บทที่ 578 ชักชวนสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์
มู่หลงหยานมองไปที่หลิงตู้ฉิงด้วยแววตาซับซ้อน หากนางไม่ได้ติดตามหลิงตู้ฉิงมาแบบนี้นางก็คงไม่มีวันรู้ว่าเคล็ดวิชาต่าง ๆ ที่วิญญาณตำหนักมอบให้กับเหล่าผู้คนมันคือกับดักอันแยบยล!
นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลแทนหยูชี่หลงที่ชิงกุญแจตำหนักศักดิ์สิทธิ์ไปจากหลิงตู้ฉิง
เมื่อถึงเวลาเขาคงจะไม่ถูกหลิงตู้ฉิงทำให้กลายเป็นทาสรับใช้เหมือนเหล่าผู้อาวุโสของสำนักหรอกใช่ไหม?
หากมองจากมุมที่นางเป็นภรรยาเจ้าสำนัก นางก็ไม่อยากจะเสียบรรพบุรุษของสำนักให้กับหลิงตู้ฉิง แต่สิ่งที่หยูชี่หลงทำลงไปมันก็เกินไปจริง ๆ ซึ่งมันทำให้นางไม่สามารถเอ่ยปากข้อร้องกับหลิงตู้ฉิงได้อย่างเต็มปาก
“ไอ้หนู แกต้องการอะไร?” ดอกไม้ขาวดำถามขึ้นเมื่อพวกมันเห็นว่าหลิงตู้ฉิงกำลังเดินเข้ามาหาพวกมัน
หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ข้าเอาวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์มาแลกกับน้ำค้างหยกจันทรา 3 หยดของเจ้า”
ดอกไม้สีดำรีบเอ่ยถามขึ้นทันที “เจ้ามีวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ งั้นเหรอ?”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “แน่นอนว่าข้ามีมัน หลังจากที่เจ้าได้บ่มเพาะวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์แล้วเจ้าจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นกว่าเก่าหลายเท่า หรือไม่บางทีเจ้าอาจจะหลุดจากพันธนาการของเจ้าเลยก็ได้ แต่แน่นอนว่าต่อให้เจ้าหลุดพ้นจากพันธนาการได้มันก็ยังคงหลุดพ้นได้แบบไม่สมบูรณ์เพราะวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์เพียงอย่างเดียวมันคงยังไม่เพียงพอ พวกเจ้าอีกตนยังต้องฝึกเคล็ดวิชาเทพสุริยะมันถึงจะสมบูรณ์ หากพวกเจ้ายินยอมที่จะติดตามข้าไป ข้าก็จะถ่ายทอดวิชาเทพสุริยะให้พวกเจ้าเพิ่ม”
คราวนี้ดอกไม้สีขาวรีบถามขึ้นย้ำอีกทีเช่นกัน “นี่เจ้ามีวิชาเทพสุริยะอยู่ด้วยงั้นเหรอ?”
“ว่ายังไง?” หลิงตู้ฉิงถามตอบ “เจ้าตกลงกับเงื่อนไขของข้าไหม?”
ดอกไม้สีดำตอบกลับด้วยน้ำเสียงจนใจ “เฮ้อ พวกเราได้สัญญากับเจ้าตำหนักหลีเทียนเอาไว้แล้วว่าพวกเราจะดูแลทุ่งสมุนไพรให้กับเขาในตอนที่เขาไม่อยู่ ซึ่งป่านนี้มันก็ 1 ล้านปีมาแล้วที่เขายังคงไม่กลับชาติมาเกิด หากพวกเราไปกับเจ้าเลยตอนนี้ทั้ง ๆ ที่ยังไม่พบกับเขาก่อนมันก็คงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีสักเท่าไหร่”
หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าถ้าเจ้าได้เจอกับเจ้าตำหนักหลีเทียนแล้ว พวกเจ้าก็จะสามารถไปกับข้าได้ใช่ไหม?”
ดอกไม้สีขาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงจนปัญญาเช่นกัน “ในตอนนั้นพวกเราได้สาบานต่อกฎสวรรค์ไว้หากเราไม่เจอกับเขาก่อนพวกเราคงไม่สามารถไปกับเจ้าได้จริง ๆ”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “เอาล่ะถ้าอย่างนั้นก็ได้ เอาเป็นว่าข้าจะรอให้พวกเจ้าได้เจอกับเจ้าตำหนักแห่งนี้ก่อนก็แล้วกัน แล้วจากนั้นข้าจะมาถามพวกเจ้าอีกทีว่าพวกเจ้าจะไปกับข้าไหม ว่าแต่ข้อตกลงแรกที่ข้าเสนอไปล่ะพวกเจ้าว่ายังไง?”
ดอกไม้สีดำเอ่ยขึ้นว่า “หากเจ้าถ่ายทอดวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์ให้กับข้า ข้าก็จะให้น้ำค้างหยกจันทรากับเจ้า!”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็ถ่ายทอดวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์ให้กับดอกไม้สีดำ
ทันทีที่ดอกไม้สีดำได้รับวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์ กลีบดอกของมันก็เปล่งประกายแสงสีดำทมิฬครอบคลุมไปทั่วบริเวณรอบ ๆ จนทำให้บรรยากาศทั่วทั้งทุ่งสมุนไพรมืดลงราวกับเป็นตอนกลางคืนไปชั่วขณะหนึ่ง
“มันเป็นวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์ฉบับสมบูรณ์จริง ๆ ด้วย!” ดอกไม้สีขาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “เจ้าไม่ต้องกังวลเมื่อไหร่ที่พวกเราเจอเจ้าตำหนักหลีเทียน พวกเราจะไปตามหาเจ้าเองทันที!”
หลิงตู้ฉิงหยิบเอาขวดหยกขึ้นมาและพูดกับดอกไม้สีดำว่า “ตอนนี้เจ้าจงให้น้ำค้างหยกจันทรากับข้ามาก่อน”
ในทันทีที่หลิงตู้ฉิงพูดจบ หยดน้ำขนาดหัวนิ้วโป่ง 4 หยดจากดอกไม้สีดำก็พุ่งเข้าไปในขวดหยกในมือของหลิงตู้ฉิงทันที จากนั้นมันก็พูดขึ้นว่า “ข้าให้เจ้าเพิ่มอีก 1 หยด หากพวกเรามีโอกาสได้เจอกันอีกครั้งเมื่อไหร่ พวกเราก็ขอให้เจ้าดูแลพวกเราดี ๆ ด้วยก็แล้วกัน!”
“แน่นอน!” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกไป
“ช้าก่อน!” ดอกไม้สีขาวรีบตะโกนขึ้น “ยังมีเหล่าสหายของพวกข้าอีกหลายตนที่อยากแลกเปลี่ยนกับเจ้า เจ้าสนใจไหม?”
หลิงตู้ฉิงยิ้มและตอบว่า “ข้าอาจจะไม่สามารถตอบสนองความต้องการของสหายเจ้าได้ แต่ข้าจะลองคุยกับพวกเขาก่อนก็แล้วกัน”
ดอกไม้สีขาวเอนดอกของมันขึ้นลงเพื่อแทนลักษณะพยักหน้า “งั้นก็จงเดินหน้าต่อไป แล้วเจ้าจะได้พบพวกเขาเอง”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็เดินกลับไปที่กลุ่มของเขาและพากลุ่มของเขาเดินต่อไปพร้อมกับพูดกับเย่ชิงเฉิง “เมื่อถึงเวลาข้าจะมอบน้ำค้างหยกจันทราให้กับเจ้า”
“สามี น้ำค้างหยกจันทรามันทำอะไรได้งั้นเหรอ?” เย่ชิงเฉิงถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย
ไม่ใช่เพียงแค่เย่ชิงเฉิงที่สงสัย แต่ทุกคนที่ได้ยินก็สงสัยเช่นกัน
หลิงตู้ฉิงอธิบาย “ดอกไม้เมื่อครู่คือดอกไม้เทวะหยินหยาง พวกมันเกิดขึ้นมาจากเต๋าแห่งหยินและหยางที่ผสานรวมกัน ส่วนน้ำค้างหยกจันทรานั้นมันเกิดขึ้นมาจากดอกไม้หยินได้ทำการควบแน่นแก่นแท้พลังของมันให้กลายเป็นหยดน้ำ ซึ่งมันจะเป็นประโยชน์เป็นอย่างมากต่อผู้ที่ฝึกฝนวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์ที่ต้องเข้าใจในมหาวิถีเต๋าแห่งหยิน ซึ่งเจ้าเองก็เป็นผู้ที่ฝึกฝนวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน ดังนั้นน้ำค้างหยกจันทรานี้จะช่วยให้เจ้าสัมผัสได้ถึงความลับของมหาวิถีเต๋าแห่งหยินได้ล่วงหน้า”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ มู่หลงหยานก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “ชิงเฉิง ฝึกวิชามหาจันทราศักดิ์สิทธิ์อยู่งั้นเหรอ?”
“เป็นข้าเองที่ถ่ายทอดให้นาง” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า
มู่หลงหยานสูดหายใจลึกและรู้สึกตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก
ในตอนนี้นางรู้สึกจริง ๆ ว่าต่อหน้าหลิงตู้ฉิง สำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ของนางนั้นไม่มีอะไรให้น่าโอ้อวดเลย
“ช้าก่อน น้องชาย!” ในทุ่งที่อยู่ด้านข้างห่างไปไม่ไกลนัก สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ต้นหนึ่งตะโกนเรียกหลิงตู้ฉิงพร้อมกับบินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
หลิงตู้ฉิงมองไปที่สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ที่บินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขาสักพัก จากนั้นเขาก็ได้แต่ส่ายหัวและพูดว่า “ข้าเกรงว่าข้าคงไม่อาจช่วยเจ้าได้!”
สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสัย “เจ้ารู้เหรอว่าข้าต้องการอะไร?”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “สิ่งที่เจ้าต้องการบนโลกใบนี้มันคงไม่มีทางมีได้หรอก นอกซะจากว่าจะเป็นโลกระดับสูงขึ้นไปอีกถึงจะมี แถมบนโลกระดับสูงขึ้นไปสิ่งที่เจ้าต้องการมันก็ใช่ว่าจะหาได้ง่าย ๆ และอีกอย่างต่อให้ข้าหามันมาให้เจ้าได้ เจ้าจะตอบแทนข้าได้มากขนาดไหนกัน?”
สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหดหู่ “เฮ้อ ข้าเองก็รู้อยู่เหมือนกันว่าโลกนี้มันต้องไม่มี…ว่าแต่เห็นเจ้าพูดเหมือนว่าเจ้าจะสามารถหามันมาให้ข้าได้ในอนาคต เจ้าคิดว่าเจ้าทำได้งั้นเหรอ?”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “ถูกต้อง แต่มันไม่ใช่เร็ว ๆ นี้แน่”
สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ตอบกลับทันที “ถ้าเจ้าสามารถช่วยข้าได้ ข้าจะยอมติดตามเจ้าไป แต่มีข้อแม้ว่าเจ้าห้ามกินข้าตกลงไหม!”
หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “แน่นอนว่าข้าตกลง! อันที่จริงการที่เจ้าติดตามข้านั้นมันยังมีประโยชน์อื่นที่จะเจ้าจะได้รับนอกเหนือจากของที่เจ้าต้องการด้วยอีกต่างหาก”
สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์เอนปลายต้นมันขึ้นลงทันทีเพื่อแทนการพยักหน้า “เอาล่ะงั้นก็เป็นอันตกลง นับตั้งแต่นี้ไปข้าจะติดตามเจ้า ว่าแต่เจ้าจะพาข้าไปด้วยยังไง?”
หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่าขึ้น “เรื่องนั้นไม่มีปัญหา!”
เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงก็หยิบเอากงล้อเบญธาตุขึ้นมาและพูดกับสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ “เจ้าเข้ามาอยู่ในนี้ได้เลย!”
สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ย่อขนาดของมันและบินเข้าไปในกงล้อเบญธาตุส่วนพื้นที่ธาตุดินทันที และจากนั้นมันก็หยั่งรากลงในพื้นที่ส่วนนั้น
สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ตกตะลึงในอำนาจของกงล้อเบญจธาตุจนมันอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ทำไมข้าถึงสัมผัสได้ถึงพลังแห่งธาตุแรกกำเนิด?”
หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ข้าก็บอกกับเจ้าไปแล้วไงว่าประโยชน์ในการติดตามข้านั้นไม่ได้มีแค่สิ่งที่เจ้าอยากจะได้แค่เท่านั้น”
เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงก็เก็บกงล้อเบญธาตุเข้าไป
มู่หลงหยานที่เห็นเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวด้วยความงุนงงกับสถานการณ์ที่นางเจอ
มีของแปลก ๆ จำนวนมากเท่าไหร่กันที่ลูกเขยของนางคนนี้ครอบครองเอาไว้อยู่?
ไม่ต้องนับอย่างอื่นที่เขาครอบครองก็ได้ เอาแค่สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ที่เพิ่งจะติดตามเขาเมื่อครู่เพียงอย่างเดียวมันก็เพียงพอที่จะทำให้คนทั้งโลกไล่ล่าเขาไปจนสุดหล้าฟ้าเขียวแล้ว
“ตู้ฉิง ข้าเกรงว่าพวกเราคงจะต้องลบความทรงจำคนของเจ้าบางส่วน ไม่เช่นนี้ในอนาคตมันอาจมีปัญหาก็ได้” มู่หลงหยานแนะนำกับหลิงตู้ฉิง
หลิงตู้ฉิงมองไปที่มู่หลงหยานและเอ่ยว่า “ไม่จำเป็น ไม่ว่าจะยังไงคนของข้าก็ต้องได้เห็นความลับต่าง ๆ มากกว่านี้ในอนาคต ว่าแต่เมื่อครู่ตอนที่เจ้าเห็นสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์เจ้ากลับไม่รู้สึกหวั่นไหวเลยสินะ เอาไว้อีกไม่นานข้าจะมอบประโยชน์ให้กับเจ้า”
มู่หลงหยานยิ้มและตอบกลับว่า “เจ้าเป็นลูกเขยของข้า แถมสำนักของข้ายังทำให้เจ้าผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า หากข้ายังทำตัวไม่ดีกับเจ้าอีกข้าคงไม่มีหน้าจะอยู่เป็นคนอีกแล้ว แต่ถ้าเจ้าเป็นคนอื่นข้าเองก็คงทนไม่ไหวและชิงมันไปเช่นกัน”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็เดินต่อไปข้างหน้า
จากนั้นภายใต้การจ้องมองของทุกคน ระหว่างทางที่หลิงตู้ฉิงค่อย ๆ เดินนำไป เขาก็ได้สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์มาติดตามเขาเพิ่มอีก 3 ต้นและยังสามารถแลกเปลี่ยนกับสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ต้นอื่น ๆ ที่ไม่ได้ติดตามเขา ซึ่งเขาก็ได้ของมาอีก 4-5 อย่าง
เมื่อเห็นหลิงตู้ฉิงเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้มากขนาดนี้ แม้แต่มู่หลงหยานก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกริษยาในใจเล็กน้อย
นี่มันคือสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์นะไม่ใช่ผักข้างถนน!
แต่มันก็ยังมีเรื่องที่น่าแปลกคือนอกจากสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์แล้ว หลิงตู้ฉิงไม่แตะสมุนไพรอื่น ๆ เลย
สมุนไพรส่วนใหญ่ที่อยู่ในทุ่งล้วนแล้วแต่เป็นระดับสวรรค์หรือไม่ก็ระดับจักรพรรดิทั้งนั้น แต่หลิงตู้ฉิงกลับไม่สนใจพวกมันเลยแม้แต่น้อย
ในท้ายที่สุดพวกเขาก็ได้ผ่านส่วนที่เป็นทุ่งสมุนไพรมาได้
สถานที่ต่อมาที่พวกเขาได้มาเจอก็คือมันเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีผู้คนจำนวนมาก ซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นเหล่า ‘ทาสรับใช้’ กำลังนั่งหลอมโอสถกันอย่างขะมักเขม้น!
