มีแค่เราที่เป็นเนโครแมนเซอร์ – ตอนที่ 14 หน่วยออคล่าผู้รอดชีวิต(3)

มันเหยียบขั้นบันไดไม้และเริ่มปีนขึ้นด้วยความเร็วอันน่าตกใจในทันทีที่ซองอูตะโกน

กึด กึด กึด กึด–

จีซูที่ใกล้ออคที่สุดชักดาบออกมาและฟันปะทะกับขวานอย่างกล้าหาญ

แกร๊ง!

“อ๊ะ!”

จีซูเข่าอ่อนล้มลง โชคดีที่ดาบไม่หลุดมือไป

จีซูเห็นออคก้มลงยิ้มมองมา มันชี้ขวานวาววับไปที่หัวของเธอ…

ปั้ง!

โครงกระดูกตัวหนึ่งถูกขวานฟันแหลกละเอียดไปต่อหน้าต่อตา เศษกระดูกกระจายเต็มหัวจีซู

“หนีเร็ว!”

ซองอูตะโกน เธอกลิ้งตัวหลบ คมขวานเฉียดไปหวุดหวิด แต่บันไดไม้นั้นถูกผ่าครึ่ง

จากนั้นโครงกระดูกแขนเดียวได้เข้ามาเผชิญหน้ากับออค มันดึงดาบขึ้นมา

แฮ่ก แฮ่ก…

ออคมองโครงกระดูก ดูเหมือนมันจะคิดว่าโครงกระดูกนั้นจัดการได้ง่ายเหมือนกับฝูงกอบลินมากมายที่มันฆ่ามาก่อน

ออคเหวี่ยงขวานอย่างแรงเหมือนเคย

แต่ครั้งนี้ไม่ได้ผล

ทันทีที่ขวานปะทะกับดาบ ดาบไถลผ่านวานไปเหมือนกับฟันกำแพงที่มีน้ำมันลื่น มันคือเอฟเฟคผสาน : <นักรบแขนเดียว> มันเสียการทรงตัวเพราะใส่แรงเยอะเกินไป

‘เตะมัน!’

ซองอูสั่งโครงกระดูก โครงกระดูกถีบร่างส่วนบนของออคด้วยขาสั้น ๆ จนมันตกจากบันได

“จีซู ปีนขึ้นมา! ไปหาที่ราบกันก่อน!”

อันตรายสำหรับพวกเขาที่จะสู้กับมอนสเตอร์ในที่แบบนี้ และมันยังไม่มีที่ให้ถอยบนบันไดแบบนี้ด้วย

“ให้ตายเถอะ!”

ถึงจีซูจะเคยปะทะกับขวานออคมาแล้วครั้งหนึ่ง มือขวาของเธอก็ยังคงสั่นอย่างรุนแรง ไม่ใช่เพราะว่ากลัวหรือเจ็บ แต่เป็นเพราะความหงุดหงิด

‘ก็ป้องกันได้เห็น ๆ ทำไมถึงล้มท่านั้นไปล่ะ?’

เธอรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม จีซูรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างกายภาพที่รู้สึกตลอดมาในฐานะนักกรีฑาหญิง มีหลายเรื่องที่คนคนหนึ่งจะทำได้โดยไม่ต้องพยายามมากนักในโลกใบนี้ มันเป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะกับเรื่องศิลปะและกีฬา

“อย่าเข้าใกล้มันเกินไป เราต้องฆ่ามันเหมือนกับตอนที่เราฆ่าบอส”

ซองอูตะโกน เขาเข้าป่ากับโครงกระดูกให้ออคที่ตัวใหญ่เข้าถึงตัวเขาได้ยาก

“…เข้าใจแล้ว!”

จีซูพักหายใจตามซองอูเข้าไปในป่า เธอเกือบจะลืมสิ่งที่สำคัญที่สุดไปแล้ว…การเอาตัวรอดไม่ใช่การแข่งขัน

มอนสเตอร์ตัวยักษ์ก้าวยาวขึ้นบันไดในเวลาไม่นานและพบว่าพวกซองอูมองมันจากแมกไม้ แววตามันมีจิตสังหาร

“ทำตามแผน โครงกระดูกจะสละตัวเองก่อนให้เรา”

ซองอูมองซากศพกอบลินในป่า เมื่อครู่ก่อนเขาคืนชีพมันขึ้นมาเป็นโครงกระดูก เขามีมานาพอที่จะเรียกมันออกมาอีก

‘แต่ไม่ควรจะใช้มานาเปลืองเกินไป’

มอนสเตอร์ตัวยักษ์พุ่งใส่พวกเขาโดยไม่สนอะไร แต่กลุ่มซองอูที่อยู่ในป่านั้นวิ่งไปมาหลบหลีกได้อย่างดี การพุ่งเข้าใส่ของออคไม่เป็นผล ด้วยน้ำหนักมหาศาลของขวานด้ามใหญ่ มันหันซ้ายขวาไม่ได้ตามต้องการด้วยซ้ำ

พรึ่บ– พรึ่บ–

โครงกระดูกห้าตัวล้อมรอบออคในไม่ช้า พวกมันปรากฏตัวจากหลังต้นไม้

“ดีล่ะ ได้เวลาแล้ว!”

ฮันโฮตะโกน โครงกระดูกทั้งห้าและมีดสามเล่มของฮันโฮถูกขว้างใส่ออคพร้อมกัน

แกร๊ง แกร๊ง!

ส่วนใหญ่ถูกขวานป้องกันเอาไว้ แต่มีดของฮันโฮปักเข้าที่หลังของมัน โครงกระดูกสี่ตัวโจมตีด้วยมือเปล่าอย่างบ้าคลั่งอย่างที่ซองอูไม่คิดมาก่อนเลย

เห็นได้ชัดว่าออคไม่พร้อมกับการตะลุมบอนแบบนี้ ใช้มือเปล่าหรือ? มันไม่ใช่การฆ่าตัวตายหรอกหรือ?

ปั้ง!

ออคทุบกะโหลกโครงกระดูกที่อยู่ข้างหน้าและจัดการอีกตัวที่อยู่ทางซ้าย แต่แขนของมันหนักขึ้น

มีโครงกระดูกสองเกาะแขนมันไว้แน่น ออครีบใช้มืออีกข้างดึงขาโครงกระดูกให้หลุด แต่มันก็ดึงได้แต่ขาเท่านั้น

ในขณะเดียวกัน ซองอู จีซู และโครงกระดูกแขนเดียวรีบเข้ามาโจมตีพร้อมกัน ออคพยายามเหวี่ยงขวานแต่ก็ทำได้ยากเพราะมีโครงกระดูกสองตัวเกาะแขนมันอย่างกับปลิง

จีซูหลบขวานที่ฟันมาอย่างช้า ๆ และฟันดาบใส่ต้นขาของออคและฟันในจุดตายตรงกล้ามเนื้อขนาดใหญ่ที่ต้นขา ไม่ว่าจะแข็งแรงแค่ไหน ออคก็ล้มลงด้วยบาดแผลฉกรรจ์

โฮก!

ออคเข่าทรุดไปหนึ่งข้าง ซองอูใช้จังหวะนี้ฟันแขนข้างที่ถือขวานด้วยดาบของเขา โครงกระดูกแขนเดียวแทงคอของมันในตอนสุดท้าย

ออคส่งเสียงแหลมในคอ สายตามันดำมืด

<คุณได้รับ 110 ทองจากการล่าออคหัวหน้าลาดตระเวน>

มันคือการจู่โจมร่วมกันที่สมบูรณ์แบบ

“หัวหน้าลานตระเวน? ออคตัวนี้แข็งแกร่งกว่าออคตัวอื่นสินะ?”

“ฟู่ว…คิดว่ามันไม่ได้ยากเหมือนกับบอสตัวก่อนนะ”

จีซูพูดพลางเช็ดคราบเลือดที่ดาบ ซองอูเตรียมจะคืนชีพออคที่ตายไป

“พวกเราต่อสู้กันได้ดีใช่ไหม?”

<มอนสเตอร์ที่ตายตอบสนองการอัญเชิญของคุณไม่ได้เพราะเลเวลคุณต่ำเกินไป คุณอัญเชิญมอนสเตอร์ขนาดกลางไม่ได้>

ดูเหมือนว่าซองอูจะเรียกออคมาเป็นสมุนไม่ได้ในตอนนี้ เขาต้องคืนชีพกอบลินขึ้นมาแทน

“พักสักหน่อยดีกว่า เราต้องหนีถ้าเจอมอนสเตอร์มาอีก”

ซองอูพูด

ขณะที่พัก ซองอูคิดถึงการใช้ <สร้างอาวุธกระดูก (พื้นฐาน)> โดยใช้ร่างของออค

“แล้วก็…ชั้นลืมถามมาจนถึงตอนนี้น่ะจีซู เธอเลือกการ์ดอาชีพอะไรมา? …อาจจะรู้อยู่แล้วนะ แต่ชั้นเป็นเนโครแมนเซอร์”

“คิดอยู่แล้วว่านายต้องเป็นเนโครแมนเซอร์ ชั้นเลือกนักรบเสือน่ะ ชอบสีชมพูรองจากสีแดง ก็เลยเลือกการ์ดสีชมพู มันมีสามดาว!”

นักรบเสือคือผู้ที่ชำนาญการล่าสัตว์รวมถึงเสือในยุคราชวงศ์โชซอนจากเกาหลียุคโบราณ

ดูเหมือนว่าจะมีการ์ดอาชีพหลากหลายเลยทีเดียว ไม่ใช่เพียงแค่อาชีพที่มีในโลกแฟนตาซีส่วนใหญ่

“ส่วนชั้น การ์ดดาวเดียว…”

ฮันโฮพูด

ไม่มีใครมั่นใจว่าแต่ละอาชีพที่ดาวแตกต่างกันนั้นมีความแตกต่างกันแค่ไหน แต่การต่อสู้ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ก็ดูจะเดาได้แล้ว

หลังจากพักไม่นาน ซองอูยืนหน้าศพออคหลังจากแน่ใจว่ามานาของตัวเองฟื้นขึ้นมาพอแล้ว

“สร้างอาวุธกระดูก”

เมื่อเขาพูด มานาที่เหลืออยู่ถูกใช้จนหมด หนังออคและอวัยวะภายในกลายเป็นเถ้าถ่านก่อนจะสลายไป มีเมนูเล็ก ๆ โผล่ขึ้นมา

<สร้างอาวุธกระดูก (พื้นฐาน)

ดาบ (เกรดต่ำที่สุด/ 6 เล่ม)

อาวุธทื่อ (เกรดต่ำ/ 5 ชิ้น)

หอก (เกรดต่ำที่สุด/ 2 เล่ม)

ลูกธนู (เกรดต่ำที่สุด/ 4 ดอก)>

เขาไม่รู้ว่าเงื่อนไขการแบ่งเกรดนั้นเป็นอย่างไร แต่ดูเหมือนว่าคุณภาพของอาวุธจะขึ้นอยู่กับวัตถุดิบที่เขาใช้ได้ หลังจากคิดดูแล้ว ซองอูเลือกอาวุธทื่อที่มีเกรดสูงกว่าอาวุธประเภทอื่น

กระดูกออกสั่นก่อนจะถูกดึงดูดเข้าหากันและก่อรูปร่าง ไม่นานก็มีอาวุธทื่อห้าชิ้นหล่นมาที่พื้น

“ว้าว นั่นก็ใช้เป็นวัตถุดิบทำอาวุธได้เหรอ?!”

“แหงสิ”

ซองอูหยิบอาวุธขึ้นมาหนึ่งชิ้น

<ข้อมูลไอเทม

ชื่อ : ค้อนโคนขาออค

เกรด : ทั่วไป

ประเภท : อาวุธทื่อ>

เนื่องจากเกรดสกิลของเขาเป็นขั้นพื้นฐาน มันจึงสร้างอาวุธได้ไม่ดีนัก แต่มันก็ดีกว่า ‘มีดทื่อ’ ที่พวกกอบลินใช้

“เอาไปสิ”

กรอบ กรอบ