาดใหญ่ของโคลอสซัสได้บิดเบี้ยวกลับหัวกลับหาเสียการควบคุมชั่วคราวตกจากความสูงเเละความเร็วเช่นนี้ ย่อมได้รับบาดเจ็บหนักเเน่นอน หากร่างกายของโคลอสซัสเป็นเหมือนคนธรรมดา คาดว่าน่าจะตกตายจากการโจมตีนี้ไปเเล้ว
…
“เฮ้….”ปีเตอร์ที่เห็นพี่ใหญ่คนนี้บินมาตกใกล้ตนเองเขารีบเข้าไปดูอาการทันที
“เฮ้,โคลอสซัสนายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”หลังจากปีเตอร์เข้ามาดูอาการ สตอร์ม เอง ก็ตามมาติด ๆ เธอจ้องมองไปที่เขาด้วยความกังวล
เหตุผลที่เมื่อครู่สตอร์มเตือนโคลอสซัส ก็เพราะ เธอสัมผัสได้ว่าประตูมิติอวกาศนั่นมีการเปลี่ยนเเปลงอะไรบางอย่างจากนั้นโคลอสซัสก็ถูกซัดโจมตีกลับมาอย่างเสียท่า
“เเค่กๆ ยังไม่ตายหรอกน่า!”โคลอสซัสยก มือกุมหน้าอกของตัวเองเเละไอออกมาอย่างรุนเเรง
“ทางที่ดีนายควรจะหลีกเลี่ยงการต่อสู้ระยะประชิดจะดีกว่า!”จ้องมองไปที่โคลอสซัส สตอร์ม มีสีหน้าที่ย่ำเเย่อย่างมาก
สถานการณ์ของพวกเขาในตอนนี้เข้าขั้นเรียกได้ว่าย่ำเเย่อย่างเเท้จริงผู้นำของทีม X-MEN คราวนี้ อย่างไอซ์แมน ก็ไม่อยู่ด้วย
“ให้ฉันพักฟื้นซักหน่อยน่าจะหายดี…”ได้ยินคำพูดของสตอร์มโคลอสซัส กล่าวตอบ
ก่อนหน้านี้โคลอสซัสก็เห็นการเปลี่ยนเเปลงของประตูมิติอวกาศเหมือนกัน ก่อนที่ตัวเขาจะถูกซัดโจมตีเเละถูกส่งลอยออกมา ตัวเขาเองไม่เเปลกใจเลยที่อีกฝ่ายมีพละกำลังที่เเข็งเเกร่งเเละซัดตัวเองลอยมาไกลแบบนี้ เพราะเเม้เเต่การโจมตีของทุกคนอีกฝ่ายยังเเทบจะเรียกว่าไร้บาดเเผล
ในเวลานี้กัปตันโรเจอร์ส เเละ ทุกคนได้จ้องมองไปที่ ด้านหน้าของประตูมิติอวกาศ นอกเหนือจาก สัตว์ประหลาดยักษ์เบื้องหน้าเเล้ว พวกเขาหาได้สนใจสัตว์ประหลาดตัวอื่นไม่ เพราะเขาเชื่อว่าตัวการสำคัญก็คืออีกฝ่าย
ความสามารถทางร่างกายที่เเข็งเเกร่งมากกว่ามนุษย์พละกำลังที่ยากจะจินตนาการสิ่งเหล่านี้ทำให้พวกกัปตันโรเจอร์สคิดสงสัยทำไมศัตรูที่น่าเกงขามเช่นนี้ถึงมาปรากฏตัวขึ้นที่อารยธรรมที่เเสนจะอ่อนเเอที่เรียกว่าโลก