เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ – ตอนที่ 23 ยอดเยี่ยม!

จางเค่อฉินสีหน้าเปลี่ยนไป!

สวรรค์ ท่านจะต้องกลั่นแกล้งผมให้ได้อย่างนั้นเลยเหรอ?

ผมทุ่มเทความคิดมากขนาดนี้ ไปตามหาหมอเฉพาะทางมาถึงสองท่าน แต่สวรรค์กลับให้หมอคนนั้นเป็นคนทำ!

ผม…วางแผนเสียเปล่าจริงๆ… 

จางเค่อฉินยังคงโอบกอดความคาดหวังเล็กๆ ในใจ หวังว่าเฉินชางคนนี้จะเป็นเฉินชางอีกคนหนึ่ง หรือบางทีอาจจะเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางที่มาจากโรงพยาบาลใดโรงพยาบาลหนึ่ง เอ่ยปากถามอย่างระมัดระวัง “ใช่คนนั้นหรือเปล่าครับ? ตัวสูงๆ ขาวๆ ดูสะอาดสะอ้านคนนั้นน่ะ?”

อันเยี่ยนจวินพยักหน้า

จบกัน!

จางเค่อฉินแทบอยากจะตายเสียให้ได้

สีหน้าของฉินเสี้ยวยวนพลันมืดครึ้มลง นี่มันเรื่องใหญ่แล้ว

อันเยี่ยนจวินรีบร้อนอธิบาย “ผู้อำนวยการฉิน คุณอย่าเพิ่งร้อนใจไปเลยครับ เฉินชางคนนี้มีฝีมือไม่เลวเลย ฝีมือพื้นฐานอยู่ในระดับดี ผมเคยเห็นมาแล้วครับ”

ฉินเสี้ยวยวนส่ายหน้า เอ่ยตามตรง “พาพวกเราไปที่ห้องผ่าตัดนั้นเถอะครับ”

อันเยี่ยนจวินกระแอมไอแค่กๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างไปจากเดิม “ไม่ได้อยู่ที่ห้องผ่าตัดครับ อยู่ที่ห้องปฏิบัติการ!”

ในใจของอันเยี่ยนจวินแทบจะบ้าไปแล้ว ไอ้หนูนี่ เหล่าเฉินให้คุณดูแลตัวเองไม่ถึงสามวันก็ทำลายเรื่องดีๆ ซะแล้ว เรื่องในคราวนี้ก่อได้ใหญ่จริงๆ!

จริงดังคาด ประโยคนี้ของอันเยี่ยนจวินทำให้รอบด้านเงียบลง

ไม่ต้องพูดถึงเข็มตกเลย แม้แต่กระดาษตกก็คงได้ยิน อันเยี่ยนจวินคิดว่าเขาวาดภาพอัตราการเต้นของหัวใจตัวเองได้เลยทีเดียว

เงียบ!

กลั้นใจ!

ตอนนี้เองจู่ๆ ผู้อำนวยการฉินก็กล่าวเสียงต่ำ “ไร้สาระ! การผ่าตัดใหญ่ขนาดนี้ต้องทำที่ห้องผ่าตัด นี่คือมาตรฐานแผนกฉุกเฉินของพวกคุณหรือไง?”

อันเยี่ยนจวินทอดถอนใจ คิดไปว่าเฉินชางทำได้ไม่เลวเลยจริงๆ จึงช่วยเขาอธิบายประโยคหนึ่ง “ผู้อำนวยการครับ ห้องผ่าตัดของแผนกฉุกเฉินมีจำกัด แล้วเรื่องการเย็บเส้นเอ็น โดยปกติก็จะทำกันที่ห้องปฏิบัติการ”

จางเค่อฉินใจสลาย!

อู๋กังของผม!

คิดดูเถอะ ไม่ได้ถูกโจรยิงตาย แต่กลับหมดอนาคตในมือหมอคนหนึ่ง

สวรรค์…

หลิวซือฉีกระแอมออกมา กล่าวทำลายความกระอักกระอ่วน “ไปเถอะ พวกเราไปกันตอนนี้เลย ดูหน่อยว่าจะทันเวลาหรือเปล่า”

ถานจงหลินพยักหน้า ในใจยังคงคิดด้วยความกังวล เส้นเอ็นเสียหาย อัตราที่จะเกิดพังผืดมีมากจริงๆ

หัวหน้าพยาบาลเห็นผู้อำนวยการฉินแล้วจึงรีบเดินเข้ามาหา “ผู้อำนวยการฉินคะ คุณมาได้ยังไง”

ฉินเสี้ยวยวนกล่าวต่อ “อืม ผมมาดูผู้ป่วย”

อันเยี่ยนจวินเอ่ยถาม “เฉินชางอยู่ที่ห้องปฏิบัติการไหนครับ?”

เถียนหลันเซียงตอบ “ห้องที่สามค่ะ เข้าไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว น่าจะใกล้จะออกมาแล้ว”

ประโยคนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกหนักอึ้งในใจ

จบแล้ว!

เมื่อผลักประตูเข้าไป พบว่าเฉินชางกำลังเย็บปิดผิวหนัง อยู่ในขั้นตอนสุดท้ายแล้ว

ฉินเยว่หันมาเห็นคนมากมายขนาดนี้จึงมองอย่างงงๆ “หัวหน้าแผนกอัน…ผู้อำนวยการฉิน? พวกคุณมากันหมดเลยหรือคะ”

จะอย่างไรอันเยี่ยนจวินก็เป็นหมอในแผนก จึงรีบเอ่ยถามขึ้นว่า “ผู้ป่วยเป็นยังไงบ้าง?”

เฉินชางเย็บขมวดปมสุดท้ายให้เสร็จ “ดีมากครับ ประสบความสำเร็จดี!”

ทุกคนได้ฟังพลันเดินเข้ามา

อู๋กังมองไป กล่าวด้วยรอยยิ้ม “หัวหน้า ผมไม่เป็นไรครับ”

จางเค่อฉินสลึงตาใส่อู๋กัง “ไม่เป็นไรงั้นเหรอ? คุณบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรหรือไง!”

อันเยี่ยนจวินดึงเฉินชางมาที่มุมหนึ่ง กระซิบเสียงเบา “นี่คุณก่อเรื่องแล้ว คุณรู้หรือเปล่าว่านี่เป็นใคร? โง่จริงๆ! อวดเก่ง!”

เฉินชางชะงักไป “ผมรู้ครับ เขาเป็นตำรวจ”

อันเยี่ยนจวินตบหน้าผาก พูดเสียงเบาต่อไปว่า “ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น ฐานะของบุคคลนี้ค่อนข้างอ่อนไหว คุณกล้าพามาผ่าตัดอีก ไม่รู้หรือว่าหลังจากเย็บเส้นเอ็นแล้วจะมีโอกาสปรากฏอาการเรื้อรังมากขนาดไหน เรื่องพวกนี้ยังกล้าหาเรื่องใส่ตัว คุณบ้าหรือเปล่า!”

เฉินชางหัวเราะ “การผ่าตัดประสบความสำเร็จมากนะครับ”

เวลาออกฤทธิ์ของยาชาหมดลงแล้ว เฉินชางหันไปพูดกับอู๋กังว่า “คุณขยับนิ้วดูหน่อยนะครับว่ารู้สึกยังไง”

อู๋กังพยักหน้า ยกมือขึ้นขยับเล็กน้อย “โอ้? ยอดจริงๆ! ดีมาก มือผมขยับได้!”

“ฮ่าๆ หัวหน้า มือของผมไม่พิการ ผมยังจับปืนได้!…”

เฉินชางส่ายหน้า “ช่วงนี้คุณต้องพักผ่อนให้ดีอย่าได้ขยับมั่วๆ อีกสามอาทิตย์ถึงจะเริ่มทำกายภาพบำบัดเบาๆ หกอาทิตย์ถึงขยับได้ตามปกติ ทำกายบริหารเร็วเกินไปอาจจะทำให้เส้นเอ็นเสียหาย ทำกายบริหารช้าเกินไปจะทำให้เกิดพังผืด”

อู๋กังพยักหน้า “ขอบคุณครับหมอเฉิน!”

จากนั้นเฉินชางก็ช่วยอู๋กังใส่เหล็กดาม จัดให้แขนของเขาอยู่ในตำแหน่งที่เส้นเอ็นผ่อนคลายที่สุด กล่าวว่า “อีกสองอาทิตย์ค่อยมาตัดไหม หกอาทิตย์เอาเหล็กดามออก”

จางเค่อฉินมองไปยังอู๋กังด้วยความเคร่งเครียด “คุณไม่เป็นอะไรจริงหรือ?”

อู๋กังพยักหน้า “ไม่เป็นอะไรครับ!”

คนใหญ่คนโตคนอื่นๆ ยืนงงอยู่กับที่ ไม่รู้ว่าจะทำอะไร

เฉินชางเดินไปล้างมือ “สวัสดีครับผู้อำนวยการฉิน”

อันเยี่ยนจวินรีบแนะนำ “เสี่ยวเฉิน ท่านนี้คือถานจงหลิน หัวหน้าแผนกฝ่ายศัลยกรรมของโรงพยาบาลประชาชนแห่งมณฑล ท่านนี้คือหลิวซือฉี รองผู้อำนวยการศูนย์การแพทย์ท้องถิ่น และเป็นหัวหน้าแผนกศัลยกรรมด้วย”

ถึงแม้เฉินชางจะไม่ได้ทักทาย แต่เขาเคยเข้าร่วมการประชุมประจำปี สองท่านนี้เป็นคนที่ยืนปราศรัยอยู่บนเวทีในช่วงการประชุม!

เฉินชางรีบทักทาย “สวัสดีครับผู้อำนวยการหลิว ได้ยินชื่อมานาน ผมอ่านวิทยานิพนธ์ของคุณด้วยนะครับ สวัสดีครับหัวหน้าแผนกถาน ความคิดเห็นเกี่ยวกับการเย็บเส้นเอ็นของคุณทำให้ผมชื่นชมมากจริงๆ! เป็นเกียรติที่ได้พบทั้งสอง”

[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของฉินเสี้ยวยวน -5]

[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของจางเค่อฉิน -10]

[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของหลิวซือฉี -5]

[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของถานจงหลิน -5]

เฉินชางเอ๋อไปแล้ว!

ให้ตายเถอะ…

นี่เขาไปเลียถูกเท้าคนอื่นหรือไง?

ไม่ใช่ว่าควรจะดีใจหรือ?

นี่ฉันทำเรื่องอะไรที่ผิดต่อหลักการฟ้าดินหรือเปล่า อยู่ดีๆ ความรู้สึกดีก็ลดลงต่อเนื่อง

ฉินเสี้ยวยวนเดินเข้ามา “หมอเฉิน ทำไมคุณถึงผ่าตัดอู๋กังที่สำคัญแบบนี้ล่ะครับ”

เฉินชางชะงัก ที่แท้ก็เรื่องนี้

เฉินชางรู้สึกว่าตนเองไม่ได้ทำอะไรผิด

“ตอนนั้นการอัตราไหลเวียนโลหิตที่มือของผู้ป่วยลดต่ำลงเรื่อยๆ หากยังเสียเวลาไม่ยอมเย็บเส้นเอ็นนานเกินไปจะไม่เป็นผลดีกับการฟื้นตัวภายหลัง ยิ่งไปกว่านั้นหากไม่ได้รับเลือดไปหล่อเลี้ยงในเวลานานจะทำให้เกิดผลกระทบกับเส้นประสาทอย่างแน่นอน ตอนนั้นผมเห็นว่าสภาพของผู้ป่วยจำเป็นต้องรีบผ่าตัด ในฐานะที่เป็นหมอเวร หลังจากบอกสภาพกับผู้ป่วยแล้ว ผู้ป่วยก็ตกลงให้ผ่าตัด ทั้งยังเซ็นหนังสือยินยอมการผ่าตัดแล้วด้วย ผมจึงดำเนินการผ่าตัดครับ!”

ฉินเยว่ชะงัก โอ้โห นี่มันวีรบุรุษไม่กลัวอำนาจจากไหนกัน?

คำพูดที่ฟังดูดีมีเหตุผลทำให้ผู้อำนวยการฉินพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ!

ฉินเยว่คิดในใจ เฉินชางเจ๋งจริง!

ฉินเสี้ยวยวนสูดหายใจลึก น้องสาว ยังมาพูดเรื่องกฎอะไรกับผมอีก!

“หลังจากประเมินอาการของผู้ป่วยแล้วพบว่าระดับความยากสูง คุณไม่คิดถึงจุดนี้หรือ? ถ้าหากล้มเหลวขึ้นมาจะทำยังไง?”

เฉินชางผู้ตอบ “การผ่าตัดย่อมมีความอันตรายและข้อจำกัด เป็นเรื่องปกติ”

ฉินเสี้ยวยวนชะงักไป ให้ตายเถอะคุณ ยังอยากเป็นหมออยู่หรือเปล่า ใจเย็น ใจเย็น เขาสูดหายใจลึกๆ อ้าปากขึ้นอยากจะพูดอะไรบางอย่าง

เฉินชางเห็นว่าฉินเสี้ยวยวนยังคิดจะพูดจาเล่นลิ้นจึงพูดออกไปอีกประโยค “ผมรู้ครับว่าผมควรจะติดต่อแจ้งสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย แต่ผู้ป่วยดื้อรั้นจะทำให้ได้ ในฐานะที่ผมเป็นหมอผู้บริการประชาชนจึงปฏิเสธไม่ยอมรักษาไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น…ผมก็มั่นใจในการผ่าตัดนี้ด้วย!”

บรรยากาศที่นั่นเงียบลงทันที!

ฉินเยว่ลอบชมอยู่ในใจ เฉินชางยอดมาก!

ทุกคนมองไปยังชายหนุ่ม “ยอดเยี่ยม” คนนั้น ในใจเกิดความรู้สึกโศกเศร้า

ฉินเยว่มองผู้อำนวยการฉินที่กำลังหนังตากระตุก รีบพูดขัดขึ้นมา “ใช่ค่ะ! การผ่าตัดประสบความสำเร็จมาก ทุกท่านดูบันทึกการผ่าตัดได้นะคะ ในห้องปฏิบัติการของพวกเรามีกล้องวงจรปิดอยู่”