คำสารภาพของเฉินจงเหล่ย ได้เปิดเผยทุกอย่างที่ตนเองรู้เกี่ยวกับสำนักว่านหลงโดยไม่ปิดบังอะไร สำหรับเรื่องที่สำนักว่านหลงวางแผนในซีเรียคราวนี้ เย่เฉินข้ามไปโดยตรง เพราะเขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้ว สิ่งที่เขาอยากรู้คือสถานการณ์ของสำนักว่านหลง คำสารภาพของเฉินจงเหล่ย แสดงให้เห็นว่าผู้ก่อตั้งสำนักว่านหลงนั้นชื่อว่านพั่วจวิน สาเหตุที่เขาสามารถก่อตั้งสำนักว่านหลงตั้งแต่อายุยังน้อย และนำสำนักว่านหลงเติบโตและพัฒนา สิ่งสำคัญคือเขาได้รับความช่วยเหลือจากบุคคลหนึ่งตอนที่อยู่ต่างประเทศ สถานะของบุคคลนี้ลึกลับมาก ทหารสำนักว่านหลงส่วนใหญ่ไม่รู้การดำรงอยู่ของเขา มีเพียงว่านพั่วจวินและสมาชิกหลักอื่น ๆ ของสำนักว่านหลงเท่านั้นที่รู้จักสถานะของเขา และเรียกเขาว่าจู่ซือด้วยความเคารพ สถานะที่แท้จริงของจู่ซือ เป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้ระดับสูง และว่านพั่วจวินเป็นลูกศิษย์สายตรงของจู่ซือท่านนี้ ตามที่เฉินจงเหล่ยกล่าว หลังจากว่านพั่วจวินได้ฝึกศิลปะการต่อสู้จนแข็งแกร่งแล้ว เขาเริ่มรวบรวมทหารในต่างประเทศ ราชันสงครามและนายพลเกือบทั้งหมดของสำนักว่านหลงเป็นสาวกของว่านพั่วจวิน ด้วยการพัฒนาความแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่องของสมาชิกหลักเหล่านี้ ไม่นานสำนักว่านหลงมีชื่อเสียงและกลายเป็นที่รู้จักในด้านทหารรับจ้าง หลังจากนั้นว่านพั่วจวินก็ขยายต่อไปอย่างต่อเนื่อง และแบ่งสำนักว่านหลงออกเป็นสามระดับ ระดับแรกคือว่านพั่วจวิน ราชันสงครามและนายพล ซึ่งราชันสงครามและนายพลเหล่านี้เป็นสาวกของว่านพั่วจวิน พวกเขารู้ความลับส่วนใหญ่ของสำนักว่านหลง และทุกคนมีความจงรักภักดีมาก ระดับสองคือเจ้าหน้าที่ระดับกลางของสำนักว่านหลง เจ้าหน้าที่เหล่านี้มีบทบาทสำคัญในโครงสร้างบุคลากรของผู้คนนับหมื่นของสำนักว่านหลง และคนเหล่านี้รู้ว่าคนระดับแรกของสำนักว่านหลงกำลังฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาทำได้เพียงแค่รับรู้เท่านั้น ถ้าต้องการฝึกศิลปะการต่อสู้ จำเป็นต้องผ่านการประเมินระดับแรกก่อน ดังนั้นความจงรักภักดีของเจ้าหน้าที่เหล่านี้ก็สูงมากเช่นกัน สำหรับระดับสาม พวกเขาเป็นทหารรับจ้างที่สำนักว่านหลงจ้างจากทั่วทุกมุมโลก ทหารรับจ้างเหล่านี้ไม่รู้ความลับหลักของสำนักว่านหลง พวกเขาเพียงแค่รับเงินเดือนที่สูงของสำนักว่านหลง และทำงานเสี่ยงชีวิตให้สำนักว่านหลงเท่านั้น ถ้าใครมีผลงานโดดเด่นก็จะได้เลื่อนเป็นเจ้าหน้าที่ และกลายเป็นคนระดับสองของสำนักว่านหลง เนื่องด้วยการจัดระดับเช่นนี้ บวกกับความน่าดึงดูดใจของศิลปะการต่อสู้แบบขั้นบันไดแล้ว ทำให้คนที่อยู่ในระดับแรกและระดับสองของสำนักว่านหลงนั้นค่อนข้างมั่นคง ความแข็งแกร่งโดยรวมก็แข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ สิ่งที่ทำให้เย่เฉินตกใจมากที่สุดกับคำสารภาพของเฉินจงเหล่ย ความปรารถนาสูงสุดของว่านพั่วจวินมานานหลายปี คือการกลับไปหัวเซี่ยเพื่อล้างแค้นให้พ่อแม่ของเขา และเพื่อเป้าหมายนี้เขาได้เตรียมตัวอย่างดีมาหลายปีแล้ว เดิมทีจู่ซือไม่คิดที่จะให้เขากลับไปแก้แค้นที่หัวเซี่ย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าว่านพั่วจวินจะยืนหยัดอย่างไม่ลดละ แต่จู่ซือไม่เคยตกลง จนกระทั่งปีที่แล้ว จู่ซือตัดสินใจออกไปจากตะวันออกกลาง เดินทางท่องเที่ยวไปทั่วโลก และหยุดแทรกแซงเรื่องทุกอย่างของสำนักว่านหลง ในที่สุดว่านพั่วจวินก็สามารถวางแผนการแก้แค้นได้ สำหรับการแก้แค้นครั้งนี้ กองทัพว่านพั่วจวินได้ระดมคนมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสี่ราชันสงครามและนายพลนับร้อยไปที่หัวเซี่ย ตอนนี้ สี่ราชันสงครามมาถึงหัวเซี่ยสามคนแล้ว มีเพียงเฉินจงเหล่ยเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในตะวันออกกลาง เดิมทีคราวนี้เฉินจงเหล่ยวางแผนไว้ว่าหลังจากกำจัดฮามิดและกองกำลังฝ่ายต่อต้านอื่น ๆ แล้ว เขาจะรีบไปที่หัวเซี่ยทันทีเพื่อเข้าร่วมกับกองทัพของว่านพั่วจวิน เมื่อเย่เฉินอ่านถึงตรงนี้ เขาเงยหน้าแล้วมองไปที่เฉินจงเหล่ยและถามอย่างเย็นชาว่า “ว่านพั่วจวินกลับมาที่หัวเซี่ย เพื่อจะไปแก้แค้นใคร?” เฉินจงเหล่ยกล่าวโพล่งออกมาว่า “ตามที่เขาเคยพูด ศัตรูที่ฆ่าพ่อแม่ของเขาคือตระกูลเย่แห่งเย่นจิง!
คำสารภาพของเฉินจงเหล่ย ได้เปิดเผยทุกอย่างที่ตนเองรู้เกี่ยวกับสำนักว่านหลงโดยไม่ปิดบังอะไร
สำหรับเรื่องที่สำนักว่านหลงวางแผนในซีเรียคราวนี้ เย่เฉินข้ามไปโดยตรง เพราะเขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้ว สิ่งที่เขาอยากรู้คือสถานการณ์ของสำนักว่านหลง
คำสารภาพของเฉินจงเหล่ย แสดงให้เห็นว่าผู้ก่อตั้งสำนักว่านหลงนั้นชื่อว่านพั่วจวิน สาเหตุที่เขาสามารถก่อตั้งสำนักว่านหลงตั้งแต่อายุยังน้อย และนำสำนักว่านหลงเติบโตและพัฒนา สิ่งสำคัญคือเขาได้รับความช่วยเหลือจากบุคคลหนึ่งตอนที่อยู่ต่างประเทศ
สถานะของบุคคลนี้ลึกลับมาก ทหารสำนักว่านหลงส่วนใหญ่ไม่รู้การดำรงอยู่ของเขา มีเพียงว่านพั่วจวินและสมาชิกหลักอื่น ๆ ของสำนักว่านหลงเท่านั้นที่รู้จักสถานะของเขา และเรียกเขาว่าจู่ซือด้วยความเคารพ
สถานะที่แท้จริงของจู่ซือ เป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้ระดับสูง
และว่านพั่วจวินเป็นลูกศิษย์สายตรงของจู่ซือท่านนี้
ตามที่เฉินจงเหล่ยกล่าว หลังจากว่านพั่วจวินได้ฝึกศิลปะการต่อสู้จนแข็งแกร่งแล้ว เขาเริ่มรวบรวมทหารในต่างประเทศ ราชันสงครามและนายพลเกือบทั้งหมดของสำนักว่านหลงเป็นสาวกของว่านพั่วจวิน
ด้วยการพัฒนาความแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่องของสมาชิกหลักเหล่านี้ ไม่นานสำนักว่านหลงมีชื่อเสียงและกลายเป็นที่รู้จักในด้านทหารรับจ้าง หลังจากนั้นว่านพั่วจวินก็ขยายต่อไปอย่างต่อเนื่อง และแบ่งสำนักว่านหลงออกเป็นสามระดับ
ระดับแรกคือว่านพั่วจวิน ราชันสงครามและนายพล ซึ่งราชันสงครามและนายพลเหล่านี้เป็นสาวกของว่านพั่วจวิน พวกเขารู้ความลับส่วนใหญ่ของสำนักว่านหลง และทุกคนมีความจงรักภักดีมาก
ระดับสองคือเจ้าหน้าที่ระดับกลางของสำนักว่านหลง เจ้าหน้าที่เหล่านี้มีบทบาทสำคัญในโครงสร้างบุคลากรของผู้คนนับหมื่นของสำนักว่านหลง และคนเหล่านี้รู้ว่าคนระดับแรกของสำนักว่านหลงกำลังฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาทำได้เพียงแค่รับรู้เท่านั้น ถ้าต้องการฝึกศิลปะการต่อสู้ จำเป็นต้องผ่านการประเมินระดับแรกก่อน ดังนั้นความจงรักภักดีของเจ้าหน้าที่เหล่านี้ก็สูงมากเช่นกัน
สำหรับระดับสาม พวกเขาเป็นทหารรับจ้างที่สำนักว่านหลงจ้างจากทั่วทุกมุมโลก ทหารรับจ้างเหล่านี้ไม่รู้ความลับหลักของสำนักว่านหลง พวกเขาเพียงแค่รับเงินเดือนที่สูงของสำนักว่านหลง และทำงานเสี่ยงชีวิตให้สำนักว่านหลงเท่านั้น ถ้าใครมีผลงานโดดเด่นก็จะได้เลื่อนเป็นเจ้าหน้าที่ และกลายเป็นคนระดับสองของสำนักว่านหลง
เนื่องด้วยการจัดระดับเช่นนี้ บวกกับความน่าดึงดูดใจของศิลปะการต่อสู้แบบขั้นบันไดแล้ว ทำให้คนที่อยู่ในระดับแรกและระดับสองของสำนักว่านหลงนั้นค่อนข้างมั่นคง ความแข็งแกร่งโดยรวมก็แข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ
สิ่งที่ทำให้เย่เฉินตกใจมากที่สุดกับคำสารภาพของเฉินจงเหล่ย ความปรารถนาสูงสุดของว่านพั่วจวินมานานหลายปี คือการกลับไปหัวเซี่ยเพื่อล้างแค้นให้พ่อแม่ของเขา และเพื่อเป้าหมายนี้เขาได้เตรียมตัวอย่างดีมาหลายปีแล้ว
เดิมทีจู่ซือไม่คิดที่จะให้เขากลับไปแก้แค้นที่หัวเซี่ย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าว่านพั่วจวินจะยืนหยัดอย่างไม่ลดละ แต่จู่ซือไม่เคยตกลง
จนกระทั่งปีที่แล้ว จู่ซือตัดสินใจออกไปจากตะวันออกกลาง เดินทางท่องเที่ยวไปทั่วโลก และหยุดแทรกแซงเรื่องทุกอย่างของสำนักว่านหลง ในที่สุดว่านพั่วจวินก็สามารถวางแผนการแก้แค้นได้
สำหรับการแก้แค้นครั้งนี้ กองทัพว่านพั่วจวินได้ระดมคนมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสี่ราชันสงครามและนายพลนับร้อยไปที่หัวเซี่ย
ตอนนี้ สี่ราชันสงครามมาถึงหัวเซี่ยสามคนแล้ว มีเพียงเฉินจงเหล่ยเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในตะวันออกกลาง
เดิมทีคราวนี้เฉินจงเหล่ยวางแผนไว้ว่าหลังจากกำจัดฮามิดและกองกำลังฝ่ายต่อต้านอื่น ๆ แล้ว เขาจะรีบไปที่หัวเซี่ยทันทีเพื่อเข้าร่วมกับกองทัพของว่านพั่วจวิน
เมื่อเย่เฉินอ่านถึงตรงนี้ เขาเงยหน้าแล้วมองไปที่เฉินจงเหล่ยและถามอย่างเย็นชาว่า “ว่านพั่วจวินกลับมาที่หัวเซี่ย เพื่อจะไปแก้แค้นใคร?”
เฉินจงเหล่ยกล่าวโพล่งออกมาว่า “ตามที่เขาเคยพูด ศัตรูที่ฆ่าพ่อแม่ของเขาคือตระกูลเย่แห่งเย่นจิง!
