บทที่ 640 การเปิดค่ายกลก่อนกําหนด
“เมื่อท่านเข้าไปในประตูมิติ ให้ใช้พลังวิญญาณของท่านเพื่อเปิดใช้งานยันต์เหล่านี้ เมื่อยันต์ทํางานในอีก เจ็ดวันให้หลัง ท่านจะมีเวลา 60 วินาทีในการหยุดการฝึกวิชาและออกไปจากประตูมิติ ซึ่งห่างจากสระสวรรค์ เพียงไม่กี่เมตรซึ่งท่านก็จะมีเวลาเหลือเฟือ” เจ้าซื้อธิบายขณะที่เขาส่งยันต์ให้พวกเธอ
“ข้าจะไม่กดดันต่อไป แต่ถ้าท่านไม่ออกจากสถานที่นั้นทันเวลา ท่านจะติดอยู่ที่นั่นเป็นเวลา 100 ปี และไม่ มีแม้แต่สวรรค์จะสามารถช่วยท่านได้ในตอนนั้น”
โหลวหลานจีและเหล่าศิษย์กลืนน้ําลายอย่างเป็นกังวลในคําเตือนสําคัญนั้น พวกเธอไม่อาจจะจินตนากา รได้ว่าการติดอยู่ในที่แห่งเดียวเป็นเวลา 100 ปีนั้นจะเป็นอย่างไร และที่แย่ยิ่งกว่านั้นก็คือจะไม่สามารถโอบกอด ซูหยางได้อีกเป็นเวลาถึง 100 ปี
สองสามอดใจให้หลัง เจ้าซีก็กล่าวต่อไปว่า “เมื่อผนึกปรากฏขึ้นและท่านเห็นประตู ให้กระโดดเข้า ไปในนั้นทันทีและท่านจะถูกส่งเข้าไปในโลกที่ว่างเปล่า ที่ซึ่งมีเพียงสระสวรรค์เท่านั้น จงจําไว้ว่าประตูมิติจะยัง คงเปิดอยู่เป็นเวลาเจ็ดวัน และท่านสามารถออกจากสถานที่เมื่อใดก็ได้ในช่วงเจ็ดวัน แต่ท่านจะเสียเวลาอันมีค่า ไปถ้าทําเช่นนั้น ข้าขอแนะนําให้ท่านอยู่ข้างในจนถึงนาทีสุดท้าย”
“ตอนนี้ สิ่งที่สําคัญที่สุดเกี่ยวกับสระสวรรค์ก็คือ… ท่านต้องฝึกฝนวิชาในสระสวรรค์เพื่อที่จะใช้ประโยชน์ จากสมบัติชิ้นนี้ มันจะไม่ได้ผลถ้าท่านฝึกฝนวิชาภายนอกหรือรอบๆ”
“ท่านมีคําถามหรือสิ่งที่ท่านไม่เข้าใจหรือไม่”
โหลวหลานจีและคนอื่นๆส่ายหน้า
“ดี ถ้าเช่นนั้นเรามารอให้สระสวรรค์เปิดในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า”
อย่างไรก็ตามซูหยางได้เข้ามาขัดจังหวะเขาอย่างอย่างฉับพลันและกล่าวว่า “เจ้าไม่จําเป็นต้องรอหนึ่ง ชั่วโมงเพราะมันจะเปิดใน 5 นาทีนี้”
“อะไรกัน” เจ้าชี้หันมามองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
“ค่ายกลถูกเปิดใช้งานแล้ว มันควรจะเผยตัวเองในอีกไม่กี่นาที”
“เป็นไปได้ยังไง บ่อสวรรค์เปิดในเวลาเดียวกันเสมอตั้งแต่โบราณ ทําไมมันถึงเปิดเร็วกว่าเวลาปกติถึงหนึ่ง ชั่วโมงล่ะ” เจ้าชีพูดกับเขาด้วยความสงสัยในคําพูดเห็นได้อย่างชัดเจน
เมื่อเห็นเจ้าขมวดคิ้วและจ้องมองอย่างสงสัย ซูหยางก็พูดพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าอันหล่อเหลา “เจ้าลืม สิ่งที่ข้าพูดไปเมื่อวานนี้แล้วรี เจ้าไม่ต้องรอ 100 ปีสําหรับที่จะทาให้ค่ายกลเปิดออก ในเมื่อสิ่งที่ปกป้องสระ สวรรค์ไม่ใช่ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ แต่เป็นค่ายกล หากว่ามีความสามารถพอ พวกเขาสามารถเปิดหรือปิด ค่ายกลได้ตามต้องการ “
“อะไรนะ หมายความว่าอย่างไร”
ก่อนที่เจ้าซีจะได้สิ่งที่เขาคาดหวัง ซูหยางก็ส่ายหน้าและพูดว่า “เพียงเพราะเจ้ามีวิธีเปิดประตู มิได้หมาย ความว่าอะไรก็ตามที่อยู่ในประดูนั้นจะใช้การได้ สระสวรรค์ไม่ได้มีที่สิ้นสุด เมื่อเจ้าใช้ทรัพยากรนั้นจนหมด มันก็ จะต้องใช้เวลาในการฟื้นฟูตัวเองตามธรรมชาติ”
เจ้าซีไม่มีอะไรจะพูดหลังจากได้ยินคําพูดของซูหยาง เนื่องจากสิ่งที่เขาพูดนั้นสมเหตุสมผล หากจะตักน้ํา ในแอ่งน้ําให้หมด ก็ต้องรอให้แม่น้ําเติมน้ําในแอ่งน้ํานั้นก่อนจึงจะกลับมาใช้ได้อีกครั้ง
“แม้นั่นจะเป็นความจริง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าสระสวรรค์ใช้เวลาน้อยกว่า 100 ปีในการฟื้นตัว เช่นอาจจะใช้เวลา 90 ปีในการฟื้นตัว หากเราสามารถเปิดประตูมิติและเข้าสู่สระสวรรค์ได้ตามที่เราต้องการ นั่นก็คือเราจะใช้เวลา รอน้อยกว่า 10 ปีจากที่เราเคยรอทุกครั้งที่เราต้องการฝึกวิชาในสระสวรรค์” ซีหวังพลันพูดขึ้น
“นั่นก็จริง” ซูหยางพยักหน้าหลังจากได้ยินคําพูดของซีหวังและเขาก็พูดต่อไปว่า “อย่างไรก็ตาม ใครในโลก นี้กันที่จะมีความสามารถในการเปิดค่ายกล ในเมื่อกระทั่งผู้เชี่ยวชาญด้านค่ายกลระดับสูงก็มิสามารถมองเห็น ค่ายกลได้ ก็เหมือนท่านขอให้คนธรรมดาให้เริ่มบิน”
ซีหวังพูดไม่ออก ถูกต้องแล้ว ใครจะสามารถเปิดค่ายกลได้ เมื่อมีเพียงซูหยางเท่านั้นที่สามารถมองเห็นสิ่ง นี้ได้
“แล้วเจ้าล่ะ เจ้าสามารถจัดการกับค่ายกลและทําให้มันเปิดให้เร็วกว่าที่กําหนดไว้หนึ่งชั่วโมง เจ้าต้องมี ความสามารถในการเปิดค่ายกลตามที่เจ้าต้องการ” เจ้าซีกล่าวพร้อมกับจ้องมองไปที่ซูหยางผู้ซึ่งมีรอยยิ้ม สบายๆบนใบหน้า
“อันที่จริงค่ายกลระดับนี้ไม่มีอะไรในสายตาของข้าและข้าสามารถเปิดมันได้ตามที่ข้าต้องการ อย่างไรก็ตาม ข้าดูเหมือนคนเฝ้าประตูที่แสนใจดีสําหรับเจ้ารี ข้ามิมีเวลามาเปิดค่ายกลให้เจ้าทุกครั้งที่เจ้ารู้สึก ต้องการเข้าไป ข้างใน
“ในตอนแรกมันอาจจะน่าเบื่อ แต่เมื่อเราทราบแล้วว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการฟื้นตัวของสระสวรรค์ เจ้าก็เพียงแค่เปิดเมื่อตอนที่มันฟื้นตัวแล้วและเราจะจ่ายให้เจ้าด้วย” เจ้าชีพูดกับเขา
อย่างไรก็ตามซูหยางส่ายหน้าและพูดว่า “ข้ามสามารถจะทําได้ แม้ว่าเจ้าจะเสนอโลกให้ข้าเพราะข้าจะไม่ อยู่ในอนาคตอันใกล้นี้”
“ท่านหมายความว่าอย่างไร ซูหยาง ท่านกําลังจะไปที่ไหนสักแห่งอย่างงั้นรี” ซีซึ่งฟางก็ถามเขาพร้อมกับ ขมวดคิ้วเล็กน้อย
เขาพยักหน้าว่า “ใช่ ข้ามที่ซึ่งจะต้องไปในอนาคต และไม่รู้ว่าข้าจะกลับมาเมื่อไหร่ ถ้าข้าได้กลับมา แต่นี่ไม่ ใช่เวลาที่เหมาะสมสําหรับการสนทนา”
จากนั้นเขาก็หันไปมองที่ค่ายกลและพูดว่า “ค่ายกลกําลังเปิดออกแล้ว เตรียมตัวเข้าไปข้างในได้เลย”
เมื่อโหลวหลานและเหล่าศิษย์ได้ยินคําพูดของเขา พวกเธอก็เตรียมที่จะเคลื่อนตัวในทันที
แคร่ก แคร่ก แคร่ก
ทันใดนั้นอากาศที่ว่างเปล่าก็แตกออกราวกับกระจกแตก และมีช่องขนาดมหึมาปรากฏขึ้นในรอยแตกนั้นใน ไม่กี่อึดใจต่อมา เผยให้เห็นประตูมิติสีม่วงที่ปล่อยความรู้สึกพ้นโลกออกมา
“เข้าไปข้างในเดี๋ยวนี้” ทันใดนั้น เจ้าซีก็ตะโกนบอกพวกเธอ
เมื่อได้ยินเสียงของเขาโหลวหลานจีและศิษย์คนอื่นๆ ต่างก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว โดยการเข้าใกล้ช่องใน อากาศนั้น ก่อนที่จะกระโดดเข้าไปในประตูมิติ และหายตัวไปจากทวีปตะวันออก
