ไม่ต้องกังวล เธอน่าจะสามารถฝึกฝนได้เร็วพอที่จะกลายเป็นเจ้าดวงดาวและติดอันดับราชาเทพด้วยพรสวรรค์ของเธอ เซินหวงกล่าวด้วยรอยยิ้ม เธอสามารถเป็นเจ้าดวงดาวได้ตั้งแต่ตอนนี้ แต่มันจะดีกว่าถ้าเธอบ่มเพาะระดับดวงดาวของเธอก่อน อย่าทำให้รากฐานอันยิ่งใหญ่ของเธอสูญเปล่า
ครับ
ซูผิงพยักหน้า
เขายังไม่ได้วางแผนที่จะเป็นเจ้าดวงดาว เขาต้องการเลื่อนความก้าวหน้านั้นออกไปจนกว่าเขาจะถึงขีดจำกัดของทุกระดับ ทั้งหมดเพื่อเพิ่มพลังต่อสู้ของเขา
ร้อยปี…
ซูผิงเชื่อในความรอบคอบของอาจารย์ของเขา เขาขดริมฝีปาก เมื่อร้อยปีผ่านไป ร้านค้าของเขาน่าจะได้รับพลังงานเพียงพอที่จะเพิ่มระดับอย่างต่อเนื่อง
หลังจากที่เขาเปิดร้านมาหลายปีแล้ว
ร้านค้าเต็มไปด้วยลูกค้าทุกวัน แม้ว่าการฝึกอบรมปกติจะเป็นบริการเดียวที่มีตอนที่เขาออกมาข้างนอก แต่ก็ยังมีลูกค้ามากมายทุกวัน!
ร้อยปีก็นานเกินไป ฉันควรจะออกไปก่อน ท้ายที่สุด การฝึกในสนามบ่มเพาะมีประสิทธิภาพมากกว่าที่นี่ ซูผิงคิด
ที่นี่มีการจัดเตรียมทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมที่ดีที่สุดไว้ ถึงกระนั้นซูผิงก็ยังอยากที่จะได้รับพลังและขัดเกลาตัวเองในการต่อสู้ที่แท้จริงขณะไปเยี่ยมชมสนามบ่มเพาะ
นอกจากนี้…
เขาสัญญากับโจแอนนาว่าจะพาเธอไปที่แดนเทพอาเคี่ยน เธอรอมานานเกินไปแล้ว
เธอเลือกอะไรจากศาลาดาวสวรรค์? เซินหวงถาม
ซูผิงตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า กระจกท้องฟ้า ดาบเมฆเลือด และไข่ลึกลับ
ไข่ลึกลับ?
เซินหวงตกตะลึงเล็กน้อย เขาไม่แปลกใจเลยที่ซูผิงเลือกกระจกท้องฟ้าและดาบเมฆเลือดซึ่งทั้งคู่มีประโยชน์มากสำหรับเขา แต่ทำไมถึงเลือกไข่ลึกลับ?
เขาจำได้ว่ามีไข่แบบนั้นอยู่ในศาลาดาวสวรรค์
ไข่เป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ แม้แต่เจ้าดวงดาวก็ไม่สามารถทำลายมันได้ มันยากที่จะจินตนาการว่ามันจะออกมาเป็นอสูรร้ายประเภทใด
น่าเสียดายที่ไม่มีผู้ฝึกสอนชั้นนำคนใดในสหพันธ์ที่สามารถฟักไข่ได้
พวกเขาพยายามทำหลายอย่างเพื่อให้ไข่ฟักออกมา ทั้งหมดไม่มีประโยชน์
พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้นกำเนิดของไข่นั้นมาจากไข่หนังสือโบราณ
ในที่สุดไม่มีใครต้องการไข่อีกต่อไป อย่างไรก็ตาม การใช้สิทธิพิเศษแลกกับไข่ที่ไม่สามารถฟักออกมาได้เป็นการสิ้นเปลืองอย่างแท้จริง
ผมเห็นว่าไข่นั้นไม่ธรรมดา ดังนั้นผมจึงเลือกมันมา ซูผิงกล่าวอย่างเชื่องช้า
เซินหวงพูดไม่ออกหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอรู้ไหมว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะฟักไข่
มันฟักไม่ได้หรอครับ? ซูผิงแสร้งทำเป็นตกใจ
เซินหวงเหลือบมองเขาและพูดว่า ใช่ ผู้ฝึกสอนและนักวิทยาศาสตร์ทุกคนในสหพันธ์ได้ลองแล้ว แต่ไม่มีใครทำสำเร็จ ไม่สามารถฟักไข่ได้ มันเป็นแค่หิน…
เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เขาโทษตัวเองที่ไม่เตือนซูผิงก่อนหน้านี้..
เขาไม่ได้โทษซูผิง เพราะมันไม่มีประโยชน์ที่จะตำหนิเขา เขาส่ายหัว เลือกที่จะไม่พูดอะไรอีก ซูผิงดูงุนงงและวิตกกังวล เขามองอีกฝ่ายอย่างระมัดระวัง
เซินหวงเมื่อเห็นว่าซูผิงประหม่าแค่ไหนก็ส่ายหัวเบา ๆ และพูดว่า เอ่อ แค่ลืมไปว่าเธอมีสิทธิพิเศษนั้น เธอจะพบสมบัติอีกมากมายในอนาคต ดังนั้นอย่าเสียใจกับตัวเลือกนี้และจดจ่อกับการบ่มเพาะของเธอ ฉันจะให้เสี่ยวหยานสอนเธอ เขาจะแนะนำเธอเมื่อเธอต้องการความช่วยเหลือ
เสี่ยวหยาน?
วังวนปรากฏต่อหน้าเซินหวง จากนั้นชายชราสวมชุดคลุมสีทองก็ก้าวออกมา เขาดูอ่อนโยนและน่าเกรงขาม
ซูผิงเข้าใจทันทีว่าชายชราเป็นอสูรของอาจารย์ของเขา และน่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตสภาวะเทพอมตะ หรืออย่างน้อยก็คือลอร์ดสวรรค์
เธอจะเรียกเขาว่าลุงหยานก็ได้ เซินหวงกล่าว ลูกศิษย์ของฉันส่วนใหญ่จะได้รับการสอนจากเขา เขาจำได้อย่างน้อยหนึ่งแสนเคล็ดบ่มเพาะจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ ไม่มีคำถามไหนที่เขาไม่สามารถตอบได้
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าอสูรจะโดดเด่นขนาดนี้
ทันใดนั้นเขาก็จำโครงกระดูกน้อยและอสูรตัวอื่นๆ ของเขาได้ บางทีพวกมันอาจจะกลายเป็นผู้ช่วยของเขาในอนาคต ไม่ใช่แค่ในสนามรบ พวกมันสามารถช่วยเขาในชีวิตประจำวันได้เช่นกัน
ลุงหยาน เป็นเกียรติที่ได้พบคุณ ซูผิงทักทายชายชราด้วยความเคารพ
ชายชรายิ้มและพูดว่า ไม่จำเป็นต้องสุภาพมากหรอก ฉันเริ่มรู้สึกเบื่อ เป็นเวลานานแล้วที่นายท่านไม่คัดเลือกศิษย์ เธอเป็นแชมป์ในปีนี้ใช่ไหม? ฉันจะช่วยเธอในการบ่มเพาะ เธอจะกลายเป็นคนแข็งแกร่งที่สุดในระดับดวงดาวและเจ้าดวงดาว เธอจะไปถึงอันดับราชาเทพขั้นสูงสุดภายในร้อยปี!
ซูผิงยิ้มและขอบคุณเขาอีกครั้งหลังจากเห็นว่าชายคนนี้มั่นใจ และน่ากลัวเพียงใด เซินหวงอนุญาตให้ซูผิงและเสี่ยวหยานออกไป
ผู้เฒ่าหยานพาซูผิงไปที่บ้านของเขาก่อน เขาพาเขาเดินไปรอบๆ หลังจากรู้ว่าฝ่ายหลังยังไม่คุ้นเคยกับศาลสวรรค์
ศาลสวรรค์นั้นงดงามมากจนแม้แต่ดวงอาทิตย์ก็ดูเหมือนไม่มีนัยสำคัญ พวกเขาไปเยี่ยมชมสถานที่ต่างๆ มากมายตลอดกลางวัน
ในที่สุด อาหารทุกประเภทก็ถูกส่งมาที่วิหารของซูผิงเมื่อเขากลับมา ทั้งหมดนี้เป็นสมบัติล้ำค่าที่สามารถเสริมพลังให้เขาและรวมพลังดวงดาวของเขาได้
ซูผิงจำได้สองอย่าง พวกมันเป็นสมุนไพรราคาแพงในโลกภายนอก แต่ที่นี่มีให้ฟรี นอกจากนี้ตามที่ลุงหยานบอก พวกมันถูกเสิร์ฟทุกวัน
ซูผิงมีความรู้สึกผสมปนเปกัน นี่เป็นวิธีที่กองกำลังระดับสูงฝึกศิษย์อย่างงั้นหรอ?
แม้แต่หมูก็สามารถกลายเป็นเจ้าดวงดาวได้อย่างง่ายดายหลังจากกินแบบนี้ทุกวัน และต่อมาก็จะกลายเป็นอัจฉริยะในหมู่เพื่อนฝูง
ซูผิงไม่ลังเลที่จะกินอาหารทั้งหมด เขาสัมผัสได้ถึงพลังดวงดาวที่สะสมอยู่ในร่างกายของเขาในทันที ดังนั้นเขาจึงข้ามเรื่องการพักผ่อนและกลับไปบ่มเพาะทันที เขาเปลี่ยนเส้นทางพลังดวงดาวไปยังภาพร่างดวงดาวครั้งที่สอง
อันนี้ชื่อภาพร่าง89ดวงดาว
เมื่อเข้าใจ ได้เต็มที่แล้วจะช่วยให้เขาปลอมตัวได้ดีขึ้น และกลายเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้เมื่ออยู่ในการต่อสู้
ซูผิงปลดปล่อยแสงดาวออกมามากขึ้นเมื่อพลังดวงดาวเพิ่มสูงขึ้น
ถ้าเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ฉันจะวาดภาพร่างดวงดาวที่สองของฉันให้เต็มที่และวาดภาพที่สามต่อไป ฉันสงสัยว่าฉันจะแข็งแกร่งแค่ไหนเมื่อรวบรวมภาพร่างดวงดาวทั้งเก้าแล้ว ฉันจะแข็งแกร่งเหมือนเทพอมตะ ตามคำแนะนำของเทคนิค… ซูผิงคิดและความกระตือรือร้นของเขาเพิ่มขึ้น
เวลาผ่านไป
ในชั่วพริบตา ซูผิงก็บ่มเพาะในศาลสวรรค์มาเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว..
