หากคุณปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ออกไปและโทรศัพท์ไปให้ผู้บัญชาการระดับสูง งั้นแผนการทั้งหมดของสำนักว่านหลงจะถูกเปิดเผยล่วงหน้า และเมื่อทุกอย่างถูกเปิดเผย สำนักว่านหลงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไสหัวออกไปจากซีเรีย เมื่อเป็นเช่นนั้น ทหารที่เสียชีวิตไปจำนวน 2,500 กว่าคน และค่าใช้จ่ายทางทหารทั้งหมดในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา จะอันตรธานหายไปอย่างสมบูรณ์ แต่ถ้าสำนักว่านหลงปฏิเสธที่จะถอย งั้นทำได้เพียงแตกหักกับจากซีเรีย แต่ถ้าสำนักว่านหลงสู้รบกับซีเรียขึ้นมา นั่นเท่ากับว่าสำนักว่านหลงได้รุกรานประเทศอธิปไตย คนทั้งโลกจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้นแน่นอน และสำนักว่านหลงจะกลายเป็นเป้าหมายการวิพากษ์วิจารณ์จากสาธารณชนอย่างแน่นอน! เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินจงเหล่ยคิดวิธีแก้ไขปัญหาได้ทันที! เขาคิดว่า “เมื่อสักครู่สิ่งที่คนแซ่เย่พูดออกมานั้น มีเพียงแค่สามคนเท่านั้นที่รู้ และห้องนี้ไม่มีอุปกรณ์บันทึกใด ๆ ทั้งสิ้น ดังนั้นขอเพียงแค่ผมฆ่าสองคนนี้ ก็สามารถมั่นใจได้ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของสำนักว่านหลงจะไม่ถูกเปิดเผย!” “หลังจากฆ่าสองคนนี้แล้ว จะอธิบายให้กองทัพของรัฐบาลอย่างไร? พอถึงเวลานั้นสามารถโยนความผิดทั้งหมดให้กับคนแซ่เย่ โดยบอกว่าเขาเป็นนักฆ่าที่ฮามิดส่งมาเพื่อลอบสังหาร เขาฆ่าผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลก่อน จากนั้นเตรียมจะฆ่าผม แต่สุดท้ายถูกผมฆ่าตาย!” “ใช่! ทำเช่นนี้แหละ! มันเป็นวิธีเดียวที่จะสามารถแก้ไขปัญหาได้!” เมื่อคิดเช่นนั้น เฉินจงเหล่ยลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จ้องไปที่ผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาล และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ห้ามออกไป!” ผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลก้าวถอยหลังสองสามก้าว และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เฉินจงเหล่ย คุณหมายความว่ายังไง?” “หมายความว่ายังไง?” เฉินจงเหล่ยแสยะยิ้ม กัดฟันและกล่าวว่า “ผมต้องการชีวิตคุณ!” หลังจากกล่าวจบ เขาก็โจมตีอีกฝ่ายทันที ร่างของเขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว การเคลื่อนไหวของเขาเร็วจนคนธรรมดาทั่วไปยากที่จะสังเกตเห็นได้ และผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลคนนั้นเป็นเพียงคนธรรมดา เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเฉินจงเหล่ยจะโจมตีตนเอง! ยังไม่ทันที่เขาจะหลบ เฉินจงเหล่ยก็ชกไปที่หัวใจของเขาอย่างรุนแรง! ปากของผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลเต็มไปด้วยพองสีขาวทันที และใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด เขาจ้องเฉินจงเหล่ยและกล่าวว่า “เฉินจงเหล่ย คุณ……..” ก่อนที่จะกล่าวจบ ตาของเขากลอกและเสียชีวิต เย่เฉินมองการสังหารด้วยการจู่โจมเพียงครั้งเดียวที่โหดเหี้ยมของเฉินจงเหล่ย ขมวดคิ้วเล็กน้อย และขณะเดียวกัน ความรู้สึกเหยียดหยามยอดฝีมือศิลปะการต่อสู้เพิ่มขึ้นเล็กน้อย เพราะว่านักบู๊หกดาวอย่างเฉินจงเหล่ย อาศัยความแข็งแกร่งและความเร็วของร่างกายที่เหนือกว่าคนทั่วไป โจมตีศัตรูทางกายภาพ เฉินจงเหล่ยมีพลังในที่แข็งแกร่ง แต่เขาไม่มีปราณทิพย์ จากมุมนี้ เขานั้นแตกต่างจากตนเองมาก หลังจากเฉินจงเหล่ยสังหารผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลแล้ว เขาหันไปมองเย่เฉินทันที เมื่อเห็นเย่เฉินไม่มีความหวาดกลัวใด ๆ เขาอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นเขาได้สร้างความประหลาดใจอย่างรวดเร็ว และปรากฏอยู่ตรงหน้าเย่เฉินอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างเย็นชาว่า “คนแซ่เย่! คุณเคยคิดไหมว่าวันหนึ่งตนเองจะตายเพราะพูดมากเกินไป!” เย่เฉินไม่เคยเห็นอีกฝ่ายอยู่ในสายตา เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อย และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ต้องขอโทษด้วย ผมดูดวงโชคชะตาเป็น และชีวิตของผมจะไม่ตายเพราะพูดมาก” เฉินจงเหล่ยจ้องเย่เฉินและถามอย่างเย็นชาว่า “คุณไม่กลัวว่าผมจะฆ่าคุณเลยเหรอ?” เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “งั้นก็ต้องดูว่าคุณจะสามารถฆ่าผมได้หรือเปล่า? คุณคิดว่าระดับฝีมือแค่นี้ของคุณ จะสามารถฆ่าผมได้หรือ?” เฉินจงเหล่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาดว่า “เจ้าหนู! คุณใกล้จะตายแล้วยังไม่รู้จักกลับตัวกลับใจอีก! ผมเป็นหนึ่งในสี่ราชันสงครามของสำนักว่านหลง นักบู๊หกดาว! ความแข็งแกร่งของผมอยู่ในสำนักว่านหลงแล้วรองจากประมุขเท่านั้น! ฆ่าขยะอย่างเช่นคุณ ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ!” เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะกล่าวเยาะเย้ย “ให้ตายเถอะ นักบู๊หกดาว แม่งฉิบหาย คุณเยี่ยมจริง ๆ!”
หากคุณปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ออกไปและโทรศัพท์ไปให้ผู้บัญชาการระดับสูง งั้นแผนการทั้งหมดของสำนักว่านหลงจะถูกเปิดเผยล่วงหน้า
และเมื่อทุกอย่างถูกเปิดเผย สำนักว่านหลงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไสหัวออกไปจากซีเรีย
เมื่อเป็นเช่นนั้น ทหารที่เสียชีวิตไปจำนวน 2,500 กว่าคน และค่าใช้จ่ายทางทหารทั้งหมดในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา จะอันตรธานหายไปอย่างสมบูรณ์
แต่ถ้าสำนักว่านหลงปฏิเสธที่จะถอย งั้นทำได้เพียงแตกหักกับจากซีเรีย
แต่ถ้าสำนักว่านหลงสู้รบกับซีเรียขึ้นมา นั่นเท่ากับว่าสำนักว่านหลงได้รุกรานประเทศอธิปไตย
คนทั้งโลกจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้นแน่นอน และสำนักว่านหลงจะกลายเป็นเป้าหมายการวิพากษ์วิจารณ์จากสาธารณชนอย่างแน่นอน!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินจงเหล่ยคิดวิธีแก้ไขปัญหาได้ทันที!
เขาคิดว่า “เมื่อสักครู่สิ่งที่คนแซ่เย่พูดออกมานั้น มีเพียงแค่สามคนเท่านั้นที่รู้ และห้องนี้ไม่มีอุปกรณ์บันทึกใด ๆ ทั้งสิ้น ดังนั้นขอเพียงแค่ผมฆ่าสองคนนี้ ก็สามารถมั่นใจได้ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของสำนักว่านหลงจะไม่ถูกเปิดเผย!”
“หลังจากฆ่าสองคนนี้แล้ว จะอธิบายให้กองทัพของรัฐบาลอย่างไร? พอถึงเวลานั้นสามารถโยนความผิดทั้งหมดให้กับคนแซ่เย่ โดยบอกว่าเขาเป็นนักฆ่าที่ฮามิดส่งมาเพื่อลอบสังหาร เขาฆ่าผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลก่อน จากนั้นเตรียมจะฆ่าผม แต่สุดท้ายถูกผมฆ่าตาย!”
“ใช่! ทำเช่นนี้แหละ! มันเป็นวิธีเดียวที่จะสามารถแก้ไขปัญหาได้!”
เมื่อคิดเช่นนั้น เฉินจงเหล่ยลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จ้องไปที่ผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาล และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ห้ามออกไป!”
ผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลก้าวถอยหลังสองสามก้าว และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เฉินจงเหล่ย คุณหมายความว่ายังไง?”
“หมายความว่ายังไง?” เฉินจงเหล่ยแสยะยิ้ม กัดฟันและกล่าวว่า “ผมต้องการชีวิตคุณ!”
หลังจากกล่าวจบ เขาก็โจมตีอีกฝ่ายทันที ร่างของเขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว การเคลื่อนไหวของเขาเร็วจนคนธรรมดาทั่วไปยากที่จะสังเกตเห็นได้
และผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลคนนั้นเป็นเพียงคนธรรมดา เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเฉินจงเหล่ยจะโจมตีตนเอง!
ยังไม่ทันที่เขาจะหลบ เฉินจงเหล่ยก็ชกไปที่หัวใจของเขาอย่างรุนแรง!
ปากของผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลเต็มไปด้วยพองสีขาวทันที และใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด เขาจ้องเฉินจงเหล่ยและกล่าวว่า “เฉินจงเหล่ย คุณ……..”
ก่อนที่จะกล่าวจบ ตาของเขากลอกและเสียชีวิต
เย่เฉินมองการสังหารด้วยการจู่โจมเพียงครั้งเดียวที่โหดเหี้ยมของเฉินจงเหล่ย ขมวดคิ้วเล็กน้อย และขณะเดียวกัน ความรู้สึกเหยียดหยามยอดฝีมือศิลปะการต่อสู้เพิ่มขึ้นเล็กน้อย
เพราะว่านักบู๊หกดาวอย่างเฉินจงเหล่ย อาศัยความแข็งแกร่งและความเร็วของร่างกายที่เหนือกว่าคนทั่วไป โจมตีศัตรูทางกายภาพ
เฉินจงเหล่ยมีพลังในที่แข็งแกร่ง แต่เขาไม่มีปราณทิพย์
จากมุมนี้ เขานั้นแตกต่างจากตนเองมาก
หลังจากเฉินจงเหล่ยสังหารผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลแล้ว เขาหันไปมองเย่เฉินทันที เมื่อเห็นเย่เฉินไม่มีความหวาดกลัวใด ๆ เขาอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นเขาได้สร้างความประหลาดใจอย่างรวดเร็ว และปรากฏอยู่ตรงหน้าเย่เฉินอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างเย็นชาว่า “คนแซ่เย่! คุณเคยคิดไหมว่าวันหนึ่งตนเองจะตายเพราะพูดมากเกินไป!”
เย่เฉินไม่เคยเห็นอีกฝ่ายอยู่ในสายตา เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อย และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ต้องขอโทษด้วย ผมดูดวงโชคชะตาเป็น และชีวิตของผมจะไม่ตายเพราะพูดมาก”
เฉินจงเหล่ยจ้องเย่เฉินและถามอย่างเย็นชาว่า “คุณไม่กลัวว่าผมจะฆ่าคุณเลยเหรอ?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “งั้นก็ต้องดูว่าคุณจะสามารถฆ่าผมได้หรือเปล่า? คุณคิดว่าระดับฝีมือแค่นี้ของคุณ จะสามารถฆ่าผมได้หรือ?”
เฉินจงเหล่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาดว่า “เจ้าหนู! คุณใกล้จะตายแล้วยังไม่รู้จักกลับตัวกลับใจอีก! ผมเป็นหนึ่งในสี่ราชันสงครามของสำนักว่านหลง นักบู๊หกดาว! ความแข็งแกร่งของผมอยู่ในสำนักว่านหลงแล้วรองจากประมุขเท่านั้น! ฆ่าขยะอย่างเช่นคุณ ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ!”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะกล่าวเยาะเย้ย “ให้ตายเถอะ นักบู๊หกดาว แม่งฉิบหาย คุณเยี่ยมจริง ๆ!”
