พวกมันหยุดชะงักแล้วจากชนประตูรถ นอกจากจะถูกขวางทางแล้วพวกมันยังกระเด็นกลับหลังอีกด้วย จากนั้นโครงกระดูกห้าตัวก็เดินขึ้นบนหลังรถและวิ่งไปทางหลังหัวของพวกออคทันที พวกมันกระโดดยกค้อนโคนขาออคและกระโดดลงมาทุบใส่หัวพวกมัน
ผั่วะ! ผั่วะ! ผั่วะ! ผั่วะ! ผั่วะ!
ออคร่างยักษ์ล้มลงไปกองกับพื้น พวกมันไม่ได้ตายในทันที แต่แรงกระแทกจากการล้มก็มากพอที่จะทำให้พวกมันยืนไม่ขึ้น
และเอฟเฟคผสาน <กิ่งไม้เป็นยา (ขั้นแรก)> ยังทำงานในตอนนั้น มันทำให้ออค ‘หมดสติ’ ด้วยโอกาสเพียงแค่ 5% แต่โชคดีดีที่มันสองตัวล้มลงไป
“ได้เวลาของเราแล้ว!”
ซองอู จีซู และฮันโฮวิ่งไปหาออคพร้อมกัน ทั้งสามฆ่าออคที่นอนอยู่กับพื้นไป
“ฟู่วว…”
“รู้แล้วว่าทำไมชัยชนะครั้งใหญ่ในประวัติศาสตร์คนเกาหลีถึงยิ่งใหญ่นัก…”
เหมือนกับที่ฮันโฮกล่าว สิ่งที่พวกเขาทำนั้นเหมือนกับชัยชนะครั้งใหญ่ที่คนเกาหลีเอาชนะจากความเสียเปรียบได้ และมักจะมีรางวัลพิเศษสำหรับชัยชนะเช่นนี้เสมอ
– คุณได้รับ 43 ทอง จากการล่าออคนักล่า
– คุณได้รับ 24 ทอง จากการล่าออคนักล่า
– คุณได้รับ 55 ทอง จากการล่าออคนักล่า
– คุณได้รับ 70 ทอง จากการล่าออคนักล่า
– คุณได้รับ 40 ทอง จากการล่าออคนักล่า
เห็นได้ชัดว่าการล่ามอนสเตอร์ร่วมกันจะได้รางวัลที่แตกต่างกันตามผลงาน
– รางวัลการป้องกันการบุกครั้งแรก (100 ทอง)
– คุณเลเวลอัพ (เลเวล 4)
ไม่นานหน้าต่างเลือกการ์ดได้โผล่ขึ้นมา ซองอูเลือก ‘สกิล’ อีกครั้ง
– จำนวนสมุนสูงสุดเพิ่มขึ้น (+2)
“โอ้ อะไรกัน?”
ครั้งนี้ไม่ใช่หนึ่งแต่เป็นสอง มันเป็นการสุ่มสกิล ถ้าหากโชคดีก็จะได้ค่าที่เพิ่มมากกว่าหนึ่งสินะ?
“ทั้งหมดเป็นเจ็ดตัว…แต่ปัญหาคือมานา”
ตอนนี้มานาสูงสุดของเขาคือ ‘50’ และโครงกระดูกแต่ละตัวถูกทำลายง่ายมาก เป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องคืนชีพตัวใหม่ขึ้นมาในระหว่างการต่อสู้ ซองอูต้องหาวิธีเพิ่มมานา
“โอ้ ครั้งนี้ชั้นได้สกิลล่ะ”
ดูเหมือนว่าฮันโฮจะเลเวลอัพขึ้นมาด้วย
“ได้อะไรล่ะ?”
“ฟัน…เร็ว? ใช้ได้แค่กับมีดน่ะ”
“ดีมาก”
“…ไม่เลย ชั้นไม่อยากได้ ชั้นอยากขอคืน”
จีซูยื่นมือไปกลางอากาศ เธอเลือกเพิ่มความแข็งแแกร่งสองแต้มโดยการเลือกสเตตัสที่แน่นอน นั่นเป็นเพราะเธอหงุดหงิดที่รับขวานออคแพ้ในเส้นทางบนภูเขาจนล้มลง
“รู้สึกเหมือนกล้ามเนื้อแข็งแรงขึ้นเลย ร่างกายก็ร้อนขึ้นด้วย”
จีซูลองแกว่งดาบไปมา
“แข็งแกร่งขึ้นจริง ๆ”
หลังจากการต่อสู้ ซองอูเจอซากกอบลินที่อยู่ใกล้ ๆ และคืนชีพมันมาเป็นโครงกระดูก ในตอนนี้เขามีโครงกระดูกเจ็ดตัวแล้ว
“ฮันโฮ คืนดาบมาได้ไหม?”
“…เอาไปเลย”
“อืม นายต้องใช้มีดกับสกิลใหม่แล้วล่ะ”
“…”
ซองอูได้ใช้เอฟเฟคผสานอย่างเต็มที่แล้วเพราะเขาได้ให้โครงกระดูกห้าตัวถือค้อนและให้โครงกระดูกแขนเดียวถือดาบ
จากประสบการณ์ที่ได้เจอจนถึงตอนนี้ เอฟเฟคผสานคือตัวแปรสำคัญของการต่อสู้ ยิ่งมีมากเท่าใดก็ยิ่งดี
จากนั้นพวกเขาได้เริ่มมองหาความเปลี่ยนแปลงจากที่อื่นขณะที่ซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ พวกเขาเห็นการต่อสู้ใกล้ ๆ มันคือตรงจุดจอดรถบัสที่ประตูหลัก
“ตรงนั้นมีออคแค่เจ็ดตัว น้อยกว่าพวกที่อยู่ข้างในมหาลัย”
จีซูที่ซ่อนอยู่ในต้นไม้พูด ซองอูเองก็นั่งย่อตัวหลบที่หลังต้นไม้และมองดูการต่อสู้จากระยะไกล
“กลัวว่าพวกนั้นจะตายน่ะสิ คนที่ดีที่สุดถืออะไรซักอย่างตรงหน้าต่างนั่น…”
จีซูหันไปมอง
“ทำไมเราไม่ไปช่วยล่ะ?”
“…อืม”
จีซูคิดจะช่วยพวกเขา แต่ซองอูลังเลเล็กน้อย ไม่มีอะไรโง่เขลาไปกว่าละทิ้งความปลอดภัยในตอนนี้อีกแล้ว
“ถ้าเราร่วมมือกันสู้กับออคที่บุกเข้ามา เราน่าจะฆ่าออคได้ไม่ยาก พวกมันเป็นเหยื่อง่าย ๆ ของเราไม่ใช่เหรอ?”
จีซูถาม
แต่ซองอูมองในแง่ลบ
“แต่คิดเหรอว่าคนในมหาลัยจะสู้กับพวกเราได้? ถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเราอาจจะต้องมาสู้กันเองก็ได้ เราเชื่อใจใครไม่ได้ในตอนนี้ แล้วพวกนั้นยังน่ากลัวแบบนั้นอีก”
“…”
จีซูปฏิเสธไม่ได้ ในเวลานี้ ความไม่แน่นอนคือภัยใหญ่ที่สุด
พวกเขาต้องการแผนใหม่ และซองอูเกิดความคิดในไม่นาน
“มาใช้สิ่งประดิษฐ์สมัยใหม่ดีกว่า ชั้นเจอกุญแจรถด้วยล่ะ”
“อะไรนะ?”
“จีซู ชอบขับรถชนไหม? ชอบขับรถแบบใน
จีซูสับสนอยู่หน่อย ๆ เมื่อเขาพูดถึงเรื่องรถ
“ซองอู ชั้นเป็นยอดนักขับใน GTA5 เลยล่ะ”
“งั้นนายขับ”
“…หา?”
ฮันโฮกระพริบตากับข้อเสนอที่คาดไม่ถึง
…การบุกจู่โจมของออคยังดำเนินต่อไปในที่รอรถบัส มีห้าคนติดอยู่ที่นั่นแต่มีสองคนเท่านั้นที่ถืออาวุธ
“อ๊าาา! ช่วยด้วย! ช่วยชั้นด้วยเถอะ!”
“อย่าร้อง! ร้องไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี!”
“ให้ตายเถอะ! บ้าเอ้ย!”
พวกเขาต่างอยู่ในความตื่นตระหนก
ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!
ออคเจ็ดตัวที่ถือขวานกำลังฟันประตูกำแพงแบบสุ่ม
“แทงมันไปสิ มีหอกยาวไว้ทำอะไรกัน?”
“พวกมันไม่ได้มาทางหน้าต่างจะทำอะไรได้ล่ะ? ทำไมไม่ออกไปสู้ด้วยดาบกับโล่ห์ของแกหา?”
“หยุดได้แล้วไอ้เวรเอ้ย! เป็นแบบนี้ต่อไปเราจะถูกฆ่าตาย!”
“ไม่นะ! ชั้นยังไม่อยากตาย!”
ผู้ชายสองคนที่ถืออาวุธไม่มีความกล้าในการสู้กับออค มันเป็นเวลาที่สิ้นหวังสำหรับพวกเขา
แต่พวกเขาเห็นบางอย่างมาจากระยะไกล
“เอ๋? นั่นอะไรน่ะ?”
พวกเขามองดูใกล้ ๆ เขาเห็นรถกระบะสีน้ำเงินกำลังขับมาทางพวกเขา
บรื้นนนน!
รถขับเข้าหาพวกเขาด้วยความเร็วจนน่าตกใจ และหลังกระบะรถยังมีของสีขาวมากมายที่สั่นทุกครั้งที่รถขยับอีกด้วย
กลุก– กลัก–
เมื่อรถเข้าใกล้ขึ้น พวกเขาจึงเห็นว่าของสีขาวคืออะไร
“…กระดูกเหรอ?”
โครงกระดูกเจ็ดตัวสั่นอยู่บนกระบะรถไม่ใช่หรืออย่างไรกัน?
“มันตัวอะไรน่ะ!”
รถขับมาอย่างไม่ลังเล มันชนฝูงออคที่กำลังชนกำแพง
ปั้ง! ปั้ง! โครม!
เสียงดังผ่านกำแพง มีเสียงบางอย่างดังหลังจากเสียงโหยหวนของออค
ชายถือหอกมองผ่านหน้าต่าง เขาเห็นเหล่าโครงกระดูกลงจากกระบะรถที่ขับเข้ามาและเริ่มทุบออคที่ล้มลงด้วยค้อน
“เกิดอะไรขึ้น? คยองซู นั่นมันอะไร?”
“ชั้นไม่รู้ พวกที่น่ากลัวกว่าโผล่ออกมาแล้ว…”
ในสายตาของคนที่ชื่อคยองซู โครงกระดูกที่เขาเห็นดูเหมือนมอนสเตอร์…มอนสเตอร์ที่น่ากลัวยิ่งกว่าออค
“ให้ตายเถอะ ทำไมจู่ ๆ ถึงเป็นแบบนี้ไปได้?”
คยองซูที่หวาดกลัวนั่งเข่าอ่อน โครงกระดูกบุกจู่โจมเหรอ? เขาคิดว่าสู้กับพวกออคยังดีซะกว่า
เสียงด้านนอกหายไปหลังจากนั้น ความเงียบที่ไม่คุ้นเคยเข้ามาแทนที่ บางคนกลืนน้ำลาย พวกเขาที่ติดอยู่กับที่จึงตระหนักได้ว่าความเงียบสงบนั้นน่ากลัวกว่ามาก
“พวกมันไปแล้วเหรอ?”
แต่ในตอนนั้นเองก็มีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง
ปึง! ปึง! ปึ้ง!
ประตูสั่นอย่างแรง พวกเขาที่หวาดกลัวหนีห่างจากประตู มันเหมือนกับฉากในหนังสยองขวัญ
“หลีกไป!”
“ชู่! เงียบหน่อย!”
“…นี่พวกนาย? ข้างนอกมีเสียงคนพูดใช่ไหม?”
ปึง! ปึง! ปึง!
“…เราติดอยู่ข้างใน เปิดประตูเร็ว!”
มีเสียงคนดังมาจากนอกประตู พวกเขาเงยหน้าขึ้นดูเล็กน้อย
“พวกโครงกระดูกมันพูดได้ด้วยเหรอ?”
“นั่นมันผี…มันกำลังหลอกเรา!”
ในตอนนั้นเอง มีหัวคนโผล่เข้ามาจากหน้าต่างที่ถูกทุบจนพัง
“เปิดประตูเถอะ! ขอร้องล่ะ!”
เขาเป็นชายสวมผ้าคลุมกันฝนแบบเต็มตัว
