ตอนที่ 54 หนีลงหุบเหว
กายหันไปเจอสิ่งที่จะช่วยพวกเขาให้รอดไปจากวงล้อมของผู้เล่น เขาหยิบเถาวัลย์เส้นยาวขึ้นมา ก่อนมองไปที่เถาวัลย์สลับกับเหวลึกด้านล่าง เถาวัลย์ถูกฝังอยู่ในพุ่มไม้และดินเลน ทำให้ต้องออกแรงดึงขึ้นมา
ทางด้านของทั้งสามคนกำลังหาทางเช่นกัน
ในตอนนั้นเอง..
กรีด้วยความอยากรู้ว่ากลุ่มโจรเดินอยู่ตรงไหนมันจึงชะโงกหัวขึ้นไปดู
“ทำบ้าอะไร? …”
ลูก้ากระซิบถามกรีและรีบกดศีรษะของกรีลงในทันที
ไม่รู้ว่ากรีดวงดีหรือความซวยของลูก้ากันแน่ เพราะในจังหวะที่มือของลูก้ายกขึ้นมาจะจับศีรษะของกรีเป็นจังหวะเดียวกับที่ลูกธนูพุ่งเข้ามาพอดี ทำให้ลูกธนูที่ควรจะโดนกลางศีรษะของกรีดันปักเข้ากลางฝ่ามือของลูก้า
“อ้า! บัดซบเอ๊ย”
ลูก้ารีบใช้มืออีกข้างกดแผลที่มือไว้แน่น
ทางด้านกรีก็ตกใจจนอึ้งไปทันที ถ้าไม่ได้มือของลูก้ามันคงโดนลูกธนูยิงเข้ากลางหัวตายไปแล้ว
พอมันตั้งสติได้จึงรีบจับมือของลูก้าก่อนจะหักก้านลูกศรและดึงหัวลูกศรออกอีกทางของฝ่ามือ ลูก้ากัดฟันด้วยความเจ็บ ร้องครวญครางออกมา แต่มันก็รีบหาอะไรกัดเพื่อไม่ให้ส่งเสียงดังไปมากกว่านี้
ลูก้าใช้มืออีกข้างที่สั่นส่งผ้าเปียก ๆ ที่ดึงออกมาจากตรงไหนไม่รู้ให้กับกรีช่วยพันแผลไว้
กรีรับมาพร้อมกับหลบสายตาที่เต็มด้วยโกรธของลูก้า
ทางด้านของอาลีน่าจนปัญญากับทั้งสอง เธอจับธนูไว้แน่น เพราะตอนนี้พวกโจรผู้เล่นมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วว่าพวกตนหลบอยู่ตรงนี้
“ต้องหาทางหนี ฝ่าออกไป”
อาลีน่าจับปลายศรแน่นพูดพึมพำออกมา
กึก! กึก!
แต่แล้วเธอก็ได้ยินเสียงของกายที่กำลังดึงเถาวัลย์อยู่ เธอกำลังจะถามกายว่าทำอะไร แต่ในตอนนั้นเองโจรผู้เล่นก็กระโดดลงมาแถวดินที่ยุบตัวลงห่างไปไม่ถึง 15 เมตร
“ฮ่า ๆ เจอแล้ว มันอยู่ตรงนี้จริง ๆ จับพวกมันเลย”
“มากันแล้ว!”
อาลีน่ายิงลูกธนูออกไปในทันที ปักเข้าที่ไหลของโจรผู้เล่นร่างของมันลอยตามแรงของลูกธนูไปข้างหลัง แต่มันกลับไม่ตาย
“อ๊ากกก…นังสารเลว…ปัก!”
โจรผู้เล่นโผล่หัวขึ้นมาพูด แต่ก่อนที่มันจะได้พูดมากไปกว่านั้นก็โดนมีดที่ปาออกมาจากมือของกรีปักไปที่หัว กลายเป็นลูกไฟหายไป
ลูก้าอึ้งไปเล็กน้อย มันรีบถามเพื่อนตัวเองว่า “ไปหัดทำแบบนั้นมาจากไหน”
“เมื่อกี้นี้”
กรีก็อึ้งไม่แพ้กัน ดูเหมือนเมื่อสักครู่มันจะโชคดีปาโดนเท่านั้น
“ช่างพวกมัน…รีบเอาเถาวัลย์นี่มันตัวทุกคนติดกัน”
กายขัดจังหวะทั้งสามส่งเถาวัลย์เส้นยาวที่อยู่ในมือให้
“จะทำอะไร ทำไมต้องมัดตัวติดกัน”
ลูก้าถามด้วยมือที่สั่น ๆ ใบหน้าของมันมีเหงื่อออก ซึ่งไม่ต่างจากทุกคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์กดดันแบบนี้
อาลีน่านั้นดูเหมือนจะรู้ว่ากายต้องการจะทำอะไร
เธอไม่ถามมากรีบมัดเถาวัลย์กลับตัว และส่งปลายอีกด้านให้กับทั้งสองคน ลูก้าและกรีมองหน้ากันก่อนจะรีบทำตาม
หลังจากัดเถาวัลย์ติดตัวเสร็จ ก็เป็นเวลาเดียวกับที่กลุ่มโจรผู้เล่นมาถึงตัวพวกพอดี
“จับเป็นถ้าทำได้โดยเฉพาะ NPC ผู้หญิง”
เสียงตะโกนดังขึ้นเหนือหัวพวกเขา
กลุ่มโจรผู้เล่นกระโดดลงมาใส่ทั้งสี่คนในทันที
หนึ่งในโจรผู้เล่นยังไม่ทันที่เท้าแตะพื้นลูกธนูก็ยิงเข้าไปที่เบ้าตาปลิดชีพมันไปแต่นั่นเป็นแค่ส่วนน้อย แม้โจรอีก 5 คนที่เข้าประชิดตัวพวกเขา
“โดดลงเหว”
กายตะโกนลั่น วิ่งเข้าหาตัวโจรผู้เล่นคนหนึ่งก่อนจะผลักมันลงไปพร้อมกัน นั้นทำให้อาลีน่า ลูก้า กรีไม่มีทางเลือกถูกดึงตัวลงไปพร้อมกับกาย
แต่แน่นอนว่าคนที่ซวยสุดคือพวกโจรผู้เล่นที่พึ่งกระโดดลงมา มันติดอยู่ระหว่างกลางเถาวัลย์ ทำให้เถาวัลย์รั้งตัวลงไปในเหวด้วย
อ๊ากกกก….อัก ๆ ๆ
ทั้งเสียงร้องและเสียงกระแทกดังอย่างต่อเนื่องไม่รู้ว่าเป็นเสียงของทางฝั่งกายหรือผู้เล่นที่ตกลงไปพร้อมกัน เพราะทั้งหมดนั้นเนื้อตัวเต็มไปด้วยดินโคลนที่เปรอะเปื้อน
แต่ความซวยไม่ได้หมดแค่นั้น เพราะในตอนที่กลิ้งลงไป เถาวัลย์ระหว่างกายและอาลีน่าดันไปเกี่ยวติดเข้ากับตอไม้ที่โผล่ขึ้นมา
การที่มีตอไม้เข้ามาดึงรั้งเถาวัลย์ไว้นั้นทำให้ตัวของคนที่ผูกติดอยู่ถูกกระชากอย่างแรง ตัวของชายหนุ่มถูกดึงละกระแทกเข้ากับดินดัง อุก!
และเหตุการณ์นี้ทำให้อาลีน่า ลูก้า กรี ติดไปกับเขาด้วย เพราะเถาวัลย์มัดทุกคนไว้ด้วยกัน
“ฮ่า ๆ จะหนีไปไหน เจ้าพวกตัวเงินตัวทอง”
ผู้เล่นไว้หนวดเขี้ยว หัวล้าน ร่างกำยำซึ่งเป็นอีกคนที่ใช้หน้าไม้กึ่งอัตโนมัติอีกคนตะโกนออกมา
กายรู้สึกเหมือนโดนหลอกด่ายังไงไม่รู้ แต่เขารู้ว่าพวกนี้มันไม่ได้หมายถึงแบบนั้น โจรผู้เล่นพากันกระโดดลงมาโดยไม่กลัวตาย ในนั้นพลาดไปโดนรากไม้เสียบจนตายไปบ้างก็มี
“ช่วยกันถีบ”
อาลีน่ายันตัวกับพื้นใช้เท้าถีบไปที่ตอไม้ กายช่วยเธออีกแรงส่วนลูก้าและกรีนั้นเจ็บจนช่วยอะไรมาไม่ได้ แต่ก็ยังช่วยออกแรงดึง
ตอไม้ขยับไปมาราวกับจะหลุดออกมาได้ตลอดเวลา
พวกโจรผู้เล่นเห็นแบบนั้นก็ดูร้อนรนกลัวพวกเขาหนีไปได้ พากันไถลลงมา
“หมอบ”
กายตะโกนบอกอีกสามคน พวกเขาทำตามกันในทันที เหล่าผู้เล่นที่ไถลมาตามโคลนคิดจะจับพวกเขา แต่พอทั้ง 4 คนหมอบกับพื้นทำให้ตัวพวกโจรผู้เล่น ไถลเลยหัวพวกเขา ลงไปในเหว และถูกกระแสน้ำล่างสุดพัดหายไป
ในที่สุดกายและอาลีน่าก็ช่วยกันดึงเถาวัลย์และตอไม้หลุดออกจากกันได้สำเร็จ นั้นทำให้พวกเขาล่วงลงไปอย่างรวดเร็ว จนตกลงไปในกระแสน้ำพัดออกไปเหมือนกับผู้เล่นก่อนหน้านี้
โจรผู้เล่นที่ยังไม่ลงมาต่างยืนนิ่งลังเลกันไปมา ไม่มีใครกล้าตามลงไป อีกอย่างถ้าตามลงไปและรอดมาจากกระแสน้ำพัด การจะจัดการนักเรียนพวกนั้น เหล่าโจรผู้เล่นไม่มีใครมั่นใจว่าจะล้มพวกเขาได้แบบตัวต่อตัว
ปกติพวกมันจะเคลื่อนไหวกันเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ
“ไปหา NPC นักเรียนคนอื่น ๆ กันดีกว่า ขืนตามพวกมันไปเราตายก่อนแน่”
โจรผู้เล่นทั้งหมดเห็นด้วย พวกมันถอยออกไปจากบริเวณนี้ในทันที
ทางด้านของกายและคนอื่น ๆ หลังจากตกลงไปในแสน้ำ พวกเขาก็พยายามควบคุมทิศทางไม่ให้น้ำพัดไปกระแทกกับหิน ยังดีที่มีเถาวัลย์ผูกติดทั้ง 4 คนไว้ จึงไม่มีใครผูกน้ำพัดแยกออกไป ถ้าเป็นแบบนั้น โอกาศตายก็สูงมากเลยทีเดียว
หลังโดนกระแสน้ำเชี่ยวพัดไปราว ๆ 2-3000 เมตรในที่สุดแม่น้ำก็ตื้นขึ้น กระแสน้ำเริ่มเบาลง ทำให้พวกเขาพากันขยับแขนขาว่ายน้ำเข้าหาฝั่งได้
“แค่ก! ๆ” กายคลานขึ้นฝั่งพลิกตัวนอนหงายอย่างหมดแรง
บัดซบจริง ๆ วันนี้เราต้องกระโดดลงน้ำสองครั้งแล้ว..
หนาวเป็นบ้าเลย…
กายเอื้อมมือไปแก้เถาวัลย์ที่ผูกกับเอวออก เขาหันหน้าไปดูคนทั้งสามว่าเป็นยังไงกันบ้าง ทางด้านของอาลีน่านั้นไม่ได้บาดเจ็บมากนัก
เธอเพียงตัวสั่นจากความหนาวก็เท่านั้น กรีและลูก้านั้นดูท่าจะอาการหนัก กรีนอนหายใจมือข้างหนึ่งจับไปที่แผลที่มีเลือดซึมออกมา
ลูก้าผู้โชคร้ายจับไปที่หน้าแข้งมันมีกิ่งไม้เสียบคาอยู่ กิ่งไม้ไม่ใหญ่ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าของลูก้าซีดขาวมาก
“เราต้องทำแผลให้พวกเขา” อาลีน่าบอกกับกาย ตอนนี้ ทั้งสองคนเป็นคนที่พอจะขยับตัวได้
กายไม่มีทางเลือกยังไงเขาก็ลงเรือลำเดียวกับทั้งสองแล้ว จึงได้แต่ช่วยเธอประคองกรีและลูก้าออกไปจากบริเวณนี้
………
ห่างจากชายฝั่งไม่ไกล พวกเขาก็หยุดพัก
มันเป็นพื้นที่มีหินอยู่จำนวนมาก มีลำธารเล็ก ๆ ไหลผ่าน พวกเขาเจอที่หนึ่งที่พอให้ทุกคนเข้าไปหลบได้ มันเป็นหินก้อนใหญ่พิงเข้าหากันเกิดเป็นโพรงด้านใน
กายพาลูก้าเข้ามาด้านใน ก่อนจะวางลงอย่างช้า ๆ ทางด้านของอาลีน่าก็พากรีเข้ามาด้านในด้วย
ทั้ง 4 คนหนาวสั่นเป็นอย่างมาก แต่พอกเขาไม่สามารถก่อไฟได้ ไม่อย่างนั้นจะเป็นการบอกตำแหน่งให้คศัตรู
“เราต้องห้ามเลือดให้พวกนี้ก่อน” กายบอกกับอาลีน่า
เธอมองไปที่ทั้งสองก่อนจะพยักหน้าและบอกว่าจะทำเอง กายพยักหน้าใข้เธอ เขาเดินเข้าไปมุมหนึ่งทิ้งตัวนั่งลงแผ่นหลังพิงก้อนหิน
เหนื่อยเป็นบ้าเลย…
กายรู้สึกเพลียมาก ดวงตาของเขาปิดลงอย่างช้า ๆ ก่อนจะหลับไป
…………
ในการนอนในเกมนั้นก็เหมือนกับการที่ทุกอย่างปิดลง มันมืด แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไร้ความรู้สึกไปซะทั้งหมด ตอนนี้กายรับรู้ได้ถึงความหนาวเย็นของอากาศรอบ ๆ เขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหลังจากได้เย็นเสียงเปลวไฟกำลังเผาไหม้กองไม้ที่สุมรวมกันเป็นกองไฟ
ไฟ…
“เดี๋ยวใครก่อไฟ”
กายรีบพูดออกมาด้วยความตกใจ
“ข้างนอกมืดแล้ว ไม่มีใครเห็นควันไฟที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าหรอก อีกอย่างหินพวกนี้ช่วยบังแสงจากกองไฟให้
ลูก้าที่ตอนนี้หน้าซีดเป็นอย่างยิ่งกล่าวออกมา มันกำลังขยับตัวเข้าไปใกล้กองไฟเพื่อให้ได้รับความอบอุ่นมากขึ้น
ข้าง ๆ ยังมีกรีที่หลับไปแล้วเพราะไข้จากพิษบาดแผล ที่หลังและต้นขายังมีลูกธนูปักคาอยู่อย่างละหนึ่งดอก
กายพึ่งจะสังเกตด้านนอกว่าตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิทไปแล้ว
“อาลีน่าไปไหน”
กายสังเกตรอบ ๆ ไม่เห็นอาลีน่าอยู่ตรงนี้ กายต้องระวังรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้ เขายังไม่ไว้ใจคนพวกนี้มากนัก แต่ยังไงก็เป็นนักเรียนจากสถาบันศาสตร์นักรบ ตอนนี้คงยังไม่มีปัญหาอะไร
“เธอออกไปหาใบสาบเสือมาใส่แผลให้กรี”
“เขาไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม”
“แค่ตอนนี้ ถ้าไม่รีบเอาหัวลูกศรออก เขาอาจจะไข้ขึ้นจนตายได้ ยังดีที่เป็นนักรบฝึกหัดขั้น 2 จึงอึดกว่าคนธรรมดามาก อีกอย่างข้าขอโทษด้วยเรื่องที่ไล่ล่าเจ้าตอนสู้ที่น้ำตก”
ลูก้าพูดด้วยเสียงที่เบาจากใจจริง การที่รอดมาถึงตอนนี้ได้ลูก้ายอมรับว่าส่วนหนึ่งนั้นเป็นเพราะกาย
“เรื่องนั้นช่างมัน เราต่างสู้เพื่อตัวเองทั้งนั้น แล้วอีกสามคนที่หนีตามมาข้างหลัง…”
ลูก้าส่ายหัว เป็นการบอกว่าไม่รอด กายจึงเงียบลงไป การตายของ NPC ในเกมนี้ไม่เหมือนกับเกมอื่น ตายแล้วก็คือตายเลย ไม่มีการฟื้นกลับมา
ในโลกราชัน NPC เหมือนคนจริง ๆ มากกว่าพวกผู้เล่นซะอีก…
