ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 3147

ก็เป็นเพราะว่าเห็ดหลินจือเพาะพันธุ์ง่าย ผลผลิตสูง เพราะงั้นในตลาดถึงได้มีผลิตภัณฑ์ยาจีนจำพวกเห็ดหลินจือมากมาย ไม่ว่าเป็นเครื่องยาสมุนไพรหรือที่เรียกว่าสปอร์เห็ดหลินจือ ล้วนแต่เกลื่อนกลาดเต็มไปหมดแล้ว ปริมาณความต้องการทางตลาดสูงมากในทุกปี

ถ้าหากใช้วิธีการที่เหมือนกันในการแพ็คโสมหิมะ เกรงว่าโสมที่ขุดออกมาได้ทั้งหมดจากสามมณฑลที่อยู่ภาคตะวันออก ก็ไม่เพียงพอสำหรับความต้องการในตลาดตลอดหนึ่งปี

ก่อนหน้านี้เย่เฉินเพียงพูดเอ่ยให้ฉินกางฟัง ฉินกางก็หาเห็ดหลินจือพันปีให้เขากว่าหลายหัวเลย แต่ละหัวก็ใหญ่กว่าอ่างล้างหน้าซะอีก

และยาสมุนไพรตัวช่วยอื่นๆ ทางฉินกางนั่นก็จัดการได้เรียบร้อยเช่นกัน เพราะงั้นเย่เฉินก็ให้เขาจัดหาคน นำยาสมุนไพรที่ตัวเองต้องการมาส่งให้ที่นี่ทั้งหมดแล้ว

เพราะว่ายาเสริมชี่ปราณต้องการสมุนไพรหลากหลายชนิด ปริมาณก็ต้องเยอะ ถึงตอนนั้นเวลากลั่นขึ้นมา เพียงแค่หลอมส่วนสำคัญของยา ก็เทียบกับต้มยาจีนหม้อใหญ่

ยิ่งไปกว่านั้นแอมเบอร์กริสสมุนไพรที่มีกลิ่นรุนแรงแบบนี้ มีมันรวมอยู่ด้วย กลัวว่ากลิ่นจะหอมกรุ่นมากยิ่งขึ้น

เย่เฉินกลัวว่ากลิ่นของสมุนไพรจะแรงเกินไป ยากที่จะอธิบายให้คนในครอบครัวฟัง เพราะงั้นก็เลยเอาแอมเบอร์กริสและโสมหิมะพันปีมาแล้ว เตรียมไปยังคฤหาสน์ช็องเซลีเซียนสปาที่อยู่ชานเมือง นั่นที่เฉินจื๋อข่ายมอบให้กับตัวเอง

สถานที่นั้นเป็นวิลล่าเดี่ยวๆที่อยู่บนเนินเขา ห่างจากเพื่อนบ้านข้างๆกว่าหลายร้อยกิโลเมตร เพราะงั้นยิ่งจะสงบมาก และก็ยิ่งจะลึกลับ

ส่วนสมุนไพรอื่นๆที่เขาต้องการ เขาให้ฉินกางหาคนนำมาส่งที่หน้าประตูใหญ่ของTomson Rivieraแล้ว อีกเดี๋ยวตัวเองขับรถออกไป ไปเอาสมุนไพรแล้วก็ไปที่คฤหาสน์ช็องเซลีเซียนสปาเลย

และเขาเพิ่งจะขับรถออกมา ก็รับสายของกู้ชิวอี๋แล้ว กู้ชิวอี๋พูดถามมาทางปลายสายโทรศัพท์นั่นอย่างมีความสุขมากว่า : “พี่เย่เฉิน พ่อของฉันบอกว่าพรุ่งนี้คุณมาเย่นจิง？”

เย่เฉินค่อนข้างประหลาดใจเล็กน้อย เอ่ยปากพูดว่า : “ลุงกู้รู้ได้ยังไง？ผมเตรียมตัวที่จะออกเดินทางพรุ่งนี้จริงๆ แต่ว่ายังมีงานบางอย่างที่ยังทำไม่เสร็จ เพราะงั้นพรุ่งนี้จะออกเดินทางเมื่อไหร่นั้น ผมก็ยังไม่ได้กำหนดเลย เพราะงั้นก็เลยไม่ได้บอกคุณและลุงกู้พร้อมทั้งน้าหลินไว้ ผมคิดว่ารอให้กำหนดเวลาได้แล้วถึงค่อยบอกพวกคุณนะ”

กู้ชิวอี๋หัวเราะฮิฮิพร้อมพูดว่า : “พ่อของฉันเนี่ยเดาได้แม่นยำมากจริงๆ！เขาบอกว่าคุณจะต้องมาพรุ่งนี้แน่นอน！”

พูดแล้ว กู้ชิวอี๋ก็พูดอีกว่า : “พี่เย่เฉิน พรุ่งนี้คุณมาก็มาพักที่บ้านของเรานะ！พ่อแม่ค่อนข้างคิดถึงคุณมากเลย！”

“ได้สิ” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยพร้อมพูดว่า: “เดิมทีก็รับปากลุงกู้แล้วว่าจะพักอยู่ที่บ้านของพวกคุณ อีกอย่างฉันก็ไม่ค่อยลงรอยกับคนของตระกูลเย่เท่าไหร่ อยู่ที่บ้านของพวกคุณก็จะได้สงบๆสักหน่อย”

“งั้นก็ดีมากเลยค่ะ！” กู้ชิวอี๋พูดอย่างไม่ลังเลว่า : “พี่เย่เฉิน หลังจากที่คุณยืนยันกำหนดการเดินทางของวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้วบอกฉันนะ ฉันจะไปรับคุณที่สนามบิน！”

เย่เฉินรีบพูดกล่าวว่า : “ไม่ต้องรบกวนขนาดนี้ พรุ่งนี้ผมไปเองก็ได้แล้ว ถึงยังไงก็เคยไปแล้วจำทางได้ คลำหาทางไปถึงหน้าบ้านได้”

“จะได้ยังไงล่ะ！” กู้ชิวอี๋พูดอย่างไม่ลังเลเลยว่า : “เป็นแขกคนสำคัญของตระกูลเรา จะให้คุณมาเองได้ยังไงล่ะ！ทำเหมือนกับครั้งก่อน ฉันไปรับคุณที่สนามบิน เอาตามนี้แหละ ！คุณยืนยันเวลาขึ้นเครื่องเรียบร้อยแล้วบอกฉัน ถ้าคุณกล้าที่จะไม่บอกฉันล่ะก็ ฉันก็จะไม่สนใจคุณแล้ว！คุณก็ทำตามเห็นสมควรแล้วกัน！”

“โอเคๆๆ” เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดอย่างจนใจว่า: “ในเมื่อคุณพูดมาแบบนี้แล้ว งั้นพรุ่งนี้ก็ลำบากคุณมารับผมที่สนามบินหน่อยนะ”

กู้ชิวอี๋พูดอย่างตื่นเต้นมากว่า : “ไม่ลำบากๆ！ถ้าหากว่าคุณเต็มใจที่จะมาทุกวันล่ะก็ ผมก็เต็มใจที่จะไปรับคุณที่สนามบินทุกวันเช่นกัน！”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า ： “ได้ งั้นก็เอาตามนี้แล้วกัน หลังจากที่ผมยืนยันเวลาขึ้นเครื่องเรียบร้อยแล้ว จะบอกคุณล่วงหน้า พรุ่งนี้พวกเราเจอกันที่สนามบินนะ”

กู้ชิวอี๋พูดอย่างมีความสุขว่า ： “โอเค！เจอกันพรุ่งนี้ที่สนามบิน！