[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 46

　「โฮ่ง~ โฮ่ง~!」

　「กรรร!!」

　หัวนึงทำท่าอยากจะหนีอยู่เต็มแก่ อีกหัวเหมือนพร้อมจะขย้ำเต็มที่

　อะไรของเจ้านี่เนี่ย?

　ชั้นถอยออกไปก่อนเพื่อตรวจสอบสเตตัส

‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐

เผ่าพันธุ์ : ทวินเฮด

สถานะ : คลั่ง・หวาดกลัว

Lv : 39/45

HP : 155/155

MP : 210/221

พลังโจมตี : 135

พลังป้องกัน : 94

พลังเวทย์ : 135

ความคล่องแคล่ว : 138

ระดับ : D+

สกิลพิเศษ :

[ตามรอยกลิ่น : Lv4] [น้ำลายกรด : Lv5] [ก้าวเงียบงัน : Lv4]  

[สองหัว : Lv–] [โรคจิตเภท : Lv–]

สกิลต้านทาน :

[ต้านทานการสับสน : Lv3] [ต้านทานความหิวโหย : Lv5]

สกิลทั่วไป :

[ฟื้นฟู : Lv4] [กราวิตี้ : Lv2] [กราวิดอน : Lv3]

[กัด : Lv3] [บีสต์แทคเกิล : Lv4] [ลมหายใจแผดเผา : Lv3]

[มาร์คกิ้ง : Lv3] [เพื่อนร่วมทาง : Lv–]

สกิลฉายา :

[แบ่งหน้าที่ : Lv5] [ผู้ควบคุมแรงโน้มถ่วง : Lv3] [จอมดื้อรั้น : Lv5]

[นักสู้ประชิด : Lv3] [ผู้กินยักษ์ : Lv4] [นักไล่ล่า : Lv2]

‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐

　มอนสเตอร์ที่หัวนึงโกรธแต่อีกหัวจะร้องไห้นั้นช่างน่าขัน แต่สเตตัสขำไม่ออกเลยล่ะ

　จะโจมตีสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้

　ถึงงั้นก็ยังเทียบกับลิตเติ้ลร็อคดรากอนไม่ได้หรอก

　ช่วงนี้มีแต่มอนสเตอร์ที่ไล่ออกไปได้ง่าย ๆ ชั้นเองก็เผลอวางใจเพราะออกจากโซนเลเวลน้อยแล้ว

　ปกติจะเช็คสเตตัสจากไกล ๆ ถ้าสู้ไม่ได้ก็หนี แต่จะได้ผลแค่ในกรณีที่ชั้นเป็นฝ่ายเจอก่อนเท่านั้น

　สกิลสำหรับตรวจจับเหยื่อ สกิลสำหรับลบตัวตนของตัวเอง และความเร็วที่มากพอจะไล่ตามเหยื่อได้

　สามสิ่งนี้เป็นตัวบ่งบอกถึงนักล่าตามธรรมชาติ

　อย่างเกรย์วูล์ฟ ก็มีแค่ออกล่าเป็นฝูงเท่านั้น

　แล้วก็ ยังมีสกิล [จอมดื้อรั้น] ที่เราคุ้นเคยด้วย

　ใช่แล้ว ฉายาเดียวกันกับเจ้าทารัน・รูจนั่นล่ะ

　ต่อให้หนีไปสุดขอบโลกมันก็ยังจะตามมาเลยมั้งเจ้านั่นน่ะ

　จะหนีไปให้พ้นก็คงจะไม่ง่าย

　สกิล [มาร์คกิ้ง] ต้องเป็นสำหรับติดตามตัวแน่นอน

　ถ้าชั้นอยู่คนเดียว [กลิ้ง] ก็ดูจะเป็นตัวเลือกที่ดี แต่ในที่แบบนี้ชั้นกับเจ้ากิ้งก่าดำอาจจะพลัดกันก็ได้

　ยังไม่ได้พูดถึงเรื่องที่มันมี [ตามรอยกลิ่น] อีก ถ้ามันตามมาจนเจอถ้ำได้นี่คงแย่แน่

　คงต้องสู้กันที่นี่สินะ

　ชั้นแค่มาสำรวจหาพืชเก็บ แต่ดันก้าวเข้ามาในพื้นที่อันตรายซะแล้ว

　อย่างน้อย ๆ หมอนี่มันก็เป็นมอนสเตอร์ที่ชั้นคิดว่าน่าจะชนะได้

　ถ้าเป็นมังกรระดับ C ที่มีความเร็วขนาดนี้คงไม่รอด

　แต่ถ้าชั้นจัดการเจ้านี่ได้ อาจจะต้องลองคิดเรื่องลิตเติ้ลร็อคดรากอนอีกทีสักหน่อย

　สเตตัสสูง สกิลครบครัน  

　ส่วนใหญ่ชั้นไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ดูจากชื่อคร่าว ๆ ก็พอจะเข้าใจได้ คงสู้แบบระยะกลาง บวกกับสกิลฟื้นฟู

　ชั้นมองไปหากิ้งก่าดำ

　แล้วมันก็มองกลับมาพร้อมๆกัน

　「ก่าห์」「คิชิ」

　ฟังจากน้ำเสียงแล้ว ท่าทางเราคงเห็นพ้องกัน

　ถ้าจะหนีมันพร้อมกันอาจจะไม่ไหว

　ถ้าจะล้มมันต้องใช้เราทั้งคู่

　กิ้งก่าดำ [กลิ้ง] ไปด้านข้างทวินเฮด เข้าไปในพุ่มไม้

　กลิ้งด้วยความเร็วสูงสุดของกิ้งก่าดำ

　ถ้ามีสิ่งกีดขวางเยอะจะกลิ้งเต็มประสิทธิภาพไม่ไดด้ แต่ถ้าระยะสั้นแค่นี้ไม่มีปัญหา

　ทวินเฮดมองตามไปอย่างระมัดระวัง

　เจ้ากิ้งก่าดำไม่ได้หนีไปไหน

　พอซ่อนตัวได้ ที่เหลือก็คือหาโอกาสปล่อยพิษใส่มัน

　ถ้าทำได้ แค่ยื้อเวลาไว้ก็ชนะได้แล้ว

　ส่วนหน้าที่ชั้นคือต้องหาโอกาสนั่นให้ได้

　หัวซ้ายของทวินเฮดมองไปพุ่มไม้ที่กิ้งก่าดำพึ่งจะหนีเข้าไป

　ชั้นไม่รู้ว่าปกติมันมีนิสัยแบบไหน แต่นี่ก็น่าจะเป็นโอกาสแล้วล่ะมั้ง

　ชั้นชิงโอกาสตอนนี้รีบเข้าไปโจมตี

　โจมตีในระยะประชิดเพื่อบีบให้มันเปิดช่องสำหรับโจมตีออก

　「ฟู!」

　เมื่อหัวขวาอ้าปากออก แสงสีดำก็พุ่งออกมารอบทวินเฮด

　ระยะกว้างแถมเร็วขนาดนี้ หลบไม่พ้นแน่

　ทันทีที่ชั้นโดนแสงเข้าไป ทั้งร่างกายก็หนักขึ้น

　สกิล [กราวิตี้] งั้นเรอะ?

　พื้นดินที่อยู่ในระยะทำการของผลสกิลก็ยุบลงไปด้วย

　เพราะน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นทำให้ชั้นเสียหลัก

　「กรร!」「โฮ่ง!」

　ทวินเฮดพุ่งเข้ามาหาชั้นที่อยู่ในสภาพไร้การป้องกัน

　แย่ล่ะสิ เจ้านี่โหดกว่าที่คิด

　ชั้นพยายามตั้งท่าใหม่อีกรอบ แต่อาการหนักอึ้งก็ยังไม่หายไป

　「คิชิ!」

　กระสุน [เคลย์กัน] พุ่งออกมาจากพุ่มไม้ที่กิ้งก่าดำซ่อนอยู่

　แต่หัวหนึ่งสังเกตเห็นและหลบอย่างง่ายดาย

　แต่หัวอีกข้างก็ยังคงเป้าหมายเดิม คือการเข้ามาขย้ำชั้น

　ความเร็ว 138 นี่มันอันตรายเป็นบ้า รับมือแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไม่ได้แน่

　เมื่อหมดทางเลือกชั้นเลยต้องยื่นไหล่ซ้ายไป เพื่อเลี่ยงการโดนโจมตีถึงตาย

　ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วทั้งแขน

　ถึงจะเตรียมใจรับไว้แล้ว แต่ความเจ็บมันยิ่งกว่าชั้นจะจินตนาการได้

　เหมือนว่ามันคิดจะฉีกชั้นออกเป็นชิ้น ๆ

　ต้องสลัดออกให้เร็วที่สุด

　「โฮ่ง?」

　「ก่าห์!」

　ชั้นเหวี่ยงหมัดเข้าไปใส่หัวที่มองหากิ้งก่าดำอยู่

　[หมัดมังกร] พุ่งตรงไปโดนเข้าอย่างจังตรงกรามของมัน

　「เอ๋ง!」

　ท่าทางว่าหัวซ้ายจะตั้งสมาธิอยู่กับการกัดชั้นมากเกินไป เลยปล่อยหัวขวาให้ถูกโจมตีเอาง่ายๆ

　เหมือนว่าร่างของมันจะตั้งสมาธิกับการปกป้องหัวซ้ายมากกว่า

　ชั้นไม่สนหัวซ้ายที่กัดชั้นอยู่ แล้วเอากรงเล็บแทงเข้าไปที่หัวข้างขวา แล้วยึดไว้

　แค่นี้ก็ล็อคไว้ทั้งสองหัวได้แล้ว

　ข้างหลังทวินเฮด นั่นคือกิ้งก่าดำที่อ้าปากออก

　「ก่าห์!」

　ลุยเลยกิ้งก่าดำ!

　ไว้ค่อยถอนพิษชั้นที่หลังก็ได้!

　ควันพิษถูกพ่นออกมาจากปากของเจ้ากิ้งก่าดำ

　ทั้งชั้นและทวินเฮดถูกควันพิษปกคลุมในทันที