“หยุด!”
ปากของเย่หยวนกล่าวคำพูดเดียวนี้ออกมา
และในวินาทีนั้นโลกทั้งใบมันกลับถูกแช่หยุดชะงัก!
เหล่าสายฟ้าห้าสีทั้งหลายที่พุ่งเข้ามาผ่านม่านหมอกนั้นรวมไปถึงตัวหลงหยวนต่างหยุดนิ่งลง ทุกอย่างถูกแช่อยู่กับที่!
เวลานี้ทุกสิ่งอย่างมันเป็นดั่งภาพวาด ไม่อาจขยับเคลื่อนใดๆ ได้!
เหล่าสายฟ้าทั้งห้าสีนั้นมันต่างหยุดก่อนที่จะสัมผัสถูกตัวเย่หยวน
มันเป็นเหมือนดั่งน้ำที่ต้องเผชิญอุณหภูมิติดลบมหาศาล แข็งค้างไปกลางอากาศ
ภาพนี้มันเป็นสิ่งที่สุดแสนแปลกตา
เวลา มิติใดๆ ทั้งหลายต่างหยุดนิ่งไร้การเคลื่อนไหว
แต่จู่ๆ มันกลับมีเงาหนึ่งพุ่งผ่านห้วงมิติอันหยุดนิ่งนี้ไป
มีใครบางคนกำลังขยับ!
และมันก็คือเย่หยวน!
เมื่อเขาก้าวเท้าออกมาร่างของเขานี้ก็พุ่งทะยานผ่านระยะทางแสนไกลมาหยุดที่หน้าของหลงหยวน
ปัง!
โดยไร้ซึ่งความลังเลใดๆ เย่หยวนได้ต่อยหมัดเข้าไปยังใบหน้าของหลงหยวนจนร่างนั้นปลิวลอยไปไกล
และเรื่องราวทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นในเวลาแค่ชั่วอึดใจ
จากนั้นเวลามันก็ได้ดำเนินต่อไปอีกครั้ง ปล่อยให้หมอกหนาลอยเลื่อนผ่านกายไปอีกครั้ง
แต่ทว่าเจ้าทะเลสายฟ้าหลากสีนั้นมันได้จางหายไปสิ้นไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย
ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุกลับถูกทำลายลง!
ที่โลกด้านนอกเวลานี้เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างต้องหยุดนิ่งไปหลังได้ยินคำว่า ‘หยุด’ ของเย่หยวนนั้น
แน่นอนว่าพวกเขานั้นย่อมจะไม่ได้ถูกผลของมันเข้าไปด้วย เพียงแค่ว่าความตื่นตะลึงที่เกิดขึ้นในจิตใจมันหยุดพวกเขาไว้จนลืมแม้แต่จะหายใจ
จนเวลาผ่านไปอีกนานสองนานที่คนทั้งหลายจะเริ่มตั้งสติได้!
“ม-มันเกิดอะไรขึ้น? เหตุใดข้าจึงเห็นเหมือนทั้งมิติหมอกนั้นมันหยุดลง?”
“ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุกลับถูกทำลายลงเช่นนี้หรือ?”
“หรือว่า…หรือว่ามันคือ…”
ในเวลานี้มีเพียงแค่เฉินซิงที่พยักหน้ารับพร้อมกล่าวขึ้นอย่างชื่นชม “เวลาชะงัก! หรือก็คือ…ศาสตร์การพันธนาการ!”
เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวคนทั้งหลายต่างก็แตกตื่นขึ้นไปตามๆ กัน
เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างจ้องมองภาพตรงหน้าอย่างมึนงง
“บ้าน่า! เวลาชะงักมันเป็นหนึ่งในทักษะเทวะภายในที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่ามังกรเรา ทำให้กระแสของเวลาหยุดลงได้ในระยะขอบเขตหนึ่ง! เขา…เขาเพิ่งบรรลุอาณาจักรเทพสวรรค์มาได้และยังไม่สามารถปลุกตรามังกรสวรรค์ได้ด้วยซ้ำ แต่กลับสามารถจะปลุกทักษะเทวะภายในระดับนั้นขึ้นมาได้?” หลงเทียนยู่กล่าว
ไม่กี่วินาทีก่อนนี้พวกเขาทั้งหลายยังคิดว่าเย่หยวนจะตายลงแน่แล้วอย่างไม่มีใครสงสัย
หลังจากผ่านไปได้แค่ชั่วอึดใจ เย่หยวนได้ใช้เวลาชะงักออกมาพร้อมต่อยหน้าหลงหยวนจนปลิว
แน่นอนว่าเมื่อได้เห็นเช่นนี้คนทั้งหลายเองก็ต้องรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าไปด้วย
ไม่มีใครจะคาดคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับมีความสามารถทักษะเทวะที่เหนือล้ำนี้ได้
ชั่วอึดใจ!
มันแสนสั้น!
แสนสั้นอย่างมาก!
เพียงพริบตา!
แต่ในเวลาอึดใจนี้เย่หยวนกลับทำเรื่องราวได้มากมาย!
อย่างเช่นทำลายทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุลงด้วยหมัดเดียว!
พลังที่รุนแรงสะท้านโลกาของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุกลับถูกเย่หยวนทำลายลงด้วยหมัดเดียวนั้น
“เวลาชะงัก! ตำนานกล่าวกันว่ามันคือทักษะเทวะที่มีแต่เหล่าบรรพบุรุษเท่านั้นที่รู้ ว่ากันว่ามันนั้นคือสุดยอดทักษะเทวะในหมู่ทักษะเทวะภายใน! เขา…เขากลับใช้มันออกมาได้?” หลงจื่อเฟิงไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง
นอกจากความตื่นตะลึงแล้วมันยังมีความหวาดกลัว!
พรสวรรค์ของเย่หยวนนี้มันทำให้คนทั้งหลายไม่อาจจะพูดจากล่าวใดๆ ได้อีก
หลงหยวนนั้นเก่งกาจมากหรือไม่?
แน่นอน!
แต่หลงหยวนนั้นกลับไม่อาจเทียบเคียงเย่หยวนได้แม้แต่เส้นผม!
มันเป็นความแตกต่างของแมลงเม่าและพระจันทร์!
ในตอนแรกพวกเขาทั้งหลายนั้นยังจะกล่าวชื่นชมเหล่าอัจฉริยะไม่ขาดปาก แต่เวลานี้พวกเขากลับหวาดกลัวขึ้นมาแทน
เมื่อคนผู้หนึ่งมีพรสวรรค์มากเหนือจนเกินไป คนอื่นๆ จะมองเขาว่าเป็นสัตว์ประหลาด!
เป็นตัวตนที่แตกต่างไปจากพวก!
เย่หยวนในเวลานี้เปรียบเป็นดั่งสิ่งมีชีวิตอื่นในสายตาของเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลาย!
เฉินซิงถอนหายใจยาวออกมา “พวกเราต่างประเมินเย่หยวนต่ำเกินไปสิ้น! การได้รับตรามังกรสวรรค์จากยอดคนของเผ่ามีหรือที่เย่หยวนจะเป็นเด็กธรรมดาๆ ไป? เพียงแค่ว่าจักรพรรดิผู้นี้เองก็ไม่คิดเช่นกันว่าเขาจะถึงขั้นใช้เวลาชะงัก ยอดทักษะเทวะนี้ได้!”
…
ในลานศึกหมอกนั้นหลงหยวนย่อมจะจ้องมองดูเย่หยวนอย่างหวาดกลัว
ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเย่หยวนคงต้องตายลงแน่แล้ว
แต่จู่ๆ ในพริบตามันกลับมีพลังแปลกประหลาดมาพันธนาการเขาไว้
ในสายตาของเขานั้นมันเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนลง!
เขานั้นพยายามที่จะดิ้นรนขัดขืนออกจากพลังแปลกประหลาดนั้น
แต่ทุกสิ่งอย่างมันกลับไร้ผล
ไม่ว่าจะเป็นพลังจากตรามังกรสวรรค์หรือทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุ ต่อหน้าพลังประหลาดนี้แล้วมันกลับไร้ค่าใดๆ
ความรู้สึกนี้มันดั่งได้เผชิญหน้ากับเต๋าสวรรค์
ไร้ค่า!
เขานั้นรู้สึกว่าตนเองไร้ค่าใด!
จากนั้นเขาก็ถูกต่อยเข้า
“เวลาชะงัก! นี่มันเวลาชะงัก! เจ้า…เจ้าไปมีทักษะเทวะภายในนี้ได้อย่างไรกัน? มันเป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด!” หลงหยวนร้องกล่าวขึ้น
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้าทำไม่ได้มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครทำได้ โลกใบนี้มันไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ เพียงแค่ว่าด้วยระดับของเจ้านี้เจ้าคงไม่อาจคาดฝันถึงมันได้ก็เท่านั้น!”
หลงหยวนนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายด้วยสายตาไม่คิดอยากเชื่อ
เขานั้นถือตัวเองเป็นยอดอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งเผ่ามังกรในรอบล้านปีมาเสมอ มักมองดูถูกเหยียดหยามโลกหล้า
ปลุกทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุขึ้นมาได้นี้เขารู้สึกพึงพอใจว่าตนเองจะเก่งล้นเหนือใครๆ ได้แน่
แต่จุดที่เย่หยวนอยู่นั้นมันกลับเหนือล้ำกว่าที่เขาจะไปถึงได้!
“บ้าน่า! ข้าเป็นอัจฉริยะแห่งเผ่ามังกร! มีหรือที่ข้าจะด้อยกว่าเจ้าครึ่งมนุษย์ครึ่งมังกรไปได้? ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุ สังหารมัน!”
หลงหยวนนั้นโจมตีออกมาอีกครั้งด้วยคลื่นสายฟ้าห้าสีร่วงตกลงมา
ศักดิ์ศรีของเขามันค้ำคอจนไม่อาจรับเรื่องราวตรงหน้านี้ได้
ไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้เขายังคิดจะล้างทำลายเย่หยวนทิ้ง
แต่เวลานี้มันกลับเป็นตัวเขาเองที่น่าสมเพชเหลือเกิน
เขาไม่อาจทำใจยอมรับมันได้!
เพราะฉะนั้นเขาจึงคิดฆ่าสังหารเย่หยวนลง!
เย่หยวนได้แต่หรี่ตามองพร้อมกล่าวขึ้น “เจ้าโง่โอหัง!”
“หยุด!”
เย่หยวนขยับปากพูดกล่าวออกมาอีกครั้ง
เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวแม้จะเป็นตัวเย่หยวนก็ยังรู้สึกอ่อนล้าขึ้นมา
เพราะทักษะเทวะที่เหนือล้ำปานนี้มันย่อมจะไม่อาจถูกใช้ออกมาได้ติดๆ กัน
ที่สำคัญไปกว่านั้นการหยุดเวลาครั้งนี้มันยิ่งสั้นลงจนไม่ถึงครึ่งอึดใจ!
แต่ทว่ามันก็มากพอที่จะฆ่าสังหารหลงหยวน!
ตั้งแต่ต้นมานั้นหลงหยวนวางตัวเหนือท่านอย่างไม่คิดสนใจใครมาตลอด
โจมตีออกมาแต่ละครั้งนั้นมันหมายคิดสังหารตัวเย่หยวนสิ้น
หากเป็นคนอื่นๆ แล้วพวกเขาคงถูกหลงหยวนฆ่าตายสิ้น
จนถึงเวลานี้เจ้าหมอนี่ก็ยังไม่ยอมรับความเป็นจริงและคิดจะสังหารผู้คนอีก มีหรือที่เย่หยวนจะใจเย็นทนได้ปานนั้น?
บนที่นั่งเมื่อเฉินซิงเห็นภาพตรงหน้าสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป “ไม่ดีแล้ว! เย่หยวนคิดสังหารหลงหยวน!”
เฉินซิงจึงได้ยื่นมือออกไปอย่างไม่คิดลังเลใดๆ อีก
แสงสว่างพุ่งเป็นลำเข้าไปยังลานศึกหมอกและทำลายเวลาชะงักลงทันที
ก่อนที่แสงนั้นมันจะพุ่งไปห่อตัวหลงหยวนและดึงเขาออกมาจากลานศึกหมอกทันที
เย่หยวนได้แต่ต้องขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่พอใจ
เขานั้นรู้ดีว่านี่คือคนจากภายนอกมาช่วยหลงหยวนแล้ว
และนอกจากตัวเฉินซิงมันจะยังมีใครกล้าทำ?
แม้ว่าเวลาชะงักนี้มันจะเหนือฟ้าดินปานใดแต่ต่อหน้ายอดฝีมืออย่างเฉินซิงแล้วมันก็ไร้ค่าใด
หลงหยวนนั้นถูกกดพลังให้อยู่แค่อาณาจักรเทพสวรรค์หนึ่งดาว ไม่เช่นนั้นแล้วแม้แต่ตัวเขาเองก็คงไม่อาจจะถูกหยุดไว้ได้นานถึงอึดใจ
สุดท้ายเวลาชะงักนี้มันก็แค่การยืมพลังจากเต๋าสวรรค์
ยิ่งคนผู้หนึ่งบ่มเพาะไปสูงมากเท่าใด พวกเขาก็จะยิ่งเข้าใจเต๋าสวรรค์มากเท่านั้น แน่นอนว่าการจะใช้พลังจากเต๋าสวรรค์หยุดผู้คนลงนั้นมันย่อมจะยิ่งยากขึ้น
แต่ทว่าภายใต้สภาพเป็นตายเมื่อสักครู่นี้ เฉินซิงกลับไม่ได้ยื่นมือเข้ามาคิดช่วยเย่หยวนเลย
ตอนนี้เมื่อเห็นว่าหลงหยวนจะตาย เขากลับยื่นมือออกมา
แน่นอนว่าเย่หยวนย่อมจะรู้สึกไม่พอใจกับการกระทำนี้!
…………………
Related
